บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 711 - บทที่ 720

แม้ว่าเย่ เหวินหมิงอาจจะไม่ต้องการลูกชายคนนี้ แต่พี่โจวก็ยังกลัวว่าเขาจะพรากลูกชายคนนี้ไปจากเธออยู่ดี“ผมชอบเด็กคนนั้นจัง” เย่ เหวินหมิงกล่าว ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มอยู่ “ผมสงสัยว่าผมจะได้เจอเด็กคนนั้นอีกครั้งไหม ผมเลยกลับเยี่ยมเมืองเฉิน”‘เขาอยากเจออาหยันน้อยเหรอ?’ หลิง อี้หรานรู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อยนี่คือผู้ชายที่ทำให้พี่โจวทุกข์ทรมานและทิ้งอาหยันน้อยโดยไร้พ่อตั้งแต่แรกเกิดในขณะที่เขาใช้ชีวิตอย่างหรูหราและมีคนคอยรับใช้ แต่พี่โจวกลับต้องติดอยู่ในคุกแต่ตอนนี้เขากลับมาบอกว่าเขาต้องการพบหยันน้อย ลูกชายที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีตัวตนอยู่ มันเป็นเรื่องน่าขำสิ้นดี“ไม่” หลิง อี้หรานพูดปฏิเสธออกมาโดยไม่รู้ตัวเธอพูดปฏิเสธออกมาอย่างรวดเร็วและแน่วแน่ ทำให้เย่ เหวินหมิงตกตะลึงเล็กน้อย แววตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน“คุณหลิง ถ้าคุณคิดว่ามันเป็นเรื่องลำบากใจ คุณให้ข้อมูลติดต่อของเขามาก็ได้นะครับ ผมจะไปเยี่ยมเขาเอง ผมอยากจะซื้อของเล่นให้เด็กคนนั้น ผมชอบเขามาก ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะให้เงินทุนแก่เขาและให้การรักษาที่ดีขึ้นแก่เขาด้วย” เย่ เหวินหมิงพูดเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เขาก็มักจะแปลกใจที่เขามั

หลิง อี้หรานตกอยู่ในภวังค์เมื่อกู้ ลี่เฉินเดินมาอยู่ข้างหน้าเธอ“ทำไมถึงมองผมแบบนั้นล่ะ?” น้ำเสียงเย็นชาของเขาดังก้องในหูของเธอ“อะไรนะ?” จู่ ๆ เธอก็กลับมารู้สึกตัว“เหมือนกับคุณกำลังมองหาบางอย่างในตัวผม” เขาโน้มตัวไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้ดวงตาของเธอมากขึ้น “ผมนึกว่าคุณสนใจแต่อี้ จิ่นหลีเท่านั้น ทำไมคุณถึงสนใจในตัวผมล่ะ?”เธอก้าวถอยหลังพยายามหลีกเลี่ยงเขาโดยไม่รู้ตัว เนื่องจากส้นสูงที่สูงและชุดที่เป็นอุปสรรค ทำให้เธอเกือบสะดุดล้มลงจากการก้าวถอยหลังเธอทำได้เพียงแค่เอื้อมมือออกไปและคว้าอะไรบางอย่างโดยสัญชาตญาณ!ฟุบ!มือของเธอจับอีกมือหนึ่งไว้ ราวกับว่าเธอเป็นคนที่กำลังจะตกลงมาจากหน้าผาและในที่สุดก็มีโอกาสรอด เธอกำมือของอีกคนแน่นแขนของเขาโอบรอบเอวเธอเอาไว้และป้องกันไม่ให้เธอล้มลง“คุณเป็นอะไรไหม?” เธอได้ยินเสียงของกู้ ลี่เฉินหลิง อี้หรานยืนขึ้นด้วยความตกใจ เธอหอบและจ้องมองดูมือของเธอเธอกำลังจับมือของกู้ ลี่เฉินเธอกำมือของเขาแน่น!นี่เป็นวิธีที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จับมือเด็กชายเอาไว้ในความฝันของเธอหัวของเธอ... ปวดอีกแล้ว!ราวกับเข็มทิ่มแทงที่ศีรษะขอ

เธอปล่อยมือกู้ ลี่เฉิน แต่เขากลับคว้ามือของเธอเอาไว้แทน“คุณเป็นใครกันแน่?” ดวงตาฟีนิกซ์ที่เข้มข้นของเขาคมราวกับดาบ พยายามกรีดเธอเพื่อเปิดดูใกล้ ๆ!หลิง อี้หรานตกตะลึงและอี้ จิ่นหลีก็ปัดมือของกู้ ลี่เฉินออกไป“ไปกันเถอะ!” อี้ จิ่นหลีพูดอย่างเย็นชากู้ ลี่เฉินไม่สนใจอี้ จิ่นหลี ดวงตาฟีนิกซ์ของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่หลิง อี้หราน “คุณเป็นใครกันแน่?!”ดวงตาของอี้ จิ่นหลีเต็มไปด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็บีบข้อมือของกู้ ลี่เฉินอย่างแรงคนธรรมดาคงจะปล่อยมือไปแล้วในตอนนี้ แต่กู้ ลี่เฉินกลับยังคงจับมือของหลิง อี้หรานเอาไว้ ราวกับว่าเขากำลังพยายามยึดสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขาไว้บรรยากาศชวนให้หายใจไม่ออกสภาพที่ไม่ธรรมดาของทั้งสามคนได้รับความสนใจจากผู้คนที่ผ่านไปมา หลายคนจำอี้ จิ่นหลีและกู้ ลี่เฉินได้ชายสองคนที่แข็งแกร่งในเมืองเฉิน กำลังโต้เถียงกันเรื่องผู้หญิงแน่นอนว่าฉากแบบนี้ทำให้คนอยากรู้อยากเห็นและประหลาดใจหวา ลี่ฟางเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำเพื่อมองหากู้ ลี่เฉินช่วงเวลาที่เธอได้ยินกู้ ลี่เฉินถามหลิง อี้หรานว่า “คุณเป็นใครกันแน่?” หวา ลี่ฟางก็รู้สึกราวกับว่

“ฉันบังเอิญเจอเขา แล้วฉันเกือบหกล้มลง ฉันเลยจับมือเขาไปโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้น ฉันก็ปวดหัว” เธอพยายามอธิบายให้เขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้น เกรงว่าเขาจะเข้าใจเธอผิด“สิ่งที่พี่พูดกับเขานั้นเป็นเรื่องไร้สาระจริงหรือเปล่า?” เขาถามอีกครั้งเธอตกตะลึง เสียงของเธอติดอยู่ในลำคอและเธอก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้!‘ไร้สาระ? นี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ นี่คือสิ่งที่เด็กผู้ไม่ไม่หญิงพูดกับเด็กชายในฝันของฉัน’‘แต่ฉันจะตอบคำถามนั้นได้อย่างไร?’‘ฉันไม่ต้องการที่จะโกหกเขา แต่ฉันไม่อยากให้เขาเข้าใจสถานการณ์ผิดก่อนที่ฉันจะค้นพบความจริง’“ทำไม คำถามนี้ตอบยากเหรอ?” ความเงียบของเธอทำให้เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองดูเธอ“ฉัน... รู้สึกมึนและปวดหัวมากจนจำไม่ได้ว่าพูดอะไรออกไป” หลิง อี้หรานพูด นี่เป็นความจริงสำหรับส่วนที่เหลือ เธออาจต้องรอจนกว่าเธอจะค้นพบความจริงก่อนจึงจะสามารถให้คำตอบเขาได้“อย่างนั้นเหรอ?” เขาพึมพำในขณะที่เขายังคงถูรอยฟกช้ำบนแขนของเธอ “แต่ตอนนั้นพี่จับเขาแน่นมาก ทั้งที่ปวดหัว”“มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเพราะฉันกำลังจะหมดสติและล้มลง ก็เหมือนกับการคว้าสายชูชีพตอนกำลังจะจมน้ำ

เขาย่อตัวลงและคุกเข่าต่อหน้าเธอ ค่อย ๆ ถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออก จากนั้นเขาก็จับเท้าของเธอด้วยมือของเขา “อี้หราน คนเดียวในโลกนี้ที่ครอบครองฉันได้คือเธอเท่านั้น!”เมื่อเขาพูดจบ เขาก็ก้มศีรษะลงและจูบที่หลังเท้าของเธอ…หลิง อี้หรานถอนหายใจ เขาดู... เหมือนกับว่าเขากำลังให้คำมั่นสัญญา ราวกับว่าเขาวางชีวิตของเขาไว้ในมือของเธอปลายเท้าของเธอเริ่มร้อนทันทีและเธอก็สัมผัสได้ถึงริมฝีปากของเขาเธอพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ลำคอของเธอกลับแห้งพรากอย่างน่ากลัว เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่สดใสของเขาก็จ้องมองเธอด้วยความขี้เล่น‘เธอรู้ไหมว่าฉันสามารถให้เธอได้ทุกอย่างตราบใดที่เธอไม่ทรยศฉัน?’‘เธอรู้ไหมว่าฉันรักเธอมากจนไม่เป็นตัวของตัวเอง? ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าฉันจะรู้สึกสับสนกับผู้หญิงมากขนาดนี้’‘เธอรู้หรือเปล่าว่าฉันสามารถแสดงด้านที่ดีที่สุดของฉันให้เธอเห็นได้คนเดียว? และฉันจะรักเธอคนเดียวเท่านั้น’‘เธอสามารถทำอะไรกับฉันได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ’“อี้หราน อย่าทิ้งฉันนะ” คำพูดผุดขึ้นจากลำคอของเขาในขณะนั้นเขางดงามอย่างน่าทึ่ง เขาสง่างามจนเธอไม่สามารถละสายตาได้‘ฉันจะไม่ต้องการเขาได้อย่างไรใ