บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 1121 - บทที่ 1130

“ศิลาจารึกงั้นเหรอ?”“ใช่ มีภาพเขียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์โบราณบางอย่างถูกจารึกไว้บนนั้น เมื่อได้ใช้เวลาศึกษามันอยู่สักพัก ซีเอียนก็บอกได้แค่เพียงว่า มันเป็นภาพที่เกี่ยวกับพิธีกรรมฝังศพอะไรสักอย่าง เขาไม่เข้าใจภาษาที่เขียนกำกับเอาไว้เลยแม้แต่น้อย และไม่นานนัก เขาก็เลิกสนใจมัน ทำให้ศิลาจารึกพวกนั้นถูกเก็บเป็นผลงานศิลปะในห้องส่วนตัวของข้า!” เจ้าแห่งวิญญาณอธิบายภาพจิตรกรรมประวัติศาสตร์อีกแล้วเหรอ…?เมื่อใดที่เจอรัลด์ได้ยินเกี่ยวกับงานจิตรกรรม มันมักจะทำให้เขาหวนนึกถึงสิ่งที่เขาได้เห็นในสุสานโบราณหลายคนรู้ดีว่าภาพจิตรกรรมโบราณมักจะบอกเล่าประวัติศาสตร์ของชีวิตคนโบราณ ที่สะท้อนให้เห็นเรื่องราวทางสังคม การเมืองการปกครอง การเงิน วรรณกรรม งานศิลปะต่าง ๆ รวมถึงความสามารถทางด้านเทคโนโลยีของผู้คนในอดีต จิตรกรรมแต่ละแห่งที่ค้นพบมักจะแตกต่างกันออกไป ทั้งนี้ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับความเชื่อ ขนบธรรมเนียมประเพณี และแนวคิดทางรสนิยมของศิลปินที่สร้างสรรค์ผลงานบางครั้งภาพจิตรกรรมเหล่านี้อาจเล่าเรื่องราวที่ยาวดั่งแม่น้ำ และมันมักจะถูกถ่ายทอดออกมาเป็นฉากที่สวยงามและชัดเจน จากความทรงจำและเรื่องราวที่ถูกถ่

หลังจากที่เจอรัลด์ได้อ่านเรื่องราวของภาพจิตรกรรมจบหมดแล้ว เขาก็อธิบายทุกอย่างที่เขาได้เรียนรู้ให้เจ้าแห่งวิญญาณฟัง“...เข้าใจแล้ว ข้าสงสัยอย่างหนึ่ง ท่านคลอฟอร์ด ท่านคิดว่าเรื่องของเรือยักษ์ที่เหนือธรรมชาติในภาพจิตรกรรมนั้นเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อหรือไม่… หากอ้างอิงตามหลักวิทยาศาสตร์แล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ยานพาหนะที่ลอยได้ และมีขนาดมหึมาแบบนั้นจะเคยมีอยู่จริงในอดีต แม้แต่ท่านอาจารย์ของข้าก็ยังเห็นว่าเรื่องเรือนั่นเป็นเรื่องเกินจริงตอนที่พวกเราได้เห็นภาพจิตรกรรมเมื่อสี่สิบปีก่อน” เจ้าแห่งวิญญาณพูด“ผมเชื่อครับ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเห็นมัน ทันทีที่ผมได้เห็นมันเป็นครั้งแรก ผมก็เกิดข้อกังขาเช่นกัน ถึงตอนนี้แล้ว ผมมีเหตุผลที่จะเชื่อว่าภาพวาดจิตรกรรมเหล่านี้อาจจะเป็นข้อพิสูจน์ว่า ครั้งหนึ่ง โลกของเราอาจจะเคยถูกปกครองโดยเผ่าพันธ์ที่มีพลังเหนือธรรมชาติ ร่วมกันกับเหล่ามังกรที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ใต้มหาสมุทรพวกนั้น!” เจอรัลด์ตอบ“ดูเหมือนว่าท่านจะเชื่อเรื่องราวในภาพจิตรกรรมเหล่านั้นนะท่านคลอฟอร์ด ท่านรู้หรือไม่ ทั้งข้าและท่านอาจารย์ของข้าเองก็รู้สึกสับสนกับเรื่องราวของมังกรเหล่านั้น และเรือยั

ขณะที่เกิดเหตุการณ์โกลาหลขึ้นที่คฤหาสน์ของมินแชล อีกฟากหนึ่ง เจ้าแห่งวิญญาณก็กำลังจ้องมองไปที่ศิลาจารึกทั้งหกแผ่น เขายังคงครุ่นคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เจอรัลด์แปลออกมาจากภาพวาดเหล่านั้นมันมีบางอย่างไม่ถูกต้อง…ไม่กี่วินาทีต่อมา ลูกศิษย์ของเขาคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาหาก่อนจะพูดว่า “ท ท่านอาจารย์ครับ! ด้านนอกมีเด็กสาวคนหนึ่ง เธอกำลังพยายามจะพังเข้ามาในโบสถ์! เธอได้แต่พูดว่า ต้องการให้ท่านทำนายชะตาชีวิตให้เธอครับ! ถึงแม้พวกเราจะพยายามห้ามเธอแล้ว แต่เธอก็ยังยืนยันจะเข้ามาข้างในให้ได้! พวกเรา… พวกเราต้านเธอไม่อยู่จริง ๆ ครับ! และที่แย่ไปกว่านั้นคือ เธอบอกว่า ถ้าท่านไม่ยอมให้เธอเข้าพบ เธอจะเผาโบสถ์นี้ทิ้งครับ!”เจ้าแห่งวิญญาณขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็โบกมือก่อนจะตอบ “เดี๋ยวข้าจัดการเอง ไปบอกนางให้รอที่ห้องด้านหน้า!”ขณะที่มองดูลูกศิษย์ของเขาวิ่งออกไป ท่านอาจารย์ก็ส่ายหัว ก่อนที่จะออกไปพบเด็กสาวคนนั้นอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก“ท ท่านอาจารย์บอกให้คุณรอท่านอยู่ในห้องนี้! เดี๋ยวท่านออกมา!” ลูกศิษย์คนนั้นลากเสียงยาว ในขณะที่เจ้าแห่งวิญญาณเดินเข้ามาในห้องทันทีที่เดินเข้ามาในห้อง เขาก็มองเห็นหญิงสาวที่งดงามกำ

หินนั้นเปล่งแสงสว่างออกมา เจอรัลด์สามารถสัมผัสได้ถึงพลังของมัน แม้จะมองจากระยะไกลก็ตาม“ช่างเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์อะไรเช่นนี้?” เจอรัลด์บ่นพึมพำกับตัวเองด้วยความรู้สึกปิติยินดีขณะที่เขากำลังจะเดินไปหยิบหินกันน้ำก้อนนั้น ทันใดนั้น หูของเขาก็ได้ยินเสียงเชือกที่หล่นลงบนพื้นจากอุโมงค์ด้านบน…มีคนมา?ไม่กี่วินาทีต่อมา เจอรัลด์ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังไต่เชือกลงมา เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็รีบซ่อนตัวเพื่อจะแอบดูว่าคนคนนั้นคือใครไม่นานนัก ผู้หญิงคนหนึ่งก็กระโดดลงมาจากเชือก และทันทีที่เธอเห็นหินกันน้ำ เธอก็ยิ้มพร้อมกับปรบมือด้วยความดีใจ“มันอยู่ที่นี่จริงด้วย! พอได้หินนี้มาแล้ว เราก็จะได้ออกเดินทางเสียที!” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน“...นั่นเธอหรือเปล่า?” เจอรัลด์พูดขึ้นมาลอย ๆ ขณะที่กำลังแอบมองหญิงสาวจากที่ซ่อนของเขาและแน่นอน หญิงสาวที่เขากำลังสงสัยก็คือ ยูเมะ!หลังจากที่เขากลับมาจากภูเขาแลงเวิร์น เจอรัลด์ก็หวนกลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลยาร์นอีกครั้ง เพื่อพูดคุยเรื่องสำคัญอีกหลายเรื่องกับแวกเนอร์ และตอนนั้นเองที่คนรับใช้ได้บอกกับเขาว่า ยูเมะไปจากที่นั่นแล้วขณะที่เจอรัลด์พอจะดู

ด้วยความสามารถพิเศษในการดมกลิ่น เจอรัลด์สัมผัสได้ในทันทีว่ากลิ่นนั้นเป็นกลิ่นของแก๊สพิษรุนแรงที่กำลังฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งเหมือง การสูดดมแก๊สพิษนี้เข้าไปเพียงนิดเดียว ก็จะทำให้อวัยวะภายในของคนคนนั้นเสื่อมสลายได้ในทันที!และเป็นจริงตามที่เขาคิด ยูเมะก้าวเท้าไปข้างหน้าได้เพียงไม่กี่ก้าว เธอก็เริ่มรู้สึกเวียนหัวอย่างรุนแรงเพราะพลังกำลังของเธอที่ลดลงอย่างรวดเร็ว เจอรัลด์รีบวิ่งเข้าไปพยุ่งร่างของเธอเอาไว้จากนั้นเขาก็เริ่มทำการปิดจุดสำคัญต่าง ๆ ของร่างกายเธอที่แก๊สพิษเหล่านี้จะเล็ดลอดเข้าไปทำลายอวัยวะภายในได้“น หน้าอก…ของฉัน…ฉันหายใจไม่ออก” ยูเมะพูดเสียงแผ่วเบา ในขณะที่หน้าของเธอเริ่มซีด“โชคดีนะที่คุณไม่ได้สูดแก๊สพิษเข้าไปเยอะ… ดูจากอากาศรอบ ๆ ตัวเราที่เริ่มเต็มไปด้วยแก๊สพิษ…ดูเหมือนว่ามีใครบางคนตั้งใจจะปล่อยแก๊สพิษนี้เข้ามา! แต่อย่าเพิ่งพูดอะไรมากตอนนี้ พยายามกลั้นหายใจเอาไว้นะ” เจอรัลด์อธิบายอย่างรวดเร็วหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็สูดลมหายใจเข้าไปลึก ๆ โดยมีเจตนาที่จะสูดดมแก๊สพิษเข้าในร่างกาย เขาทำเช่นนั้นก็เพื่อที่จะศึกษาโครงสร้าง และองค์ประกอบของมัน!ในเมื่อเจอรัลด์ได้รับยาต้านพิษหลาย