All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 681 - Chapter 690

“คุณอี้ ผม... ผมทำตามที่คุณบอกแล้ว ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย!” ว่าน หยวี่หมิงพูดออกมาอย่างร้อนรนดวงตาของอี้ จิ่นหลีมืดม่นลง เขาจ้องมองผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเขา ชายคนนี้เป็นหนึ่งในผู้กระทำผิดที่ทำให้อี้หรานต้องมาแบกรับความผิดแทนเขา “ตราบใดที่คุณไม่พูดอะไรออกไป ผมก็ยังจะไม่ทำอะไรคุณ”ว่าน หยวี่หมิงรู้สึกโล่งใจเขาไม่เคยคิดแม้แต่จะมอบตัว นอกจากเขาจะถูกอี้ จิ่นหลีบังคับเท่านั้นแม้ว่าเขาจะอยู่ต่างประเทศ แต่ถ้าอี้ จิ่นหลีต้องการจะตามล่าเขา เขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้“ถ้าอย่างนั้น ครอบครัวของผม...” ว่าน หยวี่หมิงพูดอย่างประหม่า“ผมจะไม่แตะต้องครอบครัวของคุณเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าคุณทำอะไรลงไป แต่…” อี้ จิ่นหลีหยุดพูดชั่วคราว ว่าน หยวี่หมิงที่เพิ่งรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยกลับรู้สึกประหม่าอีกครั้ง “การกระทำของคุณทำให้ อี้หรานต้องทุกข์ทรมานและคุณต้องชดใช้คืนให้เธอ คุณจะต้องชดใช้คืนเป็นสองเท่า”ว่าน หยวี่หมิงพยายามที่จะพูดปกป้องตัวเอง แต่อี้ จิ่นหลีกลับไม่เว้นช่องว่างให้เขาได้พูดแก้ต่าง “ว่าน หยวี่หมิง ผมจะไว้ชีวิตคุณ คุณควรขอบคุณอี้หรานซะ ที่เธออยากทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามกฎหมาย ไม่อย่างนั้น คุณคงจ

“ถึงพวกเขาจะพลิกคดีได้ แต่มันก็ไม่ควรเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้! ตามขั้นตอนปกติ…”ก่อนที่ห่าว อี้เหมิงจะพูดจบ เธอก็ถูกห่าว ฉี่หลงขัดจังหวะ “อย่าลืมว่าใครเป็นคนช่วยเหลือเธอ!”ห่าว อี้เหมิงเงียบ ‘อี้ จิ่นหลี!’ตามขั้นตอนไต่สวนเพื่อพลิกคดีความนั้น ปกติแล้วจะใช้ได้กับคนธรรมดาเท่านั้น“ไม่ว่ายังไง เมื่อข่าวถูกรายงาน ตระกูลห่าวจะต้องแสดงให้ผู้คนเห็นว่าพวกเราไม่สามารถขัดขวางตระกูลอี้ในเรื่องนี้ได้ เข้าใจไหม?” ห่าว ฉี่หลงเตือนลูกสาวของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าห่าว อี้เหมิงจิกเล็บที่ตกแต่งอย่างประณีตลงบนโทรศัพท์ของเธอเธอเหยียบย่ำหลิง อี้หรานต่อหน้าสื่อมากมายและสร้างความฮือฮาอย่างมากเกี่ยวกับความจริงที่ว่าหลิง อี้หรานฆ่าพี่สาวของเธอแต่ตอนนี้ สิ่งที่พ่อของเธอพูดนั้นเทียบเท่ากับการขอให้เธอขอโทษหลิง อี้หรานต่อหน้าสื่อ นั่นไม่ใช่การตบหน้าตัวเองในที่สาธารณะเหรอ?“อี้เหมิง ได้ยินพ่อไหม?” เสียงของห่าว ฉี่หลงดึงขึ้น “อย่าลากตระกูลห่าวลงไปในโคลน พ่ออยากให้ตระกูลห่าวยังคงอยู่ตลอดไป!”ห่าว อี้เหมิงสูดหายใจลึกและพูดว่า “เข้าใจแล้วค่ะ!”หลังจากวางสาย ห่าว อี้เหมิงก็ปาโทรศัพท์ของเธอลงกับพื้นเธอจะต้องกล้ำกลืนศ

“ถ้าเธอพูดอย่างนั้นก็เหมือนกับว่าฉันเป็นคนนอก อี้หราน เราบอกว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปไง คราวหน้าเธอต้องบอกฉันนะ ฉันไม่อยากเรียนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนของฉันจากข่าวบนอินเทอร์เน็ต” ชิน เหลียนอีพูด“เข้าใจแล้ว” หลิง อี้หรานตอบกลับด้วยความรู้สึกทีเอ่อล้นนั่นคือสิ่งที่เหลียนอี เมื่อเธอมองว่าใครคือเพื่อนของเธอ เธอก็จะให้ใจกับเพื่อนเต็มร้อยวันรุ่งขึ้น ชิน เหลียนอีได้มาพบกับหลิง อี้หราน และได้รู้รายละเอียดของคดีนี้ รวมถึงเรื่องที่ว่าน หยวี่หมิงเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลัง“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะใส่ร้ายคนอื่นเพียงเพราะเขากลัวที่จะโดนเอี่ยวด้วย ถ้าเธอพิสูจน์ได้ว่าเธอบริสุทธิ์ เธอจะทำยังไงต่อไป?” ชิน เหลียนอีถามอย่างอารมณ์ดี“ฉันไม่รู้เลย” หลิง อี้หรานตอบ ถึงเธอจะคาดหวังบางอย่างไว้บ้าง แต่เธอก็ยังรู้สึกลังเลกับอนาคตของเธอ“เธอจะกลับไปเป็นทนายความอีกไหม?” ชิน เหลียนอีถามหลิง อี้หรานหัวเราะอย่างขมขื่น “ฉันไม่ได้เป็นทนายความมาสี่ปีแล้ว ฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันจะทำมันอีกครั้งได้ไหม ฉันจำไม่ได้แม้แต่บทบัญญัติทางกฎหมาย”“น่าเสียดายนะ ถ้าเธอเลิกเป็นทนายความ แต่เธอไม่ต้องรีบร้อนหรอก ค่อ

คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่ฝั่งของหลิง อี้หราน ด้วยเสียงกรีดร้องที่ดังสนั่น ทำให้ผู้คนจำนวนมากเข้ามาล้อมรอบตัวเธอกู้ ลี่เฉินขมวดคิ้ว เขารีบพาหลิง อี้หรานเข้าไปในรถที่จอดอยู่และขับรถออกไปฝูงชนที่รายล้อมอยู่ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากจ้องเขม็งไปที่รถที่แล่นออกไป จากนั้นพวกเขาก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของหลิง อี้หรานและกู้ ลี่เฉินหลังจากขึ้นรถแล้ว หลิง อี้หรานก็พูดกับกู้ ลี่เฉินว่า “ขอบคุณมากนะคะ แค่ส่งฉันไว้แถวนี้ก็ได้”แทนที่เขาจะหยุดรถ แต่กู้ ลี่เฉินกลับถามว่า “เกิดบ้าอะไรขึ้น?”“มีคนแปลกหน้าบางคนจำฉันได้ ตอนนี้ข่าวเรื่องย้อนคดีของฉันกลายเป็นประเด็นร้อนบนอินเทอร์เน็ตเพราะคำขอโทษของห่าว อี้เหมิง ได้โปรดหยุดรถเถอะค่ะ เพื่อนของฉันยังอยู่ที่ร้านหนังสือ และฉันต้องไปหาเพื่อน!” หลิง อี้หรานพูดกู้ ลี่เฉินเม้มริมฝีปากบางของเขาเข้าหากัน จากนั้นเขาก็ขับรถไปเลียบกับข้างถนนหลิง อี้หรานพยายามลงจากรถ แต่กู้ ลี่เฉินกลับหยุดเธอ “มันห่างจากทางเข้าร้านหนังสือแค่ 300 เมตร บางทีคนเหล่านั้นอาจจะกำลังตามคุณมาและล้อมคุณไว้อีกครั้ง คุณติดต่อเพื่อนของคุณและเมื่อเพื่อนของคุณมาถึงที่นี่ คุณจะลงไปก็

“ฉัน... ฉันขอโทษ!” เธอรีบขอโทษ ความเจ็บปวดที่ข้อมือของเธอทำให้อาการปวดหัวของเธอจางลง“ทำไมคุณถึงแตะต้องผม? ทำไมคุณถึงเรียกผมด้วยชื่อนั้นล่ะ?” ดวงตาของเขาจับจ้องมาที่เธอใบหน้าของเธอพลันซีดเผือด “คุณ… คุณเข้าใจผิดแล้ว!”“เข้าใจผิดงั้นเหรอ?” เขาหัวเราะขึ้นมาอย่างกะทันหัน “บอกผมทีว่าผมเข้าใจอะไรที่คุณเรียกผมด้วยชื่อเล่นของผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าและคุณถึงกับเอามือแตะหน้าผมด้วยซ้ำ”เธอกัดริมฝีปากล่างของเธอ เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอจึงได้แต่พูดว่า “มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว ฉันปวดหัวและเข้าใจผิดคิดว่าคุณเป็นคนอื่น”“เข้าใจผิดว่าเป็นผมเหรอ? แต่คุณเรียกผมด้วยชื่อ ‘เฉินเฉิน’ แล้วมันผิดตรงไหนล่ะ?” เขาบ่น“คุณไม่ใช่คนเดียวในโลกที่ถูกเรียกว่าเฉินเฉินสักหน่อย” เธอโต้กลับทันใดนั้น เธอก็เหลือบเห็นชิน เหลียนอีที่อยู่ไม่ไกล เธอจึงพูดกับกู้ ลี่เฉินว่า “เพื่อนของฉันอยู่ที่นี่แล้ว ปล่อยฉัน ฉันต้องไปแล้ว”กู้ ลี่เฉินเพียงฟังด้วยท่าทีสงบนิ่ง แต่ดวงตาของฟีนิกซ์สีเข้มของเขายังคงจ้องมองที่หลิง อี้หราน ทันใดนั้น กู้ ลี่เฉินก็ปล่อยมืของเขาออกจากเธอและหลิง อี้หรานก็เปิดประต