ในความเห็นของเขา ผู้คนลือกันบนอินเทอร์เน็ตว่าหวา ลี่ฟางอาจจะเป็นแฟนสาวคนต่อไปของเจ้าชาย แต่เจ้าชายกลับไม่เคยยอมรับข่าวลือนี้เลย ถูกไหม?ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวที่จะรุกรานหวา ลี่ฟางแต่เขาไม่คาดคิดว่าเจ้าชายจะมาที่นี่กับเธอ เขาจึงเริ่มกังวลเกี่ยวกับหวา ลี่ฟาง‘หวา ลี่ฟางเป็นผู้หญิงที่เจ้าชายชอบจริง ๆ หรือเปล่า?’คนหนึ่งเป็นผู้หญิงของเจ้าชาย ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นผู้หญิงของนายน้อยอี้ ผู้จัดการหวางอยากจะแสร้งเป็นลมในทันทีเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องมาเผชิญหน้ากับปัญหายุ่งยากเช่นนี้กู้ ลี่เฉินจ้องไปที่หลิง อี้หรานด้วยสายตาว่างเปล่า ในขณะที่เธอยืนรอคำตอบจากผู้จัดการร้านแสงไฟจากทางเดินตกกระทบลงมาที่เธอ ทำให้เธอดูอ่อนโยนและสง่างามแต่แววตาของเธอกลับมีความดื้อรั้นซ่อนอยู่ข้างใน ผู้หญิงคนนี้อาจจะดูอ่อนโยนก็จริง แต่กลับไม่มีอะไรมาบดขยี้เธอได้ราวกับว่าตลอดสามปีที่ผ่านในคุกก็ไม่สามารถลบล้างความดื้อรั้นและความแน่วแน่ในดวงตาของเธอได้หวา ลี่ฟางมองดูกู้ ลี่เฉินที่กำลังจ้องมองหลิง อี้หรานและรู้สึกอิจฉามากขึ้น ดังนั้นเธอจึงกัดริมฝีปากและแสร้งทำเป็นไม่พอใจขณะที่เธอพูดว่า “ลี่เฉิน ฉันอยากจะใส่เสื้อคลุมตั
อี้ จิ่นหลีเหลือบมองกู้ ลี่เฉินจากหางตาของเขากู้ ลี่เฉินสังเกตเห็นและหันหน้าไปหาอี้ จิ่นหลีดวงตาของชายทั้งสองสบกันกลางอากาศราวกับว่าพวกเขากำลังแข่งขันกันอย่างเงียบ ๆทันใดนั้น อี้ จิ่นหลีก็ยิ้มบนริมฝีปากของเขา เขาวางมือลงบนไหล่ของหลิง อี้หรานและก้มตัวลง เขาเอาหน้าไปชิดแก้มของเธอและถามอย่างนุ่มนวลอีกครั้ง “พี่บอกว่าจะให้อะไรนะ?”กู้ ลี่เฉินพบว่าการกระทำตรงหน้ามันดูขัดหูขัดตา‘อี้ จิ่นหลี… เขาตั้งใจทำอย่างนั้น!’‘เขาจงใจแสดงความสนิทสนมกับหลิง อี้หรานเพื่อบอกคนอื่นว่าอย่าพยายามมายุ่งกับเธอใช่ไหม?’กู้ ลี่เฉินรู้สึกเสียวซ่านในหัวใจเขาสนใจคู่หมั้นของชายอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่?เขาไม่เคยขาดผู้หญิงมาก่อนและเขาก็ไม่สนใจที่จะพยายามทำดีกับผู้หญิงของคนอื่นทั้งเขาและผู้หญิงที่เขาคบหาต่างยินยอมซึ่งกันและกันอย่างเต็มที่แต่... หลิง อี้หรานดูเหมือนจะเป็นข้อยกเว้นเป็นเพราะเธอคล้ายกับผู้หญิงที่อยู่ในใจเขามากเกินไปหรือเปล่า?หลิง อี้หรานรู้สึกราวกับว่าเธอถูกห้อมล้อมด้วยกลิ่นของอี้ จิ่นหลีเขาอยู่ใกล้เธอมาก จนเธอเห็นขนตาของเขา “น้องสาวเล็งเสื้อคลุมตัวนี้เอาไว้แล้ว และมาเพื่อลองชุดนี้เป็นพ
หลังจากเธอได้ยินว่าเขาชอบสีม่วง ท่าทีของเธอก็เหมือนจะเปลี่ยนไป‘หรือ... เธอพยายามทำตัวห่างเหินจากฉัน?’ความคิดที่แวบเข้ามาในหัวของกู้ ลี่เฉินนั้นทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ...ห้องลองเสื้อผ้าแต่ละห้องนั้นแยกส่วนจากกันกู้ ลี่เฉินและหวา ลี่ฟางถูกพาเข้าไปยังห้องแต่งตัวสำหรับวีไอพีเมื่อหวา ลี่ฟางปรากฏตัวต่อหน้ากู้ ลี่เฉินโดยสวมชุดเดียวกันกับที่หลิง อี้หรานเพิ่งสวมใส่ กู้ ลี่เฉินเพียงชำเลืองมองเธอและพูดว่า “ก็ดี”หวา ลี่ฟางรู้ตัวว่าเธอจะไม่ดูดีในชุดนี้เหมือนกับหลิง อี้หรานโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอสวมมันต่อจากที่หลิง อี้หราน มันดูเหมือนกับการเลียนแบบ แต่เธอก็ไม่สามารถมองหาเสื้อคลุมตัวอื่นได้ เพราะเธอบอกทุกคนว่าเธอเล็งเสื้อคลุมตัวนี้เอาไว้แล้ว“ลี่เฉิน คุณคิดว่าฉันไม่ควรแย่งชิงชุดนี้กับอี้หรานใช่ไหม? หวา ลี่ฟางดูไม่พอใจ “ฉัน... ฉันแค่อยากจะใส่ชุดสีม่วงและทำให้คุณประทับใจเพราะฉันจำได้ว่าคุณชอบสีม่วง”หลังจากหยุดชั่วคราว หวา ลี่ฟางพูดต่อว่า “ตลอดหลายปีที่ผ่านมา การแต่งงานไม่ได้ทำให้ฉันมีความสุขเลย ฉันหยุดคิดถึงวัยเด็กของเราไม่ได้ ฉันเอาแต่คิดว่าคุณจะมาหาฉัน คิดว่าอาจมีใครบางคนมาช่วยฉั
วินาทีต่อมา อี้ จิ่นหลีโอบหลิง อี้หรานจากด้านหลังของเธอ ริมฝีปากของเขาแนบชิดกับใบหูของเธอในขณะที่ลมหายใจของเขากระทบกับผิวหนังของร่างบาง เขาพูดว่า “คุณสวยมากพี่สาว”ใบหน้าของหลิง อี้หรานแดงขึ้นทันที เพราะพนักงานกำลังเดินเข้ามา!“ปล่อย… ปล่อย! มีคนดูอยู่!” เธอพึมพำ ใบหน้าของเธอแดงก่ำอีกครั้ง“แล้วยังไง? เราเป็นคู่รักกัน มันเป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่เหรอที่เราจะกอดกัน?” เขาพูดหลิง อี้หรานมองเข้าไปในกระจกใบหน้าของเธอในกระจกเต็มไปด้วยความเขินอายและร่างของเธอก็จมลงไปในอ้อมแขนของเขาชุดสูทสีดำของเขาและชุดสีเงินของเธอสร้างความแตกต่างอย่างลงตัวและทำให้ภาพลักษณ์ดูโดดเด่นขึ้นทันใดนั้น ดวงตาของเธอสบกับเขาในกระจกทั้งสองกำลังมองกันและกันผ่านกระจกข้างหน้าของพวกเขา และดวงตาของพวกเขาก็ประสานกันผ่านกระจกหลิง อี้หรานจ้องมองอี้ จิ่นหลีผ่านกระจก คางของเขาเกยอยู่บนไหล่ของเธอ ผมสีดำสั้นและหน้าม้าเสย เผยให้เห็นหน้าผากมนของเขาดวงตาสีพีชที่สดใสของเขากำลังหยอกล้อกับเธอ ริมฝีปากบางเซ็กซี่เผยอขึ้นและพูดว่า “พี่สวยมากจริง ๆ พี่สาว”ใบหน้าของหลิง อี้หรานเปลี่ยนเป็นสีแดงมากขึ้น แม้ว่าเขาจะพูดแบบนี้เบา ๆ
‘ฉันแค่กังวลว่าจะมีบางอย่างที่ไม่ดีเกี่ยวกับน้องลี่ฟาง’‘บางทีอาจเป็นอย่างที่ฉันสงสัย?’‘แล้ว... ถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะ?’‘ถ้าเป็นเรื่องจริง ความสัมพันธ์ของฉันกับกู้ ลี่เฉินจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป’‘ถึงฉันจะคิดว่ากู้ ลี่เฉินเป็นคนธรรมดาและถือว่าเขาเป็นเพื่อนในวัยเด็กที่แบ่งปันประสบการณ์ร่วมกัน... แล้วกู้ ลี่เฉินล่ะ? เขาจะคิดอย่างไร?’‘แล้วจินล่ะ? เขาจะรู้สึกอย่างไร?’ หลังจากใช้เวลาครุ่นคิด หลิง อี้หรานก็ค้นพบว่าเขาอาจจะมีความรู้สึกอ่อนไหวและคาใจ อาจเป็นเพราะประสบการณ์ในวัยเด็กของเขาเขาเคยกังวลเกี่ยวกับกู้ ลี่เฉินมาก่อนและหากความสงสัยของเธอได้รับการพิสูจน์แล้ว เธอก็กังวลว่าเขาจะคิดอย่างไรดังนั้นความคิดที่จะไปพบจิตแพทย์ทำให้หลิง อี้หรานยิ่งลังเลใจทันใดนั้น ประตูห้องน้ำก็เปิดออกและอี้ จิ่นหลีก็เดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำโดยเผยให้เห็นอกเล็กน้อย ขายาวทั้งสองข้างของเขาซ่อนอยู่ใต้เสื้อคลุมอาบน้ำ ผมของเขาเปียกปอนเล็กน้อยและหน้าม้าของเขาก็ปกคลุมหน้าผากของเขาอยู่ เขาดูเซื่องซึมหลังจากอาบน้ำเสร็จหลิง อี้หรานรีบเก็บกระดาษโน้ตไว้ในลิ้นชัก จากนั้นยืนขึ้นและเดินไปหาอี้ จิ่นหลี “อาบ
‘ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้เธอจำมันได้ ไม่มีวัน!’‘ฉันต้องการให้เธอคิดถึงฉันคนเดียว!’...ในตอนกลางคืน หลิง อี้หรานอยู่ในความงุนงงอี้ จิ่นหลีเดินเข้ามาในห้องน้ำโดยมีหลิง อี้หรานอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาค่อย ๆ วางเธอลงในอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยน้ำอุ่นและทำความสะอาดเธออย่างอ่อนโยนเธอเอนศีรษะไปข้างหนึ่งและผล็อยหลับสนิท แต่ใบหน้าที่งดงามของเธอทำให้เขาคลั่งไคล้ความรักถ้าคุณรักใครสักคนอย่างสุดซึ้ง คุณจะหลงใหลทุกอย่างที่เป็นเขาเธอเป็นคนยุติธรรม แต่ยิ่งเธอมีความยุติธรรมมากขึ้นเท่าไหร่ รอยแผลเป็นเก่าก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้นเท่านั้นรอยแผลเป็นเหล่านี้มาจากตอนที่เธออยู่ในคุกเขารู้สึกผิดและหนักอึ้งอยู่ในใจทุกครั้งที่เขาเห็นแผลเป็นของเธอบางทีเขาอาจจะรู้สึกลำบากใจในการกำจัดความรู้สึกนี้ไปตลอดชีวิตตราบใดที่เขารักเธอ เขาจะเก็บความรู้สึกนั้นไว้กับเขาคนเดียว!นอกจากรอยแผลเป็นแล้วยังมีรอยจ้ำสีแดงบนผิวหนังของเธออีกด้วยราวกับว่ารอยแดงพวกนี้เป็นหลักฐานว่าเธอเป็นของเขา!เมื่อเขาล้างตัวเธอเสร็จ อี้ จิ่นหลีก็อุ้มหลิง อี้หรานขึ้นจากอ่างน้ำแล้วห่อตัวเธอด้วยผ้าขนหนูแห้งก่อนที่จะใส่ชุดนอนให้เธอ จากนั้นเขา
“แล้วมาดูกันว่าใครจะกล้าทำให้เธออับอาย” อี้ จิ่นหลียิ้มอย่างอ่อนโยนและมองดูหลิง อี้หราน “อีกอย่าง ตอนนี้ฉันเป็นของเธอแล้ว จะมีอะไรสำคัญอีก”“แต่...”“เธอไม่ต้องสนใจเรื่องนี้ ฉันจะทำให้คนที่ทำให้เธออับอายต้องรู้สึกอับอายมากยิ่งกว่า ไม่ต้องกังวลนะ” อี้ จิ่นหลีกล่าวอย่างสบาย ๆหลิง อี้หรานไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ‘ไม่เอาน่า มันไม่ใช่ประเด็นเลย’เมื่อรถยนต์คันหรูมาถึงที่จัดงานแสดงสินค้า หลิง อี้หรานได้ดูข้อมูลคร่าว ๆ มาบ้างแล้วและรู้ว่างานวันนี้จะมีผู้ประกอบการที่มีชื่อเสียงมาร่วมงานเป็นส่วนใหญ่ นอกจากผู้ประกอบการจากเมืองเฉินแล้ว ยังมีผู้ประกอบการอีกสองสามรายจากเมืองอื่นพูดได้ว่างานจัดแสดงดังกล่าวสามารถส่งเสริมความร่วมมือทางธุรกิจได้มากมายและช่วยให้ผู้ประกอบการเหล่านั้นสร้างความสัมพันธ์ต่อกันงานแสดงสินค้าในวันนี้เป็นงานระดับสูง ดังนั้นเจ้าของธุรกิจขนาดเล็กและขนาดกลางจำนวนมากจึงไม่ได้รับคำเชิญหลายคนถึงกลับยอมจ่ายแพงสำหรับการได้รับคำเชิญทางออนไลน์ท้ายที่สุดแล้ว การสร้างความสัมพันธ์ทางธุรกิจคือสิ่งสำคัญในทุกวันนี้เจ้าของธุรกิจขนาดเล็กและขนาดกลางจำนวนมากต้องการคำเชิญเพื่อใ
ในตอนนั้น หัวใจของเธอแหลกสลายด้วยการใช้ยาและกายภาพบำบัดร่วมกันในทุกวันนี้ ทำให้ข้อนิ้วของเธอดีขึ้นมากและปราศจากความเจ็บปวดมาเป็นเวลานานแต่เมื่อเธอเห็นเซียว จื่อฉีกับห่าว อี้เหมิงอยู่ด้วยกัน มันทำให้เธอนึกถึงภาพที่เล็บของเธอที่ถูกดึงออกมาแล้วมือของเธอ... ก็เริ่มเจ็บอีกครั้งทันใดนั้น มือใหญ่คู่หนึ่งก็กุมมือที่สั่นเทาและเจ็บปวดของเธอเอาไว้ น้ำเสียงห่วงใยดังก้องอยู่ในหูของเธอ “มือพี่เย็นจัง”“ไม่... ไม่มีอะไรเลย อยู่ ๆ ฉันก็เจ็บมือน่ะ เดี๋ยวก็คงจะดีขึ้น” หลิง อี้หรานพูด เธอรู้อยู่ในใจว่าความเจ็บปวดในมือของเธอนั้นมีผลต่อจิตใจมากกว่าร่างกายเมื่อได้ยินเช่นนั้น อี้ จิ่นหลีก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและจับมือเธอกระชับมากขึ้น เขาลดศีรษะลงขณะหายใจเข้าอย่างนุ่มนวลตอนนี้เป็นเดือนกรกฎาคมแล้วและเป็นวันที่อากาศร้อน แม้ว่าเครื่องปรับอากาศในงานแสดงสินค้าจะเปิดอยู่ก็ตามพฤติกรรมของอี้ จิ่นหลีดูแปลกไปเนื่องจากปกติ อี้ จิ่นหลีจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าสื่อ ผู้คนจำนวนมากที่เข้าร่วมงานจึงไม่รู้จักเขาแต่เขากลับดึงดูดสายตามากพอและสิ่งที่เขาทำอยู่ตอนนี้ก็ดึงดูดความสนใจของผู้อื่นได้อย่างมากแม้ว่ามันจะดูแปลก