All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 221 - Chapter 230

งานกาล่าค่อนข้างน่าเบื่อ มันเป็นเพียงงานที่ดาราจะขึ้นไปแสดงบนเวทีแดร์ริลเดินไปรอบที่จัดงาน แต่เขายังไม่พบจีเซลล์และลาน่า เขาคิดว่าพวกเธอต้องอยู่หลังเวทีเพื่อรอให้ถึงตาของพวกเธอในการแสดงเขาตัดสินใขไม่รอพวกเธอ เขาต้องการกลับไปที่บ้าน อาบน้ำ แล้วเข้านอนเขาออกจากตึกโทรทัศน์ดาวเทียมตงไห่แล้วจุดบุหรี่ใกล้ ๆ ทางเข้า มันเป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้ว ไฟเริ่มริบหรี่ไม่ต่างกับคนที่เดินไปมาบนถนนแดร์ริลกำลังจะเรียกแท๊กซี่ในขณะที่เขาสังเกตเห็นชายสองคนที่ดูน่าสงสัยข้างรถตู้ขนาดเล็กสุดหรูหนึ่งในนั้นผอมกว่าอีกคน และพวกเขาวางกระเป๋าไว้ข้างหลังท้ายรถตู้ก่อนที่จะเข้าไปซ่อนหลังเสาไฟฟ้า'สองคนนั้นทำอะไร?' แดร์ริลสูบบุหรี่ของเขาในขณะที่มองด้วยความสนใจสาวสวยในชุดขาวเดินไปไม่ไม่นาน เธอดูเหมือนนักศึกษามหาวิทยาลัยด้วยกุญแจในมือของเธอ เธอขึ้นไปบนรถตู้ เธอจุดเครื่อยนต์รถแล้วถอยออกจากที่จอด*ปัง*ชายสองคน ที่ซ่อนอยู่หลังรถตู้พลันออกมาเมื่อรถชนเข้ากับถุงบนพื้น"เฮ้ นี่เธอขับรถเป็นรึเปล่า? ไม่เห็นเหรอว่ามีบางอย่างอยู่ด้านหลังรถเธอ? ออกมาเดี๋ยวนี้!" ชายร่างอ้วนเคาะกระจกรถซ้ำ ๆ ด้วยท่าทางจริงจังในขณะที่เขา

"การวิเคราะห์ของคุณถูกต้อง แจกันนั่นจะมีมูลค่าสองล้านบาทหากมันอยู่ในสภาพไร้ตำหนิ" แดร์ริลกล่าวต่อ "ยังไงก็ตาม คุณพลาดอะไรบางอย่างไป เวลาตอนที่แจกันนั่นแตก"ท่าทางของชอว์นเปลี่ยนไป แต่เขาไม่ได้กล่าวอะไร"เจ้าหนู นายทำเหมือนว่านายรู้มากกว่าพนักงานพิพิธภัณฑ์อีกนะ""นายดูเหมือนยาม เดี๋ยวก่อนนะ กลิ่นนายเหมือนเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ นี่นายเป็นภารโรงด้วยเหรอ?"ฝูงชนหัวเราะ แดร์ริลนั้นมีกลิ่นเหมือนมีปัสสาวะติดอยู่กับเขาจริงแต่มีหนึ่งคนที่ไม่ได้หัวเราะออกมา ดอร่าจ้องไปที่แดร์ริลอย่างนิ่งค้างแดร์ริลก้มลงแล้วหยิบเศษแจกันที่แตกออกมา "ผู้เชี่ยวชาญย่อมรู้ว่าเครื่องชามของราชวงศ์หยวนนั้นถูกสร้างมาด้วยส่วนผสมสองชนิด—หินของจีนและดินขาว ดังนั้น เมื่อเครื่องชามแตก ฐานสีเหลืองของมันจะเข้มขึ้นเมื่อมันกระทบกับอากาศ"แดร์ริลส่งเศษเครื่องดินเผาให้ชายวัยกลางคน "ชิ้นส่วนในกระเป๋านั่นบอกได้ว่าแจกันนั้นแตกมาได้สักพักแล้ว จากสีที่เข้มของมัน ผมบอกได้ว่าแจกันนั่นแตกมาเป็นสิบปีแล้ว เป็นไปได้ว่ามันแตกตั้งแต่ขุดพบด้วยซ้ำ"แดร์ริลหันเหสายตาไปที่เหล่ามิจฉาชีพ "เศษพวกนี้มีค่าอย่างมากที่สุดก็แค่แปดถึงเก้าร้อยบาท กระเ

แอ๊บบี้ยิ้มอ่อนแล้วมองที่แดร์ริล "ใช่ นายช่วยฉันที่งานแต่ง แต่ฉันก็ให้สมุนไพรวิญญาณเป็นการตอบแทนไปแล้ว นายจะไม่มีทางเป็นผู้บ่มเพาะหากไม่ใช่เพราะสมุนไพรนั่น หนี้ของฉันถูกชำระไปนานแล้ว"แดร์ริลหมดหนทาง เขายิ้มอย่างขมขื่นแล้วกล่าว "ก็ได้ ในเมื่อเราไม่มีอะไรต่อกันแล้ว ทำไมคุณยังลักพาตัวผมมาอีก?"แอ๊บบี้จิบไวน์แล้วกล่าวอย่างสุขุม "นายเลอะเลือนขนาดนี้จริง ๆ หรือนายแค่แกล้งโง่กันแน่? น้องชายของฉันส่งคนของเขาไปลักพาตัวเมียของแด๊กซ์ แซนเดอร์ส แต่นายไปขัดขวางพวกเขา นายนี่ช่างกล้านะ ถึงได้มาแทรกแซงเรื่องของครอบครัวเรา"นั่งจ้องเขาอย่างเย็นชาแรงกดดันในห้องหนาจนเริ่มหายใจลำบาก'งั้น มันก็เป็นเพราะเรื่องนี้เองสินะ'แดร์ริลเริ่มสนใจ เขาจ้องเข้าไปในดวงตาของแอ๊บบี้ "แด๊กซ์เป็นเพื่อนของผม และภรรยาของเขาเองก็เป็นเพื่อนของผมเช่นกัน แน่นอนสิ ผมต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวอยู่แล้ว"แอ๊บบี้หน้าบึ้งตึงพร้อมกับสาดไวน์ใส่หน้าแดร์ริลเ-ี่ย...แดร์ริลสาปแช่งในใจอย่างโกรธเคือง เขาไม่สามารถหนีได้เพราะตัวของเขาถูกมัดไว้อยู่อย่างแน่นหนาเขาเลียไวน์จากมุมปากแล้วยิ้มออกมาในขณะที่กดความโกรธเอาไว้ "คุณกาย นี่ไม่ใช่วิธ

แอ๊บบี้กัดริมฝีปากด้วยความร้อนใจ เม็ดยาเทวะที่เธอฝันถึงกำลังอยู่ตรงหน้าเธอ แต่เธอไม่สามารถแตะต้องมันได้เลย!"ผมสามารถสร้างยาพวกนั้นที่คุณต้องการได้ แต่จะมอบพวกมันให้ใครง่าย ๆ ไม่ได้หรอกนะ" แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้ม"ได้โปรด ฉันขอร้อง ได้โปรดให้ยานั่นกับฉัน..." ความเย่อหยิ่งก่อนหน้าของแอ๊บบี้หายไปอย่างสิ้นเชิงในขณะที่เธอเริ่มขอร้องเขามีร่องรอยของความยินดีปรากฏบนใบหน้าของแดร์ริล แต่เขายังทำทีเหมือนต้องการจะกลืนยาเม็ดสุดท้ายเข้าไป"ไม่ หยุดนะ!" ขาของแอ๊บบี้งอลง "ฉันขอร้องคุณล่ะ อย่าใช้มันเสียเปล่า ได้โปรดอย่ากินมัน แค่มอบมันให้ฉัน… มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรทำกับคุณแบบนั้น ฉันไม่ควรตีคุณ ฉันขอโทษ..."'ค่อยดีหน่อย'แดร์ริลยิ้มแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ "คุณฟาดผมไปเกือบ 20 ที คุณจะว่ายังไงเกี่ยวกับเรื่องนั้น?""คุณจะตีฉันคืนก็ได้..." แอ๊บบี้ก้มหัวลงแอ๊บบี้ไม่คิดว่าเธอจะต้องพูดประโยคน่าสมเพชแบบนี้ออกมา แต่เธอต้องการเม็ดยาเทวะอย่างที่สุด"ตีคุณ?" แดร์ริลแค่นเสียง "ไม่สนใจ"เมื่อกล่าวแบบนั้น แดร์ริลก็สังเกตรอบ ๆ มีบอดี้การ์ดประมาณร้อยคนอยู่ในบ้านนี้เขาไม่มีทางรอดออกไปครบ 32 แน่หากเ

แด๊กซ์ แซนเดอร์ส และแนนซี่ ลี มองตากันอย่างประหลาดใจที่โต๊ะบูธฝั่งตรงข้ามบนชั้นแรก'เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเมียของแดร์ริลถึงมาเดทกับชายคนอื่น?'แด๊กซ์ระวังตัวหลังจากที่แนนซี่โชคดีหนีจากใครบางคนที่พยายามลักพาตัวเธอได้ เขาอยู่กับเธอตลอดเวลาเขาพาแนนซี่มาที่บาร์คืนนั้นเพราะนักพัฒนาที่ดินบางคนแนะนำเขามา พวกเขาสนใจในเรื่องที่ดิน แต่มีผู้อยู่อาศัยบางคนที่ไม่ยอมย้ายออกเหล่านักพัฒนาจึงต้องการขอความช่วยเหลือจากแด๊กซ์เพื่อให้ไล่ผู้อยู่อาศัยเหล่านั้นออกไปแด๊กซ์ไม่คาดคิดว่าจะเห็นลิลี่หลังจากที่เขาพูดคุยกับพวกนักพัฒนา"นั่นใช่ภรรยาของแดร์ริลจริงเหรอ?" แนนซี่ขมวดคิ้วเธอไม่มั่นใจนักเพราะเธอมองเห็นไม่ชัด มันมีกระจกกันระหว่างพวกเขาแด๊กซ์ถอนหายใจแล้วตอบ "ผมมั่นใจ ดูที่คำสรรเสริญจากคริสตัลของเธอสิ มันมีเพียงสองคู่ในเมืองตงไห่"แด๊กซ์สังเกตได้วาสลิลี่เมาเล็กน้อย เธอยืนขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปห้องน้ำเขาเห็นโดน็อกยิ้มแล้วหยิบผงสีขาวเทลงในแก้วของลิลี่ใบหน้าของแด๊กซ์ทะมึนลงหลังจากเขาเห็น'นี่มันพยายามจะวางยาเมียสหายของฉันงั้นเหรอ? มันบ้ารึเปล่า?'"ที่รัก อยู่นี่นะ ผมจะไปดูหน่อย" แด๊กซ์กล่าวก่อนที่เ