ครึ่งชั่วโมงต่อมาแดร์ริลยิ้มและนำยาออกมาจากหม้อกระเบื้องทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวานของยาถอนพิษโมนิก้าตกตะลึงเธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองที่เห็นยาถอนพิษในมือของแดร์ริลแดร์ริลเดินมาหาโมนิก้าด้วยรอยยิ้ม ‘การช่วยชีวิตนายหญิงเป็นบุญคุณจากฉันอีกแล้ว รางวัลในครั้งนี้ฉันรอแทบจะไม่ไหว! ฮ่าฮ่า!’ แดร์ริลนึกในใจ เขาหยิบผ้าพันคอเส้นไหมออกจากปากของโมนิก้าและค่อย ๆ ป้อนยาถอนพิษให้กับเธอแดร์ริลเขยิบออกไปยืนด้านข้างและเฝ้ารอยาถอนพิษออกฤทธิ์อย่างอดทนโมนิก้าหลับตาลงอย่างเบา ๆ เธอไม่ค่อยมั่นใจ แต่ความเจ็บปวดของเธอค่อย ๆ จางหายไปภายในไม่กี่วินาที เธอทั้งประหลาดใจและสบายใจ“แดร์ริล นายรู้วิธีการผสมยาถอนพิษได้ยังไง?” โมนิก้าถามด้วยความตื่นเต้นในขณะเดียวกันร่างกายของเธอก็ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ อีก“ผมเคยอ่านเจอในคัมภีร์โบราณ” เขากล่าวอย่างเรียบเฉยโมนิก้ามองแดร์ริลอย่างชื่นชม “เยี่ยมมาก! ฉันคาดไว้ไม่มีผิด นายนั้นเหมาะสมทุกประการกับตำแหน่งปรมาจารย์อาวุโสนิกาย และอีกอย่างฉันมีงานจะมอบหมายให้นายทำเมื่อนายกลับไปที่เมืองตงไห่”‘แ-่งเอ๊ย ฉันอุตส่าห์ช่วยชีวิตเธอไว้แท้ ๆ กลับมามอบงานให้ฉันซะนี
“นายหญิง นี่มันคืออะไร?” แดร์ริล หยิบโสมสีเขียวและถามด้วยความความสงสัยโมนิก้า มองไปที่โสมและกล่าวว่า “มันเรียกว่า โสมมณีนิล เป็นโสมหายากชนิดหนึ่งมันสามารถเพิ่มพลังให้กับผู้บ่มเพาะได้ ประมุขนิกายมอบมันไว้ให้กับฉัน”โมนิก้ายิ้มและกล่าวต่อ “ฉันจะมอบโสมมณีนิล อันนี้ให้เป็นรางวัลตอบแทนที่นายข่วยขีวิตฉันเอาไว้”แดร์ริลเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น พลังของเขาตอนนี้คือปรมาจารย์ขั้นที่สี่เขาจะขึ้นไปสู่ปรมาจารย์ขั้นที่ห้าได้หลังจากบริโภค โสมมณีนิล และขึ้นสู่ขั้นปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้าด้วยการบริโภคเม็ดยาเทวะ‘ฮาฮ่า! สมบูรณ์แบบ!’ แดร์ริลนึกในใจ เขาปลาบปลื้มและบริโภคโสมมณีนิลเข้าไปทั้งชิ้นอย่างไม่ทันได้คิด“นี่นายกินโสมเข้าไปทั้งชิ้นเลยเหรอ!”โมนิก้าตกใจมีสีหน้าที่ค่อนข้างกังวล “ผลกระทบจากโสมมณีนิลนั้นมีฤทธิ์รุนแรงมาก นายจะกินเข้าไปดื้อ ๆ แบบนี้ไม่ได้ นายจะต้องเอาไปแช่ในน้ำเดือดและดื่มเพียงแค่น้ำของมันเดือนละหนึ่งครั้งเท่านั้น”อะไรนะ?มันควรจะเอาไปแช่นำ้เดือดเท่านั้นเหรอ?“นายหญิง ท่านควรบอกผมก่อนสิ!” แดร์ริลตะโกน! แดร์ริลคงไม่ได้บริโภคไปทั้งชิ้นถ้าหากโมนิก้าได้เตือนเขาก่อน!แดร์ริลเริ่มกัง
แด๊กซ์คือบุคคลสำคัญและมีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ โดน็อกอาจเจอกับปัญหาใหญ่เพราะเขาไปก้าวล่วงแด๊กซ์ และสภาพของแด๊กซ์ก็ไม่สามารถรับรู้ได้ลิลี่วิตกกังวลจากเหตุการณ์เมื่อคืนโดน็อกนั้นหายไปจากการไลฟ์สตรีมมิ่งล่าสุดของเธอ‘หรือจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเขา?’ในหัวของลิลี่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงดิ๊ง ดิ๊งโทรศัพท์ของลิลี่สั่นเตือนเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและโล่งอกขึ้นทันทีหลังจากเห็นข้อความจากโดน็อกเขาส่งเพียงข้อความสั้น ๆ [ลิลี่ ผมหวังว่าคุณคงไม่หวาดกลัวกับเหตุการณ์เมื่อคืน?] แม้แต่ตัวอักษรของเขาก็ยังสัมผัสได้ถึงความเป็นสุภาพบุรุษลิลี่ รู้สึกคลายกังวลอย่างอธิบายไม่ได้ อารมณ์ของเธอสดใสขึ้นเมื่ออ่านข้อความของโดน็อกเธอสันนิษฐานจากข้อความของโดน็อกแสดงถึงว่าเขาปลอดภัยจากเหตุการณ์เมื่อคืนลิลี่รีบพิมตอบกลับ [ฉันไม่เป็นอะไร แล้วคุณเป็นยังไงบ้าง? แด๊กซ์เป็นผู้มีอิทธิพลในเมืองตงไห่เขาไม่มีทางปล่อยให้คุณรอดไปได้ง่าย ๆ อย่างแน่นอน กับเรื่องที่คุณทำกับเขา คุณจะต้องระวังตัว]โดน็อกฉีกยิ้มอยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ [อย่าได้กังวล ต่อให้แด๊กซ์เป็นผู้มีอิทธิพล เขาก็ไม่สามารถจะข่มขู่ผมและ ไม่มีแม้โอกาสจ
พยาบาลมือใหม่เข้าห้องผ่าตัดเป็นครั้งแรกรู้สึกหวาดผวาน้ำตาตกในกับการที่ได้เห็นสภาพของแด๊กซ์คนทั่วไปไม่มีทางรอดชีวิตมาถึงโรงพยาบาลได้กับบาดแผลฉกรรจ์เช่นนี้เชลลีไม่มั่นใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเห็นใจแด๊กซ์กับความสู้ชีวิตของเขา แด๊กซ์ไม่มีทางสุขุมอดทนต่อบาดแผลบนตัวของเขาได้ แต่เขาก็ไม่เคยส่งเสียงทรมานเลยแม้แต่ครั้งเดียวตลอดระยะเวลาเป็นสิบ ๆ ชั่วโมงของการผ่าตัด เขานั้นรู้สึกตัวอยู่ตลอดระหว่างผ่าตัด จนในที่สุดเขาก็ยื้อไว้ไม่ไหวและสลบไปหลังจากผ่าตัดเสร็จสิ้นซาอูลช็อค ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงทันทีที่ได้ยินคำกล่าวของเชลลี‘แด๊กซ์ คือทายาทคนเดียวของตระกูลแซนเดอร์ส! หรือเขาตั้งใจจะปิดฉากตระกูลของเรา? เจ้าโดน็อก ดิกสัน ฉันจะทำให้ตระกูลของแกชดใช้ด้วยเลือด!’ ซาอูลคิดนี่ไม่ใช่เพียงแค่ความบาดหมางข้องใจตอนนี้มันคือความอาฆาตแค้น!‘นายท่านชรา มาดาม มีเรื่องร้ายเกิดขึ้น!’ สมาชิกวัยเยาว์วิ่งหน้าตาแตกตื่นมาหา ซาอูลและแนนซี่ซาอูล ตำหนิเขา “อะไรกันนักหนา? ไม่รู้จักกาลเทศะส่งเสียงดังโวยวายได้ยังไง เกิดอะไรขึ้น?” ชายหนุ่มหายใจหอบหืด “นายท่านชรา โดน็อก พาพรรคพวกของเขามายึดพื้นที่แด๊กซ์สตรีท”อะไรน
แดร์ริลรีบลุกขึ้นแต่งตัว คว้ากรรไกรมาตัดเชือกโมนิก้า ไม่ได้กล่าวอะไรและรีบหลบไปแต่งตัวแดร์ริลเขยิบไปยืนด้านข้างอาการสำรวมราวกับเด็กน้อยที่ทำผิดพลาดไปบรรยากาศภายในห้องนั้นค่อนข้างตรึงเครียดและละเอียดอ่อนโมนิก้าหลังจากสวมเสื้อผ้าเสร็จเธอกัดริมฝีปากแน่น “แดร์ริล ฉันจะทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในวันนี้ แต่ถ้าหากฉันรู้ว่านายปล่อยเรื่องนี้หลุดออกไป… ฉันจะฆ่าครอบครัวของนายทั้งหมด”ผู้คนจะคิดอย่างไรหากได้ล่วงรู้ว่านายหญิงนั้นมีความสัมพันธ์ลับ ๆ กับผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอ?โมนิก้าต้องการจะฆ่าแดร์ริล แต่ถึงอย่างไรเขาก็ได้ช่วยชีวิตเธอไว้“ไม่ต้องเป็นห่วง นายหญิง ผมจะไม่ปริปากเด็ดขาด” แดร์ริลรีบผงกศรีษะและทำสีหน้าจริงจังฟิ้วแดร์ร์ลรู้สึกซาบซึ้งกับการตัดสินใจของโมนิก้า ไม่เช่นนั้นคืนนี้เขาคงกลายเป็นศพถูกฝังทิ้งไว้ที่เกาะสราญรมย์แน่โมนิก้าไม่ได้กล่าวคำใด ๆ อีกและกลับสู่กริยาเดิมของนายหญิง ผายมือไปที่แดร์ริล “ทั้งหมดคงมีเท่านี้ เริ่มจะดึกแล้ว ขอให้นายกลับห้องไปพักผ่อนต่อเถอะ”“ตามบัญชาขอรับ นายหญิง” แดร์ริล รับทราบและถอยห่างออกนอกห้องไปทันทีขณะเขานอนเอนหลังอยู่บนเตียง เขาก็อดคิด
"มาดาม เจ้า 'วิชาเงา' นี่เจ๋งไหม?!' แดร์ริลถามอย่างตื่นเต้นโมนิก้าตอบด้วยรอยยิ้ม "เรียกว่ามันเป็นบันทึกความทรงจำจะถูกต้องกว่า"หือ? บันทึกความทรงจำ?ใบหน้าของแดร์ริลค้างด้วยความสับสน นี่เธอล้อเล่นเหรอ? บันทึกความทรงจำจะไปช่วยเขาขโมยคัมภีร์ได้ยังไง?ในขณะเดียวกัน โมนิก้าก็อธิบายอย่างสุขุม "แปดร้อยปีก่อน เรามีผู้ติดตามนิกายสวรรค์ที่ได้รับฉายาหัวขโมยเทพอันดับหนึ่งในสมัยราชวงศ์ซ่ง เขามีพรสวรรค์ที่ทำให้มืออันช่ำชองของเขาสามารถขโมยทุกสิ่งจากทุกคนที่เขาต้องการโดยไม่มีใครรู้ตัว"ในตอนนั้น แดร์ริลก็เข้าใจแล้วว่าบันทึกความทรงจำนี้คืออะไร มันเป็นบันทึกของหัวขโมย จากที่โมนิก้ากล่าว หัวขโมยที่ได้รับฉายาหัวขโมยเทพนั้นมีทักษะที่เก่งกาจมาก"แล้วเกิดอะไรขึ้น?" แดร์ริลตื่นเต้นและต้องการจะรู้เรื่องให้มากกว่านี้โมนิก้าเทชาลงถ้วย เธอกล่าวต่อหลังจากจิบชา "เขาสามารถไขว่คว้าได้ทุกอย่างที่เขาต้องตา สมัยนั้น มีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้น เมื่อสมบัติทุกชิ้นในพระราชวังถูกขโมยไปในชั่วข้ามคืน และนั่นก็เป็นฝีมือของหัวขโมยเทพ"'ให้ตาย! นี่มันเจ๋งมาก!' แดร์ริลชอบใจ เมื่อเขาเรียนรู้เรื่องการประเมินวัตถุโบราณสมัยเร
อ่าฮ่า! สำเร็จ!ปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่หนึ่ง!แดร์ริลรู้สึกถึงพลังงานที่เต็มล้นในกาย เขาอดไม่ได้จนต้องหัวเราะออกมาอย่างเปรมปรี...โรงพยาบาลอันดับหนึ่งของเมืองตงไห่แดร์ริลนั่งแท๊กซี่มาที่นี่แล้วพลันเดินเข้าไปในล็อบบี้ทันที เขาเพิ่งสังเกตว่ามีสายที่ไม่ได้รับจากแด๊กซ์ แซนเดอร์ส นับสิบสายเมื่อเขาเพิ่งมาถึงโรงะยาบาล เมื่อแดร์ริลรับสาย มันก็เป็นแนนซี่ที่โทรมา เสียงของเธอแหบแห้งจากการร้องไห้ ซึ่งนั่นทำให้แดร์ริลโมโหอย่างมากที่ได้รู้ว่าแด๊กซ์กำลังบาดเจ็บหนักเมื่อเขาไปที่วอร์ดของแด๊กซ์ แด๊กซ์ก็ถูกห่อด้วยผ้าพันแผลไปทั้งตัวและมีเลือดที่ยังคงไหลซึมออกมา เขาดูเหมือนมัมมี่ที่มีเพียงดวงตาคู่หนึ่งที่มองเห็นได้"แด๊กซ์!"ดวงตาเขากลายเป็นสีแดงเมื่อแดร์ริลเห็นเขา "แด๊กซ์ ฉันขอโทษที่มาช้า ฉันขอโทษจริง ๆ..." แดร์ริลรู้สึกผิดอย่างสุดแสน และน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มของเขาอย่างควบคุมไม่ได้ เขารู้สึกเหมือนหัวใจถูกมีดกรีดแด๊กซ์ได้รับสติหลังจากนั้น หมอบอกว่าชีวิตของเขาปลอดภัยแล้ว แต่เขาอาจจะต้องใช่ชีวิตที่เหลืออยู่บนวีลแชร์"แดร์ริล ฉันยังไม่ตายด้วยซ้ำ ทำไมนายถึงร้องไห้ซะเล่า?" แด๊กซ์พึมพำอย่างอ่อนแรงใน
ลิลี่รู้สึกว่าเธอถูกกล่าวหา นี่เป็นครั้งแรกที่แดร์ริลตะโกนใส่เธอหลังจากแต่งงานกันมาสามปี เธอทำอะไรผิด? แด๊กซ์บาดเจ็บก็เพราะเขามันทำตัววุ่นวายเอง! แล้วทำไมแดร์ริลมาโทษเธอ? ลิลี่รู้สึกผิดหวังในตัวแดร์ริลมากในอีกด้านหนึ่ง แดร์ริลเก็บมือถือของเขาแล้วเดินออกจากโรงพยาบาลแนนซี่รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ เธอตามเขาไปอย่างเร่งรีบ "แดร์ริล คุณจะทำอะไร?""ผมจะแก้แค้นให้แด๊กซ์"เรื่องนี้เป็นเพราะลิลี่ที่ยังคงเป็นภรรยาของเขาตามกฎหมาย เขาจะยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ได้ยังไงถ้าเขาไม่แม้แต่จะแก้แค้นให้แด๊กซ์?!แนนซี่ตื่นตระหนกแล้วจับมือของแดร์ริล "โปรดใจเย็นลงก่อนนะ โดน็อกมาจากตระกูลดิกสัน ของเมืองเมืองหยุนโจว พวกเขาเป็นตระกูลผู้บ่มเพาะที่ทรงพลัง หากคุณไปตอนนี้ก็เหมือนการฆ่าตัวตาย ใจเย็นก่อนเถอะ"ตระกูลดิกสันจากเมืองหยุนโจวแดร์ริลยิ้มแล้ววางมือบนไหล่ของแนนซี่เพื่อสร้างความมั่นใจให้เธอ "ไม่ต้องห่วง คุณแค่ช่วยผมดูแลแด๊กซ์ให้ดีก็พอ ผมไม่สนว่าไอ้หมอนั่นเป็นใคร ผมรู้แค่ว่ามันจะต้องถูกแทงมากกว่าที่แด๊กซ์ถูกแทงสิบเท่า!"แดร์ริลแกะมือของแนนซี่ที่จับข้อมือเขาไว้อย่างนุ่มนวลแล้วเดินออกไปหลังจากกล่าวจบ"แดร์ริล น