"การวิเคราะห์ของคุณถูกต้อง แจกันนั่นจะมีมูลค่าสองล้านบาทหากมันอยู่ในสภาพไร้ตำหนิ" แดร์ริลกล่าวต่อ "ยังไงก็ตาม คุณพลาดอะไรบางอย่างไป เวลาตอนที่แจกันนั่นแตก"ท่าทางของชอว์นเปลี่ยนไป แต่เขาไม่ได้กล่าวอะไร"เจ้าหนู นายทำเหมือนว่านายรู้มากกว่าพนักงานพิพิธภัณฑ์อีกนะ""นายดูเหมือนยาม เดี๋ยวก่อนนะ กลิ่นนายเหมือนเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ นี่นายเป็นภารโรงด้วยเหรอ?"ฝูงชนหัวเราะ แดร์ริลนั้นมีกลิ่นเหมือนมีปัสสาวะติดอยู่กับเขาจริงแต่มีหนึ่งคนที่ไม่ได้หัวเราะออกมา ดอร่าจ้องไปที่แดร์ริลอย่างนิ่งค้างแดร์ริลก้มลงแล้วหยิบเศษแจกันที่แตกออกมา "ผู้เชี่ยวชาญย่อมรู้ว่าเครื่องชามของราชวงศ์หยวนนั้นถูกสร้างมาด้วยส่วนผสมสองชนิด—หินของจีนและดินขาว ดังนั้น เมื่อเครื่องชามแตก ฐานสีเหลืองของมันจะเข้มขึ้นเมื่อมันกระทบกับอากาศ"แดร์ริลส่งเศษเครื่องดินเผาให้ชายวัยกลางคน "ชิ้นส่วนในกระเป๋านั่นบอกได้ว่าแจกันนั้นแตกมาได้สักพักแล้ว จากสีที่เข้มของมัน ผมบอกได้ว่าแจกันนั่นแตกมาเป็นสิบปีแล้ว เป็นไปได้ว่ามันแตกตั้งแต่ขุดพบด้วยซ้ำ"แดร์ริลหันเหสายตาไปที่เหล่ามิจฉาชีพ "เศษพวกนี้มีค่าอย่างมากที่สุดก็แค่แปดถึงเก้าร้อยบาท กระเ
”อะไรวะเนี่ย? นี่เขาเป็นพี่น้องกับเมแกน แคสเทลโล งั้นเหรอ?""เ-ี่ย วิ่งดิ!"มิจฉาชีพตื่นตระหนก พวกเขาวิ่งผ่านกลุ่มคนแล้วหายวับไปในทันทีแดร์ริลอดไม่ได้ที่จะต้องระเบิดหัวเราะออกมา"ฮัลโหล น้องชาย? ทำไมนายไม่พูดล่ะ? ว่าไง?" เมแกนถามไม่มีอะไรที่ต้องพูดอีกในเมื่อชายสองคนนั้นไปแล้วแดร์ริลหัวเราะอีกครั้ง "ไม่มีอะไร ช่างมันเถอะ"เขาวางสายไปโดยไม่อธิบายอะไรเลยเมแกนกระทืบเท้าของเธอด้วยความโกรธที่อีกฝั่งสาย'แดร์ริล ดาร์บี้ เป็นบ้าอะไร? ทำไมเขาโทรมาในเวลาดึกแล้วไม่สนใจเราแบบนั้น?''คนพิลึก!'กลุ่มคนใกล้อาคารโทรทัศน์ตงไห่เองก็กระจายตัวไปแล้ว"ขอบคุณมากค่ะ" ดอร่าเดินมาหาแดร์ริลแล้วก้มหัวให้เขาเป็นการขอบคุณเธอซาบซึ้งที่เขาปรากฏตัวได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รู้ว่าชายสองคนนั้นกำลังหลอกเธอแดร์ริลยิ้มแล้วตอบอย่างสบาย ๆ "ด้วยความยินดี มันก็แค่เรื่องเล็ก"เขามองที่ดอร่าในขณะที่เขาพูด เธอดูงดงามและบริสุทธิ์ดอร่าดูเขินเล็กน้อยเมื่อเธอกล่าว "ฉันยังรู้สึกขอบคุณคุณมาก ๆ ฉันควรเลี้ยงมื้อค่ำคุณ แต่ฉันมีบางอย่างที่เร่งด่วนต้องไปทำ ฉันต้องขับรถไปให้เจ้านาย ดังนั้นบางทีคราวหน้า ฉันขอเพิ่ม
แอ๊บบี้ยิ้มอ่อนแล้วมองที่แดร์ริล "ใช่ นายช่วยฉันที่งานแต่ง แต่ฉันก็ให้สมุนไพรวิญญาณเป็นการตอบแทนไปแล้ว นายจะไม่มีทางเป็นผู้บ่มเพาะหากไม่ใช่เพราะสมุนไพรนั่น หนี้ของฉันถูกชำระไปนานแล้ว"แดร์ริลหมดหนทาง เขายิ้มอย่างขมขื่นแล้วกล่าว "ก็ได้ ในเมื่อเราไม่มีอะไรต่อกันแล้ว ทำไมคุณยังลักพาตัวผมมาอีก?"แอ๊บบี้จิบไวน์แล้วกล่าวอย่างสุขุม "นายเลอะเลือนขนาดนี้จริง ๆ หรือนายแค่แกล้งโง่กันแน่? น้องชายของฉันส่งคนของเขาไปลักพาตัวเมียของแด๊กซ์ แซนเดอร์ส แต่นายไปขัดขวางพวกเขา นายนี่ช่างกล้านะ ถึงได้มาแทรกแซงเรื่องของครอบครัวเรา"นั่งจ้องเขาอย่างเย็นชาแรงกดดันในห้องหนาจนเริ่มหายใจลำบาก'งั้น มันก็เป็นเพราะเรื่องนี้เองสินะ'แดร์ริลเริ่มสนใจ เขาจ้องเข้าไปในดวงตาของแอ๊บบี้ "แด๊กซ์เป็นเพื่อนของผม และภรรยาของเขาเองก็เป็นเพื่อนของผมเช่นกัน แน่นอนสิ ผมต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวอยู่แล้ว"แอ๊บบี้หน้าบึ้งตึงพร้อมกับสาดไวน์ใส่หน้าแดร์ริลเ-ี่ย...แดร์ริลสาปแช่งในใจอย่างโกรธเคือง เขาไม่สามารถหนีได้เพราะตัวของเขาถูกมัดไว้อยู่อย่างแน่นหนาเขาเลียไวน์จากมุมปากแล้วยิ้มออกมาในขณะที่กดความโกรธเอาไว้ "คุณกาย นี่ไม่ใช่วิธ
แอ๊บบี้ใช้ทั้งเส้นสายทั้งอำนาจของเธอเพื่อหาเม็ดยาเทวะเหล่านั้นทุกที่แต่ก็หาไม่เจอเม็ดยาเทวะนั้นถูกขายในราคาที่สูงลิ่วถึงห้าพันล้านบาทในการประมูลของตระกูลโรเจอร์แอ๊บบี้ไม่ได้เข้าร่วมการประมูล และเธอก็เสียใจอย่างมากเมื่อได้ยินข่าวเธอยินยอมจ่ายห้าพันล้าน ต่อให้ห้าหมื่นล้านบาทก็ยอม ถ้ามันทำให้เธอไปถึงระดับปรมาจารย์อาวุโส เธอยอมขายบ้าน รถ และกระทั่งบริษัทของเธอเพื่อไปสู่อีกระดับ มันเป็นเป้าหมายชั่วชีวิตของเหล่าผู้บ่มเพาะ!แดร์ริลมีเม็ดยาเทวะหลายเม็ดบนฝ่ามือ! เม็ดยาเทวะนั้นหายากมากจนแม้แต่นิกายใหญ่ก็ยังไม่มีพวกมัน!แอ๊บบี้ดีใจสุดขีด!ยังไงก็ตาม แดร์ริลยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วหลบมือของแอ๊บบี้ก่อนที่เธอจะหยิบยาพวกนี้แล้วยัดมันใส่ปากเขาทั้งหมดในครั้งเดียวอึกเขากลืนพวกมันลงไปหมด'อะไร?!'แอ๊บสั่นสะท้ายแล้วจ้องแดร์ริลก่อนที่จิตสังหารของเธอจะทะลักออกมา"นี่แกจะเล่นแบบนี้กับฉันใช่ไหม?"แอ๊บบี้โกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด เธอต้องการหวดเขาด้วยแส้เป็นร้อย ๆ ครั้ง!เขากลืนเม็ดยาเทวะอันหายาก ทั้งหมดในครั้งเดียว!มันช่างเสียเปล่า! สรรพคุณหลักของเม็ดยาเทวะคือการช่วยให้ผู้บ่มเพาะผ่านอุปสรรคในการท
แอ๊บบี้กัดริมฝีปากด้วยความร้อนใจ เม็ดยาเทวะที่เธอฝันถึงกำลังอยู่ตรงหน้าเธอ แต่เธอไม่สามารถแตะต้องมันได้เลย!"ผมสามารถสร้างยาพวกนั้นที่คุณต้องการได้ แต่จะมอบพวกมันให้ใครง่าย ๆ ไม่ได้หรอกนะ" แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้ม"ได้โปรด ฉันขอร้อง ได้โปรดให้ยานั่นกับฉัน..." ความเย่อหยิ่งก่อนหน้าของแอ๊บบี้หายไปอย่างสิ้นเชิงในขณะที่เธอเริ่มขอร้องเขามีร่องรอยของความยินดีปรากฏบนใบหน้าของแดร์ริล แต่เขายังทำทีเหมือนต้องการจะกลืนยาเม็ดสุดท้ายเข้าไป"ไม่ หยุดนะ!" ขาของแอ๊บบี้งอลง "ฉันขอร้องคุณล่ะ อย่าใช้มันเสียเปล่า ได้โปรดอย่ากินมัน แค่มอบมันให้ฉัน… มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรทำกับคุณแบบนั้น ฉันไม่ควรตีคุณ ฉันขอโทษ..."'ค่อยดีหน่อย'แดร์ริลยิ้มแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ "คุณฟาดผมไปเกือบ 20 ที คุณจะว่ายังไงเกี่ยวกับเรื่องนั้น?""คุณจะตีฉันคืนก็ได้..." แอ๊บบี้ก้มหัวลงแอ๊บบี้ไม่คิดว่าเธอจะต้องพูดประโยคน่าสมเพชแบบนี้ออกมา แต่เธอต้องการเม็ดยาเทวะอย่างที่สุด"ตีคุณ?" แดร์ริลแค่นเสียง "ไม่สนใจ"เมื่อกล่าวแบบนั้น แดร์ริลก็สังเกตรอบ ๆ มีบอดี้การ์ดประมาณร้อยคนอยู่ในบ้านนี้เขาไม่มีทางรอดออกไปครบ 32 แน่หากเ
บุรุษทั้งหลายยอมถวายชีวิตหากได้ร่วมหลับนอนกับสาวงามราวเทพธิดาแบบเธอสักคืนลิลี่อึดอัดมากกับสายตาของฝูงชน'มิสเตอร์ดีอยู่? ทำไมเขายังมาไม่ถึงอีก?'จากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถรถสปอร์ต McLaren ขับเข้ามาจอดที่ขอบถนนก่อนที่ชายหนุ่มจะก้าวออกมาจากพาหนะเขาดูน่าดึงดูดจากใบหน้าที่หล่อเหลาและโครงหน้าคมของเขา เขาดูเหมือนผู้ชายที่สามารถทำให้ผู้หญิงหน้าแดงได้เมื่อมองเขา เขาทั้งดูเท่และอ่อนโยนในสูทลำลองเหล่าสตรีอ้าปากค้างด้วยความชื่นชม มีแม้กระทั่งการส่งสายตาปริบ ๆ จากพวกเธอ'ช่างเป็นชายที่หล่อเหล่า!'รอยยิ้มเผยขึ้นบนใบหน้าของลิลี่เมื่อเธอสังเกตได้ว่าชายคนนั้นเดินมาหาเธอ 'ไม่มีทางเป็นมิสเตอร์ดีได้! ทั้งหนุ่มและหล่อเหลา! รถของเขาต้องมีราคาไม่ต่ำกว่าล้าน!'"สวัสดีครับ คุณลิลี่ ผมโดน็อก ดิกสัน ผมคือมิสเตอร์ดีจากในไลฟ์สตรีมของคุณ" ชายคนนั้นยิ้มในขณะที่เดินมาหาลิลี่ มารยาทอันดีเยี่ยมของเขาทำให้ลิลี่ประทับใจลิลี่กระวนกระวายเล็กน้อยเมื่อเธอส่ายหัวให้ชายคนนี้ "สวัสดีค่ะ ฉันลิลี่ ลินดัน เรียกฉันว่าลิลี่ก็ได้"ลิลี่ไม่แน่ใจว่าทำไมเธอถึงกระวนกระวายขนาดนี้เธอเติบโตมาในตระกูลที่ร่ำรว
แด๊กซ์ แซนเดอร์ส และแนนซี่ ลี มองตากันอย่างประหลาดใจที่โต๊ะบูธฝั่งตรงข้ามบนชั้นแรก'เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเมียของแดร์ริลถึงมาเดทกับชายคนอื่น?'แด๊กซ์ระวังตัวหลังจากที่แนนซี่โชคดีหนีจากใครบางคนที่พยายามลักพาตัวเธอได้ เขาอยู่กับเธอตลอดเวลาเขาพาแนนซี่มาที่บาร์คืนนั้นเพราะนักพัฒนาที่ดินบางคนแนะนำเขามา พวกเขาสนใจในเรื่องที่ดิน แต่มีผู้อยู่อาศัยบางคนที่ไม่ยอมย้ายออกเหล่านักพัฒนาจึงต้องการขอความช่วยเหลือจากแด๊กซ์เพื่อให้ไล่ผู้อยู่อาศัยเหล่านั้นออกไปแด๊กซ์ไม่คาดคิดว่าจะเห็นลิลี่หลังจากที่เขาพูดคุยกับพวกนักพัฒนา"นั่นใช่ภรรยาของแดร์ริลจริงเหรอ?" แนนซี่ขมวดคิ้วเธอไม่มั่นใจนักเพราะเธอมองเห็นไม่ชัด มันมีกระจกกันระหว่างพวกเขาแด๊กซ์ถอนหายใจแล้วตอบ "ผมมั่นใจ ดูที่คำสรรเสริญจากคริสตัลของเธอสิ มันมีเพียงสองคู่ในเมืองตงไห่"แด๊กซ์สังเกตได้วาสลิลี่เมาเล็กน้อย เธอยืนขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปห้องน้ำเขาเห็นโดน็อกยิ้มแล้วหยิบผงสีขาวเทลงในแก้วของลิลี่ใบหน้าของแด๊กซ์ทะมึนลงหลังจากเขาเห็น'นี่มันพยายามจะวางยาเมียสหายของฉันงั้นเหรอ? มันบ้ารึเปล่า?'"ที่รัก อยู่นี่นะ ผมจะไปดูหน่อย" แด๊กซ์กล่าวก่อนที่เ
"ฉันไม่สนว่านายเป็นใคร แต่ลิลี่เป็นภรรยาของเพื่อนฉัน ฉันมั่นใจว่านายจะไม่ได้ออกไปจากเมืองตงไห่ครบสามสิบสองแน่ถ้านายแตะต้องเธอ"แด๊กซ์จ้องโดน็อกอย่างเย็นชา "นายทำเรื่องชั่วร้ายอย่างการวางยาผู้หญิงได้ยังไง?"โดน็อกยังคงรอยยิ้มไว้ เขายังคงดูสงบมากในอีกด้านหนึ่ง ลิลี่ตระหนกแล้วพยายามอธิบาย "แด๊กซ์ ต้องมีการเข้าใจผิดแล้วแน่ ๆ เขาเป็นเพื่อนของฉัน เขาไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก"โดน็อกมารยาทดีมาก และเขาก็เป็นสุภาพบุรุษเขาจะมีความคิดไม่ดีกับเธอได้ยังไง? นั่นมันเป็นไปไม่ได้แด๊กซ์มองลิลี่อย่างจริงจัง "เชื่อผม ชายคนนี้ไม่ใช่คนดี"แด๊กซ์ชี้ไปที่เศษแก้วที่แตกบนพื้น "ผมเห็นเขาเทยาลงในแก้วของคุณตอนที่คุณไปห้องน้ำ! เขาต้องการล่อลวงคุณ! มากับผม"แด๊กซ์คว้ามือของลิลี่และแด๊กซ์ก็ต้องแปลกใจ เพราะลิลี่ต่อต้านแล้วเดินถอยหลังไป"แด๊กซ์ ฉันเชื่อว่าโดน็อกเป็นคนดี ฉันไม่ใช่เด็กน้อยนะ ฉันมองคนออก ได้โปรด สนใจแค่เรื่องของคุณเถอะ และอย่ามายุ่งกับฉันเลย" ลิลี่กัดริมฝีปากของเธอโดน็อกมอบของขวัญให้เธอมากมายในไลฟ์สตรีม และเขาถึงขนาดออกโรงปกป้องเธอในตอนที่พวกคนที่เกลียดเธอกระจายเรื่องเพ้อเจ้อเกี่ยวกับเธอลงอินเท
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ