บทที่ 641

นายท่านอี้เงียบ เขาเป็นคนเลี้ยงเด็กคนนี้ขึ้นมาด้วยตัวเอง แต่เขากลับไม่สามารถควบคุมเด็กคนนี้ได้

เขาแก่ตัวขึ้นในขณะที่เด็กคนนี้แข็งแรงขึ้น

“แกนี่... เป็นเหมือนพ่อของแกมากขึ้นเรื่อย ๆ เลยนะ” นายท่านอี้มองหลานชายของเขาด้วยความรู้สึกผสมปนเป เขายังคงจำได้ว่าลูกชายของเขาบอกกับเขาว่าต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ไม่สำคัญว่าเขาจะต้องละทิ้งฐานะนายน้อยของตระกูลอี้ไปหรือไม่

ราวกับว่าทรัพย์สมบัติในตระกูลอี้ไม่มีอะไรน่าสนใจ

อี้ จิ่นหลีเม้มริมฝีปากเข้าหากันและไม่พูดอะไร

จากนั้นนายท่านอี้จึงพูดเสริมว่า “วันหนึ่งแกจะต้องเสียใจเช่นเดียวกับพ่อของแก...” ทุกอย่างสายเกินแก้และพ่อของอี้ จิ่นหลีก็จบชีวิตลง

“ผมจะไม่เสียใจกับการตกหลุมรักเธอและได้แต่งงานกับเธอ มันจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะเสียใจ” อี้ จิ่นหลีพูดด้วยความมั่นใจ

“อย่างนั้นหรือ? ฮ่าฮ่า…” นายท่านอี้หัวเราะออกมาทันที “แกจะไม่เสียใจอย่างนั้นเหรอ... พูดง่ายเสียจริง ฉันแก่แล้วและใกล้จะลงโลงเต็มที บางทีฉันอาจจะตายก่อนที่แกจะเสียใจ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้อายุยืนแล้วกันครับ” อี้ จิ่นหลีจ้องมองนายท่านอี้ขณะที่เขาพูดว่า “ขอให้ปู่มีชีวิตที่ยืนยาวเพื่อที่ปู่จะ