All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 701 - Chapter 710

วินาทีต่อมา อี้ จิ่นหลีโอบหลิง อี้หรานจากด้านหลังของเธอ ริมฝีปากของเขาแนบชิดกับใบหูของเธอในขณะที่ลมหายใจของเขากระทบกับผิวหนังของร่างบาง เขาพูดว่า “คุณสวยมากพี่สาว”ใบหน้าของหลิง อี้หรานแดงขึ้นทันที เพราะพนักงานกำลังเดินเข้ามา!“ปล่อย… ปล่อย! มีคนดูอยู่!” เธอพึมพำ ใบหน้าของเธอแดงก่ำอีกครั้ง“แล้วยังไง? เราเป็นคู่รักกัน มันเป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่เหรอที่เราจะกอดกัน?” เขาพูดหลิง อี้หรานมองเข้าไปในกระจกใบหน้าของเธอในกระจกเต็มไปด้วยความเขินอายและร่างของเธอก็จมลงไปในอ้อมแขนของเขาชุดสูทสีดำของเขาและชุดสีเงินของเธอสร้างความแตกต่างอย่างลงตัวและทำให้ภาพลักษณ์ดูโดดเด่นขึ้นทันใดนั้น ดวงตาของเธอสบกับเขาในกระจกทั้งสองกำลังมองกันและกันผ่านกระจกข้างหน้าของพวกเขา และดวงตาของพวกเขาก็ประสานกันผ่านกระจกหลิง อี้หรานจ้องมองอี้ จิ่นหลีผ่านกระจก คางของเขาเกยอยู่บนไหล่ของเธอ ผมสีดำสั้นและหน้าม้าเสย เผยให้เห็นหน้าผากมนของเขาดวงตาสีพีชที่สดใสของเขากำลังหยอกล้อกับเธอ ริมฝีปากบางเซ็กซี่เผยอขึ้นและพูดว่า “พี่สวยมากจริง ๆ พี่สาว”ใบหน้าของหลิง อี้หรานเปลี่ยนเป็นสีแดงมากขึ้น แม้ว่าเขาจะพูดแบบนี้เบา ๆ

‘ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้เธอจำมันได้ ไม่มีวัน!’‘ฉันต้องการให้เธอคิดถึงฉันคนเดียว!’...ในตอนกลางคืน หลิง อี้หรานอยู่ในความงุนงงอี้ จิ่นหลีเดินเข้ามาในห้องน้ำโดยมีหลิง อี้หรานอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาค่อย ๆ วางเธอลงในอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยน้ำอุ่นและทำความสะอาดเธออย่างอ่อนโยนเธอเอนศีรษะไปข้างหนึ่งและผล็อยหลับสนิท แต่ใบหน้าที่งดงามของเธอทำให้เขาคลั่งไคล้ความรักถ้าคุณรักใครสักคนอย่างสุดซึ้ง คุณจะหลงใหลทุกอย่างที่เป็นเขาเธอเป็นคนยุติธรรม แต่ยิ่งเธอมีความยุติธรรมมากขึ้นเท่าไหร่ รอยแผลเป็นเก่าก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้นเท่านั้นรอยแผลเป็นเหล่านี้มาจากตอนที่เธออยู่ในคุกเขารู้สึกผิดและหนักอึ้งอยู่ในใจทุกครั้งที่เขาเห็นแผลเป็นของเธอบางทีเขาอาจจะรู้สึกลำบากใจในการกำจัดความรู้สึกนี้ไปตลอดชีวิตตราบใดที่เขารักเธอ เขาจะเก็บความรู้สึกนั้นไว้กับเขาคนเดียว!นอกจากรอยแผลเป็นแล้วยังมีรอยจ้ำสีแดงบนผิวหนังของเธออีกด้วยราวกับว่ารอยแดงพวกนี้เป็นหลักฐานว่าเธอเป็นของเขา!เมื่อเขาล้างตัวเธอเสร็จ อี้ จิ่นหลีก็อุ้มหลิง อี้หรานขึ้นจากอ่างน้ำแล้วห่อตัวเธอด้วยผ้าขนหนูแห้งก่อนที่จะใส่ชุดนอนให้เธอ จากนั้นเขา

ในตอนนั้น หัวใจของเธอแหลกสลายด้วยการใช้ยาและกายภาพบำบัดร่วมกันในทุกวันนี้ ทำให้ข้อนิ้วของเธอดีขึ้นมากและปราศจากความเจ็บปวดมาเป็นเวลานานแต่เมื่อเธอเห็นเซียว จื่อฉีกับห่าว อี้เหมิงอยู่ด้วยกัน มันทำให้เธอนึกถึงภาพที่เล็บของเธอที่ถูกดึงออกมาแล้วมือของเธอ... ก็เริ่มเจ็บอีกครั้งทันใดนั้น มือใหญ่คู่หนึ่งก็กุมมือที่สั่นเทาและเจ็บปวดของเธอเอาไว้ น้ำเสียงห่วงใยดังก้องอยู่ในหูของเธอ “มือพี่เย็นจัง”“ไม่... ไม่มีอะไรเลย อยู่ ๆ ฉันก็เจ็บมือน่ะ เดี๋ยวก็คงจะดีขึ้น” หลิง อี้หรานพูด เธอรู้อยู่ในใจว่าความเจ็บปวดในมือของเธอนั้นมีผลต่อจิตใจมากกว่าร่างกายเมื่อได้ยินเช่นนั้น อี้ จิ่นหลีก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและจับมือเธอกระชับมากขึ้น เขาลดศีรษะลงขณะหายใจเข้าอย่างนุ่มนวลตอนนี้เป็นเดือนกรกฎาคมแล้วและเป็นวันที่อากาศร้อน แม้ว่าเครื่องปรับอากาศในงานแสดงสินค้าจะเปิดอยู่ก็ตามพฤติกรรมของอี้ จิ่นหลีดูแปลกไปเนื่องจากปกติ อี้ จิ่นหลีจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าสื่อ ผู้คนจำนวนมากที่เข้าร่วมงานจึงไม่รู้จักเขาแต่เขากลับดึงดูดสายตามากพอและสิ่งที่เขาทำอยู่ตอนนี้ก็ดึงดูดความสนใจของผู้อื่นได้อย่างมากแม้ว่ามันจะดูแปลก

เมื่อถึงตอนนั้น เธอจะใช้วิธีการที่สมเหตุสมผลและถูกกฎหมายเพื่อแสวงหาความยุติธรรมให้ตัวเองด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เธอจะคู่ควรกับเสื้อคลุมของทนายความที่เธอสวม นอกจากนี้ การที่เธอเวลาเรียนกฎหมายมานานหลายปีจะไม่สูญเปล่าอีกด้วย!อี้ จิ่นหลีจ้องมองคนตรงหน้าเขา ดวงตาของเขาเบิกกว้างเล็กน้อยจนเธอแทบสังเกตไม่ได้ ชั่วขณะหนึ่ง เขาแทบจะไม่ละสายตาไปจากเธอราวกับว่าเธอแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ เธอเปลี่ยนไปโดยที่เธอไม่รู้ตัวและเธอยังสวยขึ้น!‘ทำไมอี้หรานถึงไม่พึ่งพาฉันให้มากกว่านี้? แต่นี่อาจเป็นตัวตนของเธอก็ได้’“มันง่ายเกินไปที่จะไว้ชีวิตพวกเขาทั้งสอง แล้วฉันจะทำให้พวกเขาเสียใจกับสิ่งที่พวกเขาทำกับเธอได้ยังไง?” อี้ จิ่นหลีพูดก่อนที่หลิง อี้หรานจะดึงสติตัวเองกลับ อี้ จิ่นหลีก็จูงมือหลิง อี้หรานไปทางเซียว จื่อฉีกับห่าว อี้เหมิงหลายคนรอบข้างต่างรู้จักเซียว จื่อฉีกับห่าว อี้เหมิง เพราะห่าว อี้เหมิงเป็นคนดังที่มักปรากฏตัวในสื่อและเซียว จื่อฉีซึ่งเป็นคู่หมั้นของห่าว อี้เหมิงก็ได้รับความนิยมในสื่อมากกว่าผู้ประกอบการทั่วไปเซียว จื่อฉีกับห่าว อี้เหมิงตะลึง แต่ก็ทำได้เพียงฝืนยิ้มเมื่อเห็นอี้ จิ่นหลีเดินเ

คำเตือนจากอี้ จิ่นหลีเพียงพอที่จะทำให้เขารู้ว่าเขาไม่ควรมีหลิง อี้หรานอยู่ในใจมิฉะนั้น อี้ จิ่นหลีอาจจะทำอันตรายแก่เขาแต่... หลังจากที่รู้ว่าหลิง อี้หรานถูกใส่ร้าย บางครั้งเขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าถ้าไม่มีอุบัติเหตุครั้งนั้น เขากับหลิง อี้หรานจะเป็นอย่างไรในตอนนี้ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร เขาก็ไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้เธออีกต่อไปบางทีในอนาคตเขาอาจจะต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อมองผู้หญิงคนนั้นด้วยซ้ำ......ในทางกลับกัน อี้ จิ่นหลีมองดูหลิง อี้หรานและถามว่า “เธอยังโกรธคำพูดของห่าว อี้เหมิงอยู่ไหม?”เธอพยักหน้า “ประมาณนั้น ฉันรู้ดีว่าเธอขอโทษฉันเพราะคุณ เธอกล้าดียังไงถึงมาขอโทษและบอกให้ฉันยกโทษให้เธอ มันไร้สาระ”คำขอโทษธรรมดา ๆ จะชดเชยความเสียหายที่เธอได้รับได้อย่างไร?ดวงตาของอี้ จิ่นหลีเป็นประกายในขณะที่เขาจับมือเธออีกครั้งเพื่อมองดูข้อนิ้วที่ผิดรูปเล็กน้อยของเธอเขารู้ว่าเธอไม่ได้รับการปฏิบัติที่ดีเมื่อเธออยู่ในคุก“เธอแน่ใจใช่ไหมว่าเธอไม่สามารถให้อภัยคนที่ทำร้ายเธอได้?” เขาพยายามพูดประโยคนี้ออกมา แม้ว่ามันยากที่จะพูด“ใช่” เธอตอบคำตอบนั้นทำให้หัวใจของเขาดิ่งลงเหว “ต่อให้... เขาไม่ได้ตั้ง