บทที่ 224

”อะไรวะเนี่ย? นี่เขาเป็นพี่น้องกับเมแกน แคสเทลโล งั้นเหรอ?"

"เ-ี่ย วิ่งดิ!"

มิจฉาชีพตื่นตระหนก พวกเขาวิ่งผ่านกลุ่มคนแล้วหายวับไปในทันที

แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะต้องระเบิดหัวเราะออกมา

"ฮัลโหล น้องชาย? ทำไมนายไม่พูดล่ะ? ว่าไง?" เมแกนถาม

ไม่มีอะไรที่ต้องพูดอีกในเมื่อชายสองคนนั้นไปแล้ว

แดร์ริลหัวเราะอีกครั้ง "ไม่มีอะไร ช่างมันเถอะ"

เขาวางสายไปโดยไม่อธิบายอะไรเลย

เมแกนกระทืบเท้าของเธอด้วยความโกรธที่อีกฝั่งสาย

'แดร์ริล ดาร์บี้ เป็นบ้าอะไร? ทำไมเขาโทรมาในเวลาดึกแล้วไม่สนใจเราแบบนั้น?'

'คนพิลึก!'

กลุ่มคนใกล้อาคารโทรทัศน์ตงไห่เองก็กระจายตัวไปแล้ว

"ขอบคุณมากค่ะ" ดอร่าเดินมาหาแดร์ริลแล้วก้มหัวให้เขาเป็นการขอบคุณ

เธอซาบซึ้งที่เขาปรากฏตัวได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รู้ว่าชายสองคนนั้นกำลังหลอกเธอ

แดร์ริลยิ้มแล้วตอบอย่างสบาย ๆ "ด้วยความยินดี มันก็แค่เรื่องเล็ก"

เขามองที่ดอร่าในขณะที่เขาพูด เธอดูงดงามและบริสุทธิ์

ดอร่าดูเขินเล็กน้อยเมื่อเธอกล่าว "ฉันยังรู้สึกขอบคุณคุณมาก ๆ ฉันควรเลี้ยงมื้อค่ำคุณ แต่ฉันมีบางอย่างที่เร่งด่วนต้องไปทำ ฉันต้องขับรถไปให้เจ้านาย ดังนั้นบางทีคราวหน้า ฉันขอเพิ่ม