All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 691 - Chapter 700

“มีบางอย่างเกิดขึ้นตอนที่ฉันไปซื้อหนังสือ จากนั้นฉันก็เจอกับกู้ ลี่เฉิน” หลิง อี้หรานเล่าโดยไม่ปิดบังอะไรเธอไม่ต้องการให้ใครมาบอกเขาและทำให้เขาเข้าใจผิดดวงตาของเขาจ้องมองใบหน้าของเธอ “แล้วยังไงต่อ?”“มีกลุ่มคนพยายามรายล้อมเพื่อจะถ่ายรูปของฉัน กู้ ลี่เฉินเลยช่วยฉันโดยการพาฉันไปที่รถของเขา จากนั้นเขาก็จอดรถห่างจากร้านหนังสือไปสองสามร้อยเมตร และฉันก็ออกไปพบกับเหลียนอี”เธอให้เรื่องราวคร่าว ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น“จิน ฉันไม่อยากให้คุณเข้าใจผิดอะไรทั้งนั้น วันนี้กู้ ลี่เฉินแค่ผ่านมาพอดี” หลิง อี้หรานบอกที่เธอรู้สึกแปลก ๆ เกี่ยวกับกู้ ลี่เฉิน เป็นเพียงเพราะความฝันแปลก ๆ ของเธอที่ทำให้เธอสงสัยดวงตาของเขาสั่นเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ยื่นแขนออกมาโอบกอดเธอ “ผมจะไม่เข้าใจผิดอะไรทั้งนั้น เพราะผมรู้ว่าผมคือคนที่พี่รักมากที่สุด ใช่ไหม?”“อืม” เธอตอบเบา ๆ พลางเอนตัวพิงหน้าอกของเขาและสัมผัสถึงอุณหภูมิร่างกายที่เย็นเฉียบของเขา “จิน คุณคือคนเดียวที่ฉันรัก ไม่มีใครอีก”มือของเขาที่โอบรอบเธอแน่นขึ้นเล็กน้อย “อี้หราน พี่ห้ามไปรักใครอีก ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ทน”“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ?” หลิง อี้หรา

ผมของเขาที่ถูกจัดทรงอย่างเรียบร้อย แต่ตอนนี้กลับดูยุ่งเหยิงและใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาไม่ได้ดูเฉยเมยและเหินห่างเหมือนปกติ แต่กลับดูเศร้าหมองในขณะที่เขาถือสร้อยข้อมือขนาดเล็กดวงตาของฟีนิกซ์คู่นั้นยังคงจ้องมองที่สร้อยข้อมือเมื่อเห็นสร้อยข้อมือ หวา ลี่ฟางกลับรู้สึกสับสนแทนที่เขาจะมอบสร้อยข้อมือเงินให้เธอหลังจากที่เธอสวมรอยเป็นหลิง อี้หราน แต่กู้ ลี่เฉินกลับเก็บสร้อยข้อมือนั้นไว้กับตัวแม้แต่ตอนที่เธออยู่กับเขา บางครั้งเขาก็มองสร้อยข้อมือราวกับว่าเขากำลังมองอะไรบางอย่างจากมัน‘เขามองอะไร? เขาคิดถึงหลิง อี้หรานเมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็กอยู่หรือเปล่า?’ ความคิดนี้ทำให้หวา ลี่ฟางรู้สึกหึงหวง“ลี่เฉิน” หวา ลี่ฟางกัดริมฝีปากของเธอและแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้เรื่องอะไร “ทำไมวันนี้คุณไม่มาหาฉันที่มหาวิทยาลัยล่ะคะ? แต่คุณกลับเอาแต่ดื่มคนเดียว คุณไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นห่วงคุณแค่ไหน ฉันกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ”กู้ ลี่เฉินเงยหน้าขึ้นมองอย่างเฉยเมยและมองที่หวา ลี่ฟาง เขาส่งยิ้มให้เธอยิ้มเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่ามันเป็นรอยยิ้มที่ไม่จริงใจ“ผมลืมไป ผมขอโทษที่ทำให้คุณเป็นห่วง” เขาพูดแต่คำพูดของเ

แล้วเกิดอะไรขึ้นกับน้องลี่ฟางกันแน่?ถ้าความฝันของเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสูญเสียความทรงจำ แต่เธออาจจะแค่ฝันไปเพราะเธอได้ยินเรื่องนี้จากน้องลี่ฟาง แสดงว่าเธอแค่คิดมากเกินไปถ้าเธอบอกจิน เขาก็คงจะสงสัยอย่างน้อย... เธอก็ควรจะบอกเขาเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว“ทำไมพี่ไม่ให้ผมพาไปพบผู้เชี่ยวชาญล่ะ?” อี้ จิ่นหลีถามผู้เชี่ยวชาญที่เขาพูดถึงนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญที่เก่งกาจ“แต่พรุ่งนี้ฉันนัดเขาไว้แล้ว ไม่เป็นอะไรหรอก ไว้ค่อยคุยกันหลังจากที่ฉันเจอหมอแล้วนะ” หลิง อี้หรานตอบ“พรุ่งนี้ผมจะไปกับพี่” อี้ จิ่นหลีพูด“ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ไม่ใช่วันหยุดสักหน่อย ฉันไปเองได้ ฉันแค่อยากจะตรวจอาการปวดหัวเท่านั้น คุณไม่จำเป็นต้องไปกับฉันก็ได้” หลิง อี้หรานรีบบอกออกไป เพราะพรุ่งนี้เธอจะไปหาหมอเพื่อถามเกี่ยวกับความฝันของเธอ ดังนั้นมันคงไม่สะดวกนักถ้าเขาอยู่ที่นั่นดวงตาของเขาเป็นประกายเล็กน้อยและหลุบตาลงเพื่อซ่อนความรู้สึกในดวงตาของเขา “ระวังตัวด้วยนะ พรุ่งนี้ผมจะให้คนขับรถไปส่งพี่”“อืม” เธอตอบกลับเรียบ ๆวันรุ่งขึ้น หลิง อี้หรานมาถึงคลินิกผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาลตามเวลาที่กำหนดเมื่อเธอได้พบหมอ เธอจึ

ในตอนนั้นเธอรู้สึกอับอายเป็นอย่างมากจากนั้นเธอก็ไม่เคยกลับมาที่นี่อีกเลยเธอรู้ว่าการที่พนักงานที่นี่เคารพเธอต่อหน้า ไม่ใช่เพราะเธอคือหลิง อี้หราน แต่เป็นเพราะผู้ชายที่อยู่เบื้องหลังเธอคืออี้ จิ่นหลีนี่คือความเป็นจริงของมัน หลายคนในสังคมนี้ใฝ่ฝันที่จะปีนขึ้นมาบนจุดสูงสุดแต่เธอก็หวังว่าวันหนึ่ง ผู้คนจะมองเห็นเธอ ไม่ใช่เพราะใครอยู่ข้างหลังเธอ แต่เป็นเพราะตัวเธอเองในที่สุด หลิง อี้หรานก็เลือกเสื้อคลุมยาวสีม่วง ชุดนี้ออกแบบง่าย ๆ แม้ว่าการออกแบบจะค่อนข้างอนุรักษ์นิยม แต่ก็ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความสง่างามและความเยือกเย็น การผสมผสานของเพชรเม็ดเล็ก ๆ และลูกไม้ที่เอวและกระโปรงทำให้รู้สึกถึงความเป็นตัวตน ซึ่งช่วยให้ชุดรู้สึกไม่แข็งเกินไปพนักงานคนหนึ่งกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อหลิง อี้หรานเลือกชุดนี้ แต่ผู้จัดการหวังกลับหยุดเขาด้วยสายตาเมื่อหลิง อี้หรานเข้าไปในห้องลองเสื้อ พนักงานก็พูดว่า “ผู้จัดการ คุณบอกว่าคุณหวาก็ชอบชุดนี้ไม่ใช่เหรอครับ? คุณหวาบอกว่าวันนี้เธอจะเข้ามาลองชุด”“เธอชอบมันแล้วยังไงล่ะ? มันไม่ใช่ของเธอ นอกจากนี้ เจ้าชายยังไม่ยอมรับตัวตนของคุณหวาเลย แต่กับคนนี้...” ผู้จ

อี้ จิ่นหลีเหลือบมองกู้ ลี่เฉินจากหางตาของเขากู้ ลี่เฉินสังเกตเห็นและหันหน้าไปหาอี้ จิ่นหลีดวงตาของชายทั้งสองสบกันกลางอากาศราวกับว่าพวกเขากำลังแข่งขันกันอย่างเงียบ ๆทันใดนั้น อี้ จิ่นหลีก็ยิ้มบนริมฝีปากของเขา เขาวางมือลงบนไหล่ของหลิง อี้หรานและก้มตัวลง เขาเอาหน้าไปชิดแก้มของเธอและถามอย่างนุ่มนวลอีกครั้ง “พี่บอกว่าจะให้อะไรนะ?”กู้ ลี่เฉินพบว่าการกระทำตรงหน้ามันดูขัดหูขัดตา‘อี้ จิ่นหลี… เขาตั้งใจทำอย่างนั้น!’‘เขาจงใจแสดงความสนิทสนมกับหลิง อี้หรานเพื่อบอกคนอื่นว่าอย่าพยายามมายุ่งกับเธอใช่ไหม?’กู้ ลี่เฉินรู้สึกเสียวซ่านในหัวใจเขาสนใจคู่หมั้นของชายอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่?เขาไม่เคยขาดผู้หญิงมาก่อนและเขาก็ไม่สนใจที่จะพยายามทำดีกับผู้หญิงของคนอื่นทั้งเขาและผู้หญิงที่เขาคบหาต่างยินยอมซึ่งกันและกันอย่างเต็มที่แต่... หลิง อี้หรานดูเหมือนจะเป็นข้อยกเว้นเป็นเพราะเธอคล้ายกับผู้หญิงที่อยู่ในใจเขามากเกินไปหรือเปล่า?หลิง อี้หรานรู้สึกราวกับว่าเธอถูกห้อมล้อมด้วยกลิ่นของอี้ จิ่นหลีเขาอยู่ใกล้เธอมาก จนเธอเห็นขนตาของเขา “น้องสาวเล็งเสื้อคลุมตัวนี้เอาไว้แล้ว และมาเพื่อลองชุดนี้เป็นพ