บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 1161 - บทที่ 1170

แม้ว่าเขายังไม่ได้เริ่มคิดเลยด้วยซ้ำว่า แสงสีดำที่เล็ดลอดออกมาจากโลงศพสีดำนั้นคืออะไร แต่เจอรัลด์ก็ไม่กล้าหมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้นานเกินไป อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในตอนนี้ความตึงเครียดที่เกิดขึ้นนี้ ราวกับระเบิดเวลาที่สร้างความรู้สึกหนักใจให้แก่เขา“...จะว่าไป แล้วเชสเตอร์อยู่ที่ไหน?” เจอรัลด์เอ่ยถามขึ้น จู่ ๆ ก็นึกถึงเขาขึ้นมา“อ่า ครับ นายน้อยหมดสติไปค่อนข้างนานเหมือนกัน แต่เขาฟื้นขึ้นมาเมื่อครึ่งเดือนก่อน ถึงอย่างไรก็ตาม ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยเฉพาะที่ขา จนกระทั่งทุกวันนี้เขาก็ยังลุกจากเตียงไม่ได้ครับ” หนึ่งในบอร์ดี้การ์ดของเขาตอบ“เข้าใจแล้ว มันก็ดีพอสำหรับฉันแล้ว ที่เขาได้รอดตายมาได้!”แม้ว่าการที่เจอรัลด์และเชสเตอร์ได้รู้จักกันนั้นไม่ใช่เรื่องที่น่าตื่นเต้นแต่อย่างใด แต่เจอรัลด์จำได้ว่าเชสเตอร์เสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องเขาเอาไว้อย่างไร ยามที่เขาเกือบจะหมดสติไป เพราะการกระทำที่กล้าหาญของเขา จึงทำให้เจอรัลด์รู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก“...แล้ว นอกเหนือจากสัญญาณของพวกเราแล้ว มีใครที่ตามหาคุณกันเทอร์เจอบ้าง...?” เจอรัลด์ถามขึ้น“เรื่องนั้น... เราออกตามหาเธอเจ็ดวันเจ็ดคืน แต่เร

‘ธะ...เธอช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน...!’ เจอรัลด์รำพันอยู่ในใจ เขาจำเป็นต้องสัมผัสกำลังภายในของเธอสักครั้งเพื่อจะได้รู้ว่าพลังของเธอในตอนนี้แตกต่างมากเพียงใด เมื่อเทียบกับพลังอื่น ๆ ที่เขาเคยสัมผัสมาก่อนถ้าต้องเทียบพลังระหว่างของเขากับเธอ ก็เหมือนกับการเปรียบเทียบกับน้ำสกปรก ที่อยู่ในบริเวณน้ำท่วมขังกับน้ำสะอาดและน้ำกลั่น ซึ่งแตกต่างกันมาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ณ ที่แห่งนี้ใครมีพลังมากที่สุดเจอรัลด์มองใบหน้าแดงก่ำของแจสมิน ขณะที่ควีนน่าค่อย ๆ ออกแรงบีบคอเธอให้แรงขึ้นในตอนนั้นเอง แจสมินคงกำลังจะตาย ถ้าควีนน่าอยากจะฆ่าเธอขึ้นมาจริง ๆ!“หยุดนะ!” เจอรัลด์พูดขึ้น ขณะที่เขารีบวิ่งออกไปหาเธออีกครั้ง“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก ฉันจะไม่ฆ่าเธอแบบนี้... ในที่สุดฉันก็ได้เห็นว่าคุณเป็นห่วงเธอมาก! แต่ถึงยังไง ฉันก็จะพาเธอไปด้วย จนกว่าฉันจะได้คำตอบจากคุณ!” ควีนน่าตอบ ขณะที่เธอสัมผัสร่างกายของแจสมินอย่างแผ่วเบา...เมื่อเธอทำเช่นนั้น แจสมินก็หมดสติไปทันที! เมื่อควีนน่าออกจากคฤหาสน์ ทั้งเจอรัลด์และไบรสันต่างก็วิ่งตามเธอไปแต่เมื่อตามออกไป ชายทั้งสองก็ได้เห็นรถยนต์และบอดี้การ์ดของตระกูลยอร์นวิครออยู่ข้า

“...เธอ...ไม่รู้ว่าความรักคืออะไรอย่างนั้นเหรอ...? ...นี่คือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงทำเกินกว่าเหตุเมื่อเธอต้องจัดการกับปัญหา! ...ดูเอาเถอะ ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าชื่อเสียงและความร่ำรวยก็เป็นเพียงภาพลวงตา ที่สร้างความสุขให้กับผู้คนเท่านั้น... ไม่ว่าเธอจะได้รับมากมายเท่าไร เธอจะไม่มีวันมีความสุขที่แท้จริง หากไม่รู้ว่าความรักคืออะไร! สุดท้ายแล้ว ด้วยหัวใจอันว่างเปล่า เธอจะรักษาสิ่งที่เธอรักเอาไว้ไม่ได้... และเธอจะต้องทนทุกข์ทรมานต่อไปจนกระทั่งวันตาย นอกจากเธอจะทำความเข้าใจกับมัน!” แจสมินอธิบายถึงเธอจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นเป็นใคร แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญในตอนนี้ สิ่งที่สำคัญคือ แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะแข็งแกร่งมากเพียงใด แต่เธอก็มีจุดอ่อนดูเหมือนว่าเธอได้รับความเจ็บปวดจากความรักมาอย่างแสนนสาหัสควีนน่าเองก็อดไม่ได้ที่จะมองแจสมินด้วยความแปลกใจ หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ในตอนแรกควีนน่าคิดจะฆ่าแจสมิน หลังจากได้สร้างความหวาดกลัวอย่างมหันต์ให้กับหญิงสาว จนแสดงสีหน้าหวาดกลัวสุดขีดออกมา แต่ในตอนนี้เธอรู้สึกราวกับว่าเธอได้พ่ายแพ้ให้กับแจสมินเสียแล้วถึงอย่างไรก็ตาม หญิงสาวก็ไม่ได้สนใ

“ผมไม่มีเหตุผลจะต้องหลอกคุณ! ทั้งหมดที่ผมพูดมาเป็นความจริง! ผมไม่ใช่คนที่คุณตามหาจริง ๆ!” เจอรัลด์พูดพร้อมกับมองตาเธอจากท่าทางของเธอ เขาคงไม่ต้องสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้นอีกแล้ว ว่าคนที่เขาช่วยชีวิตเอาไว้ไม่ใช่ผู้หญิงในชุดขาวแน่นอน ส่วนผู้หญิงในชุดขาวตัวจริงนั้น เธออาจจะยังอยู่ในวังของราชาแห่งวังมหาสมุทรสิ่งที่เพิ่งเปิดเผยนี้ ทำให้เจอรัลด์รู้สึกคงจะดีกว่าถ้าไม่พูดถึงที่อยู่ของซุสว่าอยู่ที่ไหน เขาจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับ จนกว่าเขาจะได้พบผู้หญิงในชุดขาวตัวจริง“ฉันไม่สนใจ! ฉันจะไม่มีวันเชื่อคุณ! ไม่ว่าจะยังไงฉันบอกคุณไปแล้วว่า พรุ่งนี้เราจะแต่งงานกัน! คุณมีคำตอบแล้วหรือยัง?” ควีนน่าถาม ขณะที่แววตาของเธออ่อนลงชั่วขณะ ในตอนที่เธอมองมาที่เขา“การแต่งงานไม่ใช่เกม และระหว่างเราไม่ได้รักกันตั้งแต่แรก... เมื่อลองคิดถึงเรื่องนี้แล้วเราจะแต่งงานกันได้ยังไง?” เจอรัลด์ตอบ พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างขมขื่น“แน่นอนว่ามันไม่ใช่เกม เรื่องนั้นฉันเห็นด้วย แต่มันหมายความว่ายังไงที่ว่าระหว่างเราไม่จำเป็นต้องต่อรองจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ? เพียงหนึ่งเดียวที่อยู่ในหัวใจของคุณ คือคนที่คุณรักหรือเปล่า?” ควี

ไม่กี่วินาทีก่อนที่เฮนดริกจะทันได้ปล่อยหมัดกระแทกใส่กะโหลกของเจอรัลด์ ที่ตอนนี้จวนเจียนจะตายอยู่แล้ว เสียงตะโกนที่ดังขึ้น ทำให้เขายั้งการโจมตีไว้แค่ครึ่งทางแน่นอนว่าคนที่ตะโกนไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียจากเชสเตอร์“คุณย่า ท่านชายรอง! ได้โปรดอย่าฆ่านายน้อยเลยครับ! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขาเลย!” เชสเตอร์พูดขึ้น ขณะที่เขาคุกเข่าลง“หลานเรียกเขาว่านายน้อยอย่างนั้นเหรอ? ไร้สาระสิ้นดี! หลานเป็นปรมาจารย์ของพ่อมดศักดิ์สิทธิ์นะ ทำไมหลานถึงเรียกเด็กเหลือขออ่อนหัดคนนี้ว่านายน้อยของหลาน? ถ้าข่าวนี้ถูกแพร่ออกไป ชื่อเสียงอันทรงเกียรติของตระกูลเรา จะต้องถูกหลานทำลายอย่างแน่นอน!” เทียร่าตอบ ขณะที่มุมปากของเธอกระตุกขึ้นเธอเป็นคนหนึ่งที่ให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีเป็นอย่างมาก สำหรับเธอแล้ว ชายที่กำลังใกล้ตายไม่ได้วิเศษวิโสแต่อย่างใด หากต้องรักษาศักดิ์ศรีของพ่อมดศักดิ์สิทธิ์เอาไว้!“ผมตัดสินใจของผมเองว่า ผมจะอยู่เคียงข้างท่านปรมาจารย์! ผมไม่เคยอยากเป็นปรมาจารย์ของพ่อมดศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่แรก! ทุกสิ่งที่ผมเคยต้องการคือการได้ใช้ชีวิตปกติ... นับตั้งแต่ผมได้เริ่มติดตามท่านปรมาจารย์ ผมถึงได้รู้ว่าผมมีประโยชน์กับเข