เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 39
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-10 17:39:59บทที่เกี่ยวข้อง
ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 40
เธอคิดมานานขนาดนี้แต่ก็คิดแผนที่จะหลอกถามอีกฝ่ายโดยไม่ให้รู้ด้วได้ อีกฝ่ายฉลาดมาก ไม่ได้โง่เหมือนคู่ค้าของเฉินเจี้ยนกั๋วเธอตัดสินใจถามตรงๆว่า "พี่รองคุณมีแผนจะจัดการกับสินค้าที่ถูกเรียกคืนยังไง?""ทำลาย" โจวยี้ฉวนง่ายๆเฉินจินเยว่ถามอีกครั้งว่า "ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องคุณภาพ ทำลายก็เสียดายมาก ขายให้ฉันได้ไหม?"โจวยี้ฉวนมองเธอด้วยความแปลกใจเล็กน้อย จากนั้นก็กลืนมาม่าที่อยู่ในปากลงไป คิดไปสักพัก แล้วสายตาตกอยู่ที่กล่องเล็กที่เธอเอาออกมาจากโกดัง"คุณถือกล่องนี้ไว้ตลอดเวลา เป็นสมบัติเหรอ?""ค่ะ เป็นสมบัติ"เฉินจินเยว่ตอบส่งๆ แล้วพูดต่อว่า "ฉันสามารถจ่ายเป็นสองเท่า เงินชดเชยในการเอาคืนฉันก็ออกให้"โจวยี้ฉวนเหมือนไม่ได้ยิน แต่ถามต่อไปว่า "สมบัติอะไร? โบราณวัตถุ?"เฉินจินเยว่ "..."เธอมองเขานิ่ง เหมือนกำลังอ่านความคิดเขาจากนั้นโจวยี้ฉวนก็ได้เปลี่ยนคำถาม "เธอต้องการยามากขนาดนั้นทำไม?"เฉินจินเยว่เม้มปาก ตอบคำถามก่อนหน้านี้ "เป็นของโบราณ น่าจะได้ราคาไม่น้อยค่ะ"ในสงครามยามีค่ามาก จะไม่มีทางที่ของมัดจำที่เจียงฉีอันส่งมาจะใช่ย่อย"น่าจะ?""ฉันเป็นนักศึกษาที่อ่อนแอและขี้ขลาด ในเรื่องร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 1
วันนี้ก็เป็นสิบวันแล้วที่เฉินจินเยว่ผู้นี้ต้องเป็นหนี้สินอันเนื่องมาจากพินัยกรรมฉบับนั้น จากนักศึกษาที่มีผลการเรียนดีเด่นในสาขาเอกโบราณคดีของมหาวิทยาลัยณ เมืองหลวงใหญ่อย่างเธอ ต้องกลายมาเป็นผู้สืบทอดโรงงานที่มีหนี้สินนับหลายล้าน พ่อแม่ทำธุรกิจล้มละลายจนฆ่าตัวตายด้วยความสิ้นหวัง ก่อนจะทิ้งหนี้สินก้อนโตพร้อมทั้งพินัยกรรมฉบับหนึ่งเอาไว้ซึ่งเนื้อหาของพินัยกรรมได้เขียนเอาไว้ว่า เงินสดพร้อมบ้านหลังเก่า มอบให้แก่เฉินเจี๋ยผู้เป็นบุตรชาย ส่วนโรงงานกับสินค้าที่ขายไม่ออกเหล่านั้น มอบให้กับบุตรสาวเฉินจินเยว่และทันทีที่ปู่กับย่ารับรู้ถึงเรื่องพินัยกรรม ก็ได้โอนเงินสด และจัดการให้เฉินเจี๋ยออกนอกประเทศไป โดยทิ้งให้เธอต้องเผชิญหน้ากับเจ้าหนี้และพนักงานเพียงลำพัง……"คุณเฉิน คุณอย่าโทษที่เราแล้งน้ำใจเลยนะ นี่ก็ผ่านมาตั้งเจ็ดวันแล้ว มันก็ถึงเวลาที่ควรจะให้คำตอบกับเราแล้วใช่ไหมล่ะครับ คนงานหลายร้อยคนด้านล่างยังต้องกินต้องใช้อยู่นะครับ""บ้านพักตากอากาศของพวกคุณมีตั้งสองสามหลัง ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเงินเดือนน้อยนิดแค่นี้จะจ่ายไม่ไหวน่ะ""คือว่า เมื่อกี้คุณปู่ยังส่งของโบราณมาให้คุณอยู่เลย แล้วยังบอก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 2
เธอวางเครื่องประดับหยกชิ้นนั้นลงบนกลางโต๊ะอย่างระมัดระวัง ก่อนจะเดินเข้าไปเอาเสื้อผ้าที่จัดแสดงโชว์ออกมาจากชั้นวางจากนั้นก็ค่อยๆสวมใส่ลงบนร่างกายทีละตัว โดยเริ่มจากเสื้อกันหนาวสเวตเตอร์ไปจนถึงเสื้อคลุมผ้าฝ้ายรวมทั้งทำการแนะนำและเสนอขายทีละตัว"คุณสามารถมั่นใจในคุณภาพของโรงงานของเราได้เลยค่ะ สินค้าล็อตนี้เดิมทีเป็นสินค้าที่ลูกค้ารายใหญ่ต้องการ ราคาไม่ใช่ถูกๆ และทุกชิ้นก็ล้วนเลือกใช้วัสดุคุณภาพดีทั้งนั้นเลยค่ะ..."เมื่อเสื้อกันหนาวถูกสวมลงบนเรือนร่าง ดวงตาของเจียงฉีอันก็ดูเลิ่กลั่กขึ้นมาทันทีเสื้อผ้าที่นี่ ช่างเน้นสัดส่วนรูปร่างเกินไปแล้วแต่เขาก็ไม่อาจจะละสายตาได้เพราะเสื้อคลุมนี้มันอัศจรรย์ยิ่งนักเพียงแค่รูดสิ่งเล็กๆ ชิ้นนั้นแค่ครู่เดียว เสื้อผ้าก็ปิดล็อคเข้าด้วยกันแล้วเขาขยับนิ้วมือเล็กน้อย เพราะอยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสส่วนที่ปิดล็อคเสื้อคลุมบุผ้าฝ้ายนี้เอาไว้ แต่ดูเหมือนว่าจู่ๆ เขาก็ผงะ และไม่ขยับอยู่กับที่ไปชั่วครู่เสียอย่างนั้นเฉินจินเยว่สังเกตเห็นสายตาที่จับจ้องมาของเขา จึงใช้มือข้างหนึ่งจับเสื้อผ้าเอาไว้ และใช้มืออีกข้างรูดซิปเลื่อนขึ้นลง"มันเนียนลื่นมาก คุณไม่ต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 3
เจียงฉีอันที่เดินออกมาจากร้านค้า ก็รู้สึกได้ถึงความหนาวที่โผล่กระทบเข้ามาอย่างรวดเร็วราวกับก้าวออกจากฤดูใบไม้ผลิอันอบอุ่น ไปสู่ฤดูหนาวอันแน่นหนาเขาอดที่จะตัวสั่นสะท้านขึ้นมาไม่ได้พร้อมกับความสับสนเล็กน้อยที่ผุดขึ้นมาราวกับฝันไปแต่ความรู้สึกของสัมผัสที่มั่นคงในมือ บอกให้เห็นถึงความเป็นจริงของเรื่องนี้ และเขาก็ได้ซื้อเสื้อผ้าสำเร็จรูปในร้านนั้นมาจริงๆ..."ฝ่าบาท! ในที่สุดฝ่าบาทก็ออกมา! หากหาตัวฝ่าบาทไม่เจอ พวกเราจักต้องไปรายงานต่อท่านแม่ทัพเซียว!" น้ำเสียงของผู้ติดตามเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก"ท่านซื้อเสื้อผ้ามาได้จริงๆ หรือขอรับ?" ใน ในร้านนี่เหรอขอรับ?" ผู้ติดตามอีกคนชี้ไปยังร้านที่อยู่ด้านหลังเขาด้วยความตกใจเจียงฉีอันพยักหน้าผู้ติดตามตกใจมากขึ้นไปอีก "แต่พวกเราทุกคนเพิ่งเข้าไปในนั้น และเห็นได้ชัดว่าไม่มีอะไรอยู่ด้านในเลยนะขอรับ!"เจียงฉีอัน "..."เขาหันกลับไปมองดูร้านค้าที่อยู่ข้างหลังอย่างลืมตัว ประตูนั้นแง้มเปิดเอาไว้เล็กน้อย แต่ภายในกลับมืดมัว และมองไม่เห็นสิ่งใดเลยความสุขและความตื่นเต้นที่เพิ่งได้ซื้อของมานั้นหายไปหมดสิ้นแล้วในขณะนี้ หลงเหลือแต่ความรู้สึกขนลุกเอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 4
"แน่นอนว่าฉันก็เป็นเหมือนคุณค่ะ!" แววตาของเฉินจินเยว่เต็มไปด้วยความสงสัย "แต่ก่อนหน้านี้คุณเข้ามายังไง? และออกไปยังไงคะ? ทำไมคนอื่นถึงไม่เห็นคุณเดินไปเลย?""เจ้าไม่รู้ว่าข้าเข้ามาได้เยี่ยงไร?" เจียงฉีอันไม่อยากจะเชื่อ "เจ้าไม่ใช่เจ้าของร้านหรอกหรือ?""…"ในระหว่างที่ต่างฝ่ายต่างหยั่งเชิงกันเป็นเวลานานกว่าสิบนาที ทั้งสองฝ่ายก็ได้รู้เบื้องลึกของอีกฝ่ายโดยคร่าวๆแต่ก็ต้องตกอยู่ในความเงียบที่ไม่มีที่สิ้นสุด"อาณาจักรเจียงเหรอ?"เฉินจินเยว่มั่นใจว่าในคลังความรู้ของตนนั้น ไม่เคยมีราชวงศ์นี้ปรากฏอยู่เลยเธอสอบถามเขาอย่างรอบคอบว่า "คุณบอกว่าคุณเป็นองค์ชายหกของอาณาจักรเจียง ซึ่งถูกส่งไปยังชายแดน แล้วเจอกับพายุหิมะที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในรอบศตวรรษ และขณะที่กำลังตระเวนหาเสบียงคุณก็เดินเข้ามาในห้องทำงานของฉันโดยบังเอิญ และคิดว่าฉันเป็นคนนำพาคุณเข้ามาในนี้งั้นเหรอคะ?"เจียงฉีอันสะอึกไปราวกับมีก้อนอะไรติดอยู่ตรงลำคอ และอดที่จะชี้แจงแถลงไขออกไปไม่ได้ว่า "มิใช่ถูกส่งตัวมา เป็นการอาสามาเองในนามของฝ่าพระบาท เพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจในชายแดน!"เขามั่นใจว่า เขาเลือกแนะนำเฉพาะเรื่องที่รู้จักกันดีในเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 5
เมื่อได้เห็นใบหน้าของคนที่ตนเกลียดนั้น เซียวเฉิงหยู่ก็เกือบจะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจจากนั้นก็รีบก้าวไปข้างหน้า แล้วดึงเขาเข้ามาสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะจ้องมองมาที่มวยผมอันหละหลวมของเขา "ปิ่นปักผมของท่านล่ะ? เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?"พูดจบ สายตาของเขาก็จับจ้องไปที่เสื้อผ้ากองโตที่อยู่ข้างๆการที่อยู่ดีๆ ก็เห็นใครบางคนออกมาจากห้องนั้น มันทำให้แม่ทัพเซียวตกใจเป็นอย่างยิ่งแต่เขาก็ยังพอมีสติอยู่จากนั้นเสียงตวาดก็ดังขึ้น "เซียวเฉิงหยู่!"เซียวเฉิงหยู่รู้สึกตัว แล้วรีบปล่อยมือที่จับตัวเขาเอาไว้ "ฝ่าบาทโปรดอภัย!"และแม้ว่าจะพูดออกมาเช่นนี้ แต่ดวงตาคู่นั้นก็ยังคงสอดส่องมองมาที่อีกฝ่ายอย่างสนอกสนใจ สลับกับเหลือบมองไปยังเสบียงที่สูงเหมือนดั่งเนินเล็กๆ ที่ไม่อาจละเลยไปได้ราวกับรอคำอธิบายอยู่เจียงฉีอันที่รู้สึกสบายอกสบายใจอยู่ ก็ไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย "พวกเจ้ารอสักประเดี๋ยวนะ ข้าจะไปขนย้ายสินค้าก่อน แล้วจักอธิบายให้พวกเจ้าฟังในภายหลัง"คนทั้งหลายยังไม่ทันได้กลับคืนสติจากเสบียงที่เต็มรถ ก็กลับได้ยินคำนี้ขึ้นมาเสียก่อนยังมีสินค้าอีกงั้นรึ?!"ข้าจะเข้าไปกับท่าน!" เซียวเฉิงหยู่พูด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 6
ผู้เฒ่าเฉียนรับมาอย่างระมัดระวัง และเปิดออกทีละชิ้นๆสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ งานที่ทำมาอย่างประณีต สภาพก็สมบูรณ์ และมันก็มาจากยุคเดียวกันกับหยกโบราณจริงๆเขาพูดโพล่งออกมาโดยไม่คิดว่า "ทำไมเมื่อตอนบ่ายคุณไม่เอาให้ผมไปพร้อมกันเลยล่ะ?"เฉินจินเยว่อ้าปากเตรียมจะแก้ตัว ศาสตราจารย์เหยียนก็พูดเสียงเย็นชาว่า "ให้โดนคุณหลอกอีกอะเหรอ?"ผู้เฒ่าเฉียน "..."ตาเฒ่าเหยียนไอ้เจ้านี่!เราสองคนรู้จักมักจี่กันมาครึ่งค่อนชีวิต ดันมาสอนให้นักเรียนตัวเองระวังตัวกับผมเนี่ยนะ!เสียใจนะ!แต่ความเสียใจอยู่ได้ไม่ถึงสองนาที เขามองดูศาสตราจารย์เหยียนที่อยู่ข้างๆ กำลังสังเกตสิ่งของนั่นอย่างจริงจัง แล้วกดถ่ายรูปพร้อมส่งออกไป เสียงราวสัญญาณเตือนดังขึ้นในใจเขา"แหวนหยกทรงยิงธนูนี่ ไหนเธอลองพูดซิเธอคิดว่าไง" จู่ๆ ศาสตราจารย์เหยียนที่เพิ่งส่งรูปเสร็จก็เอ่ยถามเฉินจินเยว่"…"เฉินจินเยว่ไม่คิดเลยว่าจะทำธุรกิจยังต้องมาสอบอีกเธอทำได้เพียงอธิบายคร่าวๆ สองสามประโยคเกี่ยวกับรูปลักษณ์และงานฝีมือศาสตราจารย์เหยียนพยักหน้า "เธอพูดได้ถูกต้อง รูปลักษณ์งดงาม ลวดลายหน้าสัตว์ใช้เทคนิคแกะสลักแบบเส้นบางประณีต บ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 7
เฉินจินเยว่หน้าซีดเผือด แอบหลบเข้าไปในซอยมืดอย่างเงียบเชียบแม้จะวิ่งออกมาจากชุมชนแล้ว ร่างกายของเธอก็ยังคงสั่นไม่หยุดบ้านทั้งหมดถูกขายทอดตลอดไปแล้วที่พักแห่งนี้เธอเพิ่งเช่า มีเพียงพ่อแม่เท่านั้นที่เคยมาพอนึกถึงสีหน้าดุดันของพวกผู้ชายเมื่อครู่ ความหนาวเย็นก็แผ่ซ่านไปทั่วร่าง งั้นที่พวกเขาขนของเก่าไปที่บริษัทอย่างเปิดเผยวันนี้ ไม่ใช่แค่เพื่อให้คนงานเห็นแต่เพื่อให้พวกเจ้าหนี้เงินกู้นอกระบบเห็นด้วยสินะ?ดี!ก็ดี!คนตระกูลเฉินเลือดเย็นเหมือนกันหมด งั้นอย่าโทษเธอที่ไร้เมตตาแล้วกัน!เฉินจินเยว่จองที่พักโรงแรม หลังอาบน้ำเสร็จ เธอกลับนอนไม่หลับพลิกตัวไปมา สุดท้ายตัดสินใจไปที่โรงงานทันที คิดหาวิธีจัดส่งของในวันพรุ่งนี้…อีกฝั่ง ณ ค่ายทหารเหล่าทหารต่างดีใจจนลืมตัว ลืมไปหมดว่าเคยดูถูกองค์ชายจากเมืองหลวงผู้ไม่ได้เรื่องคนนี้ แต่ละคนรุมล้อมถามเขาเรื่องร้านค้าจากนั้นพวกเขาก็ได้รู้ว่า เจ้าของร้านเป็นสตรีผู้เลอโฉม และในร้านของเธอนั้นอบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผลินอกจากร้านค้าแล้ว เธอยังมีโรงงานเล็ก ๆ ที่สามารถผลิตเสื้อกันหนาวจำนวนมากได้อีกด้วย..."นั่นมันดินแดนที่เหล่าเทพอยู่หรืออย่างไร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
บทล่าสุด
ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 40
เธอคิดมานานขนาดนี้แต่ก็คิดแผนที่จะหลอกถามอีกฝ่ายโดยไม่ให้รู้ด้วได้ อีกฝ่ายฉลาดมาก ไม่ได้โง่เหมือนคู่ค้าของเฉินเจี้ยนกั๋วเธอตัดสินใจถามตรงๆว่า "พี่รองคุณมีแผนจะจัดการกับสินค้าที่ถูกเรียกคืนยังไง?""ทำลาย" โจวยี้ฉวนง่ายๆเฉินจินเยว่ถามอีกครั้งว่า "ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องคุณภาพ ทำลายก็เสียดายมาก ขายให้ฉันได้ไหม?"โจวยี้ฉวนมองเธอด้วยความแปลกใจเล็กน้อย จากนั้นก็กลืนมาม่าที่อยู่ในปากลงไป คิดไปสักพัก แล้วสายตาตกอยู่ที่กล่องเล็กที่เธอเอาออกมาจากโกดัง"คุณถือกล่องนี้ไว้ตลอดเวลา เป็นสมบัติเหรอ?""ค่ะ เป็นสมบัติ"เฉินจินเยว่ตอบส่งๆ แล้วพูดต่อว่า "ฉันสามารถจ่ายเป็นสองเท่า เงินชดเชยในการเอาคืนฉันก็ออกให้"โจวยี้ฉวนเหมือนไม่ได้ยิน แต่ถามต่อไปว่า "สมบัติอะไร? โบราณวัตถุ?"เฉินจินเยว่ "..."เธอมองเขานิ่ง เหมือนกำลังอ่านความคิดเขาจากนั้นโจวยี้ฉวนก็ได้เปลี่ยนคำถาม "เธอต้องการยามากขนาดนั้นทำไม?"เฉินจินเยว่เม้มปาก ตอบคำถามก่อนหน้านี้ "เป็นของโบราณ น่าจะได้ราคาไม่น้อยค่ะ"ในสงครามยามีค่ามาก จะไม่มีทางที่ของมัดจำที่เจียงฉีอันส่งมาจะใช่ย่อย"น่าจะ?""ฉันเป็นนักศึกษาที่อ่อนแอและขี้ขลาด ในเรื่องร
ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 39
บุกรบเมืองซิ่วหรงก็ได้ชนะอย่างงดงาม แต่ก็เสียหายไม่น้อยยาที่เอากลับมาก็ได้ใช้ไปกว่าครึ่ง นอกจากนี้ทหารที่บาดเจ็บหนักยังต้องรับประทานยาต่อเนื่อง การรบต่อต้านนี้เพิ่งเริ่มต้นเซียวเฉิงหยู่ได้ยิน เขาเลยมองไปทางเจียงฉีอัน"ฝ่าบาท...""ข้าได้ยินมาว่าเจ้าได้ยึดเงินทองของพวกเผ่ากองทัพศัตรูที่มีอยู่ในเมืองนี้? ได้อะไรมาได้?" จู่ๆเจียงฉีอันพูดออกมา"พะยะค่ะ!"เซียวเฉิงหยู่สีหน้าตึ้นตัน "ท่านตามข้ามา!"เซียวเฉิงหยู่พาเจียงฉีอันไปที่เรือนหลังหนึ่ง ในนั้นได้มีรังไม้เต็มไปหมดเขาเดินเข้าไป แล้วเปิดรังหลายรัง "ทอง เงิน อัญมณี อยู่ที่นี่ทั้งหมด! แล้วก็ ยังมีไม้ที่แม่นางเฉินต้องการมาก่อนหน้า ข้าคิดว่าคล้ายพวกนี้!"พูดไป เขาก็ได้เอากล่องที่งดงามออกมาจากรังกล่องใหญ่เจียงฉีอันเปิดออกมา แน่นอนว่าเป็นวัสดุเหมือนกับชิ้นไม้ก่อนหน้าเขาก็ได้ดีใจ แต่ก็พูดออกมาอย่างมีเหตุผล "แม่นางเฉินตกลงที่จะช่วยเราสั่งซื้อยาอีก แต่ความสามารถของนางมีจำกัด ให้เราอย่าคาดหวังมากนัก และนางไม่ได้กำหนดราคา"พ่อค้าที่ไม่คุยเรื่องราคา ก็หมายความว่าค้าขายนี้ไม่มีกำไลพวกเขาแบกหน้าของอีกครั้ง ต้องมีความจริงใจในการให้มากท
ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 38
เจียงฉีอันได้เอายาและบิสกิตอัดออกมาจากร้าน รองแม่ทัพหยางและพวกทหารก็เกือบร้องไห้ก็ได้รีบเดินทางไปเมืองซิ่วหรง เมื่อถึงก็สองชั่วยามต่อมารถก็ได้เต็มไปด้วยยา ทำให้ทหารที่สิ้นหวังได้ดีใจเมื่อเจียงฉีอันได้สั่งให้แพทย์ทหารอธิบายว่ายาเหล่านี้ใช้ยังไงและใช้ปริมาณเท่าไรแล้วพวกเขาก็เริ่มทำงานอย่างไม่รู้จักเหนื่อยแม่ทัพเซียวกินยาแล้ว ก็ยังหลับไม่ตื่นหมอทหารที่ไม่ค่อยชำนาญการใช้แอลกอฮอล์ทำความสะอาดแผลก็ได้พูดออกมา "ยาเหล่านี้พวกข้าไม่เคยเห็นมาก่อน ถึงแม้จะไม่มีพิษ แต่เราก็ไม่รู้ว่ามันจะมีประสิทธิภาพอย่างไร! ถ้ามีไข้สูงไม่หาย เกรงว่า..."ไม่สามารถทำอะไรได้เขาไม่พูดออกมาในความเป็นจริงแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะมียาที่ดีที่สุด แต่ถ้าเกินเวลาที่เหมาะสมในการใช้ยา ก็ไม่สามารถรับประกันว่าแม่ทัพเซียวจะปลอดภัยแต่เม็ดยาเล็กๆ นี้จะมีผลก็คงเป็นปาฏิหาริย์สีหน้าเจียงฉีอันเคร่งเสียงเท้าข้างนอกก็ได้ดัง เซียวเฉิงหยู่ก็ได้รีบเข้ามา มองไปทางหมอทหารด้วยความกลัว"เป็นอย่างไรบ้าง? รองแม่ทัพดีขึ้นหรือเปล่า?"หมอทหารทึ่งสักครู่ กำลังจะคิดว่าจะพูดยังไง แต่ทหารที่ดูแลก็พูดออกมา "แม่ทัพเซียวมีเหงื่อออกมาเยอะ
ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 37
เฉินจินเยว่ "???"สองคนพูดคุยกันไปก็ได้เดินมาถึงประตูโกดังสินค้าแล้วก็พอดีกับพนักงานที่ได้ขับรถเอาของที่เหลือมาส่งเฉินจินเยว่ไม่ให้คนเข้าโกดัง แต่ให้เธอเอาของบนรถวางที่หน้าประตูแล้วขอบคุณไปโจวยี้ฉวนมองไปที่รถเข็นที่เต็มไปด้วยยาสามคัน ตาก็ได้หรี่ลง มองไปที่สายตาของเธอ พร้อมกับการสืบสวนอย่างเงียบ ๆ...เฉินจินเยว่ความประหม่าเหมือนถูกโดนจับผิด แต่เมื่อคิดใหม่เธอก็ไม่ได้แย่งประโยชน์ของเขา ดังนั้นก็เลยพูดไปอย่างตรงไปตรงมา"คุณรอฉันตรงนี้สักครู่ ฉันจะนำของเหล่านี้เก็บในโกดังก่อน""ต้องการความช่วยเหลือไหม?""ไม่ต้องไม่ต้อง คุณรอฉันข้างนอกก็พอแล้ว""…"โจวยี้ฉวนมองหน้าเธอเหมือนกับว่าป้องกันขโมย กลัวว่าเขาจะตามเข้าโกดัง หัวเราะเบาๆ แล้วยืนขึ้นและไปยังฝั่งถนนตรงข้ามแล้วจุดบุหรี่เฉินจินเยว่ถอนหายใจ และเลื่อนประตูเหล็กขึ้นไปเล็กน้อยเพียงพอที่เธอจะเข้าไปได้เธอเดินไปกลับหลายรอบและเอารถเข็นเล็กทั้งหมดเข้าไปเจียงฉีอันกำลังรอคอยอย่างตึงเครียด เพราะเฉินจินเยว่ไม่ได้ให้คำตอบที่แน่ชัด เขาก็ไม่มั่นใจไม่รู้ว่าเธอสามารถนำยากลับมาได้หรือไม่ และสามารถนำกลับมาได้เท่าไหร่เห็นรถเข็นเต็มไปด้ว
ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 36
คุณภาพที่ไม่เสถียรไม่ได้เป็นผลข้างเคียงที่น่ากลัว มันก็ดีกว่าไม่มียาแล้วรอตายจริงไหม?เธอเดินทางไปหายาที่ร้านขายยาหลายแห่งอาจไม่เพียงพอ ตอนนี้มีโอกาสแบบนี้ก็ถือว่าโชคดี"ยาเหล่านั้นไม่น้อยเลย คุณจะเอาหมดเลย?" พนักงานร้านไม่ได้ตอบทันที แต่ตกใจเฉินจินเยว่มีเงินมากพอ "ฉันมีงบประมาณเพียงพอ ต้องเตรียมให้เขาครบถ้วน!"พนักงานขายยกนิ้วโป้งให้เธอร้านขายยาขายยาได้ก็มีค่าคอมมิชชั่นให้กับพนักงานขายเมื่อขายยาไปแล้วสาวน้อยที่เพิ่งจบและได้ฝึกงานไม่นาน นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์ในวงการและกล้าพอ เธอตอบรับเสนอนี้โดยไม่ลังเลเลย…สินค้าชุดนั้นไม่น้อยเลย แต่เฉินจินเยว่สามารถเอาไปได้เพียงบางส่วนเท่านั้น และได้ทิ้งที่อยู่คลังสินค้าไว้ ส่วนที่เหลือให้พนักงานร้านส่งมาให้ภายหลังเธอกำลังดันรถเข็นเต็มไปด้วยแอลกอฮอล์ บนรถเข็นยังมีกล่องยาที่สูงกว่าตัวเธอเอง และเธอกำลังเดินไปทางคลังสินค้าอย่างยากลำบาก"ติ๊ดๆ"เสียงรถที่ดังก็ทำให้เฉินจินเยว่ตกใจเกือบล้มโกรธพร้อมหันหน้า พอดีรถยนต์หนึ่งขับมาข้างๆ เธอ หน้าต่างรถลดลง ใบหน้าที่หล่อเข้มของเขาปรากฏอยู่หน้าเธอ"คุณเฉิน กลางดึกก็ยังยุ่ง?"โจวยี้ฉวนเฉินจิ
ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 35
ความเงียบของเธอทำให้หัวใจของเจียงฉีอันหวาดหวั่น เหมือนรองรองแม่ทัพว่าไว้ ในช่วงสงครามยาแพงมากๆ แม่นางอาจจะไม่ช่วยเขาถือกล่องด้วยมือเดียว มืออีกข้างเปิดคลุมเสื้อคลุม คุกเข่าลงไปก่อน"ถ้าแม่นางยินดีช่วยเหลือ ข้ายอมทุกเงื่อนไข...""อย่าๆๆ!"เฉินจินเยว่รีบยื่นมือไปประคองเขาเธอเติบโตกับสังคมสังคมนิยมมีในการคิดเห็นเท่าเทียมกัน อยู่ๆมีคนคุกเข้าลงมาทก็ตกใจมากมองสายตาที่เต็มด้วยความวิงวร เธอยื่นมือไปรับกล่อง"ข้ารับของมัดจำแล้ว แต่ข้าไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะซื้อได้เท่าไหร่! เพราะถ้าข้าไปซื้อยาจำนวนมากตอนกลางคืนมันโดนเด่นเกินไป!"ตอนนี้เธอเป็นคนที่ 'มีชื่อในเมือง การรับซื้อของอย่างอื่นยังพอพูดได้ ตุนยามันเป็นที่สงสัยเจียงฉีอันรู้ว่ายาทาแผลหายาก แต่ได้ยินนางรับปาก ก็ได้รู้สึกขอบคุณ"ขอบพระคุณแม่นาง!""เจ้ารอตรงนี้ ขออกไปดดเดี๋ยวกลับมา"ตั้งแต่โกดังนี้กลายเป็นจุดซื้อขายปกติ เฉินจินเยว่ก็เลยเอาเรือนเล็กไว้ที่นี่เฉินจินเยว่ไม่เปิดประตูเจียงฉีอันก็เข้าไม่ได้ แล้วเมื่อเข้ามาแล้ว ถ้าประตูไม่เอาออก เจียงฉีอันก็สามารถอยู่ในนี้มองเฉินจินเยว่ออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว ไม่ได้มองกล่องของเขาเล
ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 34
ก็ได้รวบรวมสมาธิไปสัมผัสเรือนบ้านในหัว ประตูเรือนได้ปิดเพราะเธอออกมา ตอนนี้เหมือนว่า เธอสามารถได้ยินเสียงเคาะประตูนอกนั้น?คิดไปสักพัก ไม่นานก็เดาได้ว่า เจียงฉีอันน่าจะมาแล้ว"คุณเป็นอะไร?"ฉางหงป๋อมองเธอที่เป็แหหมอลอยก็ได้ถามเฉินจินเยว่ตั้งสติอย่างรวดเร็ว "ขอโทษทนายฉาง ฉันจำได้ว่าฉันลืมปิดประตูโกดังเมื่อกี้!"ถ้าจู่ๆเจียงฉีอันปรากฏตัในห้อฝงอาหารอย่างไม่คาดคิด งั้นน่าตกใจแน่ความสำคัญตกใจเป็นเรื่องหนึ่ง แต่ถ้าความลับของเธอถูกคนอื่นๆ รู้ก็เป็นเรื่องหนึ่งเธอใช้ข้ออ้างนเพื่อรีบกลับบ้านปฏิเสธฉางหงป๋อที่จะส่งเธอและขอโทษไม่หยุด และสัญญาครั้งหน้าจะเลี้ยงข้าวเขาต่อ แล้วก็ออกไปฉางหงป๋อ "???"สับสนเล็กน้อยมื้อนี้พวกเขาสองคนนัดกันเองไม่ใช่เหรอ?สรุปคือคนหนึ่งไม่มา อีกคนกลับก่อน ทำให้เขาดูว่างมาก!…เจียงฉีอัน กลับเมืองก็ตรงไปที่ร้านนั่นแต่เปิดประตูเข้าไป ร้านก็ว่างเปล่าไม่มีอะไรเลยเหมือนครั้งที่แล้วแม่นางเฉินไม่อยู่ในร้าน เขาเข้าไม่ได้เขาจำได้ว่าวันนี้เขาสัญญากับแม่นางเฉินเพื่อมารับอาหารแห้งตอนฟ้ามืดแต่ฟ้าก็ได้มืดไปหนึ่งชั่วยามแล้วเขาไม่มาตามสัญญาเขาเปิดประตูซ้ำแล
ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 33
รองแม่ทัพตื่นตะหนก "ฝ่าบาท! ท่านจะทิ้งทหารที่ได้รับบาดเจ็บไม่ได้นะพะยะคะ!"เจียงฉีอันพูด "เรียกเขากลับมา ข้าจะคิดวิธีหายาเอง"รองแม่ทัพอยากขัดขวาง แม้ว่าเจียงฉีอันจะสามารถสั่งให้เมืองหลวงส่งยามา แต่ระยะทางก็ไกล ทหารและแม่ทัพเซียวรอไม่ไหวรองแม่ทัพก็รู้สึกตัวทันที"ฝ่าบาทนต้องการไปร้านของแม่นางเฉิน?"ตื่นเต้นดีใจสักพัก นัยน์ตาของเราก็หม่องลง"ยาในช่วงสงครามมีมูลค่ามากกว่าทองคำ แม่นางคนนั้นไม่รับทองคำ จะยอมเอายาให้เราเหรอ?"ใช่ว่าพวกเขาพวกเขาไม่เควคิดที่จะให้เจียงฉีอัน ซื้อ แต่ยาที่ช่วยชีวิตเหล่านั้น ไม่เหมือนกับอาหารพวกเขาได้รับของมากมายจากอีกฝ่าย จะโลภจนอีกฝ่ายรังเกียงก็ไม่ได้"ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ต้องลองดู"ถ้าเซียวเฉิงหยู่หายาเจอ ก็คงกลับมาแล้วสถานการณ์ของเมืองซิ่วหรงก็ไม่ดีกว่าเมืองเล็กที่พวกเขาเฝ้ารองแม่ทัพมองหน้าเขาอย่างตื่นเต้นและรับคำสั่ง "พะยะค่ะ!"เซียวเฉิงหยู่รู้แผนของเจียงฉีอัน ลังเลอยู่ครู่เขาก็กลับ ก่อนส่งเจียงฉีอันออกจากเมือง หนุ่มจ้องมองอย่างจริงจังพร้อมตาที่แดง"ถ้าฝ่าบาทสามารถนำยากลับมา เซียวเฉิงหยู่ คนนี้จะภักดีต่อท่านจนสิ้นชีพ!"ภักดีต่อฝ่าบาท แต่ไม่
ยัยล้มละลายกับประตูสู่การค้าทะลุมิติ บทที่ 32
ในขณะนี้ชายแดนได้ผ่านการสงครามใหญ่แม่ทัพเซียวคาดการณ์ได้ถูกภัยพิบัตินี้ ศัตรูก็ไม่ได้ดีกว่าพวกเขามากนักในทางกลับกัน เพราะเจียงฉีอันได้เปิดประตูสู่โลกอื่น ก็ได้มอบความหวังใหม่ให้กับทหารของตระกูลเซียว ในขณะที่ในกองทัพศัตรูก็เริ่มเกิดความวุ่นวายแล้วแม่ทัพเซียวได้นำทัพสามพันคน แอบเข้าบุกฐานกองศัตรทัพศัตรูกลางดึกในช่วงที่คนไม่ระวังศัตรูได้วุ่นวาย ไม่นานก็พ่ายแพ้ไม่สามารถรวมกำลังได้ทหารตระกูลเซียวไล่ล่า คืนนั้นก็ได้ตีทัพทหารศัตรูที่บุกเมืองซิ่วหรงราวจุดจบได้กำหนดไว้แล้วแต่ความเสียหายก็มากเช่นกันเมื่อเจียงฉีอันมาถึงที่ซิ่วหรง ก็ใกล้ค่ำแล้วภายในเมืองเงียบสงบมาก บ้านเก่าพนังผุ ที่รื้อถอดได้ก็ได้รื้อไปหมด บนถนนจะสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนประตูบ้านที่ปิดประตู ก็เป็นบ้านที่ฐานะดี แต่ก็มีไม่กี่หลังทหารกำลังทำความสะอาดสนามรบ เก็บกวาดทางที่มีหิมะสะสม ศพที่ตายบนสนามรบไม่มากนัก ศพที่ถูกแข็งตายมีมากกว่ายังมีกระดูกสีขาวที่มีเลือดเนื้อติดบ้างราวมีอะไรมาแทะจนสะอาดเจียงฉีอันมองไปทางอื่น กดดันความรู้สึกคลื้นใส้ลงไป เดินไปยังค่ายทหารหลักหมอทหารทำงานอย่างหนัก เพราะแม่ทัพเซียวก็ได้ร
