บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 631 - บทที่ 640

หลิง อี้หรานตกใจและเข้าใจในทันทีว่าอี้ จิ่นหลีหมายความว่าอะไรห่าว เหมยยวี่เป็นลูกสาวคนโตของตระกูลห่าวและยังเป็นประธานของห่าว กรุ๊ปในตอนนั้น ตระกูลห่าวมีลูกสาวสองคน แต่ห่าว อี้เหมิงไปเอาดีทางด้านวงการบันเทิงในขณะที่ห่าว เหมยยวี่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีในฐานะทายาทของตระกูลห่าวนอกจากนี้ ห่าว เหมยยวี่ยังเป็นคู่หมั้นของอี้ จิ่นหลีในตอนนั้นว่าน หยวี่หมิงอาจจะไม่ได้กลัวกฎหมายจะลงโทษเขา แต่คงกลัวตระกูลห่าวและตระกูลอี้จะทำร้ายเขาแทนเมื่อคิดเช่นนั้น หลิง อี้หรานก็เข้าใจได้ว่าทำไมว่าน หยวี่หมิงถึงทำแบบนี้กับเธอเมื่อหลิง อี้หรานมองดูหลักฐานตรงหน้าของเธอ เธอก็รู้ได้ว่าเธอสามารถที่จะพลิกคดีความกลับได้เมื่อพวกเขายื่นอุทธรณ์ ปัญหาเดียวคือว่า ว่าน หยวี่หมิงอยู่ต่างประเทศในตอนนี้แม้ว่าเธอจะย้อนคดีของเธอได้ แต่มันก็ยากมากที่เขาจะถูกตัดสินอย่างยุติธรรม เพราะตอนนี้เขาอยู่ในประเทศที่ไม่มีสนธิสัญญาส่งผู้ร้ายข้ามแดนกับประเทศของพวกเราอี้ จิ่นหลีพูดออกมาราวกับว่าเขารับรู้ถึงความกังวลของเธอ “ไม่ต้องห่วง ถึงเขาจะอยู่ต่างประเทศ ผมก็จะทำให้เขากลับมาและสารภาพความผิดของเขา”เธอรู้สึกอุ่นใจเมื่อได้ยินเข

เขาเตรียมอาหารและป้อนให้เธออย่างระมัดระวังหากใครมาเห็นอี้ จิ่นหลีในตอนนี้ พวกเขาคงจะอ้าปากค้าง ผู้ชายอย่างอี้ จิ่นหลีเคยทำแบบนี้เพื่อใครที่ไหน?คนในบาร์ต่างมองดูเหตุการณ์เหล่านี้โดยที่พวกเขาไม่รู้ตัวช่วงเวลาได้ลุล่วงไป ทำให้คนเริ่มทยอยเข้ามาในบาร์มากขึ้นเรื่อย ๆ ผู้คนจำนวนมากต่างมองดูอี้ จิ่นหลีและหลิง อี้หรานอี้ จิ่นหลีดูดีมากในบาร์แห่งนี้ เขากลายเป็นหนุ่มสุดฮอตที่ผู้หญิงต้องการเข้าหาผู้หญิงจำนวนมากเริ่มตกหลุมรักเขา เมื่อพวกเธอเห็นอี้ จิ่นหลีกำลังป้อนอาหารให้หลิง อี้หรานอย่างระมัดระวัง ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการถูกป้อนอาหารจากผู้ชายที่ดูแลคุณราวกับเป็นสมบัติล้ำค่าของเขาแม้ว่าอี้ จิ่นหลีจะมีหลิง อี้หรานอยู่เคียงข้างเขา แต่ผู้หญิงหลายคนก็ยังอยากที่จะลองเชิงกับเขาและทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้นได้ในบาร์แห่งนี้ครู่ต่อมา หญิงงามในชุดรัดรูปก็เดินเข้ามา เธอส่งยิ้มหวานให้อี้ จิ่นหลีและพูดว่า “ขอฉันนั่งตรงนี้ด้วยคนได้ไหมคะ? วันนี้ฉันอยู่คนเดียว” ขณะที่เธอพูดขณะขยิบตาให้อี้ จิ่นหลี เธอพบว่าเขาหล่อมากเมื่อจ้องมองเขาใกล้ ๆถ้าเป็นเขา เธอก็เต็มใจยอม แม้จะเป็นแค่คู่นอนชั่วคราว!แต่อี้ จิ่นหลี

“ผู้ชายคนนี้เป็นของฉันจริง ๆ เหรอ?”เธอเอ่ยถามโดยไม่รู้ตัวจากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงของเขาพูดว่า “ใช่ ผมเป็นของพี่”เสียงไพเราะดังก้องขึ้นราวกับเป็นเสียงตอบรับจากสรวงสวรรค์เธอยกตัวขึ้นและประกบเข้ากับริมฝีปากของเขาอย่างเชื่องช้า ‘ถ้าเขาเป็นของฉันล่ะก็... ฉันจะจูบเขาที่ไหนก็ได้!’...ผู้หญิงคนนั้นยังคงยืนอยู่ในบาร์ เธอดูมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ‘ใครวะ... ผู้ชายคนนั้น? เขาดูต่างออกไป แถมยังมีบอดี้การ์ดคอยปกป้องเขาอีก’ ผู้ชายที่ชื่อจินออกไปจากบาร์ขณะที่อุ้มหญิงขี้เมาไว้ในอ้อมแขน เธอก็เหลือบเห็นนาฬิกาข้อมือที่เขาสวมอยู่ เป็นนาฬิการุ่นหายากของแบรนด์ดังที่เธอเคยเห็นบนอินเทอร์เน็ตมาก่อนนาฬิกาเรือนนั้นมีเพียงสามเรือนในโลกและมีราคาหลายร้อยล้านดอลลาร์!แต่บางทีเธออาจจะคิดผิด ผู้ชายคนนั้นอาจจะใส่ของปลอมก็ได้‘แต่... ถ้าผู้ชายคนนั้นใส่ของจริงล่ะ?’ หัวใจของหญิงสาวกระตุกเมื่อคิดถึงเรื่องนี้‘ถ้าผู้ชายที่ชื่อจินใช้นาฬิกามูลค่าหลายร้อยล้านเหรียญล่ะก็... เขาเป็นคนแบบไหนกันนะ?’‘เขา... เป็นใคร?’อี้ จิ่นหลีขึ้นรถมาพร้อมกับหลิง อี้หรานในอ้อมแขนของเขา ตอนนี้เธอหน้าแดง เธอดูมึนเมาอย่างเห็น

“ยกโทษให้ผมได้ไหม อี้หราน ยกโทษให้ผมไม่ว่าจะเกิดอะไร ได้ไหม?”เขาทำได้เพียงอ้อนวอนตอนเธอหลับ เพราะเขาไม่กล้าแม้แต่จะพูดแบบนี้ต่อหน้าเธอเมื่อเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอเสร็จแล้ว เขาก็ห่มผ้าให้เธอ และกำลังจะลุกขึ้น แต่มือของเธอกลับเอื้อมมาจับแขนเสื้อของเขาไว้ จากนั้นเธอก็ลืมตาขึ้น “ฉันยกโทษให้ จิน...”เขาตกใจและเขามองดูเธอด้วยความประหลาดใจ ‘เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังพูดอะไร?’มุมปากของเธอยกขึ้นราวกับว่าเธอกำลังยิ้มและดวงตาของเธอแดงก่ำจากการร้องไห้ก่อนหน้านี้ มันสร้างประหลาดใจให้กับเขา “ฉัน... ไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงขอให้ฉันยกโทษให้คุณ แต่ฉันจะให้อภัยคุณ ฉันจะยกโทษให้คุณ... เพราะ... คุณคือจิน...”เมื่อพูดจบ เธอก็หลับตาลงและผล็อยหลับไปอีกครั้งอี้ จิ่นหลีจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ว่างเปล่า จากนั้นเขาก็ก้มลงจูบหน้าผากของเธอ“ใช่ ผมคือจิน จินของพี่...” เขาพึมพำ ‘แม้ว่า... พี่จะไม่ยกโทษให้ผม ผมก็จะไม่มีวันปล่อยพี่ไป!’เพราะเธอคือคนสำคัญสำหรับเขา...หลิง อี้หรานตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นด้วยศีรษะที่หนักอึ้ง‘เพราะฉันดื่มมากเกินไปสินะ!’ เธอหลับตาลงและนวดขมับของตัวเอง“พี่ปวดหัวหรือเปล่า?” เสียงหนึ่งด

เมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก เขาต้องระมัดระวังทุกย่างก้าว เพราะนายท่านที่อยู่ตรงหน้าเขาคือผู้ควบคุมชะตาชีวิตของเขาแต่ในที่สุดเขาก็สามารถควบคุมชะตากรรมของตัวเองได้ เพราะนายท่านแก่ตัวลงไปมากแล้วพวกเขาเป็นเพียงปู่และหลานชาย แม้จะมีสีสายเลือดเดียวกัน แต่พวกเขากลับไม่ได้รักกันมากขนาดนั้น“ผมจะแต่งงานกับหลิง อี้หราน” เสียงเยือกเย็นทำลายความเงียบในห้อง “แต่งงานเหรอ?” นายท่านอี้หัวเราะ “ผู้หญิงคนนั้นไม่คู่ควรกับตระกูลอี้”“มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของผม ว่าเธอสมควรได้รับมันหรือไม่” อี้ จิ่นหลีพูดอย่างเย็นชานายท่านอี้คำราม “ฉันได้ยินมาว่าแกกำลังช่วยผู้หญิงคนนั้นแก้ไขคดีอย่างนั้นเหรอ?”อี้ จิ่นหลีเม้มริมฝีปาก เขารู้ว่านายท่านรู้เรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลมาเป็นเวลานาน แต่เขาก็รู้เรื่องต่าง ๆ เป็นอย่างดี“ผู้หญิงคนนั้นรู้ไหมว่าแกมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีของเธอ?” นายท่านอี้ถามใบหน้าของอี้ จิ่นหลีหม่นหมองลง “ผมบอกแล้วไงว่าเธอจะไม่มีวันรู้”“ถ้าฉันบอกเธอล่ะ? ฉันไม่แน่ใจว่าเธอจะยังเต็มใจแต่งงานกับแกอยู่หรือเปล่าหลังจากที่เธอรู้ความจริง แต่ถ้าเธอชอบเงิน เธอก็คงจะแต่งงานกับ