บทที่ 222

"นายตั้งราคาสูงเกินไปเพียงเพราะผู้หญิงคนนั้นยังอายุน้อยไม่ได้หรอกนะ"

มิจฉาชีพทั้งสองไม่ได้กังวลกับการพูดคุยกันของฝูงชนเลย

พวกเขาเป็นโจรมืออาชีพ พวกเขาเตรียมทุกอย่างไว้อย่างดี ใบรับรองนั่นอาจเป็นของปลอม แต่แจกันนั่นเป็นวัตถุโบราณจากราชวงศ์หยวนจริง ถึงแม้พวกเขาจะจ่ายไปแค่หมื่นบาทเพื่อซื้อมันตามที

ทั้งสองจงใจเลือกจะลงมือกับคนที่มีรถหรู พวกเขาวางกระเป๋าไว้ข้างหลังของรถแล้วรอให้คนขับมาชนมันเข้าตอนที่พวกเขาถอยรถ จากนั้นพวกเขาก็จะปรากฏตัวแล้วกล่าวหาว่าคนขับรถชนแจกันของพวกเขา

คนขับรถคงขมขื่นใจหากรู้เรื่องนี้

"เธอไม่เชื่อว่ามันมีมูลค่าสองล้านบาทจริง? มีใครในวงการวัตถุโบราณที่นี่บ้าง? เข้ามาตัดสินใจได้เลยว่าพวกเราโกหกหรือเปล่า" ชายร่างผอมมองผ่านกลุ่มคนแล้วกล่าวอย่างมั่นใจ

"ฉันทำงานในพิพิธภัณฑ์เมืองตงไห่ ฉันดูมันได้"

ชายวัยกลางคนสวมแว่นกรอบทองเข้าไปหาพวกเขาแล้วแสดงบัตรพนักงานให้ดู

ฝูงชนพลันเงียบลงทนัที

ชายวัยกลางคนหยิบเศษเครื่องดินเผาขึ้นมาแล้วพิจารณามัน จากนั้นเขาก็หันไปหาชายร่างอ้วนแล้วกล่าว "คุณรู้ไหมว่าแจกันนี้มาจากสมัยราชวงศ์ไหน?"

"แน่นอน มันเป็นเครื่องชามในพระราชวังจากสมัยราชวงศ์ห