บทที่ 25ยากกว่าที่คิดหนึ่งสัปดาห์ต่อมาตั้งแต่หมออนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้คือวันที่แดเนียลได้รับรู้รสชาติของการเป็นพ่อที่แท้จริง อดตาหลับขับตานอนแทบทุกวันก็ว่าได้ เวลาจะกินข้าวยังต้องกินหนึ่งคำแล้ววิ่งไปดูลูกทีหนึ่ง"ยากกว่าที่คิดไว้" เขาพึมพำกับนิวเคลียร์ขณะที่เธอปั๊มนมให้เนญ่าอยู่บนโซฟา "กว่าจะโตได้มันเหนื่อยขนาดนี้เหรอวะ""ไม่ได้เลี้ยงวันสองวันโตนะ""เข้าใจแล้ว" เขาหันไปมองนิวเคลียร์ด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าสุดๆ ขอบตางี้ดำคล้ำเหมือนคนโดนของ แต่คงจะเป็นของเนญ่าที่ทำเอาพ่อไม่ได้นอนทั้งวันทั้งคืน "เธอง่วงไหม""นิดหน่อย เดี๋ยวต้องไปซักผ้าอ้อมลูกอีก""เดี๋ยวฉันทำเอง ปั๊มนมเสร็จก็ไปนอนเถอะ""แดน…นายไหวใช่ไหม" เป็นคำถามที่นิวเคลียร์พร่ำถามเขาตลอดและเธอก็จะได้คำตอบเดิมว่า 'ไหว' "เราจ้างแม่บ้านดีไหม อย่างน้อยก็ช่วยแบ่งเบาภาระไปอีกหนึ่งอย่างนะ" ไม่ใช่ว่าไม่เคยถามเขาแต่เธอถามจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาหลอกล้อแล้ว"ไม่ เดี๋ยวเลี้ยงเอง" คำตอบเดิมๆ สีหน้าเดิมๆ ของแดเนียลทำเอานิวเคลียร์ถอดใจที่จะจ้างแม่บ้าน เพราะเขายืนยันคำเดิมว่าจะเลี้ยงเอง ทำเองก็ต้องเลี้ยงเขาให้เติบโตด้วยมือสองข้างของตัวเอง"อืม" เธ
บทที่ 26กำลังใจหนึ่งเดือนต่อมา"นอนเถอะลูก นอนหลับพักผ่อนพรุ่งนี้จะได้มีแรงตื่นขึ้นมางอแงอีก" ชายหนุ่มทั้งพูดทั้งอุ้มลูกน้อยเดินไปมาอยู่ในห้องนอนในเวลาตีสองกว่าๆ เนญ่ายังตาแป๋วไม่ยอมนอนคล้ายว่าเธออยากกลั่นแกล้งพ่อกับแม่"อื้อ~" เด็กน้อยในวัยหนึ่งเดือนกว่ายังทำตาแป๋วใส่พ่อไม่ยอมนอนง่ายๆ ขณะเดียวกันพ่อกับแม่ง่วงแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ยอมรับว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่เขากับนิวเคลียร์ทุ่มเทเวลาทั้งหมดกับลูกมากๆ แทบไม่มีได้คุยกันเรื่องอื่นเลยนอกจากดูแลลูกสาว"เอาลูกมาให้ฉันอุ้มก็ได้""เธอนอนเถอะ""ไม่เป็นไร นายไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว…ไปพักเถอะ" นิวเคลียร์อุ้มลูกมาแนบอกแล้วเชิดหน้าไปที่เตียงนอนเป็นการบอกให้แดเนียลไปพักผ่อน "ไม่เป็นไรหรอก ฉันไหว" เธอย้ำชัดว่าตัวเองไหว"ปลุกด้วยแล้วกัน" เขาบอกเธอผ่านความเหนื่อยล้าแล้วไปนอนตามที่นิวเคลียร์บอก ทุกอย่างที่คิดเอาไว้พังหมดเพราะชีวิตจริงหลังได้อยู่กับลูกตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงมันไม่ง่ายอย่างที่เขาคิดเอาไว้เลย เข้าใจแล้วว่าพ่อกับแม่ต้องอดทนมากแค่ไหนที่เลี้ยงเขากับพี่ชายให้เติบโตมาได้ทุกวันนี้"หนูอย่ากวนพ่อนักเลย พ่อเขาเหนื่อยนะคะ" เด็กน้อยอ้าปากห
บทที่ 27สุดหวงหลายเดือนต่อมา"คิ้วขมวดแบบนี้หมายความว่ายังไงลูก" แดเนียลขมวดคิ้วตามลูกสาวตัวน้อย เล่นกับพ่อได้ไม่ถึงนาทีเธอก็ขมวดคิ้วเป็นปมแถมยังทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาอีก "มันต้องผ่อนคลายนะลูก ผ่อนคลายนะครับ" เสียงของพ่อพร้อมกับสัมผัสของฝ่ามือหนาที่แนบลงสองแก้มป่องทำให้เนญ่ายิ้มออก เธอหัวเราะชอบใจที่เห็นพ่อทำสีหน้าตลกๆ"ยิ้มหวานจริงเชียวคนสวย""อ้าว" แดเนียลเงยหน้ามองพี่ชายกับเลขาฯ คนสวยอย่างเป็นคำถาม "มาหากู?""อย่าสำคัญตัวขนาดนั้น""ไม่ได้มาหาแล้วมาทำไม""เลิกกวนตีนแล้วส่งตัวเนญ่ามาให้กูอุ้ม" ดีแลนอ้าแขนรอรับตัวหลานสาว แต่ทว่าน้องชายตัวดีไม่ยอมให้เขาอุ้ม แถมยังเดินหนีอีกต่างหาก"ก็บอกไปแล้วว่าอยากได้ก็ไปทำเอาเอง มาขออุ้มลูกคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง" ดีแลนพยายามสะกดกลั้นความโกรธไว้ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะหันมองหน้าซัมเมอร์ "แค่อยากมาหาเนญ่า?" แดเนียลถามพี่ชายอีกครั้ง"อืม ซัมอยากมาเล่นกับหลาน""อา…เธอควรจะมีลูกให้เขาได้แล้วนะซัม จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับลูกฉันแบบนี้""แดน" ผู้เป็นพี่กดเสียงต่ำเรียกชื่อน้องชายเป็นการเตือน"เอาเถอะๆ ไหนๆ ก็มาแล้ว" คราวนี้แดเนียลยอมให้ดีแลนอุ้มหลาน แต่ทว่าใ
บทที่ 28แม่ของลูก NCเช้าแสนสดใสของวันที่ต้องพาลูกน้อยไปเยี่ยมปู่กับย่าที่บ้านหลังใหญ่ แดเนียลกับเนญ่ายังคงนอนอยู่บนเตียงท่าเดียวกัน แถมยังทำคิ้วขมวดเหมือนกันอีกต่างหาก นิวเคลียร์อมยิ้มอย่างนึกเอ็นดูสองพ่อลูก ไม่แปลกใจเลยที่คนอื่นจะทักแรงว่าลูกสาวไม่เหมือนเธอเลย ทั้งรอยยิ้มและโครงหน้าได้แดเนียลมาเต็มๆ จะมีก็แต่รอยยิ้มสดใสที่เนญ่าได้จากเธอไป"แดน เช้าแล้วนะไหนบอกว่าจะพาไปบ้านแม่แต่เช้าไง" เธอเขย่าขาแดเนียลเบาๆ เป็นการปลุกให้ตื่น แต่ไม่ว่าจะปลุกด้วยวิธีไหนเขาก็ยังนอนนิ่งทั้งพ่อทั้งลูกขี้เซากันมากๆ "งั้นนิวไปอาบน้ำแต่งตัวรอนะ" เธอหันหลังให้ไม่ถึงนาที แดเนียลก็พึมพำเสียงพร่า"เมื่อกี้น่ะ…แทนตัวเองว่านิวน่ารักดีนะ""ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่" นิวเคลียร์ขมวดคิ้วถาม"เมื่อครู่ ตอนที่เธอบอกว่าจะไปอาบน้ำรอ""อา…งั้นพาลูกไปอาบน้ำด้วยแล้วกัน""ไม่อยากไปเลยอะ เนอะลูก" แดเนียลโอบกอดเนญ่าที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างกายไว้หลวมๆ ก่อนที่จะหอมแก้มเธอฟอดใหญ่จนตื่น เด็กน้อยลืมตาขึ้นมองหน้าพ่อแล้วคลี่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี เนญ่ามักจะยิ้มหวานละมุนให้พ่อกับแม่ทุกครั้งที่เธอตื่นนอน และยังยอมให้พ่อพาไปอาบน้ำแปรงเหงือกอย่างว
บทที่ 29ความสุขหลายนาทีต่อมาแดเนียลยิ้มหน้าระรื่นเดินเข้ามาในสวนหลังบ้าน ทุกคนหยุดเคลื่อนไหวแล้วหันไปมองเขาพร้อมกัน เนญ่ากรีดร้องเสียงหลงเมื่อเห็นหน้าพ่อ"หายหัวไปไหนมา" ดีแลนถามน้องชายแต่แดเนียลกลับไหวไหล่ใส่น้อย ๆ เดินผ่านหน้าพี่ชายไปหาลูกสาวตัวน้อย"อยู่กับคุณย่าเล่นสนุกไหมครับ""หายไปไหนมาเนี่ย ไม่ใช่พาว่าที่ลูกสะใภ้แม่ไปทำอะไรมิดีมิร้ายนะแดน" แดเนียลอมยิ้มแล้วเคลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่"โธ่แม่ ผมกับนิวไม่มีเวลาจู๋จี๋กันเลยนะครับ แทบจะไม่ได้พักกันเลย""แกเนี่ยจริงๆ เลยนะแดน""ขอนิดหนึ่งนะ""แล้วจะเอายังไงกันสองคนเนี่ย" ขวัญข้าวหันไปถามลูกชายคนโต ดีแลนเลิกคิ้วเป็นคำถาม "แกสองคนจะเอายังไง อายุก็ไม่น้อยแล้วนะ""แม่หมายถึงอะไร""ก็เรื่องแต่งงานยังไงล่ะ ผู้หญิงเรามีแต่เสียหาย" ประโยคสุดท้ายขวัญข้าวหันมองหน้าซัมเมอร์"จริงๆ หนูคุยกับพี่ดีนไว้แล้วค่ะ" พอเห็นเธอว่าแบบนั้นขวัญข้าวจึงพยักหน้าให้ เธอเองก็ไม่อยากบีบบังคับลูกเพราะโตกันหมดแล้ว แต่เพราะเป็นห่วงความรู้สึกว่าที่ลูกสะใภ้ทั้งสองมากกว่า"แล้วเราล่ะ" เมื่อเห็นนิวเคลียร์เดินเข้ามาพอดิบพอดีขวัญข้าวจึงเอ่ยถาม หญิงสาวทำหน้างง
บทที่ 30บทส่งท้าย เติมเต็มให้กันและกัน"เนญ่าขา" เสียงหวานของแม่ทำให้เนญ่าที่ตั้งท่าจะงอแงรีบคลานไปหาแม่และอ้าแขนออกกว้างเพื่อให้นิวเคลียร์อุ้ม เธอเบะปากร้องไห้แล้วชี้ไปหาพ่อคล้ายว่าจะฟ้องแม่ว่าพ่อแกล้ง"พ่อเปล่าทำเลยนะ ก็หนูคลานแล้วล้มเองอะลูก" มาเฟียหนุ่มรีบอธิบายให้แฟนสาวฟัง แต่กระนั้นเนญ่าก็ยังไม่หยุดร้องไห้เหมือนเจ็บปวดนักหนา เธอซบหน้าลงกับคอแม่ ทว่าในตอนที่นิวเคลียร์ไม่ได้มองเธอกลับคลี่ยิ้มให้พ่อ "นั่น!" แดเนียลโพล่งขึ้นพลางชี้นิ้วไปหาลูกสาวจนนิวเคลียร์ตกใจมองหน้าลูก"อะไรแดน""ลูกแสยะยิ้ม ร้ายกาจมากเนญ่า""หึหึ…แล้วลูกใครละคะ ลูกพ่อก็ได้พ่อมานั่นแหละ""เออนะ งั้นมานี่เลย" ทำท่าจะอุ้มแต่เนญ่ากลับปีนขึ้นไปขี่คอแม่แล้วกรีดร้องออกมาเสียงดังด้วยเพราะกลัวพ่อจับได้ "เด็กน้อย" แดเนียลยิ้มตามลูกจนตาหยี"แดน""ว่า?""เราไปเที่ยวทะเลไหม ยายหนูน่าจะไปเที่ยวกับเราได้แล้ว""เอาสิ""เที่ยวทะเลไหนดี""ทะเลที่ไทยเนี่ยแหละ ภูเก็ต? กระบี่? หรือไม่ก็ใกล้บ้านเราที่สุดเลยชลบุรี""งั้นเราไปเที่ยวทะเลภูเก็ตกันดีกว่า นายมีญาติที่นั่นด้วยนี่" แดเนียลพยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะรั้งตัวคนรักลงมานั่งบนหน้าตักต
ตอนพิเศษเนญ่านั่งเล่นของเล่นอยู่ในคอกกั้นเด็ก ขณะที่แดเนียลกำลังขมวดคิ้วยุ่งกับการต่อของเล่นที่พี่ชายตัวดีซื้อมาให้หลานสาว“คิดว่ากูฉลาดมากเหรอ ซื้อของที่มันต่อยากมาให้แบบนี้อะ” เขาต่อสายหาพี่ชายทันทีเพราะพยายามต่อแล้วมันก็ล้มเหลวทุกครั้ง ดีแลนแค่นหัวเราะในลำคออย่างขำขันที่ไม่ใช่เรื่องที่แดเนียลโง่ต่อของเล่นไม่ได้ แต่ขำตรงที่น้องชายโทร. มาหาเพราะต่อของเล่นไม่ได้แล้วหัวเสีย(คนฉลาดเขาจะอ่านคู่มือก่อนประกอบนะ)“ก็อ่านแล้วไอ้เหี้ย ต่อยากฉิบหายเลย”(เอาไว้ว่างจะเข้าไปหาแล้วกัน)“ช่วยมาทีเถอะ”“คุณพ่อพูดไม่เพราะ” เนญ่าลุกขึ้นเดินมานั่งลงตรงหน้าพ่อ เธอเงยหน้ามองพ่อแล้วทำหน้าดุใส่ เลียนแบบแม่ที่ชอบทำหน้าดุตอนที่พ่อพูดไม่เพราะ “ต้องโดนตีนะคะ” ว่าจบหนูน้อยก็ฟาดแขนพ่อเบาๆ สองที ทำเอาคนที่อยู่ในสายระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างหนัก แถมยังให้ท้ายกันอีกด้วย(ลุงอนุญาตให้ตีปากพ่อได้นะลูก พ่อหนูชอบพูดไม่เพราะ) เนญ่าอมยิ้มที่ได้ยินเสียงลุงดีแลน เธอแบมือขอโทรศัพท์จากพ่อเพราะอยากคุยกับลุง“อยากคุยกับลุงหนูต้องหอมแก้มพ่อก่อน”“หอมแก้ม” เด็กน้อยเขยิบตัวไปนั่งลงบนหน้าตักพ่อแล้วหอมแก้มซ้ายขวาไปฟอดใหญ่จนน้ำล
บทนำปึก ปึก ปึก"อ๊ะ...อ๊า~ แดน...นะ...นายทำแรงเกินไป ฉันจุกนะ!" นิวเคลียร์บอกเสียงพร่าเมื่อคนข้างบนถาโถมแรงกายเข้าใส่ไม่ยั้งจนร่างกายเธอสั่นระริกด้วยความเสียวซ่าน แต่เหมือนคำพูดของเธอจะไม่เป็นผลกับแดเนียลเลย"ทำไม ปกติเธอก็ชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ" แดเนียลแสยะยิ้มมุมปากแล้วดันตัวขึ้น กระชับตัวนิวเคลียร์เข้ามาแนบกาย เขากระแทกกระทั้นท่อนลำเขื่องเข้าไปในกายเธอจนเกิดเสียงทะลึ่งขึ้นภายในห้องนอนสุดหรูหราของนางแบบสาว ที่ใช้เป็นสนามรับศึกหนักจากแดเนียลวันนี้ร่างกายเธอโยกคลอนไปตามแรงกระแทกผสมผสานกับการเปล่งเสียงครางตามจังหวะ เรียวขาสวยถูกแดเนียลจับกดลงกับเตียงนอนจนขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้"อึก...อื้อ~ แดนนายมันซาดิสม์จริงๆ ว่ะ""ชอบไม่ใช่เหรอ แต่คงไม่เด็ดเท่าเด็กเธอหรอกมั้ง""แล้วฉันลีลาดีกว่าคนที่แกเคยนอนด้วยไหมละ" นิวเคลียร์ถามกลับอย่างยิ้มๆ แต่กลับได้คำตอบจากคนตัวโตด้วยการที่เขากดศีรษะเธอลงกับหมอนจากนั้นก็กระแทกความใหญ่โตเข้ามาอย่างบ้าคลั่งจนเธอกรีดร้องเสียงหลงด้วยความจุก "อ๊า~ เธอมันต้องเด็ดกว่าอยู่แล้ว ไม่งั้นฉันคงไม่กลับมาตายรังเอากับเธอแบบนี้หรอก" คำพูดร้ายกาจที่ไม่ถนอมน้ำใจกันถูกพ่นออกมาน