เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 5 เปย์ (เมีย)
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-12 23:53:55บทที่ 5
เปย์ (เมีย)
เพียะ!
หลังจากถอนจูบออก จู่ๆ นิวเคลียร์ก็ตบหน้าแดเนียลอย่างไม่แรงนักจนชายหนุ่มทำหน้างงเล็กน้อยก่อนที่จะถูกเธอบีบแก้ม
"โกหกเหรอ ได้กลิ่นลิปสติกผู้หญิงติดที่ปากนายอยู่นะ"
"อ่า...จมูกดีไม่พอ ปากยังดีด้วย"
"จูบกับใครมา" เธอถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดๆ แต่แดเนียลกลับยกมือขึ้นมาลูบแก้มข้างที่ถูกเธอตบเมื่อครู่
"แค่หอมแก้มเอมม่า"
"ไม่นัดกันไปเอาเลยล่ะ" คำถามประชดประชันที่เธอเอ่ยออกไปทำให้ชายหนุ่มรู้สึกพอใจอย่างบอกไม่ถูก แดเนียลกระชากตัวเธอลงมากอดแล้วประกบปากจูบต่อ เขาสอดเรียวลิ้นเข้าไปหยอกล้อเรียวลิ้นนิวเคลียร์และจบด้วยการกัดริมฝีปากล่างของเธอเบาๆ
"ก็แค่หอมแก้มตามประสาคนรู้จัก"
"คนเคยเอากันต่างหาก"
"หึ...หวงเหรอ"
"ไม่นะ แล้วนายอะหวงเหรอ ถึงตามมาดื่มที่นี่"
"ลืมอะไรไปไหมคนสวย ที่นี่ของดีแลนฉันก็ต้องมาดูแลแทนมันอยู่แล้ว"
"อ๋อเหรอ ปกติไม่เห็นจะชอบขี้หน้ากัน น้องชายแบบนายก็รู้จักช่วยพี่ทำงานด้วย...น่าประทับใจแทนพี่ดีนจริงๆ" นิวเคลียร์เย้าหยอกคนตรงหน้าก่อนจะเอนตัวไปซบอกแกร่ง
"อยากเอาดุ้นตบปากจริงๆ แต่ให้อภัยเพราะเมื่อคืนกูสุดมาก"
"พรุ่งนี้จะไปงานวันเกิดเพื่อน โอนเงินให้ด้วยสี่แสน จะซื้อกระเป๋าใบใหม่"
"อยากได้อะไรอีกไหมนอกจากกระเป๋า" แดเนียลถามอย่างยิ้มๆ แต่คำตอบที่ได้รับก็ทำเอาเขาหมดอารมณ์ทันที
"ไม่อะ กระเป๋าน่าจะมีประโยชน์สุดละ ขายได้เงินด้วย แต่เอานายไม่มีตรงไหนที่มีประโยชน์เลย"
"แล้วมึงจะรู้ว่าตัวเองคิดผิดไป"
"เหอะ!" นิวเคลียร์เลื่อนตัวลงไปนั่งข้างแดเนียลแล้วเอนตัวมาพิงไหล่เขาอีก "ไม่อยากไปซื้อของคนเดียว พรุ่งนี้พาไปหน่อยได้ไหม" เธอหันมาทำตาปริบๆ อ้อนชายหนุ่ม แดเนียลแสยะยิ้มก่อนจะเชยคางมนขึ้นแล้วกดริมฝีปากจูบเบาๆ
"ค่าจ้างคิดเป็นเอาสองยกก็พอนะ"
"ทะลึ่ง!"
"หึ..." เขาตวัดแขนโอบไหล่มนแล้วนั่งดื่มกับนิวเคลียร์ต่อจนกระทั่งถึงเวลาเที่ยงคืน สองหนุ่มสาวเดินออกมาจากคลับพร้อมกัน
"อ๊ะ!" แดเนียลรั้งตัวนิวเคลียร์เข้ามากอดแล้วหอมขมับบางหนักๆ
"พรุ่งนี้เจอกันสิบโมงเช้า ห้ามสาย ไม่งั้นจะลดเงินที่ขอไปเหลือแค่แสนเดียว"
"โอเค แล้วเจอกัน" นิวเคลียร์หันหลังเดินไปขึ้นรถอีกคันซึ่งแดเนียลเตรียมไว้ให้เธอแล้ว หญิงสาวลดกระจกลงแล้วโบกมือให้ก่อนที่จะชูนิ้วกลางใส่แดเนียล "แล้วจะโทร. หา ถ้าไม่หลับก่อน"
"อืม" แดเนียลโบกมือให้หญิงสาวก่อนจะกลับเข้าไปในคลับอีกครั้ง เขาสั่งงานลูกน้องแล้วกลับไปพักผ่อนที่ห้อง
สิบโมงตรงตามที่นัดกันไว้ แดเนียลยืนสูบบุหรี่รอนิวเคลียร์อยู่ลานจอดรถชั้นใต้ดินที่นัดหมายกันไว้เมื่อสิบนาทีที่แล้ว
"มาเร็วเหมือนกันนิ" นิวเคลียร์เดินเข้ามาหาแดเนียลด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่เขากับยืนมองเธอราวกับกำลังพิจารณาอะไรสักอย่าง "ทำไม มีอะไรผิดปกติเหรอ?" นิวเคลียร์ก้มมองตัวเองพลางหมุนตัวหนึ่งรอบ
"แค่แปลกใจ"
"ยังไง"
"ไม่เคยเห็นแต่งตัวแบบนี้สักที มันก็น่ารักอีกแบบ" ก็พอดีวันนี้เธอขี้เกียจแต่งตัวเวอร์วัง เลยหยิบเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนขาสั้นมาใส่ และปล่อยผมยาวดัดลอนช่วงปลายก็แค่นั้น หน้าก็แต่งบางๆ เพราะเดี๋ยวก็ต้องอาบน้ำเตรียมไปงานวันเกิดเพื่อนอีก
"ขี้เกียจแต่งตัว เอาง่ายๆ แบบนี้แหละ เขาคงให้เข้าร้านอยู่หรอก"
"หึ..."
"แต่นายไม่ต้องซื้อให้ก็ได้นะ ฉันแค่พูดเล่น" แดเนียลเชิดหน้าไปที่ประตูฝั่งข้างคนขับเป็นเชิงบอกให้นิวเคลียร์ขึ้นรถ เมื่อเข้ามาในรถแล้วเขาก็หยิบบัตรเครดิตออกจากกระเป๋าสตางค์ใบหรูโยนให้เธอ
"แต่กูจริงจัง" เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก เธอจึงรับบัตรเครดิตมาเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจแดเนียล เพราะถ้าปฏิเสธก็คงจะโดนยัดเยียดให้เหมือนเดิม เขามันเอาแต่ใจตัวเองที่สุด
เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้า แดเนียลก็จับมือนิวเคลียร์เดินตรงไปยังช็อปขายกระเป๋าแบรนด์เนมที่ตั้งใจพาเธอมาซื้อ เขายืนรอนิวเคลียร์คุยกับพนักงาน หางตาก็เหลือบเห็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่กำลังเดินเข้ามาในช็อป แดเนียลเบือนหน้าหนีด้วยความเบื่อหน่าย
"โลกมันกลมหรือพื้นที่มันแคบวะ ทำไมต้องเจอมึงที่นี่ตอนนี้ด้วย"
"กูมาซื้อของใช้" ดีแลนตอบน้องชายหน้านิ่ง เขายกยิ้มรับไหว้หญิงสาวเพื่อนสนิทน้องชายและเอ่ยถาม "คนสวยมาซื้ออะไรครับ"
"มาดูกระเป๋าค่ะ พอดีอยากได้กระเป๋าสะพายออกงานเย็นนี้" ดีแลนพยักหน้าอย่างยิ้มๆ พลางปรายตามองน้องชายที่เอาแต่พ่นลมหายใจฟึดฟัดอยู่ข้างๆ เขา
"งั้นพี่ไม่กวนดีกว่า เหมือนใครบางคนมันจะขาดใจตายแล้วถ้าพี่ยังยืนอยู่ที่นี่" ดีแลนยิ้มให้นิวเคลียร์แล้วหันหลังเดินออกมาจากช็อปกระเป๋าแบรนด์เนม นิวเคลียร์ยิ้มให้ชายรุ่นพี่แล้วหันมาถลึงตาใส่แดเนียล
"เป็นอะไรมากไหมนายอะ ทำตัวเหมือนเป็นผัวฉัน" เธอหันไปเลือกของที่อยากได้อีกสองสามชิ้น เมื่อได้ของที่ต้องการแล้วก็ให้แดเนียลถือให้
"เดี๋ยว" แดเนียลคว้ามือนิวเคลียร์ไว้ มุมปากหนายกยิ้มบางๆ ทั้งที่อีกฝ่ายรอฟังเขาพูดอยู่ "เดี๋ยวก็รู้เอง ไม่ต้องทำหน้าสงสัยขนาดนั้นหรอก" แดเนียลไม่ยอมพูดอะไรแล้วพานิวเคลียร์ไปที่ที่หนึ่ง
"เดี๋ยวนะ พามาโชว์รูมรถ?"
"ซื้อรถ"
"ฮะ! จะบ้าเหรอ รถอะไรของนายเยอะแยะเนี่ย" หญิงสาวกอดอกแล้วพ่นลมหายใจออกเบาๆ รู้ว่ารวยแต่จะใช้เงินเหมือนพรุ่งนี้โลกแตกก็ไม่ได้ปะวะ นิวเคลียร์กลอกตามองบน ก่อนจะถูกแดเนียลลากแขนลงจากรถ เขาโอบหลังเธอแล้วพาเดินดูรถหรูที่จอดเรียงกันอยู่ห้าคัน
"ชอบคันไหน" แดเนียลเอ่ยถามคนข้างกาย นิวเคลียร์ชี้ไปที่รถคันสีขาวเพราะเป็นสีที่เธอชอบอยู่แล้ว แดเนียลพยักหน้าให้แล้วเดินไปเปิดประตูรถ "ลองเข้าไปนั่งดูสิ"
"ไม่เอา รถนายก็ลองนั่งเอง"
"แต่เธอจะได้นั่งเบาะข้างคนขับตลอด" นิวเคลียร์ชะงักไปชั่วครู่กับคำพูดนั้น มันหมายความว่าเธอต้องไปไหนมาไหนกับแดเนียลตลอดสินะ "ยืนอ้าปากอยู่ทำไม ฉันตั้งใจพามาเลือกรถเพราะไม่อยากฟังเธอบ่นว่าเบาะแข็ง ปวดขาปวดเข่า"
"ไม่เอา ไม่ใช่รถฉัน นายอยากซื้อก็เลือกเองเถอะ" นิวเคลียร์จะเดินออกมาแต่ฝ่ามือหนากลับยื่นมาจับท้ายทอย เขารั้งตัวเธอเข้ามาหาตัวเองจนแผ่นหลังบอบบางชนกับอกแกร่งอย่างแรง
"อย่าเรื่องมาก เลือกไป" แดเนียลกระซิบบอกเสียงพร่าอย่างเอาแต่ใจ นิวเคลียร์ตีสีหน้าเรียบนิ่ง ก้าวเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับของรถลัมโบร์กินีคันสีขาว "เป็นไง" แดเนียลนั่งลงข้างประตูและวางมือไว้บนหน้าขาขาวเนียน ลูบไล้เบาๆ ขณะเดียวกันก็สำรวจภายในรถด้วยก่อนหยุดสายตาไว้ที่ใบหน้าบูดบึ้งแต่เขาเลือกที่จะไม่สนใจ
"คันนี้เลยไหม หรือเลือกคันอื่นก่อน?"
"เอาคันนี้ ชอบสีขาว"
"อืม โอเค เอาคันนี้แล้วกัน" แดเนียลดึงนิวเคลียร์ลุกออกมาแล้วพาเธอไปหาพนักงานขายที่นัดกันไว้แล้วพร้อมจ่ายเงิน
"รวยมากเหรอ"
"ก็รวยพอสมควร รวยพอที่จะให้เงินเธอซื้อกระเป๋าได้พันๆ ใบ"
"แหวะ! ขี้อวด"
"หึหึ.."
บทที่เกี่ยวข้อง
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 6 ผู้ชายร้ายกาจ
บทที่ 6 ผู้ชายร้ายกาจหลายนาทีที่แดเนียลนั่งเซ็นเอกสารเกี่ยวกับการซื้อรถจนมันเสร็จสิ้น นิวเคลียร์ลุกขึ้นยืนและบิดตัวเบาๆ เพื่อไล่ความเหนื่อยล้าที่ต้องนั่งรอชายหนุ่มนาน"ไปยัง ว้าย!" เธอหลุดเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจจนพนักงานหลุดเสียงร้องตามด้วย ก็จู่ๆ พ่อตัวดีก็โยนกุญแจรถลัมโบร์กินีมาให้เธอโดยไม่ทันตั้งตัว หากรับไว้ไม่ได้จะทำยังไง ใครก็รู้ว่ามันแพงแค่ไหน นิวเคลียร์ขมวดคิ้วยุ่ง "อะไรของนาย อยากเสียเงินเพิ่มเหรอ" เธอถามหน้าเครียดไม่ได้กำลังยิ้มพอใจเหมือนคนตรงหน้า"ลองขับหน่อย" ว่าจบแดเนียลก็เปิดประตูก้าวเข้าไปนั่งรอนิวเคลียร์ในรถ เธอก้มมองกุญแจในมือแล้วกลอกตาไปมา"อย่ามาร้องเป็นแต๋วแตกให้ได้ยินก็แล้วกัน""ไม่เคยอยู่แล้ว" หลังจากคาดเข็มขัดเสร็จ นิวเคลียร์ก็สตาร์ตรถ เธอหลุดยิ้มแล้วค่อยๆ ขับรถลงมาจากโชว์รูม เมื่อถึงถนนใหญ่ก็เหยียบคันเร่งขับกลับคอนโดอย่างเร็ว เธอค่อนข้างชอบความเร็วเพราะมันท้าทายดี ในขณะที่แดเนียลนั่งมองหน้าเธออย่างยิ้มๆ"ชอบไหม" เขาถาม"ชอบอะไร" เธอละสายตาจากทางข้างหน้ามาถามกลับ แดเนียลยกมือขึ้นมาลูบผมนิวเคลียร์เบาๆ ก่อนจะรั้งใบหน้าเธอมาจูบหนักๆ ขณะที่เธอขับรถอยู่ ความไม่ท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-13ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 7 เอาแต่ใจ
บทที่ 7เอาแต่ใจหญิงสาวเบ้ปากใส่อย่างเอือมระอาใจกับรอยยิ้มร้ายกาจนั้น นี่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเหรอ ไม่กระดากปากตัวเองสักนิดหรือไงนะ“ฉันจะกลับก่อน”“กลับไหน” แดเนียลถามนิวเคลียร์ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แต่เธอกลับมองว่านั่นคือการแสดง มันน่าปรบมือให้จริง ๆ กับการแสดงเป็นไม่รู้ไม่เห็นของเขา “ทำหน้าแบบนั้นทำไม” แดเนียลเอ่ยถามอีกครั้งทั้งที่คำตอบแรกยังไม่ได้รับ“ก็ระอาใจกับสิ่งที่แกทำไง ทำเป็นไขสือเหรอ ไม่ตลก”“อ่า...เธอแม่งรู้ทันฉันไปซะทุกเรื่องจริง ๆ สินะ นั่นก็แปลว่าเราสองคนรู้จักนิสัยสันดานกันดีแล้วใช่ไหม” แดเนียลยกมือขึ้นมาเกลี่ยแก้มนวลเบา ๆ อย่างหยอกล้อแต่กลับถูกนิวเคลียร์ปัดออก เธอขมวดคิ้วใส่เขาแล้วพูดประโยคหนึ่งออกไป“นายกำลังล้ำเส้นฉัน” ประโยคนั้นทำมือหนาที่กำลังลูบไล้เรือนแก้มนวลต้องชะงักค้าง แดเนียลชักมือกลับอย่างหงุดหงิด “เลิกบงการชีวิตฉันได้แล้ว เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”“แต่เราสองคนเอากันทุกวัน แบบนี้เขาเรียกอะไร”“เลิกเอาเรื่องนั้นมาอ้างสักทีเถอะ นายยกมันมาอ้างเพื่อจะเอาแต่ใจกับฉันตั้งกี่ครั้งแล้ว มันน่าเบื่อรู้ไหม”“ฮึ! เบื่อ?” แดเนียลหันมาสบตากับนิวเคลียร์ด้วยสายตาด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-13ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 8 ไม่รู้ใจตัวเอง
บทที่ 8ไม่รู้ใจตัวเองหลายชั่วโมงต่อมา ภายในห้องพักสุดหรูหราถูกปกคลุมด้วยไอความเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศและความเงียบเคล้ากับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่อยู่ในแก้วในมือของแดเนียล ไม่รู้ว่านิวเคลียร์ทำเขาอารมณ์เสียตั้งแต่ตอนไหนแต่ว่าตอนนี้เขารู้สึกหงุดหงิดใจมาก“แม่ง..”“นายครับ คุณดีแลนมาครับ” ลูกน้องคนสนิทเขาเดินเข้ามารายงานเสียงเรียบแล้วก้มหน้า แดเนียลละสายตาจากแก้วเหล้าแล้วถอนหายใจกับคำรายงานของลูกน้อง ร้อยวันพันปีไม่โผล่หัวมาหาน้อง วันนี้ฝนคงตกห่าใหญ่ไม่ก็พายุเข้า“มันมาทำไม ว่างมากหรือไง” เขาย้อนถามลูกอย่างเหนื่อยหน่าย“เออ กูว่างมากเลยแวะมาดูน้องสารเลวหน่อย” ผู้เป็นพี่กอดอกยกยิ้มมองสภาพผู้เป็นน้อง ก่อนที่จะพยักหน้าให้ลูกน้องแล้วเดินเข้าไปหาแดเนียล “เพราะอะไร?” เสียงเข้มของมาเฟียหนุ่มเอ่ยถามน้องชายที่เงียบผิดปกติ เพราะถ้ามันปกติป่านนี้คงตอบกลับเขาไม่ก็หลอกด่าเขาไปแล้ว“เปล่า”“กูจะพยายามเชื่อคำโกหกมึงแล้วกันนะ” ผู้เป็นพี่ชายกระตุกยิ้มมุมปากกับคำโกหกคำโตที่น้องชายบอกมา เขากับแดเนียลอายุห่างกันสองปีก็จริงแต่สองคนเติบโตมาด้วยกัน ไอ้เรื่องโกหกของแดเนียลเป็นเรื่องเดียวที่เขามักเป็นผู้ชนะที่ดูออ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-13ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 9 เจ้าอารมณ์
บทที่ 9 เจ้าอารมณ์พอดีแลนกลับไปแล้วภายในห้องก็กลับสู่สภาวะเดิม ความเงียบเข้ามาปกคลุม ร่างหนาทรุดนั่งลงกับโซฟาตัวเดิม แววตาพร่าพรายไร้จุดโฟกัสอย่างจริงจัง แดเนียลเอนหลังพิงกับพนักโซฟา เงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก แต่กลับมีบางสิ่งเรียกความสนใจจากเขาให้หันไปมอง แดเนียลเอี้ยวหน้าไปมองกิ๊บติดผมที่นิวเคลียร์มาลืมไว้ที่ห้องและเขาไม่มีโอกาสเอาไปคืนให้เธอสักทีจนกระทั่งวันนี้ มันคงไม่สำคัญอะไรแล้วมั้ง...แกรก...ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง แดเนียลขมวดคิ้วแน่นเมื่อคนที่เปิดประตูเข้ามาคือดีแลน “อะไรของมึงอีกดีน” แดเนียลชักสีหน้าใส่ผู้เป็นพี่อย่างสะกดกลั้นอารมณ์หงุดหงิดไม่ให้ระเบิดออกไปในตอนนี้“ไปดื่มไหม” เหตุผลที่เขายังไม่กลับเพราะยังไม่อยากทะเลาะกับซัมเมอร์ตอนนี้เลยต้องถ่อมาหาน้องชายที่นี่ แม้ว่าสีหน้าน้องจะอยากต้อนรับมากก็เถอะ ยอมทนหน้าด้านหน่อยเพราะไม่มี...ที่ไปแล้วจริงๆ หากไปดื่มกับเพื่อนก็กลัวเมียโกรธไปกว่านี้ แม่งเขามีสิทธิ์เลือกอะไรไหมวะเนี่ย“จะยืนทำหน้าครุ่นคิดอีกนานไหมวะ มึงเป็นห่าอะไร” ถ้อยคำหยาบคายมาเต็มแต่นั่นก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ปกติที่ว่าตอนลับห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-13ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 10 ไปกันใหญ่
บทที่ 10ไปกันใหญ่มือหนากำหมัดแน่น นี่เธอเล่นเปลี่ยนทั้งรหัสและยังไม่ยอมรับสายเขาเหรอนิวเคลียร์! เธอจะท้าทายเขามากไปแล้วติ้ง!เสียงประตูลิฟต์เปิดออก แดเนียลหันไปมองเจ้าของร่างบางที่เพิ่งก้าวออกมาจากลิฟต์ด้วยสายตาดุดัน แต่ยิ่งเดือดจัดเพราะมีหนุ่มหน้าอ่อนเดินตามหลังเธอมาติดๆ แถมยังเอามือโอบเอวบางที่เขาเคยโอบกอดมาแล้ว แดเนียลกำหมัดแน่นจนแขนสั่น“ถ้านายรู้ว่าฉันเป็นใคร นายจะไม่ทำแบบนั้นแน่นอน” มาเฟียหนุ่มผ่อนคลายสีหน้าแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอย่างสบายใจเฉิบ น้ำเสียงที่แฝงด้วยการข่มขวัญอีกฝ่ายและแสดงความเป็นเจ้าของพ่นออกมาเรื่อยๆนิวเคลียร์สะบัดมือไปมาไล่ควันบุหรี่ เธอเหมือนจะหายใจไม่ออกและจะอ้วกกับกลิ่นมัน ทั้งที่ก็คุ้นเคยดีตอนอยู่กับแดเนียลเขาก็สูบแบบนี้ แต่ทว่าตอนนี้กลิ่นของมันกลับสร้างปัญหาให้มากๆ“แดนหยุดแล้วดับบุหรี่เดี๋ยวนี้” เธอออกคำสั่งเสียงเบาพลางป้องปากไอด้วย “ฉันเหม็นควันบุหรี่” นิวเคลียร์ยังไม่หยุดสะบัดมือไล่ควัน แต่ทว่าเสียงหัวเราะ ‘หึ’ ก็หลุดออกจากปากร่างสูง“เมื่อก่อนชอบไม่ใช่หรือไง เดี๋ยวนี้ทนดมไม่ได้แล้ว?”“นี่คุณ”“ไม่เสือกเรื่องผัวเมีย” แดเนียลยอมทิ้งบุหรี่ทั้งที่ยั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-13ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 11 พยายาม (ไม่มากพอ)
บทที่ 11พยายาม (ไม่มากพอ)แดเนียลกลับมาที่คอนโดส่วนตัวหลังจากกลับจากคลับ เขาเดินมานั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่นก่อนที่จะจุดบุหรี่สูบระบายความเครียด ครั้นจะโทร. หานิวเคลียร์ เขารู้อยู่เต็มอกว่าเธอคงไม่รับสายอีกตามเคย แต่มันรู้สึกคันยุบยิบที่หัวใจและอยากทำอะไรสักอย่างที่ดีกว่ามานั่งเอกเขนกอยู่ในห้อง“เอาไงวะ” มาเฟียหนุ่มพ่นควันบุหรี่ออกมาลอยคละคลุ้งในอากาศแล้วคาบไว้ที่ปาก เขากดโทร. หาลูกน้องคนสนิทและสั่งงาน(นายให้ผมตามคุณนิวทำไมครับ)“กูสั่งให้ทำก็ทำ”(ครับนาย แล้วแบบนี้คุณนิวจะไม่โวยวายเหรอครับ ถ้าเกิดจับได้ขึ้นมานายอาจจะซวยเอานะครับ) ลูกน้องหนุ่มเตือนสติผู้เป็นนาย“กูสั่งก็ทำ แต่ถ้ามึงยังไม่หยุดพูดอะไรที่ไม่เข้าหูกูจะกรอกกระสุนใส่ปากมึง!” เสียงเข้มเจือด้วยความหงุดหงิดส่งทอดไป ลูกน้องหนุ่มตอบกลับอย่างเข้าใจแจ่มแจ้งก่อนจะวางสายผู้เป็นนาย “หรือกูควรทำยังไงวะแม่ง เอาใจยากฉิบหาย!” แดเนียลหัวเสียไม่น้อย เขาเองก็คิดไม่ตกที่นิวเคลียร์เป็นแบบนี้วันต่อมา“เอากระเทียมมาดิ๊!” คำสั่งถูกส่งทอดออกไปหาลูกน้องที่กำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมเครื่องปรุงรสให้เจ้านาย ซึ่งไม่รู้ผีเข้าหรืออะไรดลใจให้เข้าครัวแต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-13ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 12 อยากเอาใจ
บทที่ 12อยากเอาใจ15:00นิวเคลียร์ดันตัวลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิด้วยอาการวิงเวียนศีรษะ “นอนเยอะเหรอ…เวียนหัวไม่หายสักที” ไอ้อาการเวียนหัวเป็นมาตั้งแต่เช้า และตอนนี้ยังไม่มีข้าวสักเม็ดตกถึงท้อง ท้องมันร้องเพราะหิว แต่ปากเธอดันกลืนอะไรไม่ค่อยลง กินได้ก็แต่ผลไม้รสเปรี้ยวเท่านั้นพรึบ!เสียงดังมาจากห้องนั่งเล่นทำให้เธอต้องออกมาดู เท้าเรียวชะงักกับภาพเบื้องหน้า ท้องมันเริ่มร้องประท้วงเพราะอาหารละลานตาตรงหน้า แต่พอเห็นใบหน้าระรื่นของแดเนียลความอยากอาหารก็ลดลงจนไม่อยากเอาอะไรเข้าปาก“เดี๋ยวดิ” มาเฟียหนุ่มรีบวิ่งมารั้งแขนคนตัวเล็กไว้แน่น “รู้ว่าไม่พอใจแต่มากินข้าวก่อน” นิวเคลียร์แกะมือหนาออกจากแขนแล้วเหลือบตามองรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั้นอย่างไม่ชอบใจ หากเขาจะแสร้งทำดีเพียงเพราะเธอกำลังโกรธอยู่ เขาคิดผิดแล้วละที่ทำแบบนี้เพราะมีแต่จะโกรธเขาเข้าไปอีก“มาทำไม”“มาดูแล”“ไม่ได้ต้องการ”“ตอนนี้เลิกประชดก่อน ไปกินข้าว” เขาไม่สนว่านิวเคลียร์จะทำหน้ายังไง จูงมือเธอมานั่งลงโซฟาแล้วตักอาหารใส่จานยื่นให้ “กินข้าวเอาแรงมาเถียงกูก่อนก็ดี ถ้าไม่กินข้าวไม่มีแรงเถียงไม่รู้ด้วยนะ” ไม่อยากเชื่อกับหูตัวเองว่าจะได้ยินคำพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-13ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 13 สงสัย
บทที่ 13สงสัย03:00หลังกลับมาจากคลับคำพูดของพีททำให้เขานอนไม่หลับตลอดทั้งคืน แดเนียลผุดลุกขึ้นเดี๋ยวก็นอนลงเพราะคำพูดเพียงคำเดียว ‘ท้อง’ คำนี้ทำเอาเขาขนลุกซู่ทั้งที่ยังไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป เพียงคิดในใจก็ทำเอาร่างกายสั่นสะท้าน “ถ้านิวท้องจริงๆ จะทำยังไงวะ หรือกูคิดมากไปเอง” เขาอาจจะคิดไปก่อนเหตุครืด~โทรศัพท์สั่นครืดหนึ่งเรียกความสนใจจากแดเนียลให้หันมอง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านข้อความนั้น หัวคิ้วหนาขมวดยุ่งเข้าไปอีกเพราะเป็นข้อความจากนิวเคลียร์ที่ส่งสติกเกอร์มาในไลน์ เขารีบพิมพ์ข้อความตอบกลับอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงกดโทร. หานิวเคลียร์เพราะรอเธอตอบกลับมาไม่ไหว“เป็นอะไร” ประโยคแรกที่เขาเอ่ยถามคนปลายสายที่เงียบไปจนน่าใจหาย รออยู่พักใหญ่นิวเคลียร์ถึงตอบกลับมา(อื้อ~ โทร. มาทำไมเนี่ย คนจะนอน!)“ก็เธอทักมาในไลน์” คราวนี้เขายิ่งงงเข้าไปใหญ่ หรือตาฝาดไปเหรอ? เมื่อคิดแบบนั้นแล้วแดเนียลจึงเปิดดูข้อความล่าสุดที่นิวเคลียร์ส่งมา “เธอทักมาจริงๆ ฉันมีหลักฐาน”(ฉันจะทักหานายทำไม ในเมื่อฉันนอนอยู่เนี่ย) หญิงสาวเถียงกลับและยืนยันว่าเธอนอนอยู่จริงๆ ไม่ได้จับโทรศัพท์มือถือเลย“ละเมอเหรอ” แดเนียลตั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-13
บทล่าสุด
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ ตอนพิเศษ
ตอนพิเศษเนญ่านั่งเล่นของเล่นอยู่ในคอกกั้นเด็ก ขณะที่แดเนียลกำลังขมวดคิ้วยุ่งกับการต่อของเล่นที่พี่ชายตัวดีซื้อมาให้หลานสาว“คิดว่ากูฉลาดมากเหรอ ซื้อของที่มันต่อยากมาให้แบบนี้อะ” เขาต่อสายหาพี่ชายทันทีเพราะพยายามต่อแล้วมันก็ล้มเหลวทุกครั้ง ดีแลนแค่นหัวเราะในลำคออย่างขำขันที่ไม่ใช่เรื่องที่แดเนียลโง่ต่อของเล่นไม่ได้ แต่ขำตรงที่น้องชายโทร. มาหาเพราะต่อของเล่นไม่ได้แล้วหัวเสีย(คนฉลาดเขาจะอ่านคู่มือก่อนประกอบนะ)“ก็อ่านแล้วไอ้เหี้ย ต่อยากฉิบหายเลย”(เอาไว้ว่างจะเข้าไปหาแล้วกัน)“ช่วยมาทีเถอะ”“คุณพ่อพูดไม่เพราะ” เนญ่าลุกขึ้นเดินมานั่งลงตรงหน้าพ่อ เธอเงยหน้ามองพ่อแล้วทำหน้าดุใส่ เลียนแบบแม่ที่ชอบทำหน้าดุตอนที่พ่อพูดไม่เพราะ “ต้องโดนตีนะคะ” ว่าจบหนูน้อยก็ฟาดแขนพ่อเบาๆ สองที ทำเอาคนที่อยู่ในสายระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างหนัก แถมยังให้ท้ายกันอีกด้วย(ลุงอนุญาตให้ตีปากพ่อได้นะลูก พ่อหนูชอบพูดไม่เพราะ) เนญ่าอมยิ้มที่ได้ยินเสียงลุงดีแลน เธอแบมือขอโทรศัพท์จากพ่อเพราะอยากคุยกับลุง“อยากคุยกับลุงหนูต้องหอมแก้มพ่อก่อน”“หอมแก้ม” เด็กน้อยเขยิบตัวไปนั่งลงบนหน้าตักพ่อแล้วหอมแก้มซ้ายขวาไปฟอดใหญ่จนน้ำล
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 30 บทส่งท้าย เติมเต็มให้กันและกัน
บทที่ 30บทส่งท้าย เติมเต็มให้กันและกัน"เนญ่าขา" เสียงหวานของแม่ทำให้เนญ่าที่ตั้งท่าจะงอแงรีบคลานไปหาแม่และอ้าแขนออกกว้างเพื่อให้นิวเคลียร์อุ้ม เธอเบะปากร้องไห้แล้วชี้ไปหาพ่อคล้ายว่าจะฟ้องแม่ว่าพ่อแกล้ง"พ่อเปล่าทำเลยนะ ก็หนูคลานแล้วล้มเองอะลูก" มาเฟียหนุ่มรีบอธิบายให้แฟนสาวฟัง แต่กระนั้นเนญ่าก็ยังไม่หยุดร้องไห้เหมือนเจ็บปวดนักหนา เธอซบหน้าลงกับคอแม่ ทว่าในตอนที่นิวเคลียร์ไม่ได้มองเธอกลับคลี่ยิ้มให้พ่อ "นั่น!" แดเนียลโพล่งขึ้นพลางชี้นิ้วไปหาลูกสาวจนนิวเคลียร์ตกใจมองหน้าลูก"อะไรแดน""ลูกแสยะยิ้ม ร้ายกาจมากเนญ่า""หึหึ…แล้วลูกใครละคะ ลูกพ่อก็ได้พ่อมานั่นแหละ""เออนะ งั้นมานี่เลย" ทำท่าจะอุ้มแต่เนญ่ากลับปีนขึ้นไปขี่คอแม่แล้วกรีดร้องออกมาเสียงดังด้วยเพราะกลัวพ่อจับได้ "เด็กน้อย" แดเนียลยิ้มตามลูกจนตาหยี"แดน""ว่า?""เราไปเที่ยวทะเลไหม ยายหนูน่าจะไปเที่ยวกับเราได้แล้ว""เอาสิ""เที่ยวทะเลไหนดี""ทะเลที่ไทยเนี่ยแหละ ภูเก็ต? กระบี่? หรือไม่ก็ใกล้บ้านเราที่สุดเลยชลบุรี""งั้นเราไปเที่ยวทะเลภูเก็ตกันดีกว่า นายมีญาติที่นั่นด้วยนี่" แดเนียลพยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะรั้งตัวคนรักลงมานั่งบนหน้าตักต
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 29 ความสุข
บทที่ 29ความสุขหลายนาทีต่อมาแดเนียลยิ้มหน้าระรื่นเดินเข้ามาในสวนหลังบ้าน ทุกคนหยุดเคลื่อนไหวแล้วหันไปมองเขาพร้อมกัน เนญ่ากรีดร้องเสียงหลงเมื่อเห็นหน้าพ่อ"หายหัวไปไหนมา" ดีแลนถามน้องชายแต่แดเนียลกลับไหวไหล่ใส่น้อย ๆ เดินผ่านหน้าพี่ชายไปหาลูกสาวตัวน้อย"อยู่กับคุณย่าเล่นสนุกไหมครับ""หายไปไหนมาเนี่ย ไม่ใช่พาว่าที่ลูกสะใภ้แม่ไปทำอะไรมิดีมิร้ายนะแดน" แดเนียลอมยิ้มแล้วเคลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่"โธ่แม่ ผมกับนิวไม่มีเวลาจู๋จี๋กันเลยนะครับ แทบจะไม่ได้พักกันเลย""แกเนี่ยจริงๆ เลยนะแดน""ขอนิดหนึ่งนะ""แล้วจะเอายังไงกันสองคนเนี่ย" ขวัญข้าวหันไปถามลูกชายคนโต ดีแลนเลิกคิ้วเป็นคำถาม "แกสองคนจะเอายังไง อายุก็ไม่น้อยแล้วนะ""แม่หมายถึงอะไร""ก็เรื่องแต่งงานยังไงล่ะ ผู้หญิงเรามีแต่เสียหาย" ประโยคสุดท้ายขวัญข้าวหันมองหน้าซัมเมอร์"จริงๆ หนูคุยกับพี่ดีนไว้แล้วค่ะ" พอเห็นเธอว่าแบบนั้นขวัญข้าวจึงพยักหน้าให้ เธอเองก็ไม่อยากบีบบังคับลูกเพราะโตกันหมดแล้ว แต่เพราะเป็นห่วงความรู้สึกว่าที่ลูกสะใภ้ทั้งสองมากกว่า"แล้วเราล่ะ" เมื่อเห็นนิวเคลียร์เดินเข้ามาพอดิบพอดีขวัญข้าวจึงเอ่ยถาม หญิงสาวทำหน้างง
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 28 แม่ของลูก NC
บทที่ 28แม่ของลูก NCเช้าแสนสดใสของวันที่ต้องพาลูกน้อยไปเยี่ยมปู่กับย่าที่บ้านหลังใหญ่ แดเนียลกับเนญ่ายังคงนอนอยู่บนเตียงท่าเดียวกัน แถมยังทำคิ้วขมวดเหมือนกันอีกต่างหาก นิวเคลียร์อมยิ้มอย่างนึกเอ็นดูสองพ่อลูก ไม่แปลกใจเลยที่คนอื่นจะทักแรงว่าลูกสาวไม่เหมือนเธอเลย ทั้งรอยยิ้มและโครงหน้าได้แดเนียลมาเต็มๆ จะมีก็แต่รอยยิ้มสดใสที่เนญ่าได้จากเธอไป"แดน เช้าแล้วนะไหนบอกว่าจะพาไปบ้านแม่แต่เช้าไง" เธอเขย่าขาแดเนียลเบาๆ เป็นการปลุกให้ตื่น แต่ไม่ว่าจะปลุกด้วยวิธีไหนเขาก็ยังนอนนิ่งทั้งพ่อทั้งลูกขี้เซากันมากๆ "งั้นนิวไปอาบน้ำแต่งตัวรอนะ" เธอหันหลังให้ไม่ถึงนาที แดเนียลก็พึมพำเสียงพร่า"เมื่อกี้น่ะ…แทนตัวเองว่านิวน่ารักดีนะ""ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่" นิวเคลียร์ขมวดคิ้วถาม"เมื่อครู่ ตอนที่เธอบอกว่าจะไปอาบน้ำรอ""อา…งั้นพาลูกไปอาบน้ำด้วยแล้วกัน""ไม่อยากไปเลยอะ เนอะลูก" แดเนียลโอบกอดเนญ่าที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างกายไว้หลวมๆ ก่อนที่จะหอมแก้มเธอฟอดใหญ่จนตื่น เด็กน้อยลืมตาขึ้นมองหน้าพ่อแล้วคลี่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี เนญ่ามักจะยิ้มหวานละมุนให้พ่อกับแม่ทุกครั้งที่เธอตื่นนอน และยังยอมให้พ่อพาไปอาบน้ำแปรงเหงือกอย่างว
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 27 สุดหวง
บทที่ 27สุดหวงหลายเดือนต่อมา"คิ้วขมวดแบบนี้หมายความว่ายังไงลูก" แดเนียลขมวดคิ้วตามลูกสาวตัวน้อย เล่นกับพ่อได้ไม่ถึงนาทีเธอก็ขมวดคิ้วเป็นปมแถมยังทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาอีก "มันต้องผ่อนคลายนะลูก ผ่อนคลายนะครับ" เสียงของพ่อพร้อมกับสัมผัสของฝ่ามือหนาที่แนบลงสองแก้มป่องทำให้เนญ่ายิ้มออก เธอหัวเราะชอบใจที่เห็นพ่อทำสีหน้าตลกๆ"ยิ้มหวานจริงเชียวคนสวย""อ้าว" แดเนียลเงยหน้ามองพี่ชายกับเลขาฯ คนสวยอย่างเป็นคำถาม "มาหากู?""อย่าสำคัญตัวขนาดนั้น""ไม่ได้มาหาแล้วมาทำไม""เลิกกวนตีนแล้วส่งตัวเนญ่ามาให้กูอุ้ม" ดีแลนอ้าแขนรอรับตัวหลานสาว แต่ทว่าน้องชายตัวดีไม่ยอมให้เขาอุ้ม แถมยังเดินหนีอีกต่างหาก"ก็บอกไปแล้วว่าอยากได้ก็ไปทำเอาเอง มาขออุ้มลูกคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง" ดีแลนพยายามสะกดกลั้นความโกรธไว้ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะหันมองหน้าซัมเมอร์ "แค่อยากมาหาเนญ่า?" แดเนียลถามพี่ชายอีกครั้ง"อืม ซัมอยากมาเล่นกับหลาน""อา…เธอควรจะมีลูกให้เขาได้แล้วนะซัม จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับลูกฉันแบบนี้""แดน" ผู้เป็นพี่กดเสียงต่ำเรียกชื่อน้องชายเป็นการเตือน"เอาเถอะๆ ไหนๆ ก็มาแล้ว" คราวนี้แดเนียลยอมให้ดีแลนอุ้มหลาน แต่ทว่าใ
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 26 กำลังใจ
บทที่ 26กำลังใจหนึ่งเดือนต่อมา"นอนเถอะลูก นอนหลับพักผ่อนพรุ่งนี้จะได้มีแรงตื่นขึ้นมางอแงอีก" ชายหนุ่มทั้งพูดทั้งอุ้มลูกน้อยเดินไปมาอยู่ในห้องนอนในเวลาตีสองกว่าๆ เนญ่ายังตาแป๋วไม่ยอมนอนคล้ายว่าเธออยากกลั่นแกล้งพ่อกับแม่"อื้อ~" เด็กน้อยในวัยหนึ่งเดือนกว่ายังทำตาแป๋วใส่พ่อไม่ยอมนอนง่ายๆ ขณะเดียวกันพ่อกับแม่ง่วงแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ยอมรับว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่เขากับนิวเคลียร์ทุ่มเทเวลาทั้งหมดกับลูกมากๆ แทบไม่มีได้คุยกันเรื่องอื่นเลยนอกจากดูแลลูกสาว"เอาลูกมาให้ฉันอุ้มก็ได้""เธอนอนเถอะ""ไม่เป็นไร นายไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว…ไปพักเถอะ" นิวเคลียร์อุ้มลูกมาแนบอกแล้วเชิดหน้าไปที่เตียงนอนเป็นการบอกให้แดเนียลไปพักผ่อน "ไม่เป็นไรหรอก ฉันไหว" เธอย้ำชัดว่าตัวเองไหว"ปลุกด้วยแล้วกัน" เขาบอกเธอผ่านความเหนื่อยล้าแล้วไปนอนตามที่นิวเคลียร์บอก ทุกอย่างที่คิดเอาไว้พังหมดเพราะชีวิตจริงหลังได้อยู่กับลูกตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงมันไม่ง่ายอย่างที่เขาคิดเอาไว้เลย เข้าใจแล้วว่าพ่อกับแม่ต้องอดทนมากแค่ไหนที่เลี้ยงเขากับพี่ชายให้เติบโตมาได้ทุกวันนี้"หนูอย่ากวนพ่อนักเลย พ่อเขาเหนื่อยนะคะ" เด็กน้อยอ้าปากห
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 25 ยากกว่าที่คิด
บทที่ 25ยากกว่าที่คิดหนึ่งสัปดาห์ต่อมาตั้งแต่หมออนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้คือวันที่แดเนียลได้รับรู้รสชาติของการเป็นพ่อที่แท้จริง อดตาหลับขับตานอนแทบทุกวันก็ว่าได้ เวลาจะกินข้าวยังต้องกินหนึ่งคำแล้ววิ่งไปดูลูกทีหนึ่ง"ยากกว่าที่คิดไว้" เขาพึมพำกับนิวเคลียร์ขณะที่เธอปั๊มนมให้เนญ่าอยู่บนโซฟา "กว่าจะโตได้มันเหนื่อยขนาดนี้เหรอวะ""ไม่ได้เลี้ยงวันสองวันโตนะ""เข้าใจแล้ว" เขาหันไปมองนิวเคลียร์ด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าสุดๆ ขอบตางี้ดำคล้ำเหมือนคนโดนของ แต่คงจะเป็นของเนญ่าที่ทำเอาพ่อไม่ได้นอนทั้งวันทั้งคืน "เธอง่วงไหม""นิดหน่อย เดี๋ยวต้องไปซักผ้าอ้อมลูกอีก""เดี๋ยวฉันทำเอง ปั๊มนมเสร็จก็ไปนอนเถอะ""แดน…นายไหวใช่ไหม" เป็นคำถามที่นิวเคลียร์พร่ำถามเขาตลอดและเธอก็จะได้คำตอบเดิมว่า 'ไหว' "เราจ้างแม่บ้านดีไหม อย่างน้อยก็ช่วยแบ่งเบาภาระไปอีกหนึ่งอย่างนะ" ไม่ใช่ว่าไม่เคยถามเขาแต่เธอถามจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาหลอกล้อแล้ว"ไม่ เดี๋ยวเลี้ยงเอง" คำตอบเดิมๆ สีหน้าเดิมๆ ของแดเนียลทำเอานิวเคลียร์ถอดใจที่จะจ้างแม่บ้าน เพราะเขายืนยันคำเดิมว่าจะเลี้ยงเอง ทำเองก็ต้องเลี้ยงเขาให้เติบโตด้วยมือสองข้างของตัวเอง"อืม" เธ
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 24 ตกหลุมรัก
บทที่ 24ตกหลุมรักหลายชั่วโมงต่อมาแดเนียลเท้าคางมองใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกน้อยด้วยความหลงใหล ไม่รู้ว่าต้องเรียกความรู้สึกนี้ว่ายังไง ความรู้สึกที่อยากทำให้เธอมีความสุขตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาดูโลกและรู้สึกหวิวๆ ที่หัวใจคล้ายว่าตกหลุมรักซ้ำๆ ทั้งที่เพิ่งเจอหน้ากันแท้ๆ ทุกๆ การเคลื่อนไหวของเนญ่า ทำเอาหัวใจแกร่งเต้นแรงอย่างน่าประหลาดใจ"ลูกครับ" ปลายนิ้วชี้แตะลงที่ปลายจมูกเชิดของลูกสาวตัวน้อยด้วยความระมัดระวัง สัมผัสของพ่อทำให้เธออ้าปากหาวจนใบหน้าแดงซ่าน ใบหน้าที่แดงซ่านชวนให้หลงใหลจนเขาไม่อาจละสายตาไปไหนได้ "ริมฝีปากแดงซ่านเหมือนแม่หนูตอนที่ชอบทาลิปสติกที่พ่อซื้อให้เลย" แดเนียลพึมพำเสียงเบาเพราะกลัวรบกวนเวลานอนของลูกสาวและนิวเคลียร์ที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นง่ายๆ แต่เขาจะรู้ไหมว่าเธอน่ะรู้สึกตัวตื่นนานพอที่จะได้ยินสิ่งที่แดเนียลพูดกับลูกทุกอย่าง ทั้งกลั้นยิ้มทั้งกลั้นขำ"อื้อ~" เนญ่านิ่วหน้าแล้วร้องไห้งอแง ผู้เป็นพ่อเลิ่กลั่กมองไปที่นิวเคลียร์คล้ายว่าจะถามว่าเมื่อไหร่เธอจะตื่นเพราะลูกร้องไห้ ทั้งอยากอุ้มขึ้นมาโอ๋ก็กลัวทำลูกหลุดมือ"อุ้มลูกสิ" นิวเคลียร์เอ่ยบอกเสียงพร่า เธอดันตัวลุกขึ้นมานั่ง
ไฟร้ายพลาดรัก 20+ บทที่ 23 ลืมตาดูโลก
บทที่ 23ลืมตาดูโลกสองสัปดาห์ต่อมานิวเคลียร์นั่งพิงพนักโซฟามองแดเนียลเดินผ่านไปมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ "หยุดเดินได้ไหม เวียนหัว!" แดเนียลหยุดชะงักแล้วหันมองหญิงสาว"ใกล้คลอดแล้วต้องเตรียมของหลายอย่าง" ว่าจบก็เดินต่อขณะที่นิวเคลียร์ทำหน้าเหยเก เธอรู้สึกหน่วงที่ท้องและท้องก็แข็งทุกๆ สิบนาทีเห็นจะได้ พอแดเนียลเดินเสร็จเขาก็หยุดยืนอยู่ตรงหน้านิวเคลียร์พร้อมเท้าใส่เอวมองเธอ "เป็นอะไรทำไมทำหน้าเบื่อหน่ายขนาดนั้น""ก็บอกไปแล้วว่าอย่าเดินไปมามันเวียนหัว""ก็เตรียมของไงวะ""เตรียมอะไรนักหนาเนี่ย นายให้แม่บ้านเตรียมไว้แล้วเถอะแดน" นิวเคลียร์กระแทกเสียงใส่ด้วยความหงุดหงิดปนรำคาญที่แดเนียลไม่ฟังเธอพูดสักที "มานั่งตรงนี้หน่อย""ทำไม""อย่ามีคำถามมากได้ปะ ถามทุกอย่างเลย""แล้วจะหงุดหงิดทำไมวะ บอกดีๆ ก็นั่งไหม" หญิงสาวได้แต่กลอกตามองบนกับคำพูดเมื่อครู่ของชายหนุ่ม พูดดีด้วยก็เถียงพอขึ้นเสียงก็ว่า เธอคร้านจะเถียงกับเขาแล้วจริงๆ "บอกให้นั่งทำไม เป็นอะไร?" พอแดเนียลนั่งลงนิวเคลียร์ก็รีบดึงแขนเขามาดมแล้วสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ"เหนื่อย""จะเป็นลมหรือไง?""เปล่า แค่อยากได้กลิ่นนาย""ปกติก็นอนดมทุกวันอยู่แล้วน
