บทที่ 1144

“ทำไมแกถึงกล้าดีขนาดนี้?! คนรับใช้ต่ำทรามงั้นเหรอ? พวกแกช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย พอ ๆ กับที่พวกแกกำลังรนหาที่ตายนั่นแหละ!” ลินัสส่งเสียงคำรามด้วยริมฝีปากที่บิดเบี้ยวของเขา

เฟรย่ากำลังร้องไห้หนักกว่าเดิม เนื่องจากเธอไม่เข้าใจว่า ทำเธอถึงถูกโลงโทษ แทนที่จะเป็นคนรับใช้คนนั้น จากนั้นเธอก็โต้แย้ง “แต่มันเป็นความผิดของคนรับใช้ต่ำทรามที่ทำร้ายหนู! แล้วทำไมพ่อต้องมาตบหน้าพวกเราด้วยล่ะคะ?!”

จากนั้นเธอก็ถูกพ่อของเธอตบหน้าอีกเป็นครั้งที่สอง แล้วเขาก็ตะคอก “แกช่างกล้าพูดจาหยาบคาย! ถ้าแกรู้ถูกรู้ผิด ก็รีบขอโทษคุณคลอฟอร์ดเดี๋ยวนี้เลย!”

หลังจากที่เตือนเธออย่างดุดัน ลินัสก็รีบโค้งคำนับเจอรัลด์ ก่อนจะพูดว่า “ผมต้องขอโทษแทนลูกสาวที่ไม่เอาไหนของผมที่หาเรื่องคุณด้วยครับ คุณเจอรัลด์! ได้โปรด ให้อภัยเธอด้วยครับ!”

“...ห ห๊า!…” เฟรย่าพูดเสียงพึมพำ เธอไม่คิดว่าพ่อของเธอจะก้มหัวให้คนรับใช้แบบนั้น

เธอไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกประหลาดใจ แต่ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็รู้สึกตกใจมากกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

“ผมจะไม่ถือสาเธอ เพราะผมอยากให้ความเคารพคุณควีนน่า อย่างไรก็ตาม ผมอยากจะแนะนำคุณให้สั่งสอนลูกสาวของคุณหน่อ