บทที่ 468

อ๋องฉีหน้าเป็นสีเขียว แต่ด้านหลังเต็มไปด้วยเหงื่อมองดูฮูหยินเฒ่าตระกูลหยวน ในมือฮูหยินเฒ่าถือไม้เท้าหัวเสือ และด้านหลังมีเหล่าทหารหญิงอยู่หนึ่งกอง ทุกคนล้วนพกหอกยาว นี่เป็นอาวุธประจำตระกูลหยวนเมื่อเข้าสู่สนามรบก็จะใช้หอกยาว

"เหล่าไท่ไท่ นี่ท่านหมายความว่าอย่างไร? นำคนมาข่มขู่ข้า และแทรกแซงเรื่องในจวนข้าหรือ?" อ๋องฉีในใจนั้นขลาดกลัว แต่ว่าก็ไม่สามารถที่จะเสียหน้าได้

เหล่าไท่ไท่ซัดออกมาประโยคหนึ่ง "เห็นได้ชัดว่าเป็นการข่มขู่และแทรกแซง มิเช่นนั้นจะพกอาวุธมาเพื่ออะไร? อ๋องฉียังต้องถามอีกรึ?"

ถ้าเอ่ยโอ้อวดถึงความน่าเกรงขาม เขาก็ไม่ได้มีจิตใจแข็งแกร่งเด็ดเดี่ยวกับกองกำลังหญิงที่เคยผ่านสมรภูมิมาแล้ว เขาก็ไม่สามารถแข็งแกร่งขึ้นมาได้

"พวกเจ้า...พวกเจ้าไม่ควรทำเกินไป ทำไมถึงปล่อยให้หยวนหย่งอี้ทำตามใจโดยไม่ห้ามปราม? นางไม่เห็นใครในสายตาแล้ว ข้าก็เพียงแค่จะให้นางเรียนรู้กฎระเบียบไม่ได้มีเจตนาให้นางลำบากใจ" จากคำพูดนี้ของอ๋องฉีเห็นได้ชัดว่าพลังที่ปล่อยออกมานั้นอ่อนลง

ทำให้ฉู่หมิงชุ่ยนั้นทนไม่ได้อย่างมาก

เอ่ยถึงฐานะแล้ว อ๋องฉีสามารถที่จะบดขยี้ตระกูลหยวนทั้งหมดให้จมดินได้

ต่อให้ตระกูลหยวนจะใจก