“…ค คุณคลอฟอร์ด…!” ชายวัยกลางคนพูดตะกุกตะกักด้วยความหวาดผวา เขาแปลกใจกับเหตุการณ์ที่กลับตาลปัตรนี้เป็นอย่างมาก จนดวงตาของเขาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า!โดยปกติแล้ว เจอรัลด์ควรจะต้องนอนจมกองเลือดและเศษเนื้อของตัวเองไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แผนที่พวกเขาวางไว้แต่แรกคือ พวกเขาตั้งใจจะเข้าไปเก็บซากศพของเจอรัลด์ หลังจากที่ปล่อยให้มันเน่าเฟะอยู่ในนั้นเป็นเวลาสักสิบวัน!และในช่วงเวลาสิบวันที่รอคอยนั้น พวกเขาได้คิดเอาไว้ว่าจะหาวิธีแย่งชิงทรัพย์สิน และทรัพย์สมบัติที่เป็นของเจอรัลด์ผู้ล่วงลับมาให้ได้สักส่วนหนึ่งก็ยังดีไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะยังมีชีวิตรอดมาได้!พวกเขาใช้พิษพันปี! พิษที่ร้ายแรงที่สุด ที่ครอบครัวของพวกเขาครอบครอง!เจอรัลด์ไม่ได้ให้ความสนใจกับพวกสมาชิกมินแชลที่กำลังตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็นตรงหน้า เขาเลือกที่จะเดินผ่านไปพร้อมกับมองหาบริเวณที่ร่มเย็นและปลอดภัย เพื่อที่จะวางร่างอันไร้สติของยูเมะลงหลังจากนั้น เขาก็เดินตรงไปยังเครื่องอุปกรณ์ปั๊มแก๊สที่เขาได้เตะกระเด็นไปไกล ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “แล้วนี่อะไร…? พวกนายดูจะยุ่งกับการทำอะไรบางอย่างอยู่ตรงนี้ใช่ไหม? หืม?”“พ พวกเรา…เอิ่ม
“จะมีเรื่องให้โศรกเศร้าเสียใจ ร้องไห้ และทุกข์ทรมานกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้อย่างนั้นเหรอ? สิ่งเหล่านี้ สิ่งเหล่านี้…”ริมฝีปากของเซลด้าเริ่มสั่น จากนั้นเหงื่อก็ไหลหยดลงมาจากหัวของเขา “มันจะเป็นไปได้อย่างไร?!”“เจอรัลด์ตายไปแล้ว และตระกูลมินแชลก็จะมีแต่รุ่งเรืองขึ้นเท่านั้น นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกมินแชลที่จะเปลี่ยนทุกอย่างให้ดีขึ้น ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว มันจะมีเรื่องให้ต้องร้องไห้และทุกข์ใจได้อย่างไรกัน?”เซลด้าไม่เชื่อในคำทำนาย เขาตบกระดาษแผ่นนั้นลงบนโต๊ะเสียงดังลั่น“รีบไปถามแจ็คสันเดี๋ยวนี้ว่าเหตุการณ์ที่นั่นเป็นอย่างไรบ้าง! ทำไมเขาถึงยังไม่กลับมา?!” เซลด้าพูดทันใดนั้นเอง กลุ่มหมอกสีเขียวก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาเด็กหนุ่มที่กำลังจะกดโทรศัพท์ จู่ ๆ ก็สำลักฟองน้ำลายออกมา หลังจากที่เขาล้มลงบนพื้น“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!”ทุกคนรู้สึกประหลาดใจต่อจากนั้น ก็เริ่มมีคนล้มลงบนพื้นตามกันมาเซลด้าเริ่มตื่นตระหนกกับสิ่งที่เห็น เขาพูดตะกุกตะกัก “นี่มัน…พิษพันปี!”จากนั้นสมาชิกของตระกูลมินแชลทุกคน ก็ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจสุดขีด พวกเขาเห็นขวดโหลขวดหนึ่งระเบิดออกกลางห้องโถงของตระกูลมินแชล
เป็นจริงดั่งที่เจอรัลด์คาดคิดนอกจากเจอรัลด์แล้ว ดูเหมือนว่ายังมีคนกลุ่มอื่นที่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับเทพเจ้า รวมถึงผู้หญิงที่ตกลงมาจากสวรรค์ด้วยเหตุผลที่เขาอยากตามหาผู้หญิงในชุดขาวให้เจอ เพราะเขาต้องการจะพาเธอกลับไปที่สุสานฝังศพของเทพเจ้าองค์นั้น เพื่อจะได้หาความจริงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่แน่ชัดของทั้งสองคนแต่ทำไมยูเมะถึงอยากจะนำร่างของเธอกลับไปหาตระกูลกันเทอร์ล่ะ?แต่ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็พอจะดูออกว่า ยูเมะไม่ได้โกหกเขาหากเขามีโอกาส เจอรัลด์ก็อยากจากแวะไปเยี่ยมเยียนตระกูลกันเทอร์เช่นกัน“ขอโทษนะ แต่ฉันบอกที่อยู่ของครอบครัวกันเทอร์ให้คุณรู้ไม่ได้หรอก!” ยูเมะตอบ“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร ผมไม่อยากบังคับคุณ หากคุณไม่อยากบอกผม อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ผมก็ขอให้เราทั้งคู่ประความสำเร็จกับสิ่งที่ตั้งใจจะทำในท้ายที่สุด กองทัพเรือของผมจะมาถึงที่นี่คืนนี้ มีคลื่นยักษ์สึนามิเกิดขึ้นในสองสามวันที่ผ่านมา ผมเกรงว่าคุณจะไม่สามารถเดินทางไปที่ราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทรตามลำพังได้ หากคุณต้องการ ผมจะพาคุณไปที่นั่นพร้อมกับทีมของผม” เจอรัลด์พูดย้ำอีกครั้งยูเมะไม่ได้พูดอะไรกับเขาอีก ดู
ลึกลงไปใต้ท้องทะเลมีเรือลำใหญ่ที่ดูเรียบ ๆ และทำจากทองแดงลำหนึ่ง แล่นผ่านกองทัพของเจอรัลด์ไปการปรากฏขึ้นของเรือลำนั้น เปรียบเสมือนพลังงานที่ระเบิดออกมาแล้วค่อย ๆ จางหายไป แม้กระทั่งเครื่องมือบนเรือก็ไม่สามารถตรวจจับสัญญาณของมันได้เรือทองสัมฤทธิ์ที่ดูธรรมดาลำนั้น คือเรืออะไรกันแน่?สักพักเงาใหญ่ของเรือลำนั้นก็จมดิ่งลงสู่ก้นทะเลสัตว์น้ำมากมายหลากหลายชนิดที่อยู่ใต้ท้องทะเล ต่างพากันหลบหลีกเอาชีวิตรอด ทันทีที่พวกมันเห็นเบเฮโมทขนาดมหึมานี้ไม่นานนัก เงาของเรือลำนั้นก็อันตธานหายไปใต้ท้องทะเล ทำให้ทุกอย่างกลับมาสู่ปกติอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม สึนามิก็ยังส่งผลให้คลื่นใต้น้ำปรวนแปรและซัดไปมาอย่างรุนแรง* * *กองทัพยังคงเดินทางต่อ จนกระทั่งไปถึงเกาะมอนท์ฮอล์มในช่วงเย็นวันนั้นดูจากลักษณะทางภูมิศาสตร์ในแผนที่แล้ว เจอรัลด์เดาว่าเกาะมอนท์ฮอล์มน่าจะตั้งอยู่ครึ่งทางระหว่างจุดที่พวกเขาออกเดินทางไปถึงราชาแห่งสุสานมหาสมุทร มันเป็นเกาะเดียวกันกับเกาะที่ขอทานชรา และคนทั้งสามสิบหกคนของเขาได้หยุดพัก ตามที่มีการบันทึกไว้ในภาพจิตรกรรมบนแผ่นศิลาจารึกในตอนนั้น บนเกาะมอนท์ฮอล์มแห่งนี้มีเพียงหมู่บ้าน
ชายหนุ่มดีดนิ้ว ขณะกำลังออกคำสั่งกับลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ “คุณยอร์นวิค มันจะดีเหรอครับ? นายท่านยอร์นวิคได้สั่งเอาไว้แล้วว่า ให้มองเธอเป็นแขกคนหนึ่งของเรานะครับ!”หนึ่งในลูกน้องเตือนเขาด้วยท่าทีที่นอบน้อมผัวะ!เขาโดนตบที่หน้าอย่างแรง โดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว“ฉันสั่งให้นายไปพาเธอมา นายก็ต้องไปเอาตัวเธอมาเดี๋ยวนี้! มันจะไม่ดีอย่างไร? แล้วใครบอกว่าเธอเป็นแขกของเราคนหนึ่ง? เธอกำลังตกที่นั่งลำบาก และเธอก็มาขอร้องให้ครอบครัวยอร์นวิคช่วยเหลือต่างหากล่ะ!” คุณยอร์นวิคตะคอกอย่างเย็นชา“อย่าเลยครับคุณยอร์นวิค ถึงแม้เด็กคนนั้นจะสวยมาก แต่เธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะขี้โมโห และเธอก็รู้เรื่องศิลปะการต่อสู้ด้วยนะครับ” เด็กหนุ่มคนอื่น ๆ พยายามที่จะเตือนเขา“ฉันไม่กลัวเธอหรอกนะ! ฉันแค่ขอให้เธอมานวดให้ พ่อของฉันห้ามไม่ให้แตะต้องเธอ เขาทำให้ฉันหงุดหงิด ฉันแค่จะขอให้เธอมานวดผ่อนคลายให้ฉัน ไม่ได้หรืออย่างไร?” คุณยอร์นวิคพูดพร้อมกับแสยะยิ้มลูกน้องของเขาถึงกับต้องยกมือขึ้นมาปิดหน้าสักพักต่อมา เด็กสาวคนนั้นก็เดินมาหาเขาเธอเป็นหญิงสาวที่สวยมาก เธอดึงดูดความสนใจของชายหลายคน รวมถึงผู้หญิงที่เธอ
พอได้ยินเสียงของเด็กสาวเรียกชื่อ เจอรัลด์ที่กำลังหลับตาพักผ่อนอยู่ ก็สะดุ้งโหยงทันทีเขาหยิบผ้าปิดตาออกพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมอง และเขาก็เห็นว่า เด็กสาวคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นแต่เธอคือ แจสมิน!หากจะให้พูดตามตรง เจอรัลด์ไม่ได้ติดต่อกับครอบครัวเฟนเดอร์สันอีกเลย ตั้งแต่เขาปลอมเป็นคนใบ้แซนเดอร์สัน เพื่อช่วยทุกคนในครอบครัวเฟนเดอร์สันให้ปลอดภัย ตอนที่เขายังอยู่ที่เมืองซอลฟอร์ดเขาช่วยให้ซีเนียเริ่มตั้งตัวในเมืองซอลฟอร์ด และยังยกอุตสาหกรรมของครอบครัวเขาในเมืองซอลฟอร์ดให้ซีเนียบริหารต่ออีกด้วยเขาไม่ได้เจอแจสมินเป็นเวลานานกว่าหนึ่งปีแล้วใครจะไปคาดคิดว่า เขาจะได้มาพบกับแจสมินโดยบังเอิญที่นี่ในวันนี้ และดูเหมือนว่า ได้มีความเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้น หากไม่ได้เป็นเช่นนั้น แล้วเหตุใดแจสมินผู้มีเกียรติมีศักดิ์ศรีแห่งตระกูลเฟนเดอร์สัน ถึงต้องตกมาอยู่ในสถานะที่ยากลำบากแบบนี้?เจอรัลด์ยืนขึ้น“แจสมิน ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”“เธอจริง ๆ ด้วยเจอรัลด์ ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเธอที่นี่!”แจสมินหน้าแดง น้ำตาเอ่อล้นดวงตาของเธอขณะที่พูด แจสมินก็อดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป เธอเดินไปหาเจอรัลด์ และโผเข้ากอดเข
จากนั้น เสียงหมือนบางอย่างแตกหักก็ดังตามมาโอ๊ย!ชายคนที่ก้าวเท้าออกมา และปล่อยหมัดใส่เจอรัลด์ร้องเสียงดัง เนื่องจากข้อมือของเขาหัก ตอนนี้ ใบหน้าของเขาซีดเผือด เขายังคงส่งเสียงร้องต่อเนื่องอย่างเจ็บปวดเขารู้สึกราวกับว่า เขาไม่ได้ต่อยโดนร่างกายมนุษย์ แต่เขาเพิ่งจะปล่อยหมัดใส่ภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่แข็งมากกระดูกแขนของเขาร้าว ส่วนกระดูกมือทั้งหมดของเขานั้นแตกละเอียดไม่เหลือชิ้นดีเส้นประสาทที่นิ้วมือของมนุษย์นั้น เชื่อมต่อไปยังหัวใจโดยตรง แล้วคนธรรมดาอย่างเขา จะทนต่อความเจ็บปวดอันแสนสาหัสเช่นนี้ได้อย่างไร?เจอรัลด์ได้แต่ส่ายหัว ขณะที่เขากำลังก้มมองชายคนนั้น จากนั้นเขาก็เตะชายคนนั้นอย่างแรง หัวเข่าของเขาหักงอไปอีกด้าน จนดูบิดเบี้ยวผิดจากเดิม ก่อนที่ร่างของเขาจะลอยละลิ่วออกไปไกลชายคนอื่น ๆ ยืนตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนที่พวกเขาจะตัดสินใจพุ่งจู่โจมเจอรัลด์อีกครั้งเจอรัลด์รับมือกับพวกเขาไม่ต่างจากชายคนก่อนหน้านี้ พอเสร็จแล้ว เขาก็เอามือปัดฝุ่นออกจากเท้า ขณะที่ชายเหล่านั้นลงไปกองบนพื้นตรงหน้าเขา พร้อมกับเอามือกุมหัวเข่า และกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดม่านตาดำของเลย์ตันหดตัวลงทันทีที่เขา
หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในห้อง แจสมินก็ได้เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น หลังจากที่พวกเขาเดินทางมาที่เกาะมอนท์ฮอล์มเมื่อสามเดือนที่แล้วให้เจอรัลด์ฟังดูเหมือนว่า เมื่อหนึ่งปีที่แล้ว มินดี้จะได้รับอุบัติเหตุทางรถยนต์ ขณะที่เธอพยายามจะตามหาคนใบ้แซนเดอร์สัน และหลังจากนั้นเธอก็กลายเป็นอัมพาตก่อนหน้านั้น ท่านเฟนเดอร์สันเคยคิดว่า พวกเขาได้ผ่านพ้นเรื่องราวที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตมาแล้ว ตอนที่เขาได้พบกับลูกสาวและคืนดีกับครอบครัวคลอฟอร์ด เขาคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตบั้นปลายกับครอบครัวอย่างมีความสุขแต่แล้วมินดี้ก็ต้องมาประสบกับเคราะห์ร้ายแบบนั้นเนื่องจากเขากังวลเกี่ยวกับเรื่องของหลานสาวมากจนเกินไป ชายชราก็เลยล้มป่วยลงในที่สุดแจสมินรีบออกตามหาหมอที่มีความสามารถเพื่อมารักษาเขา แต่ความจริงแล้ว หมอผู้นั้นก็ได้ให้การรักษาอาการของมินดี้มาโดยตลอด แต่ตอนนี้ท่านเฟนเดอร์สันกลับมาล้มป่วยลงอีกคนคุณหมอพยายามทุกวิถีทางเพื่อค้นหายาที่ดีที่สุดมารักษาอาการป่วยของทั้งสองคน โดยดูปฏิกิริยาตอบสนองจากยาที่เขาจ่ายให้และในที่สุด เขาก็พบตัวยาที่เหมาะสมสำหรับใช้รักษาอาการป่วยของทั้งคู่ได้ แต่โชคไม่ดี ที่เขาไม่มีส่วนผสมที่เพ