บุรุษทั้งหลายยอมถวายชีวิตหากได้ร่วมหลับนอนกับสาวงามราวเทพธิดาแบบเธอสักคืนลิลี่อึดอัดมากกับสายตาของฝูงชน'มิสเตอร์ดีอยู่? ทำไมเขายังมาไม่ถึงอีก?'จากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถรถสปอร์ต McLaren ขับเข้ามาจอดที่ขอบถนนก่อนที่ชายหนุ่มจะก้าวออกมาจากพาหนะเขาดูน่าดึงดูดจากใบหน้าที่หล่อเหลาและโครงหน้าคมของเขา เขาดูเหมือนผู้ชายที่สามารถทำให้ผู้หญิงหน้าแดงได้เมื่อมองเขา เขาทั้งดูเท่และอ่อนโยนในสูทลำลองเหล่าสตรีอ้าปากค้างด้วยความชื่นชม มีแม้กระทั่งการส่งสายตาปริบ ๆ จากพวกเธอ'ช่างเป็นชายที่หล่อเหล่า!'รอยยิ้มเผยขึ้นบนใบหน้าของลิลี่เมื่อเธอสังเกตได้ว่าชายคนนั้นเดินมาหาเธอ 'ไม่มีทางเป็นมิสเตอร์ดีได้! ทั้งหนุ่มและหล่อเหลา! รถของเขาต้องมีราคาไม่ต่ำกว่าล้าน!'"สวัสดีครับ คุณลิลี่ ผมโดน็อก ดิกสัน ผมคือมิสเตอร์ดีจากในไลฟ์สตรีมของคุณ" ชายคนนั้นยิ้มในขณะที่เดินมาหาลิลี่ มารยาทอันดีเยี่ยมของเขาทำให้ลิลี่ประทับใจลิลี่กระวนกระวายเล็กน้อยเมื่อเธอส่ายหัวให้ชายคนนี้ "สวัสดีค่ะ ฉันลิลี่ ลินดัน เรียกฉันว่าลิลี่ก็ได้"ลิลี่ไม่แน่ใจว่าทำไมเธอถึงกระวนกระวายขนาดนี้เธอเติบโตมาในตระกูลที่ร่ำรว
แด๊กซ์ แซนเดอร์ส และแนนซี่ ลี มองตากันอย่างประหลาดใจที่โต๊ะบูธฝั่งตรงข้ามบนชั้นแรก'เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเมียของแดร์ริลถึงมาเดทกับชายคนอื่น?'แด๊กซ์ระวังตัวหลังจากที่แนนซี่โชคดีหนีจากใครบางคนที่พยายามลักพาตัวเธอได้ เขาอยู่กับเธอตลอดเวลาเขาพาแนนซี่มาที่บาร์คืนนั้นเพราะนักพัฒนาที่ดินบางคนแนะนำเขามา พวกเขาสนใจในเรื่องที่ดิน แต่มีผู้อยู่อาศัยบางคนที่ไม่ยอมย้ายออกเหล่านักพัฒนาจึงต้องการขอความช่วยเหลือจากแด๊กซ์เพื่อให้ไล่ผู้อยู่อาศัยเหล่านั้นออกไปแด๊กซ์ไม่คาดคิดว่าจะเห็นลิลี่หลังจากที่เขาพูดคุยกับพวกนักพัฒนา"นั่นใช่ภรรยาของแดร์ริลจริงเหรอ?" แนนซี่ขมวดคิ้วเธอไม่มั่นใจนักเพราะเธอมองเห็นไม่ชัด มันมีกระจกกันระหว่างพวกเขาแด๊กซ์ถอนหายใจแล้วตอบ "ผมมั่นใจ ดูที่คำสรรเสริญจากคริสตัลของเธอสิ มันมีเพียงสองคู่ในเมืองตงไห่"แด๊กซ์สังเกตได้วาสลิลี่เมาเล็กน้อย เธอยืนขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปห้องน้ำเขาเห็นโดน็อกยิ้มแล้วหยิบผงสีขาวเทลงในแก้วของลิลี่ใบหน้าของแด๊กซ์ทะมึนลงหลังจากเขาเห็น'นี่มันพยายามจะวางยาเมียสหายของฉันงั้นเหรอ? มันบ้ารึเปล่า?'"ที่รัก อยู่นี่นะ ผมจะไปดูหน่อย" แด๊กซ์กล่าวก่อนที่เ
"ฉันไม่สนว่านายเป็นใคร แต่ลิลี่เป็นภรรยาของเพื่อนฉัน ฉันมั่นใจว่านายจะไม่ได้ออกไปจากเมืองตงไห่ครบสามสิบสองแน่ถ้านายแตะต้องเธอ"แด๊กซ์จ้องโดน็อกอย่างเย็นชา "นายทำเรื่องชั่วร้ายอย่างการวางยาผู้หญิงได้ยังไง?"โดน็อกยังคงรอยยิ้มไว้ เขายังคงดูสงบมากในอีกด้านหนึ่ง ลิลี่ตระหนกแล้วพยายามอธิบาย "แด๊กซ์ ต้องมีการเข้าใจผิดแล้วแน่ ๆ เขาเป็นเพื่อนของฉัน เขาไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก"โดน็อกมารยาทดีมาก และเขาก็เป็นสุภาพบุรุษเขาจะมีความคิดไม่ดีกับเธอได้ยังไง? นั่นมันเป็นไปไม่ได้แด๊กซ์มองลิลี่อย่างจริงจัง "เชื่อผม ชายคนนี้ไม่ใช่คนดี"แด๊กซ์ชี้ไปที่เศษแก้วที่แตกบนพื้น "ผมเห็นเขาเทยาลงในแก้วของคุณตอนที่คุณไปห้องน้ำ! เขาต้องการล่อลวงคุณ! มากับผม"แด๊กซ์คว้ามือของลิลี่และแด๊กซ์ก็ต้องแปลกใจ เพราะลิลี่ต่อต้านแล้วเดินถอยหลังไป"แด๊กซ์ ฉันเชื่อว่าโดน็อกเป็นคนดี ฉันไม่ใช่เด็กน้อยนะ ฉันมองคนออก ได้โปรด สนใจแค่เรื่องของคุณเถอะ และอย่ามายุ่งกับฉันเลย" ลิลี่กัดริมฝีปากของเธอโดน็อกมอบของขวัญให้เธอมากมายในไลฟ์สตรีม และเขาถึงขนาดออกโรงปกป้องเธอในตอนที่พวกคนที่เกลียดเธอกระจายเรื่องเพ้อเจ้อเกี่ยวกับเธอลงอินเท
"ลิลี่ คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะกำจัดไอ้คนน่ารำคาญนี่เดี๋ยวนี้" โดน็อกยิ้มกว้างกล่าวพลางโบกมือ "ทุกคน จัดการมัน"ทันใดนั้น ชายกำยำเป็นสิบ ๆ คน ชักมีดออกมาและพุ่งตรงไปหาแด๊กซ์!แด๊กซ์ รู้สึกหวาดกลัว เขาเร่งรีบดึงขวานออกมาเพื่อปกป้องตัวเองผู้ชายคนเดียวจะชนะคนเป็นสิบ ๆ ได้อย่างไร!?ปะทะ!ทั้งห้องตกอยู่ในความโกลาหลทันทีหน้าตาน่ารักของลิลี่เต็มไปด้วยความวอกแวก เธอไม่เคยเห็นฉากนองเลือดแบบนี้มาก่อนโดน็อก ยิ้มและเรียกขวัญลิลี่ "อย่าได้ตระหนกเลยลิลี่ พวกเขาแค่กำลังกำจัดไอ้คนน่ารำคาญนี่ ทุกอย่างจะเรียบร้อย"ฉึก!มีดได้ปักลงไปบนหลังของแด๊กซ์พร้อมกับเสียงดังสนั่น ผิวหนังและกล้ามเนื้อของเขานั้นฉีกขาดออกจากกันขณะที่เลือดได้ไหลพรั่งพรูออกมา!"อ๊า!" แด๊กซ์ร้องโหยหวนในความเจ็บปวด แม้ว่าเขาจะแข็งกล้ากับการต่อสู้เขาก็ไม่คู่ควรกับการถูกโจมตีจากทุกด้าน!แด๊กซ์อดทนกับความเจ็บปวด และเหวี่ยงขวานของเขา น็อคคนล้มไปสองคนจากกลุ่มชายกำยำอย่างไรก็ตาม ชายฉกรรจ์อีกครึ่งโหลเริ่มโอบล้อมเขาอีกครั้ง และฟาดฟันมีดลงไปที่แด๊กซ์อย่างไม่ลดละฉึก! ฉัวะ!ร่างกายของแด๊กซ์อาบไปด้วยเลือดขณะที่ถูกฟันนับครั้งไม่ถ้วน
แดร์ริล ขมวดคิ้วและตกตะลึงทันทีหลังจากสำรวจบริเวณรอบ ๆ ข้างของเขาที่นี่มันที่ไหน?แดร์ริลรู้สึกถึงคลื่นลมกระโชกจากทะเล เขามองไปทั่ว ๆ และสังเกตุเห็นว่าเขาอยู่บนเกาะเล็ก ๆ รายล้อมไปด้วยทะเล ช่างเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามแท่งหินขนาดใหญ่สูงกว่า 150 ฟุต ตั้งอยู่ไม่ไกลจากตัวเขา มีตัวอักษรสลักอย่างประณีตบนแท่งหิน—เกาะสราญรมย์เกาะสราญรมย์!?‘แ-่งเอ๊ย นี่มันเกาะสราญรมย์?’แดร์ริลทำอะไรไม่ได้นอกจากจะรู้สึกตกใจเกาะสราญรมย์คือเกาะที่สร้างโดยมนุษย์ ตั้งอยู่ไม่ไกลจาก เมืองตงไห่ มันใช้เวลาสามถึงสี่ชั่วโมงเพื่อมาถึงที่นี่ด้วยเรือเกาะแห่งนี้ริเริ่มก่อสร้างขึ้นเพื่อใช้ประโยชน์จากทรัพยากรทางทะเล แต่ท้ายที่สุดโครงการนี้ก็ถูกละทิ้งไปโดยไม่ทราบเหตุผล เกาะแห่งนี้ถูกครอบครองโดยนิกายจ้าวสวรรค์ผู้ซึ่งเปลี่ยนมันเป็นแท่นบูชาของตนไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามาเกาะสราญรมย์นอกจากว่าพวกเขารนหาที่ตาย ชาวประมงโดยรอบเลือกที่จะหลีกเลี่ยงเกาะแห่งนี้ เคยมีผู้บ่มเพาะบางคนที่อาจหาญไปสำรวจเกาะแห่งนี้แต่ก็ไม่เคยได้ยินข่าวอีกเลยเป็นที่กล่าวขานกันว่า เกาะสราญรมย์คือสถานที่อันงดงามประกอบกับสายลมเบา ๆ จากทะเล มันคือสวรรค์วิม
แดร์ริลเหงื่อตกเมื่อนึกถึงการแอบฝึกฝนตำราอย่างลับ ๆ เป็นเรื่องต้องห้ามภายในโลกศิลปะการต่อสู้ แดร์ริลไม่มีเจตนาจะหนีถ้าหากว่าเป็นกรณีนั้นจริง ๆแดร์ริลถูกรายล้อมไปด้วยลูกศิษย์นับพัน ๆ คน แต่ละคนนั้นคือผลผลิตชั้นเยี่ยมของนิกาย แม้แต่แมลงวันก็ยังไม่สามารถหนีไปได้“ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อสอบสวนคุณ ฉันเพียงต้องการให้คุณมาเพื่อยืนยันบางอย่าง คุณได้ช่วยเหลือผู้หญิงสิบกว่าคนเมื่อสามวันก่อนหรือเปล่า?” โมนิก้ากล่าวพร้อมกับรอยยิ้มอะไรนะ?ท่าทางของแดร์ริลแข็งทื่อไปชั่วขณะ เขาสับสนนิดหน่อยในที่สุด แดร์ริลก็จำได้ว่า เชสเตอร์ได้ลักพาตัวหญิงสาวมาเป็นสิบ ๆ คน เพื่อมาสร้างความสำราญให้กับเขาแต่แดร์ริลนั้นก็ได้ปล่อยตัวพวกเธอไป“คุณรู้ไหมว่าพวกผู้หญิงเหล่านั้นเป็นใคร?” โมนิก้า ถามอย่างนุ่มนวลแดร์ริลเกาหัวและกล่าวว่า “มาดาม ผมไม่รู้จักตัวตนจริง ๆ ของพวกเธอ ผมรู้เพียงแค่ว่าพวกเธอเป็นสมาชิกของนิกายจ้าวสวรรค์ ความคิดแรกของผมคือหาทางปล่อยตัวพวกเธอและรับประกันความปลอดภัย”“เยี่ยม เยี่ยมมาก คุณทำได้ดี” โมนิก้าพงกศรีษะและชื่นชมแดร์ริล เธอมองไปที่แดร์ริลหน้าตายิ้มแย้มและกล่าวว่า “นิกายจ้าว
โมนิก้านั่งบนบัลลังก์และยิ้ม “พวกท่านทั้งหลายกำลังสงสัยในตัวฉันงั้นหรือ?”เสียงของโมนิก้านั้นไม่ดัง แต่สามารถได้ยินชัดเจนแจ่มแจ้งไปทั่วลานขณะที่รังสีพลังของเธอแผ่ออกมาจากร่างกายรังสีของนายหญิงนั้นทรงพลังอย่างแท้จริง“ไม่ นายหญิง ผมมิกล้า!”ร่างกายของเชลดอน สั่นคลอนไปทั้งตัวขณะที่เขาก้มกราบและโขกศรีษะของเขากับพื้นหลายครั้งก่อนที่จะถอยกลับเข้าไปจากด้านที่เขามาโมนิก้ากล่าวอย่างช้า ๆ “แดร์ริลได้ช่วยเหลือเหล่าผู้ถูกเลือกที่จะเป็นเทพธิดาพยากรณ์ จากการกระทำครั้งนี้ เขาจึงเหมาะสมทุกประการที่จะเป็นปรมาจารย์อาวุโสนิกาย ประมุขนิกายกับฉันได้พูดคุยกันแล้วและมาถึงการตัดสินใจสิ่งนี้ด้วยกัน แดร์ริลเป็นคนมีความสามารถและเขาจะจัดการกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่งนี้ได้”ทุกคนปิดปากเงียบไม่มีใครกล้าที่จะกล่าวอีกในระหว่างนั้น แดร์ริลลุ้นระทึกเหนือสิ่งอื่นใด‘ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าตำแหน่งปรมาจารย์อาวุโสนิกาย จะสูงไม่ใช่เล่น!’แดร์ริลคิดในใจ“แดร์ริลมาอยู่ที่นี่ในวันนี้ ซึ่งประมุขนิกายกำลังฝึกสมาธิบ่มเพาะความสันโดษและจะเสร็จภายในสองวัน แดร์ริลถูกแต่งตั้งให้เป็นปรมาจารย์อาวุโสนิกาย ดั่งนั้นเราจะเป็นเจ้าภาพ
แ-่งเอ๊ย นายหญิงกำลังทำอะไรอยู่ในห้องของเธอนะ?น้ำเสียงของเธอ...แดร์ริลไม่ฉุดรั้งความสงสัยของตัวเองและค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไปโมนิก้าได้ยินเสียงของสมุนไพรวิญญาณกระทบเสียดสีกันในมือของแดร์ริล“ใครหน่ะ? ช่วย... ช่วยมาเร็ว” โมนิก้ากล่าวเบา ๆ แดร์ริลรีบเปิดประตูทันทีอย่างไม่คิดหลังจากได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือของเธออึกแดร์ริลตกตะลึงอ้าปากค้างหลังจากที่ได้เห็นว่าภายในห้องนั้นเกิดอะไรขึ้นโมนิก้า สวมชุดอาภรณ์สีม่วงกำลังนอนคุดคู้อยู่บนเตียง ในห้องอบอวลไปด้วยกลิ่มหอม ร่างกายของเธอสั่นตะพึดตะพือ เหงื่อแตกเป็นน้ำพุ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังอยู่ในความเจ็บปวด!อะไรนะ... เกิดอะไรขึ้น?หรือว่าโอสถนิกายจ้าวสวรรค์กำลังทำงานอยู่ในตัวนายหญิงโมนิก้ามีอาการเหมือนกับสกายเลอร์ ก่อนหน้าที่ยาพิษจะทำงานภายในตัวของเขาสมาชิกของนิกายจ้าวสวรรค์ทุกคนรวมถึงนายหญิงจะต้องบริโภคโอสถนี้อย่างแน่นอนโมนิก้ารู้สึกโกรธเคืองที่เธอสัมผัสได้ว่าแดร์ริลจ้องมองมาที่เรือนร่างของเธอ ไม่มีใครในนิกายจ้าวสวรรค์ จะกล้าจ้องมองมาที่ตัวเธออย่างไรก็ตาม ตอนนี้โมนิก้าไม่สนใจแล้ว! ชีวิตของเธอแขวนอยู่บนเส้นด้ายเนื่องจากยาพิษกำล