บทที่ 13สงสัย03:00หลังกลับมาจากคลับคำพูดของพีททำให้เขานอนไม่หลับตลอดทั้งคืน แดเนียลผุดลุกขึ้นเดี๋ยวก็นอนลงเพราะคำพูดเพียงคำเดียว ‘ท้อง’ คำนี้ทำเอาเขาขนลุกซู่ทั้งที่ยังไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป เพียงคิดในใจก็ทำเอาร่างกายสั่นสะท้าน “ถ้านิวท้องจริงๆ จะทำยังไงวะ หรือกูคิดมากไปเอง” เขาอาจจะคิดไปก่อนเหตุครืด~โทรศัพท์สั่นครืดหนึ่งเรียกความสนใจจากแดเนียลให้หันมอง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านข้อความนั้น หัวคิ้วหนาขมวดยุ่งเข้าไปอีกเพราะเป็นข้อความจากนิวเคลียร์ที่ส่งสติกเกอร์มาในไลน์ เขารีบพิมพ์ข้อความตอบกลับอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงกดโทร. หานิวเคลียร์เพราะรอเธอตอบกลับมาไม่ไหว“เป็นอะไร” ประโยคแรกที่เขาเอ่ยถามคนปลายสายที่เงียบไปจนน่าใจหาย รออยู่พักใหญ่นิวเคลียร์ถึงตอบกลับมา(อื้อ~ โทร. มาทำไมเนี่ย คนจะนอน!)“ก็เธอทักมาในไลน์” คราวนี้เขายิ่งงงเข้าไปใหญ่ หรือตาฝาดไปเหรอ? เมื่อคิดแบบนั้นแล้วแดเนียลจึงเปิดดูข้อความล่าสุดที่นิวเคลียร์ส่งมา “เธอทักมาจริงๆ ฉันมีหลักฐาน”(ฉันจะทักหานายทำไม ในเมื่อฉันนอนอยู่เนี่ย) หญิงสาวเถียงกลับและยืนยันว่าเธอนอนอยู่จริงๆ ไม่ได้จับโทรศัพท์มือถือเลย“ละเมอเหรอ” แดเนียลตั้
บทที่ 14ไม่ทันตั้งตัวหลายนาทีต่อมาแดเนียลนั่งเอกเขนกอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ในห้องพักนิวเคลียร์ คิ้วหนาขมวดเป็นปมขณะที่สายตาจดจ้องใบหน้าซีดเซียวของคนตัวเล็กอย่างคิดไม่ตก “เป็นอะไรก็ไปหาหมอ อ้วกออกมาขนาดนั้นเดี๋ยวก็ตายห่า” เขายังคงปากดีเสมอต้นเสมอปลายสินะ“ไม่อยากเจอหน้านาย กลับไปได้แล้วเห็นละจะอ้วก”“พูดจริงเหรอ” ถึงตอนนี้เขายังคิดว่านิวเคลียร์แค่ล้อเล่นเพื่ออยากให้เขาไปให้พ้นๆ แต่สีหน้าและอาการที่เป็นอยู่ก็ทำให้คิดตามที่หมอพีทพูดไม่ได้เลย หรือว่านิวเคลียร์จะท้องจริงๆ “หรือว่าเธอ”“กลับไปได้แล้ว มายืนทำหน้าโง่อะไรตรงนี้ รำคาญสายตามาก”“เธอ…” เขาขบกรามแน่นพร้อมลากเสียงยาว “ไปหาหมอก่อน ตรวจให้แน่ใจว่าเป็นอะไรแล้วจะกลับ”“ไม่” ความดื้อรั้นของนิวเคลียร์กำลังทำเส้นความอดทนเขาขาด “กลับไปได้แล้ว บอกไปแล้วว่าไม่อยากเจอหน้า”“เลิกพล่ามอะไรไร้สาระได้ไหมวะ คำพูดมึงกับการกระทำมันสวนทางรู้ไหมนิว”“…”“ก็ใช่ที่มึงบอกไม่อยากเจอหน้า แต่การกระทำเมื่อกี้มันไม่ใช่สักนิด” เขาไม่ได้โง่ขนาดที่จะดูไม่ออก แม้อีกฝ่ายจะกำลังสับสนกับตัวเองก็เถอะ นิวเคลียร์หันมามองหน้ามาเฟียหนุ่มหน้ามุ่ย “ไม่ได้อยากใช้คำพูดแรง ๆ แต่
บทที่ 15ฝากท้องวันต่อมาแดเนียลนั่งปิดปากหาวอยู่บนโซฟาในห้องพักนิวเคลียร์ตั้งแต่เช้าตรู่ เขาเอนหลังพิงพนักโซฟารอคนที่กำลังแต่งตัวอยู่ในห้องอย่างจดจ่อ ก็เมื่อคืนไม่ได้นอนจนถึงเช้าเพราะไอ้คำนั้นมันเขย่าประสาทเขาจนปิดตานอนไม่ลง“จะแต่งตัวอะไรนักหนาวะ แค่ไปฝากท้อง” แดเนียลว่าให้คนที่อยู่ในห้องนอนก่อนที่จะเดินไปหาเธอ พบว่านิวเคลียร์นั่งดมยาดมอยู่บนเตียงด้วยอาการวิงเวียนศีรษะ เธอมองหน้าแดเนียลแล้วพรูลมหายใจออกอย่างหนัก“จะเสร็จแล้ว” เธอเอ่ยบอก“จะเป็นลมทำไมไม่บอก”“…” เธอเบือนหน้าหนีไปทางอื่นก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปสวมเสื้อผ้า แต่กลับถูกชายหนุ่มห้ามปรามไว้“จะใส่โป๊ไปทำไมวะ เปลี่ยน!”“จุ้นจ้านจังนะ ปกติก็แต่งตัวแบบนี้แล้วนี่เป็นบ้าอะไรวุ่นวายมาก” เธอหันมาตอบกลับอย่างเหลืออด“มีลูกแล้วก็หัดแต่งตัวให้มันเรียบร้อยซะบ้าง”“มีลูกก็แต่งได้ และจะแต่งยังไงก็ได้เพราะผัวไม่ว่า เออ…และฉันไม่มีผัว! จบนะ”“…” มาเฟียหนุ่มกลอกตามองบนกับคำพูดประชดประชันของอีกฝ่าย เขาไม่พูดอะไรต่อแต่เดินไปเลือกเสื้อผ้าให้นิวเคลียร์หน้าตาเฉย “เสื้อผ้ามึงนี่มัน…ที่บ้านเรียกผ้าขี้ริ้วมากกว่านะถ้าจะชิ้นเล็กชิ้นน้อยขนาดนี้” พูด
บทที่ 16แพ้ท้องกลางดึกนิวเคลียร์เดินออกมาหาน้ำดื่มดับกระหายทั้งรู้สึกมึนหัวมาก เธอไม่ทันสังเกตว่าแดเนียลนั่งอยู่บนโซฟาจึงเดินผ่านหน้าเขาไปที่ห้องครัว“อุ๊บ!!” หญิงสาวปิดปากแล้วหันไปอ้วกออกมา และสิ่งที่ทำเธอตกใจจนเผลอกรีดร้องออกมา พร้อมกับเอาขวดน้ำในมือฟาดศีรษะคนในความมืด ก็จู่ๆ ก็มีฝ่ามือมาลูบหลัง “แดน!” พอเห็นว่าเป็นแดเนียลเธอก็หยุดฟาดขวดน้ำแล้วเดินไปเปิดไฟในห้องครัว แดเนียลเอามือกุมศีรษะตัวเองมองหน้านิวเคลียร์อย่างคาดโทษ“นี่ตั้งใจหรือไม่เห็นกูจริงๆ วะแม่ง เอาด้านขวดตีไม่ว่าเสือกเอาด้านฝาขวดตีมาได้”“ใครใช้ให้นายมาแบบไม่ให้สุ้มเสียง โดนแค่ขวดน้ำก็ดีแค่ไหนแล้วฮะ” หญิงสาวเท้าเอวว่าให้อย่างเหลืออด “แล้วนี่ทำไมยังอยู่ที่นี่ ไม่มีบ้านช่องให้กลับเหรอ"“ปากดี"“ถามก็ตอบอย่ามาย้อนฉัน”“เป็นเพื่อน"“…”? อะไรของเขา ต้องการย้ำสถานะหรืออะไรกันแน่ นิวเคลียร์ย่นหัวคิ้วมอง“อยู่เป็นเพื่อนเธอ”“แน่ใจนะว่าอยู่เป็นเพื่อนจริง ๆ ไม่ได้เป็นภาระฉัน"“อย่าปากดีหน่อยเลย แล้วออกมาทำอะไรดึกดื่นแบบนี้"“…” นิวเคลียร์ยกขวดน้ำที่ใช้ตีหัวแดเนียลขึ้น แต่เขากลับคิดว่าเธอจะตีอีกจึงเอียงตัวหลบทัน นิวเคลียร์ระเบิด
บทที่ 17ตรวจดีเอ็นเอ NCแดเนียลประกบริมฝีปากจูบอย่างหนักหน่วง เขาไม่เปิดโอกาสให้นิวเคลียร์ได้พูดอะไรอีก จากนั้นจึงดันตัวเธอให้นอนราบไปกับฟูกนุ่มๆ อย่างเบามือที่สุด สัมผัสร้อนผ่าวของฝ่ามือหนาทาบลงที่เอวคอดกิ่วด้วยความระมัดระวัง เพียงสัมผัสที่เหมือนจะโหยหาและบางครั้งก็เบื่อหน่ายทำนิวเคลียร์รุ่มร้อนไปทั่วร่างระคนสับสนกับอารมณ์แปรปรวนตัวเอง“ไม่ได้นะ” เธอพยายามหักห้ามใจตัวเองแม้สัมผัสที่เขามอบให้มันวาบหวามจนกระตุ้นความอยากแล้วก็ตาม แต่เธอท้องอยู่และยังท้องอ่อนๆ อีกด้วย ใช่ว่าแดเนียลจะทำอะไรเบาๆ เป็น “เดี๋ยวลูกเป็นอันตราย”“กูศึกษามาแล้ว ทำได้จนถึงเจ็ดเดือนโน่น” คนเจ้าเล่ห์แววตาเป็นประกายออดอ้อน“ก็ไหนไม่อยากมีลูก ดูนายพร้อมมากกว่าฉันนะ” เธอยังไม่ได้เซิร์ชหาข้อมูลอะไรละเอียดขนาดนั้น แต่แดเนียลกลับอ้างโน่นอ้างนี่ทั้งที่ปากเขาบอกว่ายังไม่พร้อมเป็นพ่อคนตอนนี้ แต่จังหวะที่จะเอ่ยพูดอีกก็ถูกเขาจูบปากอีกครั้ง ในขณะที่มืออีกข้างของแดเนียลรั้งเอวนิวเคลียร์ไว้แน่น“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง” มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วถามอย่างหงุดหงิด “ไม่เชื่อใจฉันหรือไง” ก็เขาเซิร์ชหามาแล้วจริงๆ ว่ามันทำได้ แต่แค่บาง
บทที่ 18ว่าที่นายหญิง"โรคจิต" แดเนียลไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระกับคำด่านั้น เพราะถ้าเขาเป็นโรคจิตจริง นิวเคลียร์ก็คงไม่ต่างจากเขามากนัก "ยิ้มทำไม""เปล่า แค่สบายตัวนิดหน่อย""นายควรกลับไปได้แล้ว""กลับ?""กลับบ้านนายสิ จะมาอยู่ทำไมที่นี่""ก็อยู่ดูแลเธอไง ทำไม...ทำเหมือนฉันมาใช้บริการไปได้""ปากเนี่ยนะ""ก็ปาก""อย่ากวนประสาท" แดเนียลทำหน้านิ่งเดินผ่านนิวเคลียร์ไปหน้าตาเฉย เขานั่งลงที่เตียงนอนพลางผิวปากอย่างกวนๆ จนเธอต้องหันไปมองค้อนหลายตลบ "มานอนได้แล้ว ท้องอยู่มันต้องพักผ่อนให้เพียงพอนะ""...""ทำไม เรื่องนี้กูก็รู้มาจากเน็ตว่าคนท้องคนไส้ต้องพักผ่อนให้เพียงพอเพราะลูกจะได้แข็งแรง ทั้งแม่ทั้งลูกและก็กินอาหารให้ครบห้าหมู่ด้วย เพราะงั้นมึงลืมอาหารพวกนั้นไปได้เลย มันจะไม่มีรอบสองแน่" นิวเคลียร์ถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างเหนื่อยหน่าย"นี่แค่ท้องปะ อย่าทำเหมือนฉันเป็นผู้ป่วย""ที่บอกไปเพราะเป็นห่วง" คำพูดที่หลุดออกจากปากแดเนียลทำเธอสะดุดลมหายใจตัวเอง นิวเคลียร์เงยหน้ามองสบตากับชายหนุ่มอยู่นานนับนาทีก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายละสายตาไปมองทางอื่น "ไม่เชื่อเหรอ ที่กูพะ...""อืม" แดเนียลยังไม่ทันได้พูดจบประโย
บทที่ 19ความลับแตกเข้าสู่เดือนที่ห้าของการอุ้มท้องลูกคนแรก ท้องนิวเคลียร์เริ่มใหญ่ขึ้นทุกวันและการเดินเหินก็ลำบากขึ้น ทุกการเคลื่อนไหวตลอดห้าเดือนที่ผ่านมาตกอยู่ในการดูแลของแดเนียลมาตลอก ใช่! เขาดูแลเธอ ผู้ชายที่ออกปากเองว่ายังไม่พร้อมกับการมีลูกตอนนี้ แต่เขากลับทำทุกอย่างออกมาตรงกันข้ามกับสิ่งที่ว่าเอาไว้และทำได้ดีจนเป็นที่น่าพอใจของนิวเคลียร์"อยากกินอะไรไหม" แดเนียลที่นั่งเอกเขนกอยู่บนโซฟาเพราะวันนี้เขาหยุดงานและว่างทั้งวัน พอเอ่ยถามหญิงสาวก็ละสายตาจากจอโทรศัพท์มือมองคนที่นั่งกอดหมอนข้างอยู่อีกโซฟาตัวหนึ่งอย่างรอคำตอบ"อยากไปข้างนอก""ขอในสิ่งที่กูให้ได้ได้ไหมวะ""แล้วทำไมแค่นี้ให้กันไม่ได้ นายจะมากักขังฉันเหมือนนักโทษแบบนี้ไม่ได้ มันน่าอึดอัดมันเบื่อรู้ไหม" แดเนียลมองหน้านิวเคลียร์แล้วถอนหายใจ"รู้อยู่แล้วไหมว่ามันอันตราย""อันตรายก็เรื่องของนาย ฉันเกี่ยวอะไรด้วย""อย่าดื้อได้ไหมวะ""ดื้อตรงไหน""ตรงนี้ไง เถียงกูอยู่เนี่ย""..." ทั้งที่มันเป็นความสุขเพียงอย่างเดียวที่เธอขอเขาได้แต่กลับถูกปฏิเสธทุกครั้งที่เอ่ยขอ ตั้งแต่รู้ว่าท้องเธอก็เหมือนเป็นนกตัวน้อยในกรงทองที่ถูกเขาเลี้ยงด้วย
บทที่ 20หวงก้างหลังจากที่ความลับแตก แม่รู้เรื่องว่าลูกชายคนเล็กทำเพื่อนสนิทท้อง นิวเคลียร์ก็ตกอยู่ในความดูแลของขวัญข้าวทันที“ทำหน้าเหมือนจะตาย” นางแบบสาวประชดเสียงเรียบ ก็คนที่นั่งหมดอาลัยตายอยากบนโซฟาอย่างยิ้มล้อๆ เธอรู้ว่าที่แดเนียลเป็นแบบนี้เพราะแม่เขาสั่งห้ามให้เขาไปเที่ยวกลางคืน และยังถูกแม่ออกคำสั่งให้มาอยู่กับเธอที่คอนโดอีก“อย่ากวนประสาทกู”“ไม่ได้จะกวนประสาท แค่อยากจะบอกนายว่าถ้าเบื่อก็ไม่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ ฉันแค่ท้องไม่ได้เป็นง่อยสักหน่อย”“ไม่ได้” เขาปฏิเสธแทบจะทันที “ไม่ท้องกูก็ต้องอยู่กับมึงอยู่แล้ว”“ทำไม”“ก็…ขาดไม่ได้มั้ง” ถ้านี่เป็นคำสารภาพรักของคนกวนตีนอย่างแดเนียล…เธอก็จะละไว้ในฐานที่เข้าใจแล้วกัน “แล้วทำไมไม่นอน ออกมาทำไม?”“เปล่า เห็นว่านายไม่ไปนอนสักทีเลยมาดู”“งั้นไปนอน” แดเนียลลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วจูงมือนิวเคลียร์เดินเข้ามาในห้องนอน เขาจัดแจงผ้าห่มให้ “นอนสิ”“เบื่อเหรอ”“เบื่ออะไร”“ก็เบื่อไหมที่มาอุดอู้อยู่กับฉันโดยไม่ได้ไปไหนมาไหนแบบที่นายเคยเป็น” แดเนียลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเผยอยิ้มเล็กน้อย“เคยบอกไปเหรอว่าเบื่อ”“ก็ไม่”“ถ้าฉันเบื่อป่านนี้