บทที่ 2

เธอยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด

หลายปีมานี้ เธอไม่เคยคิดเลยว่าเสิ่นเยี่ยนจือจะทรยศตัวเอง

ตอนที่เห็นเขานอนกับผู้หญิงคนอื่นนั้น จะบอกว่าเหมือนถูกธนูนับพันดอกแทงใจก็ไม่เกินจริง

"ฉันก็แค่รู้สึกว่าเขารักเธอมากขนาดนั้น ดูไม่น่าจะนอกใจเธอได้ หรืออาจจะมีการเข้าใจผิดกันหรือเปล่า"

จี้อี่หนิงหัวเราะเยาะ "ฉันเห็นกับตาตัวเอง ยังจะเรียกว่าเข้าใจผิดเหรอ?"

ห้องรับรองเงียบกริบทันที จี้อี่หนิงดื่มเหล้าแก้วต่อแก้วไปเรื่อย ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สือเวยทนไม่ไหวจึงแย่งแก้วเหล้าในมือเธอมา "ถึงเขาจะนอกใจจริง เธอก็ไม่ควรลงโทษตัวเองด้วยการดื่มเหล้าเมามายแบบนี้นะ แล้ว...ต่อไปเธอจะทำยังไงล่ะ?"

"ก็ต้องหย่าสิ ตอนนี้แค่นึกถึงภาพที่เห็นเขานอนกับผู้หญิงคนนั้น ฉันก็รู้สึกขยะแขยงเต็มทีแล้ว"

เห็นดวงตาแดงก่ำและแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่ยอมรับของเธอ สือเวยก็รู้สึกสงสาร

"อย่าเพิ่งคิดมากเลย ตอนนี้เธอต้องพักผ่อนให้ดี รอให้จิตใจสงบลงแล้วค่อยคิดว่าจะทำยังไงต่อ ฉันจะไปส่งเธอเอง"

จี้อี่หนิงส่ายหน้า "ไม่...ฉันไม่อยากกลับไป"

พอกลับไปบ้านหลังนั้น เธอจะต้องนึกถึงภาพที่เสิ่นเยี่ยนจือนอกใจแน่ ๆ นึกถึงครั้งหนึ่งก็ต้องขยะแขยงไปครั้งหนึ่ง

เห็นเธอทำหน้ารังเกียจ สือเวยจึงไม่ยืนกรานอีกต่อไป "งั้นฉันจะจองโรงแรมให้เธอ"

หลังจองโรงแรมเสร็จ สือเวยก็พาจี้อี่หนิงไปส่งที่หน้าโรงแรม รู้สึกไม่วางใจจึงถาม "เธอแน่ใจนะว่าไม่ต้องให้ฉันขึ้นไปส่ง"

จี้อี่หนิงส่ายหน้า "ไม่ต้องหรอก เธอรีบกลับไปพักผ่อนเถอะ"

เธอถือคีย์การ์ดขึ้นมาโบกมือให้สือเวยแล้วเดินเข้าโรงแรมไป เห็นเธอยังเดินได้มั่นคง สือเวยจึงโล่งใจ มองเธอเดินเข้าโรงแรมไปแล้วถึงขับรถจากไป

แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ เวลาที่จี้อี่หนิงเมานั้นเธอไม่ได้ต่างไปจากตอนปกติหรอก มองผิวเผินดูเหมือนยังมีสติดี แต่จริง ๆ แล้วในหัวเละเป็นโจ๊กไปตั้งนานแล้ว

เธอถือคีย์การ์ดเดินเข้าลิฟต์ รูดการ์ดแล้วประตูลิฟต์ก็ปิดลงและเริ่มเคลื่อนขึ้น

ไม่นานก็ได้ยินเสียง "ติ๊ง" แล้วประตูลิฟต์ก็เปิดออก

ทันทีที่ก้าวออกจากลิฟต์เหยียบบนพรม ขาของจี้อี่หนิงก็อ่อนแรงจนเกือบล้ม

เธอเอามือยันผนังข้าง ๆ พยายามยืนให้มั่นคง นวดขมับที่ปวดตึงก่อนจะเดินไปข้างในพลางมองหาเลขห้อง

แต่ตอนนี้ฤทธิ์เหล้าเริ่มออกฤทธิ์ มองอะไรภาพตรงหน้าก็เบลอซ้อนกันไปหมด เมื่อเห็นเลข 8919 เธอก็เอาคีย์การ์ดแตะที่ประตูทันที

แต่กลับไม่ได้ยินเสียง "ปี๊บ" ที่ประตูห้องเปิด เธอขมวดคิ้วแล้วยื่นมือหมายจะผลักประตู ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกเอง

จี้อี่หนิงชะงักไปครู่ ยังไม่ทันได้ตั้งตัว มือใหญ่ข้างหนึ่งก็ดึงเธอเข้าไปในความมืด

"ปัง!"

พร้อมกับที่ประตูห้องปิดลง แสงสว่างจากด้านนอกก็ถูกกั้นไว้

เธอถูกกดแนบกับประตู กลิ่นอายรุกรานของชายคนนั้นโชยมาที่ข้างหู ทำให้เธอสั่นเทาเบา ๆ โดยไม่รู้ตัว

กลิ่นหอมสดชื่นของไม้สนโชยมา จี้อี่หนิงรู้สึกคุ้นเคยนัก แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็รู้สึกถึงสัมผัสอุ่น ๆ ที่ริมฝีปาก

"อื้อ..."

พอรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น จี้อี่หนิงก็ดิ้นรนทันที

แต่แรงของชายคนนั้นเยอะมาก ประกอบกับคืนนี้เธอดื่มเหล้ามาไม่น้อย มือที่ยันอกเขาไว้จึงอ่อนแรง ดูไม่เหมือนขัดขืน ทว่ากลับดูเหมือนเชื้อเชิญซะมากกว่า

มือร้อนผ่าวของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างของเธอ ทุกที่ที่เขาสัมผัสราวกับถูกไฟลวก ส่งความร้อนผ่านมาเป็นระลอก ร่างกายของจี้อี่หนิงก็อ่อนระทวยลงเรื่อย ๆ

เธอพยายามผลักชายที่ทาบทับร่างเธอออก แต่เขากลับรู้ทันอย่างง่ายดาย จับมือทั้งสองข้างของเธอยกขึ้นกดไว้เหนือศีรษะ

"ปล่อย...อื้อ...ปล่อยนะ..."

ชายคนนั้นผละจากริมฝีปากเธอ หัวเราะเบาๆ "ไม่ต้องแกล้งทำเป็นขัดขืนหรอก"

นิ้วมือของเขาตกลงที่คอเสื้อของจี้อี่หนิง สัมผัสเย็นๆ ทำให้เธอสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว

อุณหภูมิร่างกายของเขาราวกับจะหลอมละลายเธอ ขาของเธอก็ค่อย ๆ อ่อนแรงลง

ในความมืด ประสาทสัมผัสถูกขยายให้ไวขึ้น

จี้อี่หนิงรู้สึกได้ว่านิ้วมือของเขากำลังปลดกระดุมเสื้อเธอทีละเม็ด เธอรู้สึกคอแห้งผาก สติสุดท้ายที่เหลืออยู่ก็บอกกับเธอว่า ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่ ๆ

"ปล่อยฉันนะ!"

เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักเขา แต่ผลลัพธ์คือเขาอุ้มเธอขึ้นแล้วโยนลงบนเตียงทันที

เตียงนุ่มมาก จี้อี่หนิงจึงไม่รู้สึกเจ็บ แต่การถูกโยนครั้งนี้กลับทำให้หัวเธอรู้สึกมึนงงยิ่งขึ้น

เธอพยายามดิ้นลุกขึ้น แต่ร่างสูงใหญ่ก็ทาบทับลงมา

ไม่นาน เสื้อผ้าของเธอก็ถูกถอดออกจนหมด ทั้งสองแทบไม่มีเสื้อผ้าปกคลุมร่างกาย

ชายคนนั้นแนบชิดกับเธอ พร้อมที่จะบุกรุกเข้ามา

กลิ่นอายรุกรานจากตัวเขาทำให้เธอสั่นสะท้านไม่หยุด เธอยกมือยันแผงอกเขาไว้ กัดริมฝีปากแรง ๆ บังคับตัวเองให้มีสติและใจเย็น

"คุณคะ ฉันอาจจะเข้าผิดห้อง ขอร้องละ ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ..."

เพราะตื่นตระหนกมาก น้ำเสียงของเธอจึงสั่นเครือเล็กน้อย

"จิ๊!"

เสียงของชายคนนั้นฟังดูหงุดหงิด น้ำเสียงเย็นชา "ติดเล่นหรือไง?"

เสิ่นซื่อกำลังจะลุกขึ้นไล่อีกฝ่ายให้ไปให้พ้น แต่ไฟในห้องก็สว่างขึ้นกะทันหัน

ที่แท้ตอนที่จี้อี่หนิงดิ้นรน หลังมือดันไปโดนสวิตช์ไฟเข้าโดยบังเอิญ

แสงไฟที่สว่างขึ้นทันทีทำให้เสิ่นซื่อต้องหรี่ตาลง เมื่อมองเห็นหญิงสาวที่นอนอยู่ใต้ร่างได้อย่างชัดเจน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

ตอนนี้จี้อี่หนิงก็มองเห็นเสิ่นซื่อชัดเจนเช่นกัน ใบหน้าที่ซีดเพราะความกลัวยิ่งซีดขาวลงไปอีก ในหัวที่ยังมึนงงก็สร่างเมาในทันที

เธอไม่คิดเลยว่า...คนที่เกือบจะล่วงเกินเธอ กลับเป็นเสิ่นซื่อ อาเล็กของเสิ่นเยี่ยนจือ

"อาเล็ก..."

จี้อี่หนิงรู้สึกหวาดกลัวเสิ่นซื่อมาตลอด

เขาเป็นลูกชายคนเล็กสุดของตระกูลเสิ่น ท่านผู้เฒ่าเสิ่นและท่านแม่เฒ่าเสิ่นมีลูกตอนแก่ จึงตามใจจนมีนิสัยเอาแต่ใจและโหดเหี้ยม ไม่ใช่แค่ในตระกูลเสิ่น แม้แต่คนนอกก็ไม่กล้ายุ่งกับเขา

ตอนที่เพิ่งแต่งงานกับเสิ่นเยี่ยนจือและไปทำความเคารพกับผู้อาวุโสของตระกูลเสิ่น เสิ่นเยี่ยนจือก็เตือนเธอแล้วว่าอย่าเข้าใกล้เสิ่นซื่อมากนัก

"หุบปาก!"

สีหน้าของเสิ่นซื่อดูแย่มาก สายตาที่จ้องมองจี้อี่หนิงเย็นยะเยือกราวหิมะ ราวกับกำลังพิจารณาความเป็นไปได้ที่จะฆ่าปิดปาก

แต่พอสายตาสัมผัสกับผิวขาวบริสุทธิ์บนหน้าอกของเธอ ดวงตาของเขาก็พลันขุ่นมัวลงชั่วขณะ

เขาเบือนหน้าหนี ลุกจากเตียงพลางพูดเสียงเย็นชา "ใส่เสื้อผ้าแล้วไปให้พ้น!"

ตอนที่เขาลุกขึ้น สายตาของจี้อี่หนิงก็เห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้า

เธอชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วรีบเบือนสายตาอย่างเก้อเขิน กระนั้นใบหูกลับแดงก่ำ

เมื่อเห็นใบหน้าแดงของเธอ สีหน้าของเสิ่นซื่อก็ยิ่งดูแย่ลงไปอีก

"ยังไม่ไปอีก?"

จี้อี่หนิงไม่สนใจความอึดอัด รีบเก็บเสื้อผ้าขึ้นมาสวมลวกๆ แล้วออกจากห้องไปโดยไม่เหลียวหลัง

จนกระทั่งออกมานอกห้อง เธอถึงกล้าหันไปมองเลขห้อง เมื่อเห็นชัด ๆ ก็เข้าใจทันทีว่าทำไมเสิ่นซื่อถึงบอกว่าเธอทำเป็นขัดขืน

นั่นมันไม่ใช่ห้อง 8919 สักหน่อย นี่มันห้อง 8916 ชัดๆ!

เธอเข้าผิดห้อง แถมยังเกือบมีอะไรกับอาเล็กของสามีตัวเองอีก...

คิดถึงตรงนี้ จี้อี่หนิงก็รู้สึกว่าอาการปวดหัวหลังเมาค้างยิ่งรุนแรงขึ้น

ถ้ารู้แบบนี้ตอนนั้นให้สือเวยขึ้นมาส่งเธอเสียก็ดี ถึงยังไงก็คงไม่ถึงขั้นเข้าผิดห้องแบบนี้

แต่ตอนนี้เสียใจไปก็ไม่ทันแล้ว...

ในห้อง หลังจากจี้อี่หนิงจากไป เสิ่นซื่อก็หยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยสีหน้ามืดมน

"ลบภาพกล้องวงจรปิดในคืนนี้ทั้งหมดซะ!"

สั่งเสร็จ เสิ่นซื่อก็มองผ้าปูที่นอนและผ้าห่มที่ยับยู่ยี่ จุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ ดวงตาฉายแววหงุดหงิดมากขึ้น

เกือบได้ขึ้นเตียงกับเมียของหลานชายตัวเอง นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!