บทที่ 437

ทางด้านไทเฮาและไท่หวงซ่างยังไม่ได้แจ้งให้ทราบเพียงแต่ว่าเป็นเรื่องยากมากที่จะปิดบังไท่หวงซ่างทำได้เพียงปิดบังไทเฮาเท่านั้น

จักรพรรดิหมิงหยวนรับสั่งให้อวี่เหวินห่าวเบิกตัวกู้ซีมาเพื่อไต่สวน สีหน้าของฮองเฮาก็ดำมืด "เขาคือฆาตกร"

จักรพรรดิหมิงหยวนจ้องมองนางด้วยสายตาเย็นชา

หยวนชิงหลิงเดินออกไปหยุดพักชั่วคราวที่ในห้องโถงตำหนัก

ห้องโถงตำหนักมีภาพวาดมากมายแขวนอยู่ทั้งหมดเป็นภาพวาดทัศนียภาพ ทั้งหมดล้วนเป็นภาพทิวทัศน์ หยวนชิงหลิงมองลงไปทีละภาพ นี่คือโลกในสายตาของเด็กคนนี้ ภายในกําแพงเป็นทิวทัศน์ที่ทอดยาวออกไปอย่างไร้ขีดจํากัด

หยวนชิงหลิงตกตะลึงในตัวขององค์ชายคนนี้

ภาพวาดเหล่านี้ราวกับมีชีวิต ต้นไม้ใบหญ้าแต่ละต้นทั้งหมดราวกับมีชีวิต

นี้คืออีกหนึ่งความสามารถพิเศษทางการประพันธ์ของเด็กหนุ่ม

หยวนชิงหลิงไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงประสบเคราะห์กรรมร้ายครั้งนี้ และไม่รู้ว่าทำไมกู้ซีถึงลงมือทำร้ายเขา หรืออาจจะไม่ใช่กู้ซีแต่เป็นคนอื่น

ในภาพวาดทัศนียภาพมากมายนั้นมีภาพเหมือนตนเองอยู่หนึ่งภาพ

น่าจะเป็นเขาวาด

ภาพวาดเหมือนตัวเองภาพนี้แปลกมาก ใบหน้ายาวมาก ดวางตาก็ใหญ่มากเกือบจะเป็นหนึ่งในสามของใบหน้า ดวงตากลม