บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 1111 - บทที่ 1120

เสียงเห่าหอนของเขาดังมาก จนส่งผลให้งานประมูลต้องหยุดชะงักลงอย่างกะทันหัน เพราะทุกคนในงานกำลังหันไปมองชายที่ส่งเสียงแปลกประหลาดนั้นออกมาด้วยความตกตะลึงขณะที่เหตุการณ์อันน่าสะพรึงยังคงดำเนินต่อไป ชายวัยกลางคนที่นั่งข้าง ๆ แยสมีน ซึ่งมีนามว่าเดวิด สตับส์ ได้พยายามดึงจุดสนใจของทุกคนจากเหตุการณ์อันแปลกประหลาดนี้ ด้วยการพูดโพล่งขึ้นมาว่า “ผมค่อนข้างจะมั่นใจว่า เขาไม่สามารถจะหาเงินจำนวนดังกล่าวได้แน่! นอกจากนั้น ขณะนี้พวกเราทุกคนกำลังอยู่ในถิ่นของตระกูลมินแชล! คนอย่างเขาคงไม่สามารถสร้างผลกระทบใด ๆ ต่อเกียรติยศและชื่อเสียงของตระกูลมินแชลได้อย่างแน่นอน!”ทันทีที่ได้ยินคำพูดจาประจบสอพลอของเขา สมาชิกในครอบครัวมินแชลที่อยู่ตรงนั้นหลายคน ก็หันไปมองเดวิดด้วยสายตาที่พึงพอใจเป็นอย่างยิ่งอย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีต่อจากนั้นเสียงตบหน้าดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งบริเวณ จากนั้นทุกคนก็ตกอยู่ในอาการนิ่งเงียบอีกครั้งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผู้นั้นได้ใช้มือตบเข้าไปที่แก้มซ้ายของเดวิดอย่างแรง!เขาเอามือกุมแก้มของตัวเองที่กำลังบวมช้ำ พลางบ้วนฟันที่หั

ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ลมหนาวจากทะเลได้ถูกพัดผ่านเมืองฮาลิมาร์คถึงกระนั้นคฤหาสน์ของตระกูลมินแชลก็ยังเปิดไปสว่างไสวไปทั่ว สมาชิกของครอบครัวทุกคนกำลังประชุมกันอยู่ด้านใน“งานที่เธอทำในวันนี้มันยิ่งใหญ่มากเลยนะโซอี้! ในเมื่อเราได้สมุนไพรมาครอบครองแล้ว เราก็สามารถที่จะปรุงยาอายุวัฒนะต่อได้แล้วสินะ!” ชายชราที่เป็นผู้นำครอบครัวป่าวประกาศ ถึงแม้ว่าเขาจะดูเหมือนคนที่อายุมากกว่าเก้าสิบปีแล้ว แต่เขาก็ยังดูแข็งแรง“การที่คุณปู่จะสามารถมีชีวิตอยู่กับพวกเราได้เกินร้อยปี คงจะเป็นพรอันประเสริฐกับตัวหลานค่ะ คุณปู่!” โซอี้ตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง“อย่างไรก็ตาม ที่น่ายินดีมากกว่านั้นก็คือ หลานแทบจะไม่ได้ใช้ความพยายามอะไรมากมายในการตามหาสมุนไพรในครั้งนี้เลย แถมหลานก็ยังได้เงินอีกสามร้อยดอลล่าร์จากคนโอหังคนนั้นมาใช้ โดยที่ไม่ต้องเสียอะไรเลยสักอย่าง!” โซอี้อธิบายเพิ่มเติม ในขณะที่หัวเราะเสียงดังลั่น“เรื่องนั้นน่ะ…อย่าพยายามทำเรื่องแบบนั้นอีกเลยในอนาคต…มันอาจจะส่งผลร้ายต่อชะตากรรมของตระกูลของเรา…ฉันหมายถึงทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ด้วยนะ จำได้หรือไม่ เรื่องที่เจ้าแห่งวิญญาณได้ทำนายเอาไว้เมื่อสามปีก่อนว่า ตระกูลข

“ด เดี๋ยวผมจะไปเอามาให้ครับ” นายท่านอาวุโสเสียงออกมา เขาดูโศกเศร้าอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย นอกจากทำตามคำสั่งเพียงเท่านั้น“...พวกนาย! รีบไปหาแผนที่มาให้เขาเดี๋ยวนี้!” นายท่านอาวุโสออกคำสั่ง พร้อมกับส่งสัญญาณมือให้ลูกน้องของเขาปฏิบัติตามเพียงเวลาไม่นาน พวกเขาก็กลับมา พร้อมกับนำแผนที่มายื่นให้เจอรัลด์“นอกจากนั้นแล้ว ฉันอยากจะเอาสมุนไพรที่ให้ไปก่อนหน้านี้คืนด้วย” เจอรัลด์พูดเสริม“ด ได้เลยครับ…!” นายท่านอาวุโสตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูขมขื่นเป็นที่สุดสิ่งที่พวกเขาได้ทำลงไป ก็เแค่หลอกเอาเงินสามร้อยล้านดอลล่าร์ และสมุนไพรมาจากเขาเพียงเท่านั้น… แต่เขากลับตอบโต้ด้วยการแย่งชิงทุกอย่างที่เป็นของตระกูลมินแชลไปเป็นของเขาในขณะที่สมาชิกคนอื่น กำลังรู้สึกโมโหและขุ่นเคืองใจเป็นอย่างมากกับการกระทำของเขา แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเอ่ยอะไรออก พวกเขาเลือกที่จะเก็บความรู้สึกไม่พอใจเหล่านั้นไว้กับตัวเองเมื่อเขาได้สมุนไพรแล้ว เจอรัลด์ก็หันหลังเดินจากไปอย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันที่เขาจะไปได้ไกล สมาชิกวัยกระเตาะของตระกูลมินแชลคนหนึ่งก็กระโจนออกมา พร้อมกับตะโกนเสียงดัง “คนชั่ว! แกคิดว่า

ทางด้านของเจอรัลด์ แวกเนอร์เรียกให้เขาไปหา เพื่อจะได้เดินทางไปพบกับเจ้าแห่งวิญญาณด้วยกันที่โบสถ์แลงเวิร์น ซึ่งตั้งอยู่บนภูเขาแลงเวิร์นตามที่แวกเนอร์ได้ทำการนัดหมายไว้เมื่อวันก่อนในอดีต เจอรัลด์ไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่เรียกว่า ‘นักทำนายดวงชะตา’ สักเท่าไร เขามองคนเหล่านี้เป็นเพียงเป็นนักต้มตุ๋นชั้นยอดเท่านั้นอย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาได้ค้นพบเรื่องราวเกี่ยวกับขอทานชราในภาพจิตรกรรมฝาผนัง มุมมองของเขาเกี่ยวกับนักพยากรณ์เหล่านี้ก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงนอกเหนือจากเหตุการณ์อันลึกลึบมากมายที่เขาได้เผชิญมากับตัวเองแล้ว เจอรัลด์ก็ยังมีเหตุผลบางประการที่ทำให้เขาเชื่อว่าเจ้าแห่งวิญญาณผู้นี้ คือผู้หยั่งรู้ที่แท้จริง เนื่องจากเขาสามารถทำนายสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับอลิซ แวกเนอร์ และตระกูลมินแชลได้แม่นยำอย่างเหลือเชื่อในเมื่อเจ้าแห่งวิญญาณสามารถคาดการณ์เรื่องที่เขาและแวกเนอร์จะพบกันได้แล้ว เจอรัลด์จึงคิดว่า มีความเป็นไปได้ที่เขาจะรู้ว่ามิล่ากับลุงของเขาอยู่ที่ไหนในตอนนี้เมื่อคิดเช่นนั้น เจอรัลด์ก็เกิดรู้สึกมีความมุ่งมั่นที่อยากจะเจอเจ้าแห่งวิญญาณมากขึ้นกว่าเดิมภูเขาแลงเวิร์นตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเมื

เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มีเชือกสีดำพันรอบตัวเดินออกมาจากด้านใน เมื่อนักเดินทางเห็นเขา ทุกคนก็พากันเงียบเสียงลงเหล่าลูกศิษย์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างพากันโค้งคับนับให้เขา ก่อนจะเปล่งเสียงออกมาด้วยความพร้อมเพรียง “รุ่น อพี่!”“ผู้มาเยือน คนที่ท่านผู้นำกำลังรออยู่ได้มาถึงที่นี่แล้ว…” เด็กหนุ่มพูด ในขณะที่กวาดสายตามองไปในกลุ่มของฝูงชน พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า“ไหน ช่วยบอกเราหน่อยว่าในบรรดาพวกท่าน ใครคือคนที่มีชื่อเรียกว่าคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด? จากนอร์ทเบย์?” ชายหนุ่มถามต่อ“ผมเองครับ!”เจอรัลด์ตอบพร้อมกับขมวดคิ้ว เขารู้สึกสับสน เมื่อได้รู้ว่าเจ้าแห่งวิญญาณลึกลับผู้นั้น ได้ทำนายเอาไว้ว่าเขาจะมาพบในวันนี้อีกด้วย!“สวัสดีครับ คุณคลอฟอร์ด ท่านผู้นำของเราได้เฝ้ารอท่านมานานแสนนาน ท่านได้เตรียมชงชาไว้รอเรียบร้อยแล้ว กรุณาตามผมมาทางนี้ครับ” นักบวชหนุ่มกล่าว ขณะโค้งคำนับเจอรัลด์รู้สึกแปลกใจ ก่อนจะตอบ “…นานแสนนาน? เขาทำนายเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าผมจะมาถึง…? เท่าที่ผมรู้คือ แวกเนอร์เพิ่งจะบอกกับท่านว่าผมจะมาขอเข้าพบในวันนี้! แล้วเจ้าแห่งวิญญาณรู้ด้วยเหรอว่าผมหน้าตาเป็นอย่างไร?”เจอรัลด์ยอมรับในความสามา