หลังจากที่เจอรัลด์ได้อ่านเรื่องราวของภาพจิตรกรรมจบหมดแล้ว เขาก็อธิบายทุกอย่างที่เขาได้เรียนรู้ให้เจ้าแห่งวิญญาณฟัง“...เข้าใจแล้ว ข้าสงสัยอย่างหนึ่ง ท่านคลอฟอร์ด ท่านคิดว่าเรื่องของเรือยักษ์ที่เหนือธรรมชาติในภาพจิตรกรรมนั้นเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อหรือไม่… หากอ้างอิงตามหลักวิทยาศาสตร์แล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ยานพาหนะที่ลอยได้ และมีขนาดมหึมาแบบนั้นจะเคยมีอยู่จริงในอดีต แม้แต่ท่านอาจารย์ของข้าก็ยังเห็นว่าเรื่องเรือนั่นเป็นเรื่องเกินจริงตอนที่พวกเราได้เห็นภาพจิตรกรรมเมื่อสี่สิบปีก่อน” เจ้าแห่งวิญญาณพูด“ผมเชื่อครับ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเห็นมัน ทันทีที่ผมได้เห็นมันเป็นครั้งแรก ผมก็เกิดข้อกังขาเช่นกัน ถึงตอนนี้แล้ว ผมมีเหตุผลที่จะเชื่อว่าภาพวาดจิตรกรรมเหล่านี้อาจจะเป็นข้อพิสูจน์ว่า ครั้งหนึ่ง โลกของเราอาจจะเคยถูกปกครองโดยเผ่าพันธ์ที่มีพลังเหนือธรรมชาติ ร่วมกันกับเหล่ามังกรที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ใต้มหาสมุทรพวกนั้น!” เจอรัลด์ตอบ“ดูเหมือนว่าท่านจะเชื่อเรื่องราวในภาพจิตรกรรมเหล่านั้นนะท่านคลอฟอร์ด ท่านรู้หรือไม่ ทั้งข้าและท่านอาจารย์ของข้าเองก็รู้สึกสับสนกับเรื่องราวของมังกรเหล่านั้น และเรือยั
หากความจริงเป็นเช่นนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างของตระกูลมินแชลก็ตกมาเป็นของเจอรัลด์แล้วในตอนนี้“แกควรจะเซ็นสัญญาให้เรียบร้อย ทันทีที่ฉันหาหินนั่นเจอ เข้าใจใช่ไหม?” เจอรัลด์พูด ขณะที่โยนเซลด้าลงบนพื้นต่อหน้าสมาชิกมินแชลคนอื่น ๆทันทีที่เจอรัลด์กลับออกไป หัวหน้าอาวุโสก็ปล่อยโฮออกมาพร้อมกับตะโกนว่า “ไอ… ไอคนเลวนั่น…! มันกล้าดียังไงถึงมาเอาทุกอย่างที่เป็นของเราไปหมด…!”เขาเองก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองเอาชีวิตรอดจากเหตุการณ์เมื่อวานมาได้อย่างไร พวกเขาเคยมีช่วงเวลาที่ดีและมีความสุขมากในอดีตที่ผ่านมา… แต่ตอนนี้ ทุกอย่างมันหายไปหมดแล้ว และการที่เจอรัลด์มาข่มเหงพวกเขาบ่อยครั้ง ก็ยิ่งทำให้มันแย่ลงกว่าเดิมหากแต่หลานสาวผู้ไร้ความคิดของเขา ไม่ได้ไปยั่วยุชายผู้นั้นแล้ว ทุกอย่างก็ยังคงเป็นปกติเหมือนเดิม ใครจะไปคาดคิดว่าชายคนนี้จะเป็นคนที่ไร้ซึ่งเหตุผลถึงเพียงนี้? เขาเป็นมากกว่ามหาโจร เมื่อเทียบกับพวกมินแชลรวมกันเสียอีก! เขาฉกฉวยเอาทุกอย่างที่เขาเห็นไปเป็นของเขา!หลายปีที่ผ่านมา ตระกูลมินแชลเป็นที่รู้จักในฐานะตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองฮาลิมาร์ค พวกเขาไม่เคยรู้สึกตกต่ำถึงเพียงนี้มาก่อนเลยในชีวิต!“หินก
ขณะที่เกิดเหตุการณ์โกลาหลขึ้นที่คฤหาสน์ของมินแชล อีกฟากหนึ่ง เจ้าแห่งวิญญาณก็กำลังจ้องมองไปที่ศิลาจารึกทั้งหกแผ่น เขายังคงครุ่นคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เจอรัลด์แปลออกมาจากภาพวาดเหล่านั้นมันมีบางอย่างไม่ถูกต้อง…ไม่กี่วินาทีต่อมา ลูกศิษย์ของเขาคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาหาก่อนจะพูดว่า “ท ท่านอาจารย์ครับ! ด้านนอกมีเด็กสาวคนหนึ่ง เธอกำลังพยายามจะพังเข้ามาในโบสถ์! เธอได้แต่พูดว่า ต้องการให้ท่านทำนายชะตาชีวิตให้เธอครับ! ถึงแม้พวกเราจะพยายามห้ามเธอแล้ว แต่เธอก็ยังยืนยันจะเข้ามาข้างในให้ได้! พวกเรา… พวกเราต้านเธอไม่อยู่จริง ๆ ครับ! และที่แย่ไปกว่านั้นคือ เธอบอกว่า ถ้าท่านไม่ยอมให้เธอเข้าพบ เธอจะเผาโบสถ์นี้ทิ้งครับ!”เจ้าแห่งวิญญาณขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็โบกมือก่อนจะตอบ “เดี๋ยวข้าจัดการเอง ไปบอกนางให้รอที่ห้องด้านหน้า!”ขณะที่มองดูลูกศิษย์ของเขาวิ่งออกไป ท่านอาจารย์ก็ส่ายหัว ก่อนที่จะออกไปพบเด็กสาวคนนั้นอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก“ท ท่านอาจารย์บอกให้คุณรอท่านอยู่ในห้องนี้! เดี๋ยวท่านออกมา!” ลูกศิษย์คนนั้นลากเสียงยาว ในขณะที่เจ้าแห่งวิญญาณเดินเข้ามาในห้องทันทีที่เดินเข้ามาในห้อง เขาก็มองเห็นหญิงสาวที่งดงามกำ
หินคริสตัลนั้นมีความสูงประมาณครึ่งเมตรได้ ยูเมะคิดว่ามันเป็นหินที่ดูมหัศจรรย์ยิ่งนัก ราวกับว่ามันส่งพลังดึงดูดบางอย่างออกมาให้กับผู้ที่จ้องมองมันยูเมะห้ามใจไม่ไหวจนต้องเอื้อมมือไปลูบไล้หินนั้นเบา ๆ อย่างอ่อนโยนและระมัดระวัง หลังจากที่เธอลูบมันไปได้สักพัก ทันใดนั้น หินก็เปล่งประกายขึ้นกว่าเดิม มันส่องแสงที่มีหลากสีออกมาปกคลุมไปทั่วร่างของยูเมะ!ยูเมะก้าวถอยหลังออกมา แล้วรีบเอามือปิดตาตัวเอง เนื่องจากแสงที่ส่องออกมานั้นเจิดจ้าจนเกินไป จนทำให้เธอมองอะไรไม่เห็นเลยจากนั้นแสงหลากสีที่เจิดจ้าออกมาก็เริ่มหรี่แสงลง จนกระทั่งแสงของหินคริสตัลกลับคืนสู่สภาพปกติเหมือนตอนก่อนที่ยูเมะจะเอามือไปลูบมัน แต่กระนั้น ดูเหมือนว่าจะมีลายเส้นที่ดูซับซ้อนหลายเส้นปรากฏขึ้นบนหิน“เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า คุณกันเทอร์?” เจ้าแห่งวิญญาณถาม ขณะที่เดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูชอบกลนัก การทำนายของเขาเสร็จสิ้นแล้ว“...ฉ ฉันไม่เป็นอะไร…ว่าแต่ว่า นี่มันคือหินอะไรกันแน่…? เหตุใดมันจึงเปล่งแสงออกมาได้ด้วยตัวเองเช่นนั้น?” ยูเมะถาม หน้าเธอแดงก่ำเพราะรู้สึกว่า เมื่อสักครู่เธอเพิ่งทำเรื่องที่ค่อนข้างจะน่าอับอาย“ฮ่าฮ
หินนั้นเปล่งแสงสว่างออกมา เจอรัลด์สามารถสัมผัสได้ถึงพลังของมัน แม้จะมองจากระยะไกลก็ตาม“ช่างเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์อะไรเช่นนี้?” เจอรัลด์บ่นพึมพำกับตัวเองด้วยความรู้สึกปิติยินดีขณะที่เขากำลังจะเดินไปหยิบหินกันน้ำก้อนนั้น ทันใดนั้น หูของเขาก็ได้ยินเสียงเชือกที่หล่นลงบนพื้นจากอุโมงค์ด้านบน…มีคนมา?ไม่กี่วินาทีต่อมา เจอรัลด์ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังไต่เชือกลงมา เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็รีบซ่อนตัวเพื่อจะแอบดูว่าคนคนนั้นคือใครไม่นานนัก ผู้หญิงคนหนึ่งก็กระโดดลงมาจากเชือก และทันทีที่เธอเห็นหินกันน้ำ เธอก็ยิ้มพร้อมกับปรบมือด้วยความดีใจ“มันอยู่ที่นี่จริงด้วย! พอได้หินนี้มาแล้ว เราก็จะได้ออกเดินทางเสียที!” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน“...นั่นเธอหรือเปล่า?” เจอรัลด์พูดขึ้นมาลอย ๆ ขณะที่กำลังแอบมองหญิงสาวจากที่ซ่อนของเขาและแน่นอน หญิงสาวที่เขากำลังสงสัยก็คือ ยูเมะ!หลังจากที่เขากลับมาจากภูเขาแลงเวิร์น เจอรัลด์ก็หวนกลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลยาร์นอีกครั้ง เพื่อพูดคุยเรื่องสำคัญอีกหลายเรื่องกับแวกเนอร์ และตอนนั้นเองที่คนรับใช้ได้บอกกับเขาว่า ยูเมะไปจากที่นั่นแล้วขณะที่เจอรัลด์พอจะดู
เจอรัลด์มองไปที่ยูเมะพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ“นั่น…นั่นคุณ!” ยูเมะตะโกนก่อนหน้านี้ ใบหน้าของยูเมะซีดเผือดจากอาการตื่นตระหนก แต่เมื่อเธอได้เห็นเจอรัลด์ ใบหน้าของเธอตอนนี้กลายเป็นสีแดงเหมือนลูกมะเขือเทศ ถึงแม้ว่าเธอจะมีท่าทีเขินอาย แต่เจอรัลด์ก็สัมผัสได้ถึงความเกลียดชัง และความดุดันจากแววตาของเธอ“ใช่แล้ว ผมเอง…นอกจากเราจะมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์เดียวกันแล้ว ผมยังได้ยินคุณพูดว่า คุณมีแผนจะเดินทางไปราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทรด้วยอย่างนั้นเหรอ?” เจอรัลด์ถามด้วยความรู้สึกแปลกใจ เมื่อเขาได้ยินเธอบ่นพึมพำเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อสักครู่“ฉัน…ฉันไม่รู้! เลิกถามฉันได้แล้วน่า!” ยูเมะตอบ จากนั้นเธอก็ยืนขึ้นพร้อมกับหันหลังให้เขาทันที เมื่อเธอหวนนึกถึงคำทำนายของเจ้าแห่งวิญญาณเกี่ยวกับเรื่องการแต่งงานของเธอ…“จากคำทำนายของหินวิวาห์ มันดูเหมือนว่า คุณได้พบกับคนที่คุณจะตกหลุมรักแล้วนะ คุณกันเทอร์! จากที่ผมมองเห็นคือ คุณสองคนเพิ่งจะแยกจากกันเมื่อไม่นานมานี้เอง!” เจ้าแห่งวิญญาณพูดตอนที่เธอยังอยู่ที่โบสถ์“คนที่ฉันจะตกหลุมรักเหรอ…? เขาจะเป็นใครไปได้? ความจริงแล้ว…มัน…คงจะเป็นเขาไปไม่ได้หรอก หรือไม่ใช่? คน
ด้วยความสามารถพิเศษในการดมกลิ่น เจอรัลด์สัมผัสได้ในทันทีว่ากลิ่นนั้นเป็นกลิ่นของแก๊สพิษรุนแรงที่กำลังฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งเหมือง การสูดดมแก๊สพิษนี้เข้าไปเพียงนิดเดียว ก็จะทำให้อวัยวะภายในของคนคนนั้นเสื่อมสลายได้ในทันที!และเป็นจริงตามที่เขาคิด ยูเมะก้าวเท้าไปข้างหน้าได้เพียงไม่กี่ก้าว เธอก็เริ่มรู้สึกเวียนหัวอย่างรุนแรงเพราะพลังกำลังของเธอที่ลดลงอย่างรวดเร็ว เจอรัลด์รีบวิ่งเข้าไปพยุ่งร่างของเธอเอาไว้จากนั้นเขาก็เริ่มทำการปิดจุดสำคัญต่าง ๆ ของร่างกายเธอที่แก๊สพิษเหล่านี้จะเล็ดลอดเข้าไปทำลายอวัยวะภายในได้“น หน้าอก…ของฉัน…ฉันหายใจไม่ออก” ยูเมะพูดเสียงแผ่วเบา ในขณะที่หน้าของเธอเริ่มซีด“โชคดีนะที่คุณไม่ได้สูดแก๊สพิษเข้าไปเยอะ… ดูจากอากาศรอบ ๆ ตัวเราที่เริ่มเต็มไปด้วยแก๊สพิษ…ดูเหมือนว่ามีใครบางคนตั้งใจจะปล่อยแก๊สพิษนี้เข้ามา! แต่อย่าเพิ่งพูดอะไรมากตอนนี้ พยายามกลั้นหายใจเอาไว้นะ” เจอรัลด์อธิบายอย่างรวดเร็วหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็สูดลมหายใจเข้าไปลึก ๆ โดยมีเจตนาที่จะสูดดมแก๊สพิษเข้าในร่างกาย เขาทำเช่นนั้นก็เพื่อที่จะศึกษาโครงสร้าง และองค์ประกอบของมัน!ในเมื่อเจอรัลด์ได้รับยาต้านพิษหลาย
“…ค คุณคลอฟอร์ด…!” ชายวัยกลางคนพูดตะกุกตะกักด้วยความหวาดผวา เขาแปลกใจกับเหตุการณ์ที่กลับตาลปัตรนี้เป็นอย่างมาก จนดวงตาของเขาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า!โดยปกติแล้ว เจอรัลด์ควรจะต้องนอนจมกองเลือดและเศษเนื้อของตัวเองไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แผนที่พวกเขาวางไว้แต่แรกคือ พวกเขาตั้งใจจะเข้าไปเก็บซากศพของเจอรัลด์ หลังจากที่ปล่อยให้มันเน่าเฟะอยู่ในนั้นเป็นเวลาสักสิบวัน!และในช่วงเวลาสิบวันที่รอคอยนั้น พวกเขาได้คิดเอาไว้ว่าจะหาวิธีแย่งชิงทรัพย์สิน และทรัพย์สมบัติที่เป็นของเจอรัลด์ผู้ล่วงลับมาให้ได้สักส่วนหนึ่งก็ยังดีไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะยังมีชีวิตรอดมาได้!พวกเขาใช้พิษพันปี! พิษที่ร้ายแรงที่สุด ที่ครอบครัวของพวกเขาครอบครอง!เจอรัลด์ไม่ได้ให้ความสนใจกับพวกสมาชิกมินแชลที่กำลังตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็นตรงหน้า เขาเลือกที่จะเดินผ่านไปพร้อมกับมองหาบริเวณที่ร่มเย็นและปลอดภัย เพื่อที่จะวางร่างอันไร้สติของยูเมะลงหลังจากนั้น เขาก็เดินตรงไปยังเครื่องอุปกรณ์ปั๊มแก๊สที่เขาได้เตะกระเด็นไปไกล ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “แล้วนี่อะไร…? พวกนายดูจะยุ่งกับการทำอะไรบางอย่างอยู่ตรงนี้ใช่ไหม? หืม?”“พ พวกเรา…เอิ่ม