บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 551 - บทที่ 560

“อย่างน้อยงานนั้นก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถเลี้ยงตัวเองได้” หลิง อี้หรานกล่าวดวงตาของอี้ จิ่นหลีเป็นประกายเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ เขาก็ยิ้มและตอบว่า “วันนี้ผมจะไปส่งพี่ที่ทำงาน” เขากล่าวพร้อมกับจุมพิตเธอที่หน้าผากแล้วดึงผ้าห่มออกก่อนจะลุกจากเตียง“อ๊ะ!” หลิง อี้หรานร้องเสียงหลงและหันหนี เธอ… เห็นแล้ว เธอเพิ่งเห็นมันเมื่อกี้นี้เอง!ท่าทางเขินอายของเธอทำให้เขายิ้ม เขารู้สึกว่ามันน่ารักมากเวลาที่ทำให้เธอเขิน“ทำไมล่ะ? ไม่ชอบเหรอ?” เขาหันกลับมา มือของเขายันอยู่บนที่นอนขณะก้มศรีษะลงเพื่อมองดูเธอ ลมหายใจร้อนรวยรินลงบนใบหน้าของเธอใบหน้าของหลิง อี้หรานเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาอยู่ใกล้เธอมากจนทำให้เธอไม่รู้ว่าควรจะมองไปทางไหน “อือ… ฉันขอโทษ”“พี่ขอโทษเรื่องอะไร?” เขาจับมือของเธอขึ้นมาและแนบมือของเธอไว้กับแผ่นอกหนา “เมื่อวานพี่สัมผัสตรงนี้และเห็นมันแล้วใช่ไหม? พี่รักผมและผมก็รักพี่ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่พี่จะมองมาที่ผม เว้นแต่พี่จะคิดว่าผมไม่น่าดึงดูด”“ไม่ใช่แบบนั้น!” เธอรีบปฏิเสธทันที ใบหน้าของเธอแดงขึ้น พระเจ้า เธอกำลังพูดถึงอะไร? แต่มันก็จริง มันช่าง…ฝ่ามือของเธอสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิใน

แต่เธอก็สามารถพูดได้เต็มปากว่าอี้หรานรักอี้ จิ่นหลีมากแค่ไหน เธอคิดเกี่ยวกับมันแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา อี้หรานผ่านอะไรมามากมายเหมือนกับเธอและอี้หรานก็คงคำนึงถึงความกังวลที่อยู่ในจิตใจของเธอเธอได้แต่หวังว่าอี้หรานจะได้พบกับความสุข ไม่ใช่จบลงแบบเธอในช่วงบ่าย ชิน เหลียนอีส่งข้อความมาพูดคุยกับหลิง อี้หรานบนโทรศัพท์มือถือ เธอแสดงความดีใจออกนอกหน้าเมื่อรู้ว่าเพื่อนสนิทได้ไปดูหนังรอบปฐมทัศน์ของเกา จิ้งชาน เธอปรารถนาว่าเธอจะได้อยู่ที่นั่นเช่นกันจากนั้นเธอก็เริ่มถามเกี่ยวกับการพบปะกันระหว่างหลิง อี้หรานและเกา จิ้งชาน ที่พวกเขารูปถ่ายกันเมื่อวานนี้หลิง อี้หรานส่งรูปให้ชิน เหลียนอีบนโทรศัพท์ มันเป็นรูปถ่ายพร้อมลายเซ็นและโปสเตอร์ที่เกา จิ้งชานมอบให้เธอเมื่อวานนี้ เธออยากจะถ่ายรูปและส่งให้เหลียนอีทันทีที่ได้รับมัน“ว้าว ฉันอิจฉาเธอจัง เธอได้เห็นเกา จิ้งชานใกล้ ๆ ด้วย ฉันได้ยินมาว่าเขาต้องเดินสายไปแสดงตัวอีกสองสามที่ในเมืองเฉิน ฉันสงสัยว่าฉันจะได้พบเขาบ้างไหมนะ!” ชิน เหลียนยีกล่าว“ถ้าเธออยากพบเกา จิ้งชาน ก็ลองคุยกับไป่ ทิงซินดูสิ เขาน่าจะหาวิธีให้เธอได้” หลิง อี้หรานกล่าว ไป่ ทิงซินเป็นผู้น

ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้กับเธอมาจนเธอสามารถแนบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของเขาได้ “ในสายตาของฉัน คุณดูดีที่สุด คนดังพวกนั้นก็เป็นแค่ดารา แต่คุณคือคนที่ฉันรัก ฉันจะลุยน้ำลุยไฟทุกอย่างเพื่อคุณ แต่ฉันจะไม่ทำแบบนั้นเพื่อดาราพวกนั้น ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องอิจฉาเลย”ถ้าเขายังไม่มั่นใจพอ เธอก็สามารถให้ความมั่นใจแก่เขาได้ ไม่ว่าเขาจะต้องการมันมากแค่ไหนก็ตาม!ลุยน้ำลุยไฟ... เขาดูตกใจราวกับว่าเขาไม่คิดว่าวลีนี้จะออกมาจากปากของเธอเขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่ก่อเกิดขึ้นในหัวใจพร้อมกับอัตราการเต้นของหัวใจ ความอบอุ่นค่อย ๆ แผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเขานี่คืออี้หรานของเขา อี้หรานที่เขารักมากที่สุด“ผมก็จะลุยน้ำลุยไฟเพื่อพี่ ไม่ว่ายังไงก็ตาม!” คำพูดนั้นออกมาจากปากเขาอย่างแผ่วเบาแต่กลับเป็นประโยคที่หนักแน่นนี่คือคำสัญญาและจะเป็นคำสัญญาตลอดชีวิตการมีอยู่ของผู้หญิงคนนี้สำคัญสำหรับชีวิตของเขา เธอคือ... คนสำคัญยิ่งกว่าชีวิตของเขาเสียอีก!...ในทางกลับกัน ชิน เหลียนอีมองดูภาพที่เพื่อนรักส่งมาอย่างมีความสุขหืมม… ช่างเป็นผู้ชายที่หล่ออะไรอย่างนี้! ไม่น่าแปลกใจเลยที่เกา จิ้งชานจะเป็นผู้ชายที่มีหน้าตาหล่อเห

ชิน เหลียนอีเกือบสำลักขนมในปากของเธอ เธอกลืนขนมเข้าไปในปากและเงยหน้ามองเขา นัยน์ตาเข้มจ้องมองมาที่เธออย่างลึกซึ้งราวกับว่าเขากำลังอ่านใจเธออยู่“ก็...” เธอกัดริมฝีปากและพยายามคิดหาเหตุผล “เพราะบางครั้ง... คุณดูเฉยเมย เหมือน... เอ่อ ดอกบัว ใช่ ดอกบัวที่สามารถเชยชมได้เท่านั้นแต่ไม่สามารถสัมผัสถึง เพราะงั้น... ฉัน... ฉันก็เลยไม่กล้าทำอะไรที่สนิทสนมกับคุณ”เธอรู้สึกเจ็บปวดเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ใกล้ชิดของพวกเขาในตอนนั้น ดูสิว่าเธอทำอะไรลงไป! แม้ว่าเธอจะมีความคิดตลก ๆ อยู่บ้าง แต่เธอก็ไม่กล้าทำมันหรอก!‘ฮะ! ความคิดตลกอะไร?’ ชิน เหลียนอีถามตัวเอง เธอไม่ต้องการมีปัญหากับเขาอีกต่อไป“แล้วทำไมคุณไม่ทำแบบนั้นต่อล่ะ?” เขาถามเชิงขบขันเธอรู้สึกตกใจกับคำถามของเขา ถ้าเธอรู้ว่าความผิดพลาดในอดีตของเธอจะส่งผลให้เกิดเรื่องนี้ เธอคงจะไม่มีวันเมาแม้ว่าเธอจะถูกมอมเหล้าก็ตาม “ฉันเมา อย่างที่คุณรู้ ฉันดื่มไม่เก่ง ฉันเมาง่ายจะตาย และพอฉันเมา ฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉัน... ฉันไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น...”น้ำเสียงของเธอผ่อนคลายและนุ่มนวลขึ้นในขณะที่นัยน์ตาเข้มของคนตรงข้ามดูเยือกเย็น เขาทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว

ทันใดนั้นร่างกายของเธอก็สั่นเทา ดื่มเหรอ?เหลียนอีขยี้หัวตัวเอง เธอทำอะไรลงไป? เธอลืมตาขึ้นและจ้องไปที่เพดานห้อง ความทรงจำเมื่อคืนเริ่มหวนคืนมาทีละเล็กทีละน้อยใช่ เธอจำได้ว่าดื่มไวน์แดงขณะทานอาหารกับไป๋ ทิงซินตอนเที่ยงคืน แล้ว... เธอก็เมา... หลังจากนั้น...ความทรงจำค่อย ๆ ผุดขึ้นมา เธอขึ้นรถมากับไป๋ ทิงซิน และสัมผัสตัวเขาตลอดเวลาอยู่ในรถ!เธอจำได้ว่าเธอพูดบางอย่าง แต่เธอคิดอะไรไม่ออกว่าเธอพูดอะไรไป!สุดท้ายแล้ว เหลียนอีทำได้เพียงยอมแพ้และหยุดคิดถึงมันเธอทำได้เพียงอธิษฐานว่าคำที่เธอจำไม่ได้นั่นไม่ใช่คำสาปแช่ง ไม่อย่างนั้นเขาคงจะคิดหาวิธีแก้แค้นเธออีกเธอลุกขึ้นและเปลี่ยนเสื้อผ้า ทันทีที่เธอก้าวออกจากห้องเธอก็ชนเข้ากับพ่อแม่ของเธอ“เมื่อคืนแกดื่มทำไม? ถ้าแกไม่ได้อยู่กับทิงซินและถ้าเขาไม่ได้มาส่งแกกลับเมื่อคืนนี้ แล้วถ้าแกเจอคนไม่ดี จะทำยังไง?” ทันทีที่คุณนายเห็นลูกสาว เธอก็อดบ่นไม่ได้“ทิงซินบอกให้ลูกดื่มน้อยลง แต่ลูกกลับดื่มเอาเป็นเอาตาย ลูกเป็นผู้หญิงนะ เหลียนอี ลูกไม่ควรดื่มแอลกอฮอล์มากขนาดนี้!” คุณชินเข้าร่วมบ่นกับภรรยาชิน เหลียนอีทำได้เพียงพยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว เธอแส