บทที่ 1147

ฟังจากน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวดของเขา ท่านชายที่กำลังนอนนิ่งอยู่บนพื้น ดูเหมือนกำลังนึกถึงเรื่องราวโศรกเศร้าบางอย่างในชีวิตของเขา ที่ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้

“...นาย…เกลียดผู้หญิงเหรอ?” เจอรัลด์ถามพร้อมกับจ้องมองเขาอย่างเย็นชา

“นายคงจะไม่เชื่อฉันหรอก ถึงแม้ฉันจะเล่าให้นายฟังก็ตาม…ตั้งแต่ฉันเกิดมา ฉันก็เป็นที่รู้จักในนามท่านชายผู้สูงส่ง และมีอำนาจแห่งกลุ่มพ่อมดศักดิ์สิทธิ์…ในขณะที่ทุกคนพากับอิจฉาริษยาฉัน แต่ฉันพูดได้เลยว่า หลายปีที่ผ่านมา ฉันไม่เคยมีความสุขจริง ๆ เลยสักครั้ง…นายรู้ไหม ฉันรู้สึกเกลียดผู้หญิงมาตั้งแต่เด็ก…เป็นเพราะเธอ ที่ทำให้ฉันเกลียดผู้หญิงทุกคน! ผู้หญิงที่ฉันกำลังพูดถึง…เธอคือแม่ของฉันเอง!” ท่านชายอธิบาย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็รู้สึกได้ว่า หนังตาของเขากำลังกระตุก

เขาไม่เคยได้ยินใครพูดถึงแม่ของตัวเองด้วยความรู้สึกอาฆาตแค้นเหมือนท่านชายผู้นี่มาก่อน…ท้ายที่สุดแล้ว ใครกันที่จะไม่รู้สึกรักคนที่ให้กำเนิดตัวเอง? แต่ถึงกระนั้น เขาก็รู้สึกได้ว่า ท่านชายไม่ได้โกหกเขา จากแววตาที่ดูเจ็บปวดอย่างล้นเหลือของเขา

จะเป็นไปได้หรือไม่ว่า ที่ชายคนนี้กลายเป็นคนที่โห