ไรเลย์ได้แต่เอามือของเธอขึ้นมาปิดปากเอาไว้ เมื่อเธอเห็นบทละครชีวิตที่กำลังถูกเปิดเผยต่อหน้าต่อหน้าเธอยังหยิบเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาบันทึกภาพนั้นเอาไว้ เพื่อที่เธอจะได้ไม่พลาดเหตุการณ์สำคัญไม่มีใครคาดคิดเลยว่า เด็กหนุ่มคนนี้จะทำเรื่องที่น่าเหลือเชื่อได้ถึงเพียงนี้ ใครจะไปรู้ว่าเขาจะปรี่เข้าไปหาคุนดรี้ทันทีที่เขาเห็นเธอ? นี่มันเป็นเหตุการณ์ที่ยากจะเหลือเชื่อจริง ๆ! นี่มันบ้าไปแล้ว!“ฉัน…ฉันไม่ใช่…”หลังจากที่เธอนิ่งไปสักพัก คุนดรี้ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนนุ่ม พร้อมกับทำท่าทีขัดขืนเขาเล็กน้อยน้ำเสียงของเธอทำให้เจอรัลด์ได้สติขึ้นมานี่ไม่ใช่เสียงของมิล่าเจอรัลด์รีบผละออกจากเธอทันทีคุนดรี้ทำสีหน้าแปลก ๆ ในขณะที่เธอกำลังหันหลังกลับมา ราวกับว่าเธอรู้สึกผิดเล็กน้อยกับเรื่องที่เกิดขึ้นและตอนนี้เอง ที่เจอรัลด์ได้เห็นเธออย่างเต็มตาด้านหลังของเธอ รูปร่างของเธอ หรือแม้แต่ดวงตา ทุกส่วนเหมือนมิล่าหมดอย่างไรก็ตาม ถึงแม้เธอจะเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง…แต่เธอก็ไม่ใช่มิล่า เขาจำคนผิดเจอรัลด์นิ่งไปชั่วครู่ แววตาของเขาเผยให้เห็นถึงความพ่ายแพ้และสิ้นหวังอย่างชัดเจนเขาเพิ่งจะรู้สึกว่า
เมื่อเขานึกถึงความรู้สึกแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นภายในใจ ตอนที่เขากำลังโอบกอดคุนดรี้ สิ่งที่เขาคิดเอาไว้ก็น่าจะเป็นเรื่องจริงพอถึงจุดนี้ เจอรัลด์จึงสรุปได้ว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาในตอนนี้ คือคนที่มีร่างกายหยินที่แข็งแกร่งเขาได้พบเธอแล้วในที่สุดตราบใดที่เขาสามารถเอาหยดเลือดเสริมกำลังจากเธอได้ เขาก็จะเดินทางกลับไปที่เมืองเมย์เบอรี่ได้อย่างปลอดภัยแน่นอนตอนนี้เจอรัลด์เริ่มตั้งสติได้“คุนดรี้ ไรเลย์ ลูกทั้งสองคนควรจะอยู่ที่บ้าน ลูก ๆ ไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปเที่ยวเตร่ที่ไหนอีกแล้วนะ ดูคนที่ลูกเข้าไปพัวพันด้วยสิ! เดี๋ยวแม่จะต้องไปตามตัวพ่อของลูกมาเสียแล้ว เขากำลังทำงานอยู่ เพราะฉะนั้น ทั้งสองคนต้องพักผ่อนอยู่ที่นี่ ห้ามออกไปไหน คุณสไนเดอร์จะจัดงานเลี้ยงในวันพรุ่งนี้ เขาเชิญแต่แขกกิตติมศักดิ์มาร่วมงาน ทุกคนในตระกูลสไนเดอร์ก็จะมาร่วมงานด้วย เพราะฉะนั้น มันจะเป็นการดี หากลูกจะไปร่วมงานนี้ด้วย ลูกควรจะเตรียมตัวเอาไว้ก่อนนะจ๊ะ!” คุณหญิงสมิทตบไหล่คุนดรี้เบา ๆแต่ก่อนที่เธอจะออกไป เธอนึกขึ้นได้ว่าเจอรัลด์ยังไม่ได้กลับไป“ไบรอน! นายไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยซะ ฉันไม่อยากเห็นผู้ชายคนนี้อ
“ไอ้เด็กนรก! แกไปยั่วโมโหคุณกรอส แล้วยังมีหน้ามานั่งพักผ่อนหย่อนใจตรงนี้อีกเหรอ? แกคิดว่าตัวเองเป็นแมวเก้าชีวิตหรืออย่างไร ถึงได้กล้าทำตัวห้าวหาญถึงเพียงนี้?!”ในตอนนั้น ชายฉกรรจ์สิบแปดคนที่ถือมีดดาบเอาไว้ในมือกำลังยืนล้อมเจอรัลด์ไว้หัวหน้าแก๊งหัวล้านแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะพูดว่า “มันคงจะรู้สึกกลัวจนหัวหดแล้วตอนนี้ มันคงจะรู้แล้วว่าคุณกรอสเป็นใครมาจากไหน แต่ก็สายเกินไปที่มันจะมีโอกาสหนีแล้ว? ในเมื่อมันกล้าตบหน้าผู้หญิงของคุณกรอส มันก็จะต้องตายที่นี่ วันนี้!”กลุ่มชายฉกรรจ์เหล่านั้นพูดคุยกัน พร้อมกับหัวเราะอย่างสนุกสนาน“ดีแล้วที่ได้เจอพวกนายที่นี่ ฟังฉันนะ ฉันขอถามอะไรหน่อย ถ้านายอยากจะขอร้องให้ใครสักคนช่วยเหลือนาย พวกนายจะทำอย่างไรให้เขาช่วยด้วยความเต็มใจ? ด้วยความที่นายมีเรื่องผิดใจกับเธอแต่แรก นายเลยไม่รู้ว่าจะพูดขอความช่วยเหลือจากเธออย่างไรดี” เจอรัลด์ตั้งคำถามกับกลุ่มชายที่ถือมีดดาบนั่นก็เป็นเพราะ เขากำลังรู้สึกกังวลใจเป็นอย่างมากเขาได้กอดคุนดรี้โดยไม่ได้ตั้งใจ และดูเหมือนว่า สิ่งที่เขาทำลงไปนั้น จะส่งผลกระทบต่อจิตใจเธอเป็นอย่างมากหากเขาไม่ได้กระทำการเช่นนั้นลงไป เธอก็คง
หลังจากที่เสียงต่อสู้เริ่มสงบลง ไบรอนและพรรคพวกของเขาที่แอบตามมาทำร้ายเจอรัลด์ในตอนแรก ต่างก็รู้สึกมือไม้อ่อน จนถือกระบองเอาไว้ไม่อยู่ ไม้กระบองในมือของพวกเขาร่วงลงบนพื้นพร้อมกัน ราวกับมีการฝึกซ้อมมาล่วงหน้าอย่างไรอย่างนั้นนั่นก็เป็นเพราะว่า สมองของพวกเขาตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า พวกเขากำลังตาค้างเพราะตกใจสุดขีดกับภาพที่เห็นตรงหน้าไบรอนดวงตาเบิกโพลง ในขณะที่พยายามจะกลืนน้ำลายลงคอ เขารู้สึกว่าตัวเองคอแห้งอย่างน่าประหลาดชายหนุ่มคนนี้ช่างโหดเหี้ยม! เขาโหดเหี้ยมเกินไป!ชายคนอื่น ๆ ในกลุ่มต่างพากันอ้าปากค้าง พวกเขาอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นกับตัวของพวกเขาเอง!หลังจากที่เจอรัลด์จัดการกับลูกน้องทั้งสิบเจ็ดคนเรียบร้อยแล้ว เขาก็หันมามองชายหัวล้าน ที่ตอนนี้กำลังเหงื่อแตกท่วมตัวเขารู้สึกหวาดกลัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเห็นสายตาของเจอรัลด์จ้องมองมาทางเขาในตอนนั้นเอง เขาเริ่มรู้สึกอุ่น ๆ และเปียกแฉะที่บริเวณช่วงล่างของร่างกายชายหัวล้านรีบทิ้งอาวุธในมือลงพื้น พร้อมกับนั่งคุกเข่า ก่อนจะขอร้องเจอรัลด์ “พี่ชาย ช่วยไว้ชีวิตผมด้วยครับ!”“ฉันยังยืนยันคำถามเดิม ฉันจะขอความช่วย
“พูดตามตรงนะ ตอนที่เขากอดพี่ พี่รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ชั่วขณะหนึ่ง พี่แอบคิดว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะรู้สึกมีความสุข และโชคดีมากที่ถูกคนอย่างเขารัก มีชายที่รู้สึกแบบนั้นกับเธออยู่บนโลกนี้จริง!”ความรู้สึกอิจฉาแอบซ่อนอยู่ในแววตาของคุนดรี้“พี่อย่ามัวเสียเวลา และอย่าใช้สมองของพี่คิดถึงเรื่องไร้สาระเหล่านี้เลย ฉันคงอยากจะรู้เรื่องมากกว่านี้ ถ้าหากเขาหลงรักพี่จริง ตอนนี้เรามาคิดถึงเรื่องงานเลี้ยงของคุณสไนเดอร์วันพรุ่งนี้ดีกว่า ฉันได้ยินมาว่า คนที่มีชื่อเสียงในเมืองลูเกา และเมืองทางตอนใต้จะมาร่วมงานนี้กันหลายคนเลยนะ เพราะว่าเขาเชิญแขกผู้มีเกียรติลึกลับมาร่วมงานด้วยอย่างไรล่ะ!” ไรเลย์พูด“เธออยากไปก็ไปเถอะนะ แต่พี่ไม่ไป” คุนดรี้ปฏิเสธด้วยสีหน้าเรียบเฉย“อ้าว! พี่ไม่ไปหรอกเหรอ? แต่คุณสไนเดอร์เขาเชิญพี่ให้ไปร่วมงานเป็นการส่วนตัวเลยนะ เขาพยายามหว่านล้อมพี่มาตั้งนาน ฉันได้ยินมาจากเพื่อนของเขาบางคนว่า เขาตั้งใจจะสารภาพรักกับพี่อีกครั้งในวันพรุ่งนี้ด้วยนะ”“พี่รู้เรื่องนี้ดี และมันคือเหตุผลที่พี่ไม่อยากจะไปร่วมงานอย่างไรล่ะ พี่บอกเขาไปว่า พี่มีคนรักอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ พี่ไม่ได้รู้
อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า คุนดรี้อาจจะเกลียดเขามากขึ้นกว่าเดิมก็ได้ หากเขาให้เงินเธอเป็นการขอโทษ เขาคงรับไม่ไหวกับความสูญเสียที่จะตามมาหลังจากนั้น ในเมื่อเขาจะได้รับการอภัยจากเธอ โดยการช่วยเหลือเธอในเรื่องง่าย ๆ เช่นนี้ แล้วเขาจะปฏิเสธคำขอนั้นได้อย่างไรกัน?“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว!”“ดีมาก พรุ่งนี้มาที่บ้านของเราแต่เช้านะ ก่อนที่จะไปงานเลี้ยง ฉันจะเตรียมจดหมายเชิญไว้ให้นาย สิ่งที่นายต้องทำก็คือ ทำตามแผนที่เราวางเอาไว้แค่นั้น…”ตระกูลสไนเดอร์เป็นที่รู้จักและมีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองลูเกา หรืออาจจะทั่วทั้งภาคใต้เลยก็ว่าได้ในเมืองลูเกา มีสองตระกูลหลักที่มีอิทธิพลมากที่สุด และสไนเดอร์ก็เป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่และมีอิทธิพลมากที่สุด มีข่าวลือว่าพวกสไนเดอร์นั้นมีสายเลือดมังกร และพวกเขาก็มีเส้นสายอยู่ทั่วประเทศถึงแม้ว่าตระกูลสมิทจะเป็นตระกูลที่แข็งแกร่ง แต่พวกเขาก็ยังเป็นรองตระกูลสไนเดอร์อยู่ดีถือได้ว่าตระกูลสไนเดอร์เป็นผู้นำของคนในเมืองลูเกาทั้งเมือง เพราะฉะนั้น ทุกคนจึงเกรงอกเกรงใจพวกเขางานเลี้ยงฉลองที่พวกสไนเดอร์ได้จัดเตรียมมาเป็นปีได้เริ่มต้นขึ้นแล้วรถหรูหลายคันพากันม
เสียงที่ดังขึ้นนั้น เป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง และดูเหมือนว่าเธอกำลังทะเลาะกับใครบางคนอยู่เสียงที่ดังโกลาหล ทำให้คนที่อยู่ในงานพากันมองออกมาข้างนอก จากนั้นพวกเขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ตรงทางเข้า เธอกำลังขวางทางเด็กหนุ่มคนหนึ่ง และกำลังด่าทอเขาอย่างฉุนเฉียว“ฉันยังไม่ลืมหรอกนะ เรื่องที่แกทำร้ายฉันวันนั้น! แกคิดจริง ๆ เหรอว่า ฉันจะปล่อยให้เรื่องมันจบลงง่าย ๆ? รู้ไหม ความจริงฉันคิดว่าแกหนีไปแล้วซะอีก ฉันก็เลยทำเป็นลืมเรื่องที่จะตามหาแกไปแล้ว! พอฉันเห็นว่าแกมาหาฉันเองถึงที่นี่! แล้วแกก็ยังจะเข้าไปร่วมงานใหญ่ที่เชิญเฉพาะแขกคนสำคัญอีก! วันนี้แกไม่รอดแน่ ฉันทนแกไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว!” หญิงสาวยังคงตะโกนใส่เด็กหนุ่ม พร้อมกับจ้องเขาตาเขม็งในขณะนั้นเอง ไรเลย์ที่อยู่ด้านในห้องจัดเลี้ยงก็แสดงสีหน้าเป็นกังวลออกมา เมื่อเห็นเด็กหนุ่มคนนั้น ทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนของเธอ แต่ก็ดันมีปัญหาเข้ามาแทรกจนได้!และแน่นอน เด็กหนุ่มคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เขาคือเจอรัลด์ เขาตั้งใจเดินทางมาที่นี่ เพื่อนำจดหมายเชิญมาให้คุนดรี้ ซึ่งไรเลย์ได้กำชับเขาเอาไว้ว่า จดหมายฉบับนี้ ควรจะส่งถึงมือคุนดรี้ก่อนที่คุณสไนเด
อัลเบิร์ตทำน้ำเสียงดูถูก ขณะที่เขาเอ่ยถาม และมองไปที่เจอรัลด์น้ำเสียงของเขาเปรียบเสมือนคำเตือน เพราะในขณะนั้น เจอรัลด์กำลังแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่แสนจะธรรมดา ซึ่งดูแตกต่างจากเขาและคนชั้นสูงที่อยู่ในงาน“ไม่ ผมไม่มี จริง ๆ แล้ว ผมมาจากเมืองเมย์เบอรี่ ผมมาที่นี่เพื่อมาพบลูกสาวของตระกูลสมิท และมอบจดหมายเชิญนี้ให้เธอ”“จดหมายเชิญเหรอ? ของใครกัน?”“ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ผมคงบอกรายละเอียดกับคุณไม่ได้!” เจอรัลด์ตอบเจอรัลด์เพียงแค่พูดในสิ่งที่ไรเลย์ได้บอกเขาเอาไว้ ความจริงแล้ว เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นเจ้าของจดหมายเชิญฉบับนี้ นอกจากมันไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องอยากรู้อยากเห็นแล้ว เขาก็ไม่ได้สนใจที่จะหาคำตอบตั้งแต่แรกอีกด้วยขณะนั้นเอง ไรเลย์ก็วิ่งออกมาจากงาน พร้อมกับพูดว่า “ปล่อยให้เขาเข้ามาอัลเบิร์ต! ก็เหมือนที่เขาพูด เขามาจากเมืองเมย์เบอร์รี่ เพราะฉะนั้น เขาก็คงจะมีธุระสำคัญบางอย่าง!”ไรเลย์เดินนำเจอรัลด์เข้าไปในงาน นั่นคือแผนที่เธอได้วางเอาไว้เรียบร้อยแล้ว“...เหรอครับ? ในเมื่อคุณเป็นเพื่อนของตระกูลสมิท ก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร! ปล่อยให้เขาเข้าไป!” อัลเบิร์ตออกคำสั่ง เขาจำเป็นจะต้องให้ควา