บทที่ 1140

เจอรัลด์ยิ้มเยาะ

“ใช่ครับ!” ลินัสพยักหน้าเบา ๆ

“ก็ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันก็จะรอให้เขามาหาคืนนี้ ฉันอยากจะรู้เบื้องหลัง และที่มาของเด็กคนนั้นจะแย่อยู่แล้ว” เจอรัลด์พูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย

ลินัสยังคงเหงื่อแตกไม่หยุด

“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น ผมจะไปปล่อยตัวท่านเฟนเดอร์สัน คุณหมอผู้เก่งกาจ และคนอื่น ๆ ออกมาก แต่ว่า คุณคลอฟอร์ดครับ แล้วลูกชายที่ดื้อรั้นของผมล่ะครับ?”

ลินัสถามพร้อมกับมองไปที่เลย์ตันด้วยความรู้สึกเป็นกังวล

เจอรัลด์ดีดนิ้วของเขา จากนั้นก็มีแสงไฟสว่างวาบออกมา แล้วฐานของโคมไฟก็หักโค่นลงมาในทันที

ร่างของเลย์ร่วงลงบนพื้นอย่างแรง

“วิชาจิตควบคุม?!”

คอร์ดที่กำลังคุกเข่า ถึงกับตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น

แจสมินก็จ้อมมองเจอรัลด์อย่างไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้เจอรัลด์ดูเปลี่ยนไปมาก หากเปรียบเทียบกับเมื่อหนึ่งปีก่อน

“คุณคลอฟอร์ดครับ ถ้าหากไม่มีอะไรแล้ว พวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับ!” ลินัสพูดด้วยความรู้สึกหวาดกลัว

“ช้าก่อน!”

เจอรัลด์หยุดพวกเขาเอาไว้ “คอร์ด ดูเหมือนว่าเราสองคนจะสะสางเรื่องของเราไม่จบเลยนะ!”

คอร์ดยังคงนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น เขาไม่กล้าลุกขึ้น

จากนั้นเขาก็เงยหน้ามองขึ้นไป