"ลิลี่ คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะกำจัดไอ้คนน่ารำคาญนี่เดี๋ยวนี้" โดน็อกยิ้มกว้างกล่าวพลางโบกมือ "ทุกคน จัดการมัน"ทันใดนั้น ชายกำยำเป็นสิบ ๆ คน ชักมีดออกมาและพุ่งตรงไปหาแด๊กซ์!แด๊กซ์ รู้สึกหวาดกลัว เขาเร่งรีบดึงขวานออกมาเพื่อปกป้องตัวเองผู้ชายคนเดียวจะชนะคนเป็นสิบ ๆ ได้อย่างไร!?ปะทะ!ทั้งห้องตกอยู่ในความโกลาหลทันทีหน้าตาน่ารักของลิลี่เต็มไปด้วยความวอกแวก เธอไม่เคยเห็นฉากนองเลือดแบบนี้มาก่อนโดน็อก ยิ้มและเรียกขวัญลิลี่ "อย่าได้ตระหนกเลยลิลี่ พวกเขาแค่กำลังกำจัดไอ้คนน่ารำคาญนี่ ทุกอย่างจะเรียบร้อย"ฉึก!มีดได้ปักลงไปบนหลังของแด๊กซ์พร้อมกับเสียงดังสนั่น ผิวหนังและกล้ามเนื้อของเขานั้นฉีกขาดออกจากกันขณะที่เลือดได้ไหลพรั่งพรูออกมา!"อ๊า!" แด๊กซ์ร้องโหยหวนในความเจ็บปวด แม้ว่าเขาจะแข็งกล้ากับการต่อสู้เขาก็ไม่คู่ควรกับการถูกโจมตีจากทุกด้าน!แด๊กซ์อดทนกับความเจ็บปวด และเหวี่ยงขวานของเขา น็อคคนล้มไปสองคนจากกลุ่มชายกำยำอย่างไรก็ตาม ชายฉกรรจ์อีกครึ่งโหลเริ่มโอบล้อมเขาอีกครั้ง และฟาดฟันมีดลงไปที่แด๊กซ์อย่างไม่ลดละฉึก! ฉัวะ!ร่างกายของแด๊กซ์อาบไปด้วยเลือดขณะที่ถูกฟันนับครั้งไม่ถ้วน
แดร์ริล ขมวดคิ้วและตกตะลึงทันทีหลังจากสำรวจบริเวณรอบ ๆ ข้างของเขาที่นี่มันที่ไหน?แดร์ริลรู้สึกถึงคลื่นลมกระโชกจากทะเล เขามองไปทั่ว ๆ และสังเกตุเห็นว่าเขาอยู่บนเกาะเล็ก ๆ รายล้อมไปด้วยทะเล ช่างเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามแท่งหินขนาดใหญ่สูงกว่า 150 ฟุต ตั้งอยู่ไม่ไกลจากตัวเขา มีตัวอักษรสลักอย่างประณีตบนแท่งหิน—เกาะสราญรมย์เกาะสราญรมย์!?‘แ-่งเอ๊ย นี่มันเกาะสราญรมย์?’แดร์ริลทำอะไรไม่ได้นอกจากจะรู้สึกตกใจเกาะสราญรมย์คือเกาะที่สร้างโดยมนุษย์ ตั้งอยู่ไม่ไกลจาก เมืองตงไห่ มันใช้เวลาสามถึงสี่ชั่วโมงเพื่อมาถึงที่นี่ด้วยเรือเกาะแห่งนี้ริเริ่มก่อสร้างขึ้นเพื่อใช้ประโยชน์จากทรัพยากรทางทะเล แต่ท้ายที่สุดโครงการนี้ก็ถูกละทิ้งไปโดยไม่ทราบเหตุผล เกาะแห่งนี้ถูกครอบครองโดยนิกายจ้าวสวรรค์ผู้ซึ่งเปลี่ยนมันเป็นแท่นบูชาของตนไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามาเกาะสราญรมย์นอกจากว่าพวกเขารนหาที่ตาย ชาวประมงโดยรอบเลือกที่จะหลีกเลี่ยงเกาะแห่งนี้ เคยมีผู้บ่มเพาะบางคนที่อาจหาญไปสำรวจเกาะแห่งนี้แต่ก็ไม่เคยได้ยินข่าวอีกเลยเป็นที่กล่าวขานกันว่า เกาะสราญรมย์คือสถานที่อันงดงามประกอบกับสายลมเบา ๆ จากทะเล มันคือสวรรค์วิม
แดร์ริลเหงื่อตกเมื่อนึกถึงการแอบฝึกฝนตำราอย่างลับ ๆ เป็นเรื่องต้องห้ามภายในโลกศิลปะการต่อสู้ แดร์ริลไม่มีเจตนาจะหนีถ้าหากว่าเป็นกรณีนั้นจริง ๆแดร์ริลถูกรายล้อมไปด้วยลูกศิษย์นับพัน ๆ คน แต่ละคนนั้นคือผลผลิตชั้นเยี่ยมของนิกาย แม้แต่แมลงวันก็ยังไม่สามารถหนีไปได้“ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อสอบสวนคุณ ฉันเพียงต้องการให้คุณมาเพื่อยืนยันบางอย่าง คุณได้ช่วยเหลือผู้หญิงสิบกว่าคนเมื่อสามวันก่อนหรือเปล่า?” โมนิก้ากล่าวพร้อมกับรอยยิ้มอะไรนะ?ท่าทางของแดร์ริลแข็งทื่อไปชั่วขณะ เขาสับสนนิดหน่อยในที่สุด แดร์ริลก็จำได้ว่า เชสเตอร์ได้ลักพาตัวหญิงสาวมาเป็นสิบ ๆ คน เพื่อมาสร้างความสำราญให้กับเขาแต่แดร์ริลนั้นก็ได้ปล่อยตัวพวกเธอไป“คุณรู้ไหมว่าพวกผู้หญิงเหล่านั้นเป็นใคร?” โมนิก้า ถามอย่างนุ่มนวลแดร์ริลเกาหัวและกล่าวว่า “มาดาม ผมไม่รู้จักตัวตนจริง ๆ ของพวกเธอ ผมรู้เพียงแค่ว่าพวกเธอเป็นสมาชิกของนิกายจ้าวสวรรค์ ความคิดแรกของผมคือหาทางปล่อยตัวพวกเธอและรับประกันความปลอดภัย”“เยี่ยม เยี่ยมมาก คุณทำได้ดี” โมนิก้าพงกศรีษะและชื่นชมแดร์ริล เธอมองไปที่แดร์ริลหน้าตายิ้มแย้มและกล่าวว่า “นิกายจ้าว
โมนิก้านั่งบนบัลลังก์และยิ้ม “พวกท่านทั้งหลายกำลังสงสัยในตัวฉันงั้นหรือ?”เสียงของโมนิก้านั้นไม่ดัง แต่สามารถได้ยินชัดเจนแจ่มแจ้งไปทั่วลานขณะที่รังสีพลังของเธอแผ่ออกมาจากร่างกายรังสีของนายหญิงนั้นทรงพลังอย่างแท้จริง“ไม่ นายหญิง ผมมิกล้า!”ร่างกายของเชลดอน สั่นคลอนไปทั้งตัวขณะที่เขาก้มกราบและโขกศรีษะของเขากับพื้นหลายครั้งก่อนที่จะถอยกลับเข้าไปจากด้านที่เขามาโมนิก้ากล่าวอย่างช้า ๆ “แดร์ริลได้ช่วยเหลือเหล่าผู้ถูกเลือกที่จะเป็นเทพธิดาพยากรณ์ จากการกระทำครั้งนี้ เขาจึงเหมาะสมทุกประการที่จะเป็นปรมาจารย์อาวุโสนิกาย ประมุขนิกายกับฉันได้พูดคุยกันแล้วและมาถึงการตัดสินใจสิ่งนี้ด้วยกัน แดร์ริลเป็นคนมีความสามารถและเขาจะจัดการกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่งนี้ได้”ทุกคนปิดปากเงียบไม่มีใครกล้าที่จะกล่าวอีกในระหว่างนั้น แดร์ริลลุ้นระทึกเหนือสิ่งอื่นใด‘ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าตำแหน่งปรมาจารย์อาวุโสนิกาย จะสูงไม่ใช่เล่น!’แดร์ริลคิดในใจ“แดร์ริลมาอยู่ที่นี่ในวันนี้ ซึ่งประมุขนิกายกำลังฝึกสมาธิบ่มเพาะความสันโดษและจะเสร็จภายในสองวัน แดร์ริลถูกแต่งตั้งให้เป็นปรมาจารย์อาวุโสนิกาย ดั่งนั้นเราจะเป็นเจ้าภาพ
แ-่งเอ๊ย นายหญิงกำลังทำอะไรอยู่ในห้องของเธอนะ?น้ำเสียงของเธอ...แดร์ริลไม่ฉุดรั้งความสงสัยของตัวเองและค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไปโมนิก้าได้ยินเสียงของสมุนไพรวิญญาณกระทบเสียดสีกันในมือของแดร์ริล“ใครหน่ะ? ช่วย... ช่วยมาเร็ว” โมนิก้ากล่าวเบา ๆ แดร์ริลรีบเปิดประตูทันทีอย่างไม่คิดหลังจากได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือของเธออึกแดร์ริลตกตะลึงอ้าปากค้างหลังจากที่ได้เห็นว่าภายในห้องนั้นเกิดอะไรขึ้นโมนิก้า สวมชุดอาภรณ์สีม่วงกำลังนอนคุดคู้อยู่บนเตียง ในห้องอบอวลไปด้วยกลิ่มหอม ร่างกายของเธอสั่นตะพึดตะพือ เหงื่อแตกเป็นน้ำพุ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังอยู่ในความเจ็บปวด!อะไรนะ... เกิดอะไรขึ้น?หรือว่าโอสถนิกายจ้าวสวรรค์กำลังทำงานอยู่ในตัวนายหญิงโมนิก้ามีอาการเหมือนกับสกายเลอร์ ก่อนหน้าที่ยาพิษจะทำงานภายในตัวของเขาสมาชิกของนิกายจ้าวสวรรค์ทุกคนรวมถึงนายหญิงจะต้องบริโภคโอสถนี้อย่างแน่นอนโมนิก้ารู้สึกโกรธเคืองที่เธอสัมผัสได้ว่าแดร์ริลจ้องมองมาที่เรือนร่างของเธอ ไม่มีใครในนิกายจ้าวสวรรค์ จะกล้าจ้องมองมาที่ตัวเธออย่างไรก็ตาม ตอนนี้โมนิก้าไม่สนใจแล้ว! ชีวิตของเธอแขวนอยู่บนเส้นด้ายเนื่องจากยาพิษกำล
ครึ่งชั่วโมงต่อมาแดร์ริลยิ้มและนำยาออกมาจากหม้อกระเบื้องทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวานของยาถอนพิษโมนิก้าตกตะลึงเธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองที่เห็นยาถอนพิษในมือของแดร์ริลแดร์ริลเดินมาหาโมนิก้าด้วยรอยยิ้ม ‘การช่วยชีวิตนายหญิงเป็นบุญคุณจากฉันอีกแล้ว รางวัลในครั้งนี้ฉันรอแทบจะไม่ไหว! ฮ่าฮ่า!’ แดร์ริลนึกในใจ เขาหยิบผ้าพันคอเส้นไหมออกจากปากของโมนิก้าและค่อย ๆ ป้อนยาถอนพิษให้กับเธอแดร์ริลเขยิบออกไปยืนด้านข้างและเฝ้ารอยาถอนพิษออกฤทธิ์อย่างอดทนโมนิก้าหลับตาลงอย่างเบา ๆ เธอไม่ค่อยมั่นใจ แต่ความเจ็บปวดของเธอค่อย ๆ จางหายไปภายในไม่กี่วินาที เธอทั้งประหลาดใจและสบายใจ“แดร์ริล นายรู้วิธีการผสมยาถอนพิษได้ยังไง?” โมนิก้าถามด้วยความตื่นเต้นในขณะเดียวกันร่างกายของเธอก็ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ อีก“ผมเคยอ่านเจอในคัมภีร์โบราณ” เขากล่าวอย่างเรียบเฉยโมนิก้ามองแดร์ริลอย่างชื่นชม “เยี่ยมมาก! ฉันคาดไว้ไม่มีผิด นายนั้นเหมาะสมทุกประการกับตำแหน่งปรมาจารย์อาวุโสนิกาย และอีกอย่างฉันมีงานจะมอบหมายให้นายทำเมื่อนายกลับไปที่เมืองตงไห่”‘แ-่งเอ๊ย ฉันอุตส่าห์ช่วยชีวิตเธอไว้แท้ ๆ กลับมามอบงานให้ฉันซะนี
“นายหญิง นี่มันคืออะไร?” แดร์ริล หยิบโสมสีเขียวและถามด้วยความความสงสัยโมนิก้า มองไปที่โสมและกล่าวว่า “มันเรียกว่า โสมมณีนิล เป็นโสมหายากชนิดหนึ่งมันสามารถเพิ่มพลังให้กับผู้บ่มเพาะได้ ประมุขนิกายมอบมันไว้ให้กับฉัน”โมนิก้ายิ้มและกล่าวต่อ “ฉันจะมอบโสมมณีนิล อันนี้ให้เป็นรางวัลตอบแทนที่นายข่วยขีวิตฉันเอาไว้”แดร์ริลเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น พลังของเขาตอนนี้คือปรมาจารย์ขั้นที่สี่เขาจะขึ้นไปสู่ปรมาจารย์ขั้นที่ห้าได้หลังจากบริโภค โสมมณีนิล และขึ้นสู่ขั้นปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้าด้วยการบริโภคเม็ดยาเทวะ‘ฮาฮ่า! สมบูรณ์แบบ!’ แดร์ริลนึกในใจ เขาปลาบปลื้มและบริโภคโสมมณีนิลเข้าไปทั้งชิ้นอย่างไม่ทันได้คิด“นี่นายกินโสมเข้าไปทั้งชิ้นเลยเหรอ!”โมนิก้าตกใจมีสีหน้าที่ค่อนข้างกังวล “ผลกระทบจากโสมมณีนิลนั้นมีฤทธิ์รุนแรงมาก นายจะกินเข้าไปดื้อ ๆ แบบนี้ไม่ได้ นายจะต้องเอาไปแช่ในน้ำเดือดและดื่มเพียงแค่น้ำของมันเดือนละหนึ่งครั้งเท่านั้น”อะไรนะ?มันควรจะเอาไปแช่นำ้เดือดเท่านั้นเหรอ?“นายหญิง ท่านควรบอกผมก่อนสิ!” แดร์ริลตะโกน! แดร์ริลคงไม่ได้บริโภคไปทั้งชิ้นถ้าหากโมนิก้าได้เตือนเขาก่อน!แดร์ริลเริ่มกัง
แด๊กซ์คือบุคคลสำคัญและมีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ โดน็อกอาจเจอกับปัญหาใหญ่เพราะเขาไปก้าวล่วงแด๊กซ์ และสภาพของแด๊กซ์ก็ไม่สามารถรับรู้ได้ลิลี่วิตกกังวลจากเหตุการณ์เมื่อคืนโดน็อกนั้นหายไปจากการไลฟ์สตรีมมิ่งล่าสุดของเธอ‘หรือจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเขา?’ในหัวของลิลี่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงดิ๊ง ดิ๊งโทรศัพท์ของลิลี่สั่นเตือนเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและโล่งอกขึ้นทันทีหลังจากเห็นข้อความจากโดน็อกเขาส่งเพียงข้อความสั้น ๆ [ลิลี่ ผมหวังว่าคุณคงไม่หวาดกลัวกับเหตุการณ์เมื่อคืน?] แม้แต่ตัวอักษรของเขาก็ยังสัมผัสได้ถึงความเป็นสุภาพบุรุษลิลี่ รู้สึกคลายกังวลอย่างอธิบายไม่ได้ อารมณ์ของเธอสดใสขึ้นเมื่ออ่านข้อความของโดน็อกเธอสันนิษฐานจากข้อความของโดน็อกแสดงถึงว่าเขาปลอดภัยจากเหตุการณ์เมื่อคืนลิลี่รีบพิมตอบกลับ [ฉันไม่เป็นอะไร แล้วคุณเป็นยังไงบ้าง? แด๊กซ์เป็นผู้มีอิทธิพลในเมืองตงไห่เขาไม่มีทางปล่อยให้คุณรอดไปได้ง่าย ๆ อย่างแน่นอน กับเรื่องที่คุณทำกับเขา คุณจะต้องระวังตัว]โดน็อกฉีกยิ้มอยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ [อย่าได้กังวล ต่อให้แด๊กซ์เป็นผู้มีอิทธิพล เขาก็ไม่สามารถจะข่มขู่ผมและ ไม่มีแม้โอกาสจ