บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 731 - บทที่ 740

…“แม่?” หยันน้อยไม่ได้เรียกหาโจว เชียนหยุนจนกระทั่งพวกเขาขึ้นแท็กซี่แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ แม่ของเขาถึงรีบอุ้มเขาขึ้นมาเมื่อเขากำลังเลือกของขวัญวันเกิดให้น้า แต่เขาก็ยังเป็นเด็กที่เชื่อฟังอยู่เสมอและรู้ว่าต้องมีเหตุผลอะไรที่แม่ต้องทำอย่างนั้น เขาจึงเงียบไปตลอดทาง“แม่… เห็นคนที่แม่ไม่อยากเจอตอนนี้ แม่… เลยอุ้มลูกแล้วรีบวิ่งหนีมา ไว้คราวหน้าแม่จะพาลูกไปซื้อของขวัญให้น้าอี้หรานใหม่ ดีไหม?” โจว เชียนหยุนพูดเด็กน้อยพยักหน้าและถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน “คนที่แม่ไม่อยากเห็น เขาคนไม่ดีหรือเปล่า?”น้ำตาของโจว เชียนหยุนเอ่อล้นเล็กน้อย ตอนที่อาหยันน้อยยังเป็นเด็ก เขาเคยถามเธอว่าพ่อของเขาอยู่ที่ไหนทุกครั้งที่เขาถาม เธอจะบอกว่าพ่อของเขาอยู่บนสวรรค์เธอได้แต่สงสัยว่าเมื่อไรอาหยันน้อยจะเข้าใจความหมายของการอยู่บนสวรรค์เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถบอกเขาได้ว่าพ่อของเขาอยู่ห่างจากพวกเขาเพียงไม่กี่สิบเมตรและเธอไม่สามารถบอกเขาได้ว่าเขาเคยพบพ่อของเขามาก่อน การมีชีวิตของเขาไม่เคยเป็นที่ต้องการของผู้ชายคนนั้นผู้ชายคนนั้นไม่เคยแม้แต่คิดจะมีลูก“แม่ฮะ ร้องไห้ทำไม?” มือเล็ก ๆ ของเขาลูบไล้แก้

ความเงียบของเธอทำให้ กู้ ลี่เฉินคาดเดาต่อไป “คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า? มันเกี่ยวอะไรกับผมหรือเปล่า?”หลิง อี้หรานกัดริมฝีปากของเธอเล็กน้อย “คุณกู้ คุณมีจินตนาการที่เหนือล้ำมาก ฉันมาที่นี่วันนี้เพื่อสะกดจิต แต่ไม่ใช่เพราะเหตุผลที่คุณพูดถึง มันเป็นการรักษาอาการอื่น ๆ ของฉัน อย่างที่คุณรู้ ฉันติดคุกมาสามปี นั่นทำให้ฉันมีโรควิตกกังวลหรืออะไรบางอย่าง”ดวงตาฟีนิกซ์ของเขาจับจ้องมาที่เธอราวกับกำลังแยกแยะความจริงออกจากความเท็จในคำพูดของเธอ “อย่างนั้นเหรอ? ความวิตกกังวล? คุณมีความวิตกกังวลด้วยเหรอ?”เธอสบตาเขา “แล้วคุณจะรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่มีความวิตกกังวล?”ทันใดนั้นเขาก็ขยับเข้ามาใกล้เธอ ใบหน้าที่สง่างามและหล่อเหลาของเขาขยับเข้ามาใกล้ดวงตาของเธอ “คุณรู้รึเปล่าว่าตอนที่คุณจับมือผมที่งานในวันนั้น คุณพูดแบบเดียวกับเด็กหญิงที่ช่วยผมไว้”“ฉันบอกคุณแล้ว มันเป็นเรื่องไร้สาระ” เธอพูดออกมาด้วยท่าทีนิ่งเฉย“เรื่องไร้สาระงั้นเหรอ?” เขาเยาะเย้ย “คุณจับมือผมและบอกว่าคุณจะไม่ปล่อย คุณจะพาผมขึ้นไปและต้องการให้ผมจับมือของคุณให้แน่น! พาผมขึ้นไปเหรอ? จะพาผมไปไหนล่ะ?”คำถามของเขาพุ่งเข้าใส่เธอราวกับค้อนยักษ์ต

“กลับมาแล้วเหรอ? นัดหมอเป็นยังไงบ้าง?” อี้ จิ่นหลีถาม“ก็ไม่เป็นอะไร” หลิง อี้หรานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “อาการปวดหัวน่ะ ถ้าฉันปวดหัวอีก ทำไมคุณไม่พาฉันไปหาหมอคนอื่นล่ะ?”ดวงตาของเขาเป็นประกายเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า “ได้สิ”“อ้อ ฉันเพิ่งรู้ว่าคุณสนใจทำเค้ก อะไรดลใจให้คุณอยากเรียนทำเค้กล่ะ? คุณเรียนมานานแค่ไหนแล้ว?” หลิง อี้หรานถามขณะที่เธอมองลงไปที่เค้กที่อี้ จิ่นหลีเพิ่งตกแต่งถือว่าเขาตกแต่งได้ดี อย่างน้อยสำหรับคนธรรมดาอย่างเธอ เค้กก้อนนี้มันดูเหมือนกับเค้กในร้านขายเค้ก“คุณอี้เป็นคนที่เรียนรู้ได้เร็ว เพียงหนึ่งบทเรียน เขาก็เข้าใจมันได้หมดแล้วครับ” เชฟสอนทำขนมที่อยู่ใกล้เคียงพูดยกย่องอี้ จิ่นหลี“วันนี้พอแค่นี้ก่อน ออกไปได้แล้ว” อี้ จิ่นหลีพูดกับเชฟสอนทำขนมเขาพยักหน้าและเดินออกจากครัวไปเหลือเพียงหลิง อี้หรานกับอี้ จิ่นหลีในห้องครัวที่กว้างขวาง“แล้วเธอล่ะ? วันนี้มีอะไรเกิดขึ้นบ้างนอกจากไปพบหมอแล้ว?” เขาถามอย่างใจเย็นเขารู้ทุกอย่าง เขารู้ว่าวันนี้เธอไปโรงพยาบาลอะไรและเขาก็รู้ว่าเธอพบกู้ ลี่เฉินที่นั่นแต่เขาก็อยากได้ยินมันจากปากของเธอมันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีหรือความม

เขากำมือเธอไว้ ราวกับมือใหญ่พยายามปลอบประโลมมือของเธอมือของเขาสวย ตั้งแต่รูปร่างของนิ้ว ความยาว ข้อต่อและเล็บ เรียวนิ้วพวกนั้นดูสวยงามมากในทางตรงกันข้าม ข้อต่อบางข้อต่อบนมือของเธอกลับดูไม่เป็นธรรมชาติและข้อต่อสองสามข้อดูผิดรูปเป็นพิเศษ ดูเหมือนมือที่ทำงานหนักมาหลายปี หากมองใกล้ ๆ ผู้คนคงจะเห็นรอยแผลเป็นบนมือของเธอ…มือของเธอดูน่าเกลียดมากเมื่ออยู่ใกล้กับมือเรียวของเขา“มีอะไรเหรอ? ทำไมถึงจับมือฉันไว้แบบนั้น...” หลิง อี้หรานกัดริมฝีปากของเธอเล็กน้อยและพยายามดึงมือของเธอกลับแต่เขากลับยื้อเธอไว้ “ต่อจากนี้ไป อะไรก็ตามที่เธอใช้มือทำเองไม่ได้ ฉันจะทำแทนเธอเอง”เธอตกใจมากเมื่อเห็นความรู้สึกผิดบนใบหน้าของเขา ทำให้เธอเข้าใจอะไรบางอย่าง เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดว่า “ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยที่มือของฉันเป็นแบบนี้ คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด”เขามองรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอด้วยแววตาผสมปนเปกัน อี้หรานอาจจะยิ้มแบบนั้นเพื่อทำให้เขารู้สึกผิดน้อยลงแต่คำพูดของเธอที่ว่า ‘ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ’ มันเหมือนมีดที่แทงเข้าที่หัวใจของเขาอย่างแรง‘สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอจะไม่เกี่ยวข้องกับฉันได้อย่างไร?’‘ถ้าไม

สองแม่ลูก หลิว จื่อเฉวียกับห่าว อี้เหมิงรู้สึกประหลาดใจกับเรื่องนี้ทันทีที่ดินทางตอนใต้ของเมืองนั้นเป็นที่ดินที่ทุกคนให้ความสนใจ ตระกูลห่าวใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อให้ได้มันมา ความเฟื่องฟูของอสังหาริมทรัพย์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาทำให้ที่ดินผืนนี้มีมูลค่าถึงหมื่นล้านดอลลาร์!พวกเขาจะให้หลิง อี้หรานไปหมื่นล้านเหรียญอย่างนั้นเหรอ?แล้วพวกเขาจะได้ที่ดินพื้นนี้กลับคืนมาได้อย่างไร!หลิว จื่อเฉวี่ยรู้สึกโกรธ แต่เธอและลูกสาวก็ชะงักทันทีที่เห็นใบหน้าซีดเผือกของห่าว ฉี่หลง “คุณแน่ใจแล้วหรือว่าจะไม่พิจารณาข้อเสนอแนะนี้ใหม่ นายน้อยอี้?”เป็นไปได้ไหมว่า... อี้ จิ่นหลีปฏิเสธ?หลิว จื่อเฉวียกับห่าว อี้เหมิงแสดงท่าทางประหลาดใจในขณะเดียวกันหลังจากนั้นไม่นาน ห่าว ฉี่หลงก็วางโทรศัพท์ลงและจ้องมองใบหน้าของลูกสาวคนที่สองของเขาด้วยความสิ้นหวังและความเห็นอกเห็นใจการกระทำในอดีตได้ส่งผลถึงปัจจุบันแล้วใครจะคิดว่าหลิง อี้หรานที่ทุกคนสามารถเหยียบย่ำได้ในตอนนั้นจะมีคนสนับสนุนที่ทรงพลังที่สุดเมืองเฉิน?“ลูกควรออกมาจากวงการบันเทิงและกลับมาดูแลตระกูลห่าว ยังไงพี่สาวของลูกก็จากไปแล้ว ตระกูลห่าวจะเป็นตกเป