พอได้ยินเสียงของเด็กสาวเรียกชื่อ เจอรัลด์ที่กำลังหลับตาพักผ่อนอยู่ ก็สะดุ้งโหยงทันทีเขาหยิบผ้าปิดตาออกพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมอง และเขาก็เห็นว่า เด็กสาวคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นแต่เธอคือ แจสมิน!หากจะให้พูดตามตรง เจอรัลด์ไม่ได้ติดต่อกับครอบครัวเฟนเดอร์สันอีกเลย ตั้งแต่เขาปลอมเป็นคนใบ้แซนเดอร์สัน เพื่อช่วยทุกคนในครอบครัวเฟนเดอร์สันให้ปลอดภัย ตอนที่เขายังอยู่ที่เมืองซอลฟอร์ดเขาช่วยให้ซีเนียเริ่มตั้งตัวในเมืองซอลฟอร์ด และยังยกอุตสาหกรรมของครอบครัวเขาในเมืองซอลฟอร์ดให้ซีเนียบริหารต่ออีกด้วยเขาไม่ได้เจอแจสมินเป็นเวลานานกว่าหนึ่งปีแล้วใครจะไปคาดคิดว่า เขาจะได้มาพบกับแจสมินโดยบังเอิญที่นี่ในวันนี้ และดูเหมือนว่า ได้มีความเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้น หากไม่ได้เป็นเช่นนั้น แล้วเหตุใดแจสมินผู้มีเกียรติมีศักดิ์ศรีแห่งตระกูลเฟนเดอร์สัน ถึงต้องตกมาอยู่ในสถานะที่ยากลำบากแบบนี้?เจอรัลด์ยืนขึ้น“แจสมิน ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”“เธอจริง ๆ ด้วยเจอรัลด์ ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเธอที่นี่!”แจสมินหน้าแดง น้ำตาเอ่อล้นดวงตาของเธอขณะที่พูด แจสมินก็อดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป เธอเดินไปหาเจอรัลด์ และโผเข้ากอดเข
จากนั้น เสียงหมือนบางอย่างแตกหักก็ดังตามมาโอ๊ย!ชายคนที่ก้าวเท้าออกมา และปล่อยหมัดใส่เจอรัลด์ร้องเสียงดัง เนื่องจากข้อมือของเขาหัก ตอนนี้ ใบหน้าของเขาซีดเผือด เขายังคงส่งเสียงร้องต่อเนื่องอย่างเจ็บปวดเขารู้สึกราวกับว่า เขาไม่ได้ต่อยโดนร่างกายมนุษย์ แต่เขาเพิ่งจะปล่อยหมัดใส่ภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่แข็งมากกระดูกแขนของเขาร้าว ส่วนกระดูกมือทั้งหมดของเขานั้นแตกละเอียดไม่เหลือชิ้นดีเส้นประสาทที่นิ้วมือของมนุษย์นั้น เชื่อมต่อไปยังหัวใจโดยตรง แล้วคนธรรมดาอย่างเขา จะทนต่อความเจ็บปวดอันแสนสาหัสเช่นนี้ได้อย่างไร?เจอรัลด์ได้แต่ส่ายหัว ขณะที่เขากำลังก้มมองชายคนนั้น จากนั้นเขาก็เตะชายคนนั้นอย่างแรง หัวเข่าของเขาหักงอไปอีกด้าน จนดูบิดเบี้ยวผิดจากเดิม ก่อนที่ร่างของเขาจะลอยละลิ่วออกไปไกลชายคนอื่น ๆ ยืนตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนที่พวกเขาจะตัดสินใจพุ่งจู่โจมเจอรัลด์อีกครั้งเจอรัลด์รับมือกับพวกเขาไม่ต่างจากชายคนก่อนหน้านี้ พอเสร็จแล้ว เขาก็เอามือปัดฝุ่นออกจากเท้า ขณะที่ชายเหล่านั้นลงไปกองบนพื้นตรงหน้าเขา พร้อมกับเอามือกุมหัวเข่า และกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดม่านตาดำของเลย์ตันหดตัวลงทันทีที่เขา
หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในห้อง แจสมินก็ได้เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น หลังจากที่พวกเขาเดินทางมาที่เกาะมอนท์ฮอล์มเมื่อสามเดือนที่แล้วให้เจอรัลด์ฟังดูเหมือนว่า เมื่อหนึ่งปีที่แล้ว มินดี้จะได้รับอุบัติเหตุทางรถยนต์ ขณะที่เธอพยายามจะตามหาคนใบ้แซนเดอร์สัน และหลังจากนั้นเธอก็กลายเป็นอัมพาตก่อนหน้านั้น ท่านเฟนเดอร์สันเคยคิดว่า พวกเขาได้ผ่านพ้นเรื่องราวที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตมาแล้ว ตอนที่เขาได้พบกับลูกสาวและคืนดีกับครอบครัวคลอฟอร์ด เขาคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตบั้นปลายกับครอบครัวอย่างมีความสุขแต่แล้วมินดี้ก็ต้องมาประสบกับเคราะห์ร้ายแบบนั้นเนื่องจากเขากังวลเกี่ยวกับเรื่องของหลานสาวมากจนเกินไป ชายชราก็เลยล้มป่วยลงในที่สุดแจสมินรีบออกตามหาหมอที่มีความสามารถเพื่อมารักษาเขา แต่ความจริงแล้ว หมอผู้นั้นก็ได้ให้การรักษาอาการของมินดี้มาโดยตลอด แต่ตอนนี้ท่านเฟนเดอร์สันกลับมาล้มป่วยลงอีกคนคุณหมอพยายามทุกวิถีทางเพื่อค้นหายาที่ดีที่สุดมารักษาอาการป่วยของทั้งสองคน โดยดูปฏิกิริยาตอบสนองจากยาที่เขาจ่ายให้และในที่สุด เขาก็พบตัวยาที่เหมาะสมสำหรับใช้รักษาอาการป่วยของทั้งคู่ได้ แต่โชคไม่ดี ที่เขาไม่มีส่วนผสมที่เพ
ครอบครัวยอร์นวิค รวมถึงสมาชิกคนอื่น ๆ ต่างก็พากันมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์แห่งมนต์เสน่ห์ตอนที่ลินัสมาถึง เขาเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งจิบชาอย่างสบายใจอยู่ใต้แป้นโคมไฟ ในขณะเดียวกัน เลย์ตันที่มีใบหน้าซีดเซียวจากการเสียเลือดมาก ก็ได้หมดสติไปสักพักหนึ่งแล้ว“ถึงแม้ว่าเลย์ตันจะทำผิดจริง นายไม่คิดว่าการกระทำของนายมันจะรุนแรงและโหดร้ายเกินไปหน่อยเหรอ?! นายไม่ได้มีความเคารพต่อตระกูลยอร์นวิคเลยแม้แต่น้อย!” ลินัสรู้สึกเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความเกลียดชัง และความอาฆาตแค้น“ผมก็ไว้หน้าคุณโดยไม่ฆ่าเขาให้ตายแล้วไงครับ คุณคิดว่า คุณรู้ความหมายของคำว่ารุนแรงและโหดร้ายจริงหรือเปล่า? คุณจับตัวลูกศิษย์คนหนึ่งของผม และชายอาวุโสที่ผมเคารพไป อีกทั้งคุณยังพยายามข่มขู่เพื่อนของผมด้วย แล้วคุณจะจัดการเรื่องพวกนี้กับผมอย่างไรเหรอครับ?” เจอรัลด์พูดพร้อมกับวางถ้วยชาลง“ฮ่าฮ่าฮ่า! ดูเหมือนว่าพวกเฟนเดอร์จะเรียกพักพวกมาช่วยอีกคนสินะ ไม่น่าล่ะ แต่น่าเสียดายนะ เพราะไม่ว่าตระกูลเฟนเดอร์สันจะเก่งกาจและแข็งแกร่งสักแค่ไหน ก็ไม่มีวันเทียบกับตระกูลยอร์นวิคได้หรอก!” ลินัสพูด“ถูกต้องแล้ว! พวกเราต
พอคอร์ดพูดจบ เขาก็เหงื่อไหลท่วมไปทั้งตัวลินัสสูดลมหายใจเข้าลึกเนื่องจากคอร์ดคือแขกที่พวกพ่อมดศักดิ์สิทธิ์ส่งมาให้ครอบครัวยอร์นวิค คอร์ดคงจะเคยเล่าเรื่องราวความเป็นมาอันแสนเจ็บปวดของเขาให้ฟัง ตอนที่พวกเขามีโอกาสได้คุยกันโดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องกับคุณคลอฟอร์ด ผู้ที่เคยกำจัดตระกูลที่ไหญ่โต และสูงส่งมาแล้วมากมายจนนับไม่ถ้วน ลินัสเริ่มรู้สึกหวาดกลัวยิ่งขึ้นกว่าเดิมนั่นก็เป็นเพราะว่า คุณคลอฟอร์ดผู้นี้ ตามลักษณะที่คอร์ดได้อธิบายให้เขาฟัง เป็นคนที่ภายนอกอาจจะดูไม่มีพิษมีภัย แต่ความจริงแล้ว เขาเป็นคนที่จิตใจคับแคบ และอาฆาตพยาบาทหากมีใครกล้ายั่วโมโหเขาแล้วล่ะก็ เขาก็จะตามล่าคนคนนั้นไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว และจัดการกับเขาคนนั้นในที่สุดหากจะพูดให้ชัดเจนก็คือ ถ้าใครเผลอไปยั่วโมโหชายคนนี้เข้า คนคนนั้นก็จะไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้อีกเลย หากไม่ยอมให้คำตอบที่เขาต้องการตอนนั้นลินัสก็แอบเตือนตัวเองอยู่เหมือนกันว่า เขาไม่ควรเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับคนแบบนี้เป็นอันขาดและอย่างไม่คาดคิดมาก่อน สิ่งที่เขาเคยหวาดกลัว กำลังจะเกิดขึ้นกับเขาจริง ๆ แล้วตอนนี้ใบหน้าเขาในตอนนี้ แสดงให้เห็นถึงความตระ
เจอรัลด์ยิ้มเยาะ“ใช่ครับ!” ลินัสพยักหน้าเบา ๆ“ก็ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันก็จะรอให้เขามาหาคืนนี้ ฉันอยากจะรู้เบื้องหลัง และที่มาของเด็กคนนั้นจะแย่อยู่แล้ว” เจอรัลด์พูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัยลินัสยังคงเหงื่อแตกไม่หยุด“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น ผมจะไปปล่อยตัวท่านเฟนเดอร์สัน คุณหมอผู้เก่งกาจ และคนอื่น ๆ ออกมาก แต่ว่า คุณคลอฟอร์ดครับ แล้วลูกชายที่ดื้อรั้นของผมล่ะครับ?”ลินัสถามพร้อมกับมองไปที่เลย์ตันด้วยความรู้สึกเป็นกังวลเจอรัลด์ดีดนิ้วของเขา จากนั้นก็มีแสงไฟสว่างวาบออกมา แล้วฐานของโคมไฟก็หักโค่นลงมาในทันที ร่างของเลย์ร่วงลงบนพื้นอย่างแรง“วิชาจิตควบคุม?!”คอร์ดที่กำลังคุกเข่า ถึงกับตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นแจสมินก็จ้อมมองเจอรัลด์อย่างไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้เจอรัลด์ดูเปลี่ยนไปมาก หากเปรียบเทียบกับเมื่อหนึ่งปีก่อน“คุณคลอฟอร์ดครับ ถ้าหากไม่มีอะไรแล้ว พวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับ!” ลินัสพูดด้วยความรู้สึกหวาดกลัว“ช้าก่อน!”เจอรัลด์หยุดพวกเขาเอาไว้ “คอร์ด ดูเหมือนว่าเราสองคนจะสะสางเรื่องของเราไม่จบเลยนะ!”คอร์ดยังคงนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น เขาไม่กล้าลุกขึ้นจากนั้นเขาก็เงยหน้ามองขึ้นไป
ทั้งท่านเฟนเดอร์สันและโจชัว ได้ถูกส่งตัวกลับไปที่อพาร์ทเม้นหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ในตอนนี้ อาการของท่านเฟนเดอร์สันทรุดลงมาก ส่วนอาการของมินดี้เองก็เข้าขั้นโคม่าเมื่อเห็นเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หยุดการพูดคุยทักทายกับโจชัวเอาไว้ก่อน เขาได้สั่งจ่ายยาตัวใหม่เพื่อใช้ในการรักษาอาการป่วยขอแต่ละคนทันทีเมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจอรัลด์ก็เดินออกไปที่ถนน ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว จึงเห็นสมควรแก่เวลาที่คุณชายผู้นั้นจะกลับถึงบ้านในขณะที่เดินไปเรื่อย ๆ เจอรัลด์ก็เห็นถนนที่ประดับประดาไปด้วยไฟสวยงามดูมีชีวิตชีวา ผู้คนมากมายกำลังคร่ำเคร่งกับการจัดงานด้วยความตื่นเต้น‘เมื่อได้ยินชื่อพ่อมดศักดิ์สิทธิ์ ผู้คนก็มักจะนึกถึงสิ่งที่เกี่ยวข้องกับความชั่วร้าย…คนกลุ่มนั้นทำอะไรกัน? แล้วทำไมผู้คนมากมายถึงต้องเคารพบูชาพวกเขา?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองไม่นานนัก เขาก็เดินมาถึงหน้าประตูทางเขาคฤหาสน์ของลินัส ยอร์นวิคเนื่องจากคฤหาสน์ยอร์นวิคเป็นเหมือนแผนกต้อนรับสำหรับการมาเยือนของคุณชายท่านนั้น ประตูของคฤหาสน์ในตอนนี้ จึงเนืองแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย จนแทบจะมองไม่เห็นทางเข้าลูกน้องหลายคนของตระกูลยอร์นวิคยืนออกันอยู่ที่หน้าปร
เขาพยายามสงบจิตสงบใจ ก่อนจะเดินไปหากลุ่มของเด็กหนุ่มคนนั้น พร้อมกับหันไปมองตรงทางเข้าอยู่เป็นระยะในขณะที่เขาหยิบกาน้ำชาขึ้นมา เพื่อจะเติมน้ำชาลงในแก้ว หญิงสาวที่แต่งหน้าจัดคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า “รู้ไหม พอมองใกล้ ๆ แล้ว เธอก็ดูหล่อดีนะ! แต่เธอก็ยังไม่ใช่สเปกของฉันอยู่ดี! มีแต่ผู้หญิงอย่างควีนนี่เท่านั้นแหละ ที่จะหลงชอบคนอย่างเธอ!”“โอ้! นี่เธอเป็นเด็กของควีนน่าเหรอเนี่ย?” หญิงสาวอีกคนพูด“หืม! ทำอย่างกับผู้ชายอย่างเขาจะคู่ควรกับเธออย่างนั้นแหละ!” หญิงสาวคนที่สามตอบด้วยน้ำเสียงที่เหยียดหยันพอเธอพูดจบ ทุกคนก็ดูเหมือนจะเลิกสนใจเจอรัลด์และกลับไปคุยเรื่องที่พวกเขาคุยค้างไว้ก่อนหน้านั้น“ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก! ฮ่าฮ่า! ในที่สุดก็มีคนรับเคราะห์แทนฉันแล้ว!” หญิงสาวที่ดูแก่กว่าเจอรัลด์เล็กน้อยพูดขึ้น“โอ้? เคราะห์อะไรเหรอเฟรย่า?” เพื่อนคนหนึ่งของเธอถาม“ก็แค่เหตุการณ์บางอย่างที่พวกเธอไม่รู้น่ะ… ความจริงแล้ว ฉันว่าถ้าเล่าให้พวกเธอฟังตอนนี้ ก็คงจะไม่เป็นไรแล้วแหละ! พวกเธอรู้ไหมว่า พวกยอร์นวิคมีข้อตกลงลับบางอย่างกับท่านชายแห่งกลุ่มพ่อมดศักดิ์สิทธิ์!”“... ข้อตกลง?” หญิงสาวอีกคนถามด้วยความรู้