All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 531 - Chapter 540

“หืม มีอะไร พี่ไม่อยากดูรอบปฐมทัศน์เหรอ?” อี้ จิ่นหลีถาม“ไม่ ไม่ใช่” เธอส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ปัญหาคือรอบปฐมทัศน์ ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถเข้าร่วมได้และมีเพียงคนมีชื่อเสียงเท่านั้นดังนั้น...หลิง อี้หรานอดจินตนาการไม่ได้ในขณะที่วันนี้เธอกลับมีภารกิจที่ต้องทำ“ฉันต้องพาอาหยันน้อยไปเรียนน่ะ ฉันคงไปไม่ได้” หลิง อี้หรานกล่าวดวงตาของอี้ จิ่นหลีจ้องไปที่เด็กน้อยข้าง ๆ หลิง อี้หราน“ทำไมพี่ต้องไปส่งเขาเข้าเรียนด้วย?” เขาถาม ในน้ำเสียงของเขาแอบซ่อนไปด้วยความหึงหวง“แม่ของพี่โจวได้รับบาดเจ็บที่ขาและกำลังเข้ารับการผ่าตัดในช่วงบ่ายนี้ พี่โจวต้องไปโรงพยาบาลกับแม่ของเธอ ฉันจึงอาสาไปส่งหยันน้อยที่ชั้นเรียนในวันนี้”“…” อี้ จิ่นหลีขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ ดูเหมือนว่าเด็กน้อยที่ยืนอยู่ข้างหลิง อี้หรานจะไม่คุ้นเคยกับการจ้องมองของอี้ จิ่นหลี ดังนั้นเขาจึงเอนตัวเข้าไปใกล้หลิง อี้หรานและจับมือของหลิง อี้หรานเอาไว้อย่างประหม่าหลิง อี้หรานสังเกตเห็นท่าทางของเด็กน้อยโดยธรรมชาติ เธอก้มลงเพื่อให้เขารู้สึกมั่นใจว่า “อย่ากลัวเลย อาหยันน้อย อาคนนี้เป็นเพื่อนของน้าเอง และเขาก็ชอบหนูด้

พ่อแม่ของเด็กเหล่านั้นมองด้วยความอิจฉาและกล่าวว่า “เขาเป็นแฟนคุณเหรอคะ? ดีจังที่แฟนของคุณมาเข้าเรียนกับลูกและคุณ ถ้าคุณแต่งงานแล้วมีลูก เขาก็อาจจะเป็นพ่อที่ดีนะ ผู้ชายสมัยนี้ไม่ค่อยมีความอดทนเท่าไหร่ ดูสิว่าในนี้มีเด็กกี่คนกันที่พาแม่มาด้วย”ลูก... หลิง อี้หรานอดไม่ได้ที่จะหน้าแดงเล็กน้อย เมื่อการสนทนากับผู้ปกครองสิ้นสุดลง เธอก้มศีรษะลงและมองไปที่ท้องแบนของเธอ ตลอดเวลาที่เธอกินยาเพื่อปรับสภาพร่างกายของเธอ แต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลหรือเปล่าแต่มันก็ยังคงเป็นแสงแห่งความหวัง อย่างน้อยเมื่อเป็นเรื่องของเด็ก เธอก็จะไม่สิ้นหวังเหมือนเมื่อก่อนทันใดนั้นก็มีเสียงกระซิบข้างหูเธอ “ผมจะเป็นพ่อที่ดีเมื่อพี่ให้กำเนิดลูกของเรา”หลิง อี้หรานรู้สึกตกใจ เธอหันศีรษะและเห็นว่าร่างกายส่วนบนของอี้ จิ่นหลีเขยิบเข้ามาใกล้เธอในบางจุด ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้แก้มของเธอ เมื่อเธอหันศีรษะไป ริมฝีปากของเขาก็สัมผัสเข้ากับแก้มของเธอพอดี ทำให้แก้มของเธอร้อนผ่าวขึ้น“ผมสัญญาว่าผมจะปกป้องพี่และลูกของเรา” เขาจะไม่ยอมให้ลูกต้องเดินตามรอยเท้าของเขา เขาจะให้ความรักในฐานะพ่อแก่ลูกอย่างดี และเขายังเชื่อว่าเธอจะมอบความรักใ

นอกจากนี้นายน้อยอี้ยังอยู่กับผู้หญิงอีกเหรอ?!ด้วยสถานการณ์แบบนี้ทำให้เกิดการนินทาเกิดขึ้น หลิง อี้หรานมองเห็นสายตาที่ดูสงสัยที่จับจ้องมาที่เธอและอาหยันน้อย ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจความคิดของคนเหล่านั้น“เอ่อ... ดูเหมือนว่าจะมีคนเข้าใจผิด” หลิง อี้หรานกระซิบกับอี้ จิ่นหลีอี้ จิ่นหลียิ้ม “เข้าใจผิดเหรอ? เข้าใจผิดอะไร?” เสียงของเขาฟังดูขี้เล่นเล็กน้อยเอ่อ... เขามองไม่เห็นสายตาที่คนเหล่านั้นจ้องมองพวกเขาเหรอ? หลิง อี้หรานกระพริบตาและจ้องไปที่อี้ จิ่นหลี ดวงตาสดใสและขี้เล่นของเขาชัดเจนในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเขา... ดูไร้เดียงสาหลิง อี้หรานทำได้เพียงกัดฟัน เธอหน้าแดงเล็กน้อยและกล่าวว่า “พวกเขาคิดว่าอาหยันน้อยเป็นลูกของเรา!”“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้พวกเขาคิดไป” อี้ จิ่นหลีกล่าวเบา ๆฮะ? หลิง อี้หรานตกตะลึง ปล่อยให้พวกเขาคิดไปอย่างนั้นเหรอ? นี่มัน... เหมาะสมเหรอ? “แต่...”“ไม่มีแต่” เขากล่าว “เราจะมีลูกกันในไม่ช้าก็เร็ว จะแตกต่างอะไรถ้าพวกเขาคิดว่าเรามีลูกก่อนกำหนดสักสองสามปีหรืออีกสองสามปีให้หลัง?”“...” เธอไม่มีอะไรจะกล่าวเพื่อหักล้างคำพูดของเขา“เอาล่ะ ไปที่นั่นกัน” อี้ จิ่นหลีกล่าวก

หลิง อี้หรานโล่งใจเมื่อเห็นแบบนี้ เธอกังวลว่าอาหยันน้อยจะยังเด็กเกินไปที่จะดูหนังและคงจะเบื่อ เธอยังคิดในใจว่าถ้าหยันน้อยไม่เข้าใจหนังเรื่องนี้จริง ๆ และไม่อยากอยู่ที่นี่ เธอจะพาเขาออกจากหอประชุมตอนนี้มันเป็นตอนจบที่มีความสุขสำหรับทุกคน!ในที่สุด หลิง อี้หรานก็สามารถโฟกัสไปที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้เธอยอมรับว่าหนังเรื่องนี้ดีจริง ๆ นักแสดงเหมาะสมกับบทบาทในภาพยนตร์มากและเทคนิคพิเศษก็ทำขึ้นได้อย่างสวยงาม โครงเรื่องเรียบง่าย แต่กลับไม่รู้สึกเบื่อเลยเกา จิ้งชานไม่ได้เล่นบทแนวเดิม ๆ อีกต่อไปแล้ว ซึ่งเป็นช่วงเปลี่ยนที่ยากและเป็นความท้าทายสำหรับทักษะการแสดงของเขาหลิง อี้หรานมองดูและคิดว่าเกา จิ้งชานทำได้ดีในภาพยนตร์เรื่องนี้หลังจากดูตอนสำคัญทางอารมณ์แล้ว หลิง อี้หรานถึงกับหลั่งน้ำตาแม้แต่เธอก็ยังแปลกใจเมื่อน้ำตาไหล เธอไม่ใช่คนขี้แยมากนัก ในอดีตตอนที่เหลียนอีร้องไห้ระหว่างชมภาพยนตร์ เธอไม่แม้แต่จะน้ำตาไหลแม้ว่าเธอจะสะเทือนใจกับภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ร้องไห้มากนักตอนนี้เธอกำลังร้องไห้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้ผู้คนมีอารมณ์ร่วมได้ดี และส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอด

ผู้หญิงสวยทั้งหลายในวงการบันเทิงไม่เคยถูกเมิน!แม้แต่ผู้หญิงบางคนที่คิดว่าตัวเองดูดีก็พยายามอย่างหนักที่จะโพสท่าเพื่อที่พวกเขาอาจจะได้รับความสนใจจากอี้ จิ่นหลีแต่อี้ จิ่นหลีไม่แม้แต่จะละสายตาจากหลิง อี้หรานเลยจากนั้นเกา จิ้งชานก็ถ่ายรูปกับอาหยันน้อยอีกสองสามภาพหลังจากนั้นไม่นาน อาหยันน้อยก็พูดกับหลิง อี้หรานว่า “ฉี่... ฉี่...”หลิง อี้หรานเข้าใจว่าเด็กน้อยต้องการไปห้องน้ำ แต่ที่นี้ไม่มีห้องน้ำแยก ห้องน้ำจะอยู่ที่ส่วนท้ายของทางเดินในแต่ละชั้นหลิง อี้หรานต้องการไปกับหยันน้อยด้วยตัวเอง แต่อี้ จิ่นหลีกล่าวว่า “พี่ไม่สามารถเข้าไปในห้องน้ำได้ ให้พนักงานที่นี่ไปกับอาหยันน้อยเถอะ”อี้ จิ่นหลีกล่าวและสั่งให้พนักงานชายที่อยู่ใกล้เคียงพาอาหยันน้อยไปที่ห้องน้ำหลิง อี้หรานบอกสิ่งนี้แก่เด็กน้อยด้วยภาษามือขณะพูดคุยกับเขาในเวลาเดียวกัน เธอขอให้อาหยันน้อยทำตามที่พนักงานบอกเด็กน้อยพยักหน้าเพื่อแสดงว่าเขาจะเชื่อฟังที่พนักงานบอกหลายคนสังเกตเห็นลักษณะแปลก ๆ ของอาหยันน้อยเพราะทั้งสองคนทำท่าทางบางอย่าง บางคนยังเห็นประสาทหูเทียมที่หูของหยันน้อยอีกด้วยโจว เชียนหยุนได้ตกแต่งประสาทหูเทียมของเด