บทที่ 442

เสียนเฟยมองเขาอย่างไม่พอใจ "ทำไม? ยังคาดหวังว่ามารดาเจ้าจะป่วยใช่หรือไม่?"

นัยน์ตาขออวี่เหวินห่าวมีแสงแวบขึ้นมา "ไม่ได้ป่วยจริง ๆ ใช่หรือไม่? อย่างปิดบังลูก"

"เอาเถอะ เสด็จแม่ของเจ้ายังกินยังดื่มได้ จะไม่อะไรให้ป่วยล่ะ? เสียนเฟยมองเขาแล้วลดเสียงลงเอ่ยถาม "แล้วฝั่งเจ้าแปดสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง? พระชายาของเจ้าทำได้หรือไม่?"

อวี่เหวินห่าวเอ่ย "ยังไม่ทราบ แต่หม่อมฉันคาดหวังว่าจะไม่เป็นไรพ่ะย่ะค่ะ"

เสียนเฟยพยักหน้าเอ่ยว่า "ถึงแม้ว่าฮองเฮาจะไม่ค่อยพอใจคนผู้นี้นัก แต่เจ้าแปดก็น่าสงสาร เขาเป็นเพียงเด็กคนหนึ่งเท่านั้น"

ดังนั้นการต่อสู้ก็ไม่ควรที่จะเอาเด็กคนหนึ่งเข้าไปพัวพัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าแปดไม่สามารถที่จะใช้อำนาจใด ๆ คุกคามผู้ใดได้ และทุกคนก็รักและทะนุถนอมเขา

อวี่เหวินห่าวเอ่ยปลอบใจ "เสด็จแม่วางใจเถอะพ่ะย่ะค่ะ เขาจะไม่เป็นอะไร"

เขาลุกขึ้นยืน "ลูกต้องขอไปดูเขาก่อนพ่ะย่ะค่ะ"

เกือบจะแน่ใจได้แล้วว่านี่เป็นหนึ่งในหลุมพราง ขณะนี้มีสองคนที่จะต้องตรวจสอบ คนแรกคือหลี่กงกงที่คอยปรนนิบัติฮ่องเต้กล่าวว่าเสด็จแม่ไม่สบายจึงทำให้เขามา

คนที่สองคือซู่ผิน

สองคนนี้ เริ่มต้นลงมือจากซู่ผินดีที่ส