บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 561 - บทที่ 570

น้ำตา...ราวกับว่ามีเข็มทิ่มอยู่ในใจ เธอรู้สึกเจ็บปวดกะทันหัน…“คุณรู้อะไรไหม? ผมคิดถึงคุณมาก… ผมคิดถึงคุณ...” เขาพึมพำขณะที่ใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ริมฝีปากของเขาเกือบจะสัมผัสกับริมฝีปากของเธอเพียะ!เสียงตบดังขึ้นชัดเจนในความมืดหลิง อี้หรานหอบเล็กน้อย เธอรู้สึกถึงอาการปวดแสบปวดร้อนที่ฝ่ามือของเธอ บ่งบอกได้ว่าเธอตบเขาแรงแค่ไหนใบหน้าของกู้ ลี่เฉินเป็นรอยแดงช้ำ อากาศรอบตัวเขาหยุดนิ่งมีเพียงความเงียบงำปกคลุมเขาก็ค่อย ๆ หันหน้ามาสบตากับเธอ ดวงตาที่ดูเศร้าโศกกลับดูเป็นปกติอีกครั้งเขาค่อย ๆ คลายอ้อมกอดออกและไม่พูดอะไร จากนั้นจึงหันหลังและเดินโซเซไปที่รถที่จอดอยู่ใกล้ ๆขณะเดียวกัน หลิง อี้หรานเอามือขึ้นแนบศีรษะที่ยังคงสั่นอยู่ทำไมเธอถึงปวดหัวเมื่อเห็นน้ำตาของกู้ ลี่เฉิน? ราวกับว่าเธอถูกกระตุ้นโดยบางสิ่งบางอย่าง ความรู้สึกแย่ ๆ ได้ก่อตัวขึ้นในหัวใจของเธอทำไม... เธออารมณ์เสียอย่างนั้นเหรอ? ราวกับว่าร่างกายของเธอไม่ต้องการเห็นเขาร้องไห้แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนี้อีกมุมหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก หลิง ลั่วอินกัดฟันขณะมองไ

“ถ้าพี่อยากเห็นผมร้องไห้ ผมก็จะร้องไห้” เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้งดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ ใบหน้าของเธอแสดงออกว่าไม่เชื่อสิ่งที่เขาบอก เขาพูดว่า... เขาจะร้องไห้เหรอ?“ทำไมล่ะ?” เขาถามด้วยรอยยิ้ม“คุณบอกว่าคุณ...”“ถ้าพี่อยากเห็น ผมก็จะทำ ผมจะพยายามทำทุกอย่างที่พี่ต้องการ” เขาพูดขณะที่ก้มหน้าลงช้า ๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาขยับเข้ามาใกล้เพื่อให้เธอได้เห็นชัด ๆหลิง อี้หรานจ้องมองด้วยความรู้สึกว่างเปล่า ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้กับเธอมากจนเธอสามารถเห็นเงาตัวเองสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา เขายิ้มและพูดด้วยสีหน้าจริงจังราวกับว่าต้องการให้ตอบว่า ‘ได้’ แล้วเขาก็จะร้องไห้และหลั่งน้ำตา“พี่ครับ?” เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้งในหูของเธอ เสียงกระซิบที่น่าดึงดูดเธอส่ายหัวและตอบว่า “ไม่”คำตอบของเธอทำให้เขารู้สึกสงสัย “ทำไม?”“เพราะฉันจะรู้สึกเศร้า ถ้าคุณร้องไห้ นั่นแสดงว่าคุณเสียใจมากและฉันไม่อยากเห็นคุณเสียใจ” เธอกล่าวดวงตาของเขาเป็นประกาย คำพูดของเธอเหมือนกับความอบอุ่นที่ไหลเวียนผ่านเข้าหูของเขาและซึมเข้าไปในหัวใจและปอดโลกนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่หวังให้เขาโชคร้าย แม้แต่เพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ที่เ

ในบ่ายวันเสาร์ ระหว่างช่วงพัก หลิง อี้หรานถูกเพื่อนรักลากไปร่วมงานโรดโชว์ “เธอรู้ไหมว่ามันยากแค่ไหนที่กว่าฉันจะได้ตั๋วสองใบนี้ได้ เกา จิ้งชานกำลังจะมาที่โรดโชว์ในวันนี้และเขาน่าจะรู้จักเธอ เธอต้องคุยกับเขาเพื่อฉันนะ อย่างน้อยก็ให้เขาได้ถ่ายรูปกับฉัน” ชิน เหลียนอีพูดวางแผน ราวกับว่าเธอเต็มใจที่จะผ่านทุกข์และสุขเพื่อจะได้เห็นเกา จิ้งชาน“ทำไมเธอไม่มากับไป๋ ทิงซินล่ะ?” หลิง อี้หรานถามด้วยความสงสัย มันจะดีกว่าถ้าไป๋ ทิงซินมาด้วยชิน เหลียนอีจิ๊ปาก เธอกำลังซ่อนเรื่องนี้จากไป๋ ทิงซินถ้าไป๋ ทิงซินรู้ว่าเธอมาที่งานโรดโชว์ของเกา จิ้งชาน เขาคงจะทำหน้าบูดหน้าเบี้ยวนานทีเดียวคราวที่แล้ว ไป๋ ทิงซินบังคับให้เธอดื่มเพียงเพื่อโปสเตอร์ของเกา จิ้งชานและสุดท้ายเธอก็เมาเละ แถมพ่อแม่ของเธอยังดึงหูเกือบขาดและให้เธอคุกเข่าบนกระดานซักผ้าแน่นอนว่าไป๋ ทิงซินบังคับให้เธอดื่มแค่แก้วแรกเท่านั้น แก้วที่สองเป็นเพราะไวน์สีแดงนั้นมีรสชาติดีมากจนเธอหยุดดื่มไม่ได้“ลืมมันไปเถอะ ถ้าเขามากับฉัน ฉันจะได้เห็นเกา จิ้งชานไหมล่ะ?” ชิน เหลียนอีกล่าวขณะที่เธอส่ายหัวหลิง อี้หรานหัวเราะ “เขาไม่อยากให้เธอเป็นแฟนคลับเหร

ใครจะคาดคิดว่าไป๋ ทิงซินจะพูดว่า “ตอนนี้คุณเป็นแฟนของผมแล้ว ถ้าผมรู้ว่าคุณกับเกา จิ้งชานสนิทสนมกันมากกว่าแฟนคลับและไอดอลทั่วไป ผมจะขึ้นบัญชีดำเขาในวงการบันเทิงและคุณอาจไม่เห็นเขาในจออีกต่อไป”ถ้าคนอื่นพูดแบบนั้น เธอคงคิดว่าพวกเขาล้อเล่น แต่นี่คือไป๋ ทิงซิน... ชิน เหลียนอีเดาว่าด้วยความใจแคบของเขา เขาอาจจะทำอย่างนั้นจริง ๆดังนั้นเธอควรจะลืมเกี่ยวกับหมายเลขโทรศัพท์ แค่ได้ถ่ายรูปด้วยกัน ขอลายเซ็นต์และโปสเตอร์สักสองสามรูป เธอก็พอใจแล้วไม่นานนัก หญิงสาวคนหนึ่งก็เข้ามาหาหลิง อี้หรานกับชิน เหลียนอี เธอพูดว่า “สวัสดีค่ะ คุณหลิง”หลิง อี้หรานจำได้ว่าเธอเป็นผู้ช่วยของเกา จิ้งชาน ที่เธอพบกับเขาครั้งล่าสุด“สวัสดีค่ะ” หลิง อี้หรานตอบ“ตามฉันมาเลยค่ะคุณผู้หญิง” เธอนำทางหลิง อี้หรานและชิน เหลียนอีไปตามทางแยกของพนักงาน หลิง อี้หรานไม่คาดคิดว่าเธอจะเดินได้เพียงไม่กี่ก้าวก่อนที่จะชนกับหลิง ลั่วอินระหว่างทางหลิง ลั่วอินอยู่กับผู้จัดการของเธอ ดูเหมือนพวกเขาจะคุยกันถึงเรื่องบางอย่างหลิง อี้หรานแสร้งทำเป็นไม่รู้จักกัน แต่หลังจากที่หลิง ลั่วอินเห็นหลิง อี้หรานก็ริเริ่มพูดทักทายด้วยรอยยิ้ม “ชิ

แต่... มันไม่สมเหตุสมผล นายน้อยกู้เป็นแฟนของหลิง ลั่วอินและตอนนี้เธอกำลังพยายามทวงถามความยุติธรรมให้กับลั่วอิน ถ้านายน้อยกู้ไม่ชอบคนแบบนั้น เขาคงจะไม่ชอบพี่สาวของลั่วอินด้วยกู้ ลี่เฉินเดินไปข้างหน้า แต่ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น ผู้จัดการรีบโพล่งออกมาอย่างกระตือรือร้นว่า “นายน้อยกู้ ลั่วอินเพียงต้องการพาพี่สาวของเธอไปหาเกา จิ้งชานเท่านั้น แต่พี่สาวของเธอผลักเธอออกมาและทำให้เธอข้อเท้าแพลง”เธอกำลังชี้แนะให้กู้ ลี่เฉินเข้าข้างหลิง ลั่วอินดวงตาของหลิง ลั่วอินเศร้าหมองและเธอดูบอบบาง ราวกับว่าเธอพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ “ลี่เฉิน… อย่า… อย่าไปฟังเธอ พี่… ไม่ได้ตั้งใจ ฉันล้มลงเพราะทรงตัวไม่ดีเอง”แต่ยิ่งเธอพูดแบบนั้น ความสนใจก็ยิ่งตกไปอยู่ที่หลิง อี้หรานมากขึ้นเท่านั้น มันทำให้ผู้คนรู้สึกว่าพี่สาวของเธอเย่อหยิ่งและโหดร้าย นอกจากนี้ผู้คนต่างรู้สึกว่าน้องสาวคนเล็กเป็นคนที่ถูกทำร้ายและทนทุกข์อยู่เงียบ ๆ ในขณะที่พี่สาวคอยรังแกเธอมาตลอดหลิง ลั่วอินต้องการใช้แฟน ๆ ของเธอและความคิดเห็นของสาธารณชนเหยียบย่ำหลิง อี้หรานเพื่อที่จะได้ไม่มีใครมาขัดขวางเธอได้และแม้แต่อี้ จิ่นหลีก็ไม่มีเหตุผลที่จะยืนหยัดเพ