"ฉันไม่สนว่านายเป็นใคร แต่ลิลี่เป็นภรรยาของเพื่อนฉัน ฉันมั่นใจว่านายจะไม่ได้ออกไปจากเมืองตงไห่ครบสามสิบสองแน่ถ้านายแตะต้องเธอ"แด๊กซ์จ้องโดน็อกอย่างเย็นชา "นายทำเรื่องชั่วร้ายอย่างการวางยาผู้หญิงได้ยังไง?"โดน็อกยังคงรอยยิ้มไว้ เขายังคงดูสงบมากในอีกด้านหนึ่ง ลิลี่ตระหนกแล้วพยายามอธิบาย "แด๊กซ์ ต้องมีการเข้าใจผิดแล้วแน่ ๆ เขาเป็นเพื่อนของฉัน เขาไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก"โดน็อกมารยาทดีมาก และเขาก็เป็นสุภาพบุรุษเขาจะมีความคิดไม่ดีกับเธอได้ยังไง? นั่นมันเป็นไปไม่ได้แด๊กซ์มองลิลี่อย่างจริงจัง "เชื่อผม ชายคนนี้ไม่ใช่คนดี"แด๊กซ์ชี้ไปที่เศษแก้วที่แตกบนพื้น "ผมเห็นเขาเทยาลงในแก้วของคุณตอนที่คุณไปห้องน้ำ! เขาต้องการล่อลวงคุณ! มากับผม"แด๊กซ์คว้ามือของลิลี่และแด๊กซ์ก็ต้องแปลกใจ เพราะลิลี่ต่อต้านแล้วเดินถอยหลังไป"แด๊กซ์ ฉันเชื่อว่าโดน็อกเป็นคนดี ฉันไม่ใช่เด็กน้อยนะ ฉันมองคนออก ได้โปรด สนใจแค่เรื่องของคุณเถอะ และอย่ามายุ่งกับฉันเลย" ลิลี่กัดริมฝีปากของเธอโดน็อกมอบของขวัญให้เธอมากมายในไลฟ์สตรีม และเขาถึงขนาดออกโรงปกป้องเธอในตอนที่พวกคนที่เกลียดเธอกระจายเรื่องเพ้อเจ้อเกี่ยวกับเธอลงอินเท
"ลิลี่ คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะกำจัดไอ้คนน่ารำคาญนี่เดี๋ยวนี้" โดน็อกยิ้มกว้างกล่าวพลางโบกมือ "ทุกคน จัดการมัน"ทันใดนั้น ชายกำยำเป็นสิบ ๆ คน ชักมีดออกมาและพุ่งตรงไปหาแด๊กซ์!แด๊กซ์ รู้สึกหวาดกลัว เขาเร่งรีบดึงขวานออกมาเพื่อปกป้องตัวเองผู้ชายคนเดียวจะชนะคนเป็นสิบ ๆ ได้อย่างไร!?ปะทะ!ทั้งห้องตกอยู่ในความโกลาหลทันทีหน้าตาน่ารักของลิลี่เต็มไปด้วยความวอกแวก เธอไม่เคยเห็นฉากนองเลือดแบบนี้มาก่อนโดน็อก ยิ้มและเรียกขวัญลิลี่ "อย่าได้ตระหนกเลยลิลี่ พวกเขาแค่กำลังกำจัดไอ้คนน่ารำคาญนี่ ทุกอย่างจะเรียบร้อย"ฉึก!มีดได้ปักลงไปบนหลังของแด๊กซ์พร้อมกับเสียงดังสนั่น ผิวหนังและกล้ามเนื้อของเขานั้นฉีกขาดออกจากกันขณะที่เลือดได้ไหลพรั่งพรูออกมา!"อ๊า!" แด๊กซ์ร้องโหยหวนในความเจ็บปวด แม้ว่าเขาจะแข็งกล้ากับการต่อสู้เขาก็ไม่คู่ควรกับการถูกโจมตีจากทุกด้าน!แด๊กซ์อดทนกับความเจ็บปวด และเหวี่ยงขวานของเขา น็อคคนล้มไปสองคนจากกลุ่มชายกำยำอย่างไรก็ตาม ชายฉกรรจ์อีกครึ่งโหลเริ่มโอบล้อมเขาอีกครั้ง และฟาดฟันมีดลงไปที่แด๊กซ์อย่างไม่ลดละฉึก! ฉัวะ!ร่างกายของแด๊กซ์อาบไปด้วยเลือดขณะที่ถูกฟันนับครั้งไม่ถ้วน
แดร์ริล ขมวดคิ้วและตกตะลึงทันทีหลังจากสำรวจบริเวณรอบ ๆ ข้างของเขาที่นี่มันที่ไหน?แดร์ริลรู้สึกถึงคลื่นลมกระโชกจากทะเล เขามองไปทั่ว ๆ และสังเกตุเห็นว่าเขาอยู่บนเกาะเล็ก ๆ รายล้อมไปด้วยทะเล ช่างเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามแท่งหินขนาดใหญ่สูงกว่า 150 ฟุต ตั้งอยู่ไม่ไกลจากตัวเขา มีตัวอักษรสลักอย่างประณีตบนแท่งหิน—เกาะสราญรมย์เกาะสราญรมย์!?‘แ-่งเอ๊ย นี่มันเกาะสราญรมย์?’แดร์ริลทำอะไรไม่ได้นอกจากจะรู้สึกตกใจเกาะสราญรมย์คือเกาะที่สร้างโดยมนุษย์ ตั้งอยู่ไม่ไกลจาก เมืองตงไห่ มันใช้เวลาสามถึงสี่ชั่วโมงเพื่อมาถึงที่นี่ด้วยเรือเกาะแห่งนี้ริเริ่มก่อสร้างขึ้นเพื่อใช้ประโยชน์จากทรัพยากรทางทะเล แต่ท้ายที่สุดโครงการนี้ก็ถูกละทิ้งไปโดยไม่ทราบเหตุผล เกาะแห่งนี้ถูกครอบครองโดยนิกายจ้าวสวรรค์ผู้ซึ่งเปลี่ยนมันเป็นแท่นบูชาของตนไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามาเกาะสราญรมย์นอกจากว่าพวกเขารนหาที่ตาย ชาวประมงโดยรอบเลือกที่จะหลีกเลี่ยงเกาะแห่งนี้ เคยมีผู้บ่มเพาะบางคนที่อาจหาญไปสำรวจเกาะแห่งนี้แต่ก็ไม่เคยได้ยินข่าวอีกเลยเป็นที่กล่าวขานกันว่า เกาะสราญรมย์คือสถานที่อันงดงามประกอบกับสายลมเบา ๆ จากทะเล มันคือสวรรค์วิม
แดร์ริลเหงื่อตกเมื่อนึกถึงการแอบฝึกฝนตำราอย่างลับ ๆ เป็นเรื่องต้องห้ามภายในโลกศิลปะการต่อสู้ แดร์ริลไม่มีเจตนาจะหนีถ้าหากว่าเป็นกรณีนั้นจริง ๆแดร์ริลถูกรายล้อมไปด้วยลูกศิษย์นับพัน ๆ คน แต่ละคนนั้นคือผลผลิตชั้นเยี่ยมของนิกาย แม้แต่แมลงวันก็ยังไม่สามารถหนีไปได้“ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อสอบสวนคุณ ฉันเพียงต้องการให้คุณมาเพื่อยืนยันบางอย่าง คุณได้ช่วยเหลือผู้หญิงสิบกว่าคนเมื่อสามวันก่อนหรือเปล่า?” โมนิก้ากล่าวพร้อมกับรอยยิ้มอะไรนะ?ท่าทางของแดร์ริลแข็งทื่อไปชั่วขณะ เขาสับสนนิดหน่อยในที่สุด แดร์ริลก็จำได้ว่า เชสเตอร์ได้ลักพาตัวหญิงสาวมาเป็นสิบ ๆ คน เพื่อมาสร้างความสำราญให้กับเขาแต่แดร์ริลนั้นก็ได้ปล่อยตัวพวกเธอไป“คุณรู้ไหมว่าพวกผู้หญิงเหล่านั้นเป็นใคร?” โมนิก้า ถามอย่างนุ่มนวลแดร์ริลเกาหัวและกล่าวว่า “มาดาม ผมไม่รู้จักตัวตนจริง ๆ ของพวกเธอ ผมรู้เพียงแค่ว่าพวกเธอเป็นสมาชิกของนิกายจ้าวสวรรค์ ความคิดแรกของผมคือหาทางปล่อยตัวพวกเธอและรับประกันความปลอดภัย”“เยี่ยม เยี่ยมมาก คุณทำได้ดี” โมนิก้าพงกศรีษะและชื่นชมแดร์ริล เธอมองไปที่แดร์ริลหน้าตายิ้มแย้มและกล่าวว่า “นิกายจ้าว
โมนิก้านั่งบนบัลลังก์และยิ้ม “พวกท่านทั้งหลายกำลังสงสัยในตัวฉันงั้นหรือ?”เสียงของโมนิก้านั้นไม่ดัง แต่สามารถได้ยินชัดเจนแจ่มแจ้งไปทั่วลานขณะที่รังสีพลังของเธอแผ่ออกมาจากร่างกายรังสีของนายหญิงนั้นทรงพลังอย่างแท้จริง“ไม่ นายหญิง ผมมิกล้า!”ร่างกายของเชลดอน สั่นคลอนไปทั้งตัวขณะที่เขาก้มกราบและโขกศรีษะของเขากับพื้นหลายครั้งก่อนที่จะถอยกลับเข้าไปจากด้านที่เขามาโมนิก้ากล่าวอย่างช้า ๆ “แดร์ริลได้ช่วยเหลือเหล่าผู้ถูกเลือกที่จะเป็นเทพธิดาพยากรณ์ จากการกระทำครั้งนี้ เขาจึงเหมาะสมทุกประการที่จะเป็นปรมาจารย์อาวุโสนิกาย ประมุขนิกายกับฉันได้พูดคุยกันแล้วและมาถึงการตัดสินใจสิ่งนี้ด้วยกัน แดร์ริลเป็นคนมีความสามารถและเขาจะจัดการกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่งนี้ได้”ทุกคนปิดปากเงียบไม่มีใครกล้าที่จะกล่าวอีกในระหว่างนั้น แดร์ริลลุ้นระทึกเหนือสิ่งอื่นใด‘ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าตำแหน่งปรมาจารย์อาวุโสนิกาย จะสูงไม่ใช่เล่น!’แดร์ริลคิดในใจ“แดร์ริลมาอยู่ที่นี่ในวันนี้ ซึ่งประมุขนิกายกำลังฝึกสมาธิบ่มเพาะความสันโดษและจะเสร็จภายในสองวัน แดร์ริลถูกแต่งตั้งให้เป็นปรมาจารย์อาวุโสนิกาย ดั่งนั้นเราจะเป็นเจ้าภาพ
แ-่งเอ๊ย นายหญิงกำลังทำอะไรอยู่ในห้องของเธอนะ?น้ำเสียงของเธอ...แดร์ริลไม่ฉุดรั้งความสงสัยของตัวเองและค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไปโมนิก้าได้ยินเสียงของสมุนไพรวิญญาณกระทบเสียดสีกันในมือของแดร์ริล“ใครหน่ะ? ช่วย... ช่วยมาเร็ว” โมนิก้ากล่าวเบา ๆ แดร์ริลรีบเปิดประตูทันทีอย่างไม่คิดหลังจากได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือของเธออึกแดร์ริลตกตะลึงอ้าปากค้างหลังจากที่ได้เห็นว่าภายในห้องนั้นเกิดอะไรขึ้นโมนิก้า สวมชุดอาภรณ์สีม่วงกำลังนอนคุดคู้อยู่บนเตียง ในห้องอบอวลไปด้วยกลิ่มหอม ร่างกายของเธอสั่นตะพึดตะพือ เหงื่อแตกเป็นน้ำพุ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังอยู่ในความเจ็บปวด!อะไรนะ... เกิดอะไรขึ้น?หรือว่าโอสถนิกายจ้าวสวรรค์กำลังทำงานอยู่ในตัวนายหญิงโมนิก้ามีอาการเหมือนกับสกายเลอร์ ก่อนหน้าที่ยาพิษจะทำงานภายในตัวของเขาสมาชิกของนิกายจ้าวสวรรค์ทุกคนรวมถึงนายหญิงจะต้องบริโภคโอสถนี้อย่างแน่นอนโมนิก้ารู้สึกโกรธเคืองที่เธอสัมผัสได้ว่าแดร์ริลจ้องมองมาที่เรือนร่างของเธอ ไม่มีใครในนิกายจ้าวสวรรค์ จะกล้าจ้องมองมาที่ตัวเธออย่างไรก็ตาม ตอนนี้โมนิก้าไม่สนใจแล้ว! ชีวิตของเธอแขวนอยู่บนเส้นด้ายเนื่องจากยาพิษกำล
ครึ่งชั่วโมงต่อมาแดร์ริลยิ้มและนำยาออกมาจากหม้อกระเบื้องทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวานของยาถอนพิษโมนิก้าตกตะลึงเธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองที่เห็นยาถอนพิษในมือของแดร์ริลแดร์ริลเดินมาหาโมนิก้าด้วยรอยยิ้ม ‘การช่วยชีวิตนายหญิงเป็นบุญคุณจากฉันอีกแล้ว รางวัลในครั้งนี้ฉันรอแทบจะไม่ไหว! ฮ่าฮ่า!’ แดร์ริลนึกในใจ เขาหยิบผ้าพันคอเส้นไหมออกจากปากของโมนิก้าและค่อย ๆ ป้อนยาถอนพิษให้กับเธอแดร์ริลเขยิบออกไปยืนด้านข้างและเฝ้ารอยาถอนพิษออกฤทธิ์อย่างอดทนโมนิก้าหลับตาลงอย่างเบา ๆ เธอไม่ค่อยมั่นใจ แต่ความเจ็บปวดของเธอค่อย ๆ จางหายไปภายในไม่กี่วินาที เธอทั้งประหลาดใจและสบายใจ“แดร์ริล นายรู้วิธีการผสมยาถอนพิษได้ยังไง?” โมนิก้าถามด้วยความตื่นเต้นในขณะเดียวกันร่างกายของเธอก็ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ อีก“ผมเคยอ่านเจอในคัมภีร์โบราณ” เขากล่าวอย่างเรียบเฉยโมนิก้ามองแดร์ริลอย่างชื่นชม “เยี่ยมมาก! ฉันคาดไว้ไม่มีผิด นายนั้นเหมาะสมทุกประการกับตำแหน่งปรมาจารย์อาวุโสนิกาย และอีกอย่างฉันมีงานจะมอบหมายให้นายทำเมื่อนายกลับไปที่เมืองตงไห่”‘แ-่งเอ๊ย ฉันอุตส่าห์ช่วยชีวิตเธอไว้แท้ ๆ กลับมามอบงานให้ฉันซะนี
“นายหญิง นี่มันคืออะไร?” แดร์ริล หยิบโสมสีเขียวและถามด้วยความความสงสัยโมนิก้า มองไปที่โสมและกล่าวว่า “มันเรียกว่า โสมมณีนิล เป็นโสมหายากชนิดหนึ่งมันสามารถเพิ่มพลังให้กับผู้บ่มเพาะได้ ประมุขนิกายมอบมันไว้ให้กับฉัน”โมนิก้ายิ้มและกล่าวต่อ “ฉันจะมอบโสมมณีนิล อันนี้ให้เป็นรางวัลตอบแทนที่นายข่วยขีวิตฉันเอาไว้”แดร์ริลเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น พลังของเขาตอนนี้คือปรมาจารย์ขั้นที่สี่เขาจะขึ้นไปสู่ปรมาจารย์ขั้นที่ห้าได้หลังจากบริโภค โสมมณีนิล และขึ้นสู่ขั้นปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้าด้วยการบริโภคเม็ดยาเทวะ‘ฮาฮ่า! สมบูรณ์แบบ!’ แดร์ริลนึกในใจ เขาปลาบปลื้มและบริโภคโสมมณีนิลเข้าไปทั้งชิ้นอย่างไม่ทันได้คิด“นี่นายกินโสมเข้าไปทั้งชิ้นเลยเหรอ!”โมนิก้าตกใจมีสีหน้าที่ค่อนข้างกังวล “ผลกระทบจากโสมมณีนิลนั้นมีฤทธิ์รุนแรงมาก นายจะกินเข้าไปดื้อ ๆ แบบนี้ไม่ได้ นายจะต้องเอาไปแช่ในน้ำเดือดและดื่มเพียงแค่น้ำของมันเดือนละหนึ่งครั้งเท่านั้น”อะไรนะ?มันควรจะเอาไปแช่นำ้เดือดเท่านั้นเหรอ?“นายหญิง ท่านควรบอกผมก่อนสิ!” แดร์ริลตะโกน! แดร์ริลคงไม่ได้บริโภคไปทั้งชิ้นถ้าหากโมนิก้าได้เตือนเขาก่อน!แดร์ริลเริ่มกัง
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ