บทที่ 446

เต๋อเฟยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “เช่นนั้นแล้ว หมายความว่าองค์ชายแปดเห็นหน้าของชายชู้นั่น?”

“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ” อวี่เหวินห่าวส่ายหน้า “หม่อมฉันไม่มองโลกในแง่ดี ตอนนี้เสด็จพ่อสั่งให้คลี่คลายคดีนี้ให้ได้ เรื่องนี้ซู่ผินทำได้แค่ปิดบังไว้เท่านั้น ถ้าพวกเราไม่มีหลักฐานอะไรใหม่ หรือบางทีรอน้องแปดฟื้นขึ้นมา เรื่องนี้ก็ไม่อาจปิดบังไว้แล้ว”

เต๋อเฟยกังวลแล้วกล่าวว่า “เช่นนั้นจะทำอย่างไรกันดี?”

อวี่เหวินห่าวครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า “หม่อมฉันพบเบาะแสบ้างแล้ว แต่ยังต้องตรวจสอบ”

เต๋อเฟยกล่าวว่า “งั้นเจ้ารีบไปเถอะ ข้าจะจับตาดูนางแพศยานั่นเอง ข้าจะไม่ยอมให้นางเปิดปากพูดแม้แต่ครึ่งคำ”

อวี่เหวินห่าวพยักหน้า “เสด็จแม่เต๋อเฟย ท่านอยู่ที่นี่ไม่นาน นางต้องพูดแน่ ถึงพระองค์ไม่ทูลเรื่องนี้ เรื่องนี้ก็จะมีคนทูลไปถึงเสด็จพ่ออยู่ดี”

อวี่เหวินห่าวครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทันใดนั้นแววตาของเขาก็มีประกายขึ้นมา “ถ้ามีคนต้องการไปบอกให้เสด็จพ่อทรงทราบ คน ๆ นั้นต้องเป็นทหารที่ลาดตระเวรใกล้ ๆ กับตำหนักหมิงฮวาถึงจะสมเหตุสมผล แต่ว่าเรื่องนี้ถ้าไม่มีคนพบเห็นจริง ๆ นอกจากชายชู้คนนั้น ถ้าเกิดนำไปฟ้องแล้ว เสด็จพ่อต้องสอบสวนอ