All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 581 - Chapter 590

หลิง กว๋อจื้อจับภรรยาของเขาไว้และตะโกนใส่ลูกสาวคนโตว่า “แกทำกับน้าฟางแบบนี้ได้ยังไง? เธออายุเยอะมากกว่าแกนะ ขอโทษน้าฟางซะ!”หลิง อี้หรานมองพ่อของเธออย่างเย็นชา เธอเคยตั้งใจทำงานอย่างหนักเพื่อที่เขาจะได้เห็นใจเธอและปฏิบัติกับเธอเหมือนกับที่เขาปฏิบัติกับหลิง ลั่วอิน แต่ทั้งหมดกลับกลายเป็นความฝันลม ๆ แล้ง ๆในที่สุดเธอก็ยอมแพ้ต่อความอดทนนั้นแล้ว “ขอโทษเหรอ? ฉันต้องขอโทษอะไรคุณ? คุณคาดหวังให้ฉันยืนเฉย ๆ แล้วปล่อยให้เธอตบตีอย่างนั้นเหรอ? ถ้าเธออยากจะด่าทอฉันหรือแม้แต่แม่ของฉัน ฉันก็ต้องปล่อยให้เธอทำอย่างนั้นเหรอ? คุณยังเห็นไม่ชัดอีกเหรอว่าใครเป็นคนที่ทำผิดต่อแม่ของฉันตั้งแต่แรก?”ใบหน้าของหลิง กว๋อจื้อแดงก่ำด้วยความอับอาย ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของฟาง ซุ่ยเอ๋อ เขากล่าวขึ้นว่า “น้าฟางตีเธอแล้วยัง? ทำไมแกไม่พูดออกมาล่ะว่าแกทำอะไรลงไปกับน้องสาวตัวน้อยของแก? ถ้าไม่ใช่เพราะแก เธอคงไม่ถูกทิ้ง”หลิง อี้หรานเยาะเย้ย “ทำไมไม่ถามเธอบ้างว่าเธอทำอะไรลงไป?”“น้องสาวของแกจะกล้าทำเรื่องสกปรกอะไรได้? มาขอโทษน้าฟางเดี๋ยวนี้!” หลิง กว๋อจื้อตะโกนอย่างโกรธจัดฟาง ซุ่ยเอ๋อตะโกน “แกทำร้ายฉัน ฉันจะไปแจ้งความก

เธอลังเลและพูดว่า “จริง ๆ แล้วฉันก็มีความสุขดีที่ได้ทำงานในร้านอาหารเล็ก ๆ แห่งนี้ และ…” เธอหยุดและพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันอยากหาเงินเลี้ยงตัวเอง จิน ถ้าฉันทำงานที่บริษัทของคุณ ฉันคงจะ ไม่ต้องทำอะไรเลย เพราะถ้าทุกคนรู้ว่าฉันเป็นแฟนของคุณ ฉันคงจะทำได้แค่นั่งรับเงินเฉย ๆ”“ไม่ดีเหรอ?” เขาถาม“ฉันอยากรู้ว่าฉันจะไปได้ไกลแค่ไหนด้วยลำแข้งของตัวเอง ฉันไม่คิดว่าฉันจะเป็นพนักงานส่งอาหารไปตลอดชีวิตหรอก ฉันยังคงค้นหางานใหม่ ๆ อยู่ และหวังว่าฉันจะมีอาชีพการงานที่ดีในอนาคต” หลิง อี้หรานกล่าวเธอเริ่มวางแผนสำหรับอาชีพในอนาคตของเธออี้ จิ่นหลีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นลูบแก้มที่บวมของเธอเธอสูดปากเบา ๆ ด้วยความเจ็บปวดเขาพูดว่า “ไว้ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวผมจะทายาให้นะ ผมบอกให้พี่โทรหาผมเวลามีปัญหาอะไรไง ทำไมพี่ถึงไม่โทรหาผมล่ะ?”ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกถ้าเขาไม่แวะมาหาเธอเธอตอบอย่างงุ่มง่าม “เอ่อ... ฉันลืม...” ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอเผชิญหน้ากับพ่อและแม่เลี้ยงของเธอ จนลืมโทรหาเขาดวงตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย ‘นี่หมายความว่าผมยังไม่ใช่คนแรกที่พี่ต้องกา

อี้ จิ่นหลีเม้มริมฝีปากเข้าด้วยกัน เขาจะไม่มีวันให้ลี่เฉินรู้ความจริงเด็ดขาด!ในขณะเดียวกัน กู้ ลี่เฉินเอื้อมจับสร้อยคอทองคำขาวที่คอของเขาที่มีสร้อยข้อมือเงินขนาดเล็กห้อยอยู่เรียวนิ้วยาวลูบไล้เบา ๆ กับสร้อยข้อมือที่เขาพยายามขัดมันมาตลอดหลายปีสร้อยข้อมือนี้เป็นเหมือนโลกทั้งใบสำหรับเขาแต่โลกของเขากลับหนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่าความเจ็บปวดได้ตกตะกอนลงไปในกระดูกและเลือดของเขา...“คัท!” ผู้กำกับหยุดถ่ายทำอีกครั้ง เขามองหลิง ลั่วอินอย่างขุ่นเคืองก่อนจะพูดว่า “คุณเป็นอะไร? ผมอยากให้คุณดูเศร้ากว่านี้หลังจากที่คุณต้องเสียแม่ไป การแสดงง่าย ๆ แบบนี้ยากนักเหรอ? คุณไม่ได้เพิ่งมาเป็นนักแสดงแค่ปีสองปีนะ...”เมื่อฟังคำวิจารณ์ของผู้กำกับ หลิง ลั่วอินทำได้เพียงพยักหน้าตอบ เธอเก็บความขุ่นเคืองไว้ในใจผู้กำกับเคยเข้าข้างเธอมาตลอด ฉากทั้งหมดที่เธอเคยแสดงถ่ายเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ถ้าเธอไม่ขอถ่ายใหม่ ผู้กำกับก็ไม่กล้าพูดอะไรแย่ ๆ กับเธอแต่ตอนนี้ผู้กำกับเอาแต่ชี้นิ้วสั่งเธอขณะที่กล่าวด่าทอนักแสดงคนอื่น ๆ รอบตัวพวกเขามองมาที่หลิง ลั่วอินด้วยท่าทางดูถูกและเหยียดหยามขณะที่หลิง ลั่วอินเริ่ม

กู้ ลี่เฉินมองไปที่หลิง ลั่วอินอย่างเย็นชา ยุติธรรม? โลกนี้เคยมีความยุติธรรมอย่างนั้นเหรอ? หากความสำเร็จมีสัดส่วนเท่ากับความพยายาม เขาคงจะได้พบเด็กหญิงตัวเล็กที่เขาใช้เวลาหลายปีเพื่อตามหาเธอแล้ว!แต่... เขากลับหาไม่เจอ!ราวกับว่าบุคคลนั้นไม่เคยมีตัวตนอยู่ในโลกใบนี้แต่... คนคนนั้นมีอยู่จริง!“ถ้าเธอต้องการให้มันยุติธรรม แม่ของเธอตบหลิง อี้หราน ดังนั้นเพื่อความยุติธรรม ขอให้เขาตบเธอด้วยสิ” กู้ ลี่เฉินกล่าวเบา ๆหลิง ลั่วอิน, ฟาง ซุ่ยเอ๋อและหลิง กว๋อจื้อหยุดนิ่งทันทีฟาง ซุ่ยเอ๋อลุกจากเก้าอี้และกรีดร้องว่า “ทำไมฉันจะต้องตบลูกสาวของฉันด้วย? คุณจะทำแบบนั้นไม่ได้แม้ว่าคุณจะรวยและมีอำนาจมากก็เถอะ!”“คุณตบลูกสาวตัวเองไม่ได้เหรอ?” กู้ ลี่เฉินหัวเราะราวกับว่าเขากำลังได้ยินเรื่องตลก “แต่คุณกลับตบลูกเลี้ยงที่ไม่เกี่ยวข้องกับคุณทางสายเลือดได้ง่าย ๆ อย่างนั้น ใช่ไหม?”ฟาง ซุ่ยเอ๋อรู้สึกอับอาย แต่เธอก็ยังเถียง “ง่าย ๆ… งั้นเหรอ หลิง อี้หราน… เป็นคนทำลายความสัมพันธ์ของคุณกับลั่วอินอย่างไร้ยางอาย…”ก่อนที่เธอจะพูดจบ ใบหน้าของกู้ ลี่เฉินก็เย็นชาขึ้น ทันใดนั้นบอดี้การ์ดของกู้ ลี่เฉินก็ตบเข้าที่

อี้ จิ่นหลีกล่าวว่า “ในเมื่อพี่ถาม ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบัง” แม้ว่าเขาจะไม่บอกเธอในตอนนี้ เธอก็อาจจะรู้เรื่องนี้ในไม่ช้าเพราะมันมันไม่ใช่ความลับในสังคมชั้นสูงของเมืองเฉินเขาอยากจะบอกเธอเองมากกว่าให้คนอื่นมาเล่าเรื่องให้เธอฟัง“กู้ ลี่เฉินกำลังมองหาใครบางคน เขากำลังมองหาผู้หญิงที่เขารู้จักเมื่อตอนที่เขายังเด็ก แต่เขายังหาเธอไม่เจอ พูดได้เลยว่าแฟนของเขาคือคนแทนของผู้หญิงคนนั้น เพราะเขายังหาคนที่ใช่ไม่เจอ เขาเลยหาคนมาแทนที่เพื่อปลอบโยนตัวเอง” อี้ จิ่นหลีกล่าวขณะดูปฏิกิริยาของหลิง อี้หรานหลิง อี้หรานขมวดคิ้ว “เขากำลังมองหาตัวแทนของเด็กน้อยเหรอ?”“แฟนเก่าของเขาคงดูเหมือนเด็กผู้หญิงคนนั้น”“แต่พวกเธอไม่ใช่คนที่เขากำลังตามหา แล้วมันสนุกเหรอที่มองหาตัวสำรองต่อไป?” เธอถาม“บางทีเขาอาจจะหมกมุ่นอยู่กับมันมากเกินไป หรือบางทีเขาอาจจะสิ้นหวังแล้ว บางทีเขาอาจจะคิดว่าเขาจะไม่ได้พบเด็กน้อยคนนั้นอีก”ขณะที่อี้ จิ่นหลีพูด เขาก็เปลี่ยนบทสนทนาไปอีกครั้ง “ถ้าพี่เป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นและรู้ว่ามีคนแบบนี้กำลังตามหาพี่ พี่จะทำยังไง?”หลิง อี้หรานตกตะลึง เธอไม่ได้คิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้นี้