เขาจำได้ว่าเธอเคยช่วยให้เขาได้เข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูลยอร์นวิคเมื่อเดือนก่อน หลังจากที่เขาถูกเด็กฝึกงาน ของยอร์นวิคคนหนึ่งไม่ยอมให้เข้าไปในคฤหาสน์ในตอนนั้น เจอรัลด์รู้สึกว่าเธอเป็นคนน่ารักและใจดีมาก แต่สุดท้ายแล้วจากสิ่งที่เจอรัลด์ประสบมากับตัวเอง ผู้หญิงนิสัยดีอย่างเธอมักจะเกินคาด และเหลืออยู่ไม่กี่คนบนโลกในทุกวันนี้ถึงนั่นจะเป็นความประทับใจแรกที่เขามีต่อเธอ แต่นิสัยของควีนน่าในตอนนี้ได้เปลี่ยนไปมาก จากที่เขาเคยเจอในตอนนั้นแทนที่จะเป็นความอ่อนโยนที่เขาจำเธอได้ ตอนนี้เธอกลับเผยความอวดดีและชั่วร้ายออกมาเต็มที่ยิ่งไปกว่านั้น ขณะที่เจอรัลด์จะทันได้มั่นใจว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาเหมือนก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขาสัมผัสได้ถึงพลังภายในมหาศาลที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากตัวเธอ มันช่างทรงพลังเสียจนเจอรัลด์ต้องยอมรับว่าในตอนนี้ เขาอาจจะอ่อนแอกว่าเธอ แต่ก็ทำให้รู้สึกประหลาดใจได้ไม่น้อย“...คุณมาทำอะไรควีนน่า?” เจอรัลด์เอ่ยถามด้วยความลังเลใจ“ทำไมเหรอ แน่สิ ฉันก็มาหาคุณยังไงล่ะ!” ผู้หญิงคนนั้นตอบขึ้น ขณะที่เธอเอามือทั้งสองข้างไขว้หลังเอาไว้ แล้วมองดูเจอรัลด์ด้วยสายตาโหดเหี้ยมราวกับเธอจ้องมองคนที่ไ
‘ธะ...เธอช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน...!’ เจอรัลด์รำพันอยู่ในใจ เขาจำเป็นต้องสัมผัสกำลังภายในของเธอสักครั้งเพื่อจะได้รู้ว่าพลังของเธอในตอนนี้แตกต่างมากเพียงใด เมื่อเทียบกับพลังอื่น ๆ ที่เขาเคยสัมผัสมาก่อนถ้าต้องเทียบพลังระหว่างของเขากับเธอ ก็เหมือนกับการเปรียบเทียบกับน้ำสกปรก ที่อยู่ในบริเวณน้ำท่วมขังกับน้ำสะอาดและน้ำกลั่น ซึ่งแตกต่างกันมาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ณ ที่แห่งนี้ใครมีพลังมากที่สุดเจอรัลด์มองใบหน้าแดงก่ำของแจสมิน ขณะที่ควีนน่าค่อย ๆ ออกแรงบีบคอเธอให้แรงขึ้นในตอนนั้นเอง แจสมินคงกำลังจะตาย ถ้าควีนน่าอยากจะฆ่าเธอขึ้นมาจริง ๆ!“หยุดนะ!” เจอรัลด์พูดขึ้น ขณะที่เขารีบวิ่งออกไปหาเธออีกครั้ง“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก ฉันจะไม่ฆ่าเธอแบบนี้... ในที่สุดฉันก็ได้เห็นว่าคุณเป็นห่วงเธอมาก! แต่ถึงยังไง ฉันก็จะพาเธอไปด้วย จนกว่าฉันจะได้คำตอบจากคุณ!” ควีนน่าตอบ ขณะที่เธอสัมผัสร่างกายของแจสมินอย่างแผ่วเบา...เมื่อเธอทำเช่นนั้น แจสมินก็หมดสติไปทันที! เมื่อควีนน่าออกจากคฤหาสน์ ทั้งเจอรัลด์และไบรสันต่างก็วิ่งตามเธอไปแต่เมื่อตามออกไป ชายทั้งสองก็ได้เห็นรถยนต์และบอดี้การ์ดของตระกูลยอร์นวิครออยู่ข้า
จนมาถึงตอนนี้ ยังไม่มีใครเคยเห็นควีนน่ามีนิสัยแบบนี้มาก่อน ถึงอย่างไรก็ตาม ด้วยน้ำเสียงวางอำนาจของเธอ ทุกคนจึงทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากเชื่อฟังคำสั่ง เพราะความน่าเกรงขามของเธอนั้นช่างมีอิทธิพลเหลือเกิน!เธอไม่ได้สนใจที่พวกเขาบอกว่าถึงแล้ว ควีนน่าแค่ก้าวเท้าลงจากรถ และออกเดินเข้าไปในคฤหาสน์ภายในคฤหาสน์ ดูเหมือนจะมีความวุ่นวายเกิดขึ้นภายในครอบครัวนิดหน่อย...ถ้าไม่รวมเรื่องที่ว่าพวกยอร์นวิคยืนอยู่ด้วยกันหลายคน เฟรย่ากำลังเดินไปเดินมาด้วยความกังวลใจปัญหาส่วนหนึ่งเกิดขึ้นจากตอนแรกเธอตั้งใจว่าจะรีบไปรับเพื่อนที่สนามบิน แต่เธอก็เพิ่งมารู้ว่าควีนน่าได้นำรถของครอบครัวออกไปกับเธอทุกคัน!‘ให้ตายสิ!’ เฟรย่าสบถอยู่ในใจควีนน่าก็เป็นแค่ลูกสาวของคุณอาคนที่สามของเธอเท่านั้น ซึ่งหมายความว่าเธอไม่ได้มีสถานะที่สูงส่งเลย! เมื่อคิดว่าเธออาจหาญพอที่จะใช้รถทุกคันออกไป ทั้ง ๆ ที่เฟรย่า...ที่ทึกทักเอาเองว่า...มีเพียงเธอเท่านั้นที่ใช้รถได้! ช่างน่าหงุดหงิดเสียจริง!ขณะที่เฟรย่ายังคงโกรธอยู่นั้น ในที่สุดเธอก็เห็นควีนน่าเดินช้า ๆ ไปหากลุ่มพวกยอร์นวิค“คราวนี้เราน่าจะทำโทษควีนน่าให้สาสมนะคะคุณพ่อ! ถึงเธอจะ
“...เธอ...ไม่รู้ว่าความรักคืออะไรอย่างนั้นเหรอ...? ...นี่คือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงทำเกินกว่าเหตุเมื่อเธอต้องจัดการกับปัญหา! ...ดูเอาเถอะ ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าชื่อเสียงและความร่ำรวยก็เป็นเพียงภาพลวงตา ที่สร้างความสุขให้กับผู้คนเท่านั้น... ไม่ว่าเธอจะได้รับมากมายเท่าไร เธอจะไม่มีวันมีความสุขที่แท้จริง หากไม่รู้ว่าความรักคืออะไร! สุดท้ายแล้ว ด้วยหัวใจอันว่างเปล่า เธอจะรักษาสิ่งที่เธอรักเอาไว้ไม่ได้... และเธอจะต้องทนทุกข์ทรมานต่อไปจนกระทั่งวันตาย นอกจากเธอจะทำความเข้าใจกับมัน!” แจสมินอธิบายถึงเธอจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นเป็นใคร แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญในตอนนี้ สิ่งที่สำคัญคือ แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะแข็งแกร่งมากเพียงใด แต่เธอก็มีจุดอ่อนดูเหมือนว่าเธอได้รับความเจ็บปวดจากความรักมาอย่างแสนนสาหัสควีนน่าเองก็อดไม่ได้ที่จะมองแจสมินด้วยความแปลกใจ หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ในตอนแรกควีนน่าคิดจะฆ่าแจสมิน หลังจากได้สร้างความหวาดกลัวอย่างมหันต์ให้กับหญิงสาว จนแสดงสีหน้าหวาดกลัวสุดขีดออกมา แต่ในตอนนี้เธอรู้สึกราวกับว่าเธอได้พ่ายแพ้ให้กับแจสมินเสียแล้วถึงอย่างไรก็ตาม หญิงสาวก็ไม่ได้สนใ
“...เธอ...คือโคลอี้อย่างนั้นเหรอ...?” แจสมินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงระมัดระวังหลังจากที่ฟังว่าเธอสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง และเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง หลังจากที่โดนเพื่อนและครอบครัวของเธอหักหลัง ตอนนี้แจสมินรู้สึกว่าควีนน่านั้นน่าสงสารยิ่งกว่าสิ่งใด“...นั่นไม่สำคัญหรอก... ถึงอย่างไรก็ตาม ขอให้รู้เอาไว้ว่าฉันจะไม่หยุด จนกว่าฉันจะได้ครอบครองเขา และฉันก็จะได้ในสิ่งที่ฉันต้องการ!” ควีนน่าประกาศกร้าว ขณะที่เธอกำมือแน่น“...แต่..เจอรัลด์เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วย...?” แจสมินถามด้วยความสงสัย“เธอก็คงไม่เข้าใจ ถึงฉันจะอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอฟัง... รู้เอาไว้เถอะ ที่ฉันเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังก็เป็นแค่บทสรุปเท่านั้น เพราะฉันรู้ดีว่าเธอเป็นคนฉลาด! ฉันจะไม่เล่ารายละเอียดทั้งหมดให้เธอฟัง เพื่อให้เธอหาจุดอ่อนของฉันเจอ!” ควีนน่าเยาะเย้ย“...เธอปกป้องตัวเองจากคนรอบตัวเธอแบบนี้เสมอเลยเหรอ...? แล้วเธอเป็นแบบนี้กับเขาด้วยหรือเปล่า...?” แจสมินเอ่ยถาม“ใช่ ฉันเป็น! เป็น...เป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเริ่มตีตัวออกห่างจากฉันตั้งแต่แรก! แต่คราวนี้ฉันกำลังจะชนะ... และฉันจะเอาชนะทุกสิ่งทุกอย่าง!” ควีนน่าตอบ พลางสูดห
“ผมไม่มีเหตุผลจะต้องหลอกคุณ! ทั้งหมดที่ผมพูดมาเป็นความจริง! ผมไม่ใช่คนที่คุณตามหาจริง ๆ!” เจอรัลด์พูดพร้อมกับมองตาเธอจากท่าทางของเธอ เขาคงไม่ต้องสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้นอีกแล้ว ว่าคนที่เขาช่วยชีวิตเอาไว้ไม่ใช่ผู้หญิงในชุดขาวแน่นอน ส่วนผู้หญิงในชุดขาวตัวจริงนั้น เธออาจจะยังอยู่ในวังของราชาแห่งวังมหาสมุทรสิ่งที่เพิ่งเปิดเผยนี้ ทำให้เจอรัลด์รู้สึกคงจะดีกว่าถ้าไม่พูดถึงที่อยู่ของซุสว่าอยู่ที่ไหน เขาจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับ จนกว่าเขาจะได้พบผู้หญิงในชุดขาวตัวจริง“ฉันไม่สนใจ! ฉันจะไม่มีวันเชื่อคุณ! ไม่ว่าจะยังไงฉันบอกคุณไปแล้วว่า พรุ่งนี้เราจะแต่งงานกัน! คุณมีคำตอบแล้วหรือยัง?” ควีนน่าถาม ขณะที่แววตาของเธออ่อนลงชั่วขณะ ในตอนที่เธอมองมาที่เขา“การแต่งงานไม่ใช่เกม และระหว่างเราไม่ได้รักกันตั้งแต่แรก... เมื่อลองคิดถึงเรื่องนี้แล้วเราจะแต่งงานกันได้ยังไง?” เจอรัลด์ตอบ พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างขมขื่น“แน่นอนว่ามันไม่ใช่เกม เรื่องนั้นฉันเห็นด้วย แต่มันหมายความว่ายังไงที่ว่าระหว่างเราไม่จำเป็นต้องต่อรองจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ? เพียงหนึ่งเดียวที่อยู่ในหัวใจของคุณ คือคนที่คุณรักหรือเปล่า?” ควี
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าซุสจะมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับเขา อีกทั้งแจสมินก็ยังถูกเธอจับเอาไว้อยู่คาดไม่ถึงว่าเมื่อเขากลับไปถึงคฤหาสน์ที่เกาะมอนท์ฮอล์ม เขาจะได้รับการต้อนรับด้วยสายตาของผู้คนที่ล้อมคฤหาสน์อยู่ทันที ทุกคนต่างสวมเสื้อผ้าที่ดูแปลกตา อีกทั้งยังมีอีกหลายร้อยคนที่ขวางทางเข้าของคฤหาสน์อยู่แต่สิ่งที่ทำให้เจอรัลด์สนใจมากที่สุดคือ บอดี้การ์ดของเขาที่นอนเกลื่อนอยู่บนพื้นหลายคน“นายน้อย! คุณกลับมาสักที!” บอดี้การ์ดของเขาหลายคนตะโกนขึ้น คนที่ยังคงมีสติอยู่ตื่นเต้นเมื่อพวกเขาเห็นเจอรัลด์เมื่อรู้ว่าตอนนี้เขากลับมาแล้ว โจชัวและท่านเฟนเดอร์สันก็เดินเข้ามาหาเขาทันทีเมื่อพวกเขามาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา ไบรสันจึงอธิบายขึ้นทันที “คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นคนของพ่อมดศักดิ์สิทธิ์ เจอรัลด์! วันนี้ท่านปรมาจารย์ของพ่อมดศักดิ์สิทธิ์มาพบเธอด้วยตัวเอง!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็รู้ได้ในทันทีว่าพวกเขามาที่นี่เพื่ออะไร!“เธอคือเจอรัลด์ใช่ไหม?” หญิงชราเอ่ยถาม ขณะที่เธอก้าวขึ้นมาดูก็รู้ว่าเธอคือปรมาจารย์ของพ่อมดศักดิ์สิทธิ์ ถึงแม้จะอยู่ในวัยแปดสิบปีแล้วก็ตาม แต่ทั้งผิวพรรณและเส้นผมของเธอยังด
ไม่กี่วินาทีก่อนที่เฮนดริกจะทันได้ปล่อยหมัดกระแทกใส่กะโหลกของเจอรัลด์ ที่ตอนนี้จวนเจียนจะตายอยู่แล้ว เสียงตะโกนที่ดังขึ้น ทำให้เขายั้งการโจมตีไว้แค่ครึ่งทางแน่นอนว่าคนที่ตะโกนไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียจากเชสเตอร์“คุณย่า ท่านชายรอง! ได้โปรดอย่าฆ่านายน้อยเลยครับ! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขาเลย!” เชสเตอร์พูดขึ้น ขณะที่เขาคุกเข่าลง“หลานเรียกเขาว่านายน้อยอย่างนั้นเหรอ? ไร้สาระสิ้นดี! หลานเป็นปรมาจารย์ของพ่อมดศักดิ์สิทธิ์นะ ทำไมหลานถึงเรียกเด็กเหลือขออ่อนหัดคนนี้ว่านายน้อยของหลาน? ถ้าข่าวนี้ถูกแพร่ออกไป ชื่อเสียงอันทรงเกียรติของตระกูลเรา จะต้องถูกหลานทำลายอย่างแน่นอน!” เทียร่าตอบ ขณะที่มุมปากของเธอกระตุกขึ้นเธอเป็นคนหนึ่งที่ให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีเป็นอย่างมาก สำหรับเธอแล้ว ชายที่กำลังใกล้ตายไม่ได้วิเศษวิโสแต่อย่างใด หากต้องรักษาศักดิ์ศรีของพ่อมดศักดิ์สิทธิ์เอาไว้!“ผมตัดสินใจของผมเองว่า ผมจะอยู่เคียงข้างท่านปรมาจารย์! ผมไม่เคยอยากเป็นปรมาจารย์ของพ่อมดศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่แรก! ทุกสิ่งที่ผมเคยต้องการคือการได้ใช้ชีวิตปกติ... นับตั้งแต่ผมได้เริ่มติดตามท่านปรมาจารย์ ผมถึงได้รู้ว่าผมมีประโยชน์กับเข