Share
บทที่ 402
Related chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 403
นางข้าหลวงสี่ ลวี่หยา และซูยี่พานางเข้าวังหลวงวันนี้นอกจากพระชายาของชินอ๋องที่เข้าวังถวายพระพร ยังมีพระราชโองการเรียกสตรีสูงศักดิ์ให้เข้าวังหลวงหยวนชิงหลิงไม่ค่อยสนใจเรื่องในวังหลวงมากนัก ดังนั้นจึงไม่รู้ว่ากำลังมีแผนการใหญ่อะไรเกิดขึ้นในวัง แต่ว่ามองเห็นเหล่าหญิงสาววัยเยาว์ทั้งหมดนางก็รู้สึกตกใจไปครู่หนึ่งขณะที่รออยู่นอกตําหนักของไทเฮา ก็เห็นฉู่หมิงชุ่ยพาหยวนหย่งอี้ และหยวนหมิงหยางเข้ามาฉู่หมิงชุ่ยสวมชุดผ้าดิ้นเงินดิ้นทองสีแดงค่อนข้างโบราณดูและเรียบร้อย อย่างไรก็ตามหยวนชิงหลิงตรวจสอบอย่างละเอียด ก็จะเห็นถึงความแตกต่าง ชุดนี้น่าจะเป็นชุดราชสำนักของพระชายาชินอ๋องฉู่หมิงสวมชุดกระโปรงจีบลายหรูอี้ที่มีความหมายเป็นสิริมงคล และสวมสร้อยคอปะการังสีแดงสดราวกับไฟแวววาวสะดุดตาเช่นเดียวกับรูปลักษณ์ของนางและใบหน้าที่บอบบางราวลูกพลับส่วนหยวนหย่งอี้นั้นแต่งกายน้อยไปเล็กน้อย ชุดสีเหลืองคู่กับสีเขียว มวยผมเดี่ยวเป็นรูปทรงก้นหอยและปักปิ่นปักผม การแต่งตัวนี้ไม่เหมือนหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว แต่เหมือนหญิงสาวที่ยังไม่มีคู่หมั้นหมายเมื่อนางมองเห็นหยวนชิงหลิง ดวงตาของนางก็เปล่งประกายออกมา นางรีบ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 404
เนื่องจากวันนั้นพวกเขาทั้งสองคนได้แสดงละครต่อหน้ามู่หรูกงกงจึงไม่ได้เอ่ยความประสงค์เกี่ยวกับเรื่องพระสนมออกมาหยวนชิงหลิงดีใจคิดว่าโชคดีที่เรื่องนี้จบลงไปแล้ว ไม่คิดว่าจะถูกนำออกมากล่าวถึงต่อหน้าผู้คนมากมาย แม้ว่าหวงซ่างจะไม่ตั้งใจพระราชโองการ แต่ฉู่หมิงหยางกลับเอ่ยออกไปทั้งหมด และหากไม่มีอะไรเกิดขึ้นตระกูลฉู่จะต้องเสียหน้าแน่ตระกูลฉู่จะเต็มใจเสียหน้าหรือ?หยวนหย่งอี้มองหน้าฉู่หมิงหยางอย่างเสียใจ ที่แท้ฉู่อ๋องก็อยากแต่งพระชายารองด้วยหรือ? ถ้านางรู้เร็วกว่านี้คงจะรอดูก่อน คงจะดีมากถ้าได้เแต่งให้อ๋องฉู่ อย่างนั้นนางก็จะได้เป็นน้องสาวของพี่หญิงฉู่หวางนางข้าหลวงสี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ ประคองหยวนชิงหลิงไว้ กลัวว่าเพราะฉู่หมิงหยางจะทำเรื่องที่เป็นการเสียมารยาทฉู่หมิงหยางมองหยวนชิงหลิงอย่างมาดร้ายและโหดเหี้ยมเย็นชา รอคอยคำตอบของนางหยวนชิงหลิงมองหน้านางแล้วเอ่ยอย่างสุขุม "ข้าและเจ้าไม่มีทางเป็นพี่สาวน้องสาวกันได้อย่างเด็ดขาด"ในเมื่อฉู่หมิงหยางรู้วิธิกระจายข่าวสารนางก็รู้เช่นกันคำพูดของทุกคนถูกโยนทิ้งไว้ที่นี่ นางมีมหาเสนาบดีฉู่ ส่วนเธอก็มีไท่ซ่างหวง แล้วเรามาลองกันดูฉู่หมิงหยางยิ้
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 405
ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าดูเหมือนจะมีฮูหยินคนหนึ่งที่เดินทางมาพร้อมกับฮูหยินเหยียง และพระชายารุ่ยชิง มือของฮูหยินคนนั้นได้รับบาดเจ็บ เธอจึงได้ช่วยนางห้ามเลือดเอาไว้"ท่านแม่ของเจ้าคือคนที่มือบาดเจ็บคนนั้นหรือ?" หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม"ใช่ ใช่แล้ว!" หยวนหย่งอี้เมื่อเห็นว่านางคิดได้แล้ว ก็มองนางอย่างตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง "พี่หญิงฉู่หวาง ท่านพบท่านแม่ของข้าได้หรือไม่"หยวนชิงหลิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม "ได้สิ เช่นนั้นอีกวันเชิญเจ้าพาฮูหยินมาด้วย ข้าจะให้การต้อนรับในจวน”"ดีจริง ดีมากจริง ๆ!" หยวนหย่งอี้ดีใจจนเอ่ยอะไรไม่ออกอีกครั้งที่หยวนชิงหลิงไร้ซึ่งคำพูดหากจะบอกว่าหยวนหย่งอี้คนที่ไม่ธรรมดาอย่างที่คิดจริง ๆ จะต้องยุ่งยากมากเป็นแน่ในสถานการณ์ตอนนี้ ทุกคนก็ล้วนใส่หน้ากากเข้าหากัน นางจะต้องระวังไว้เป็นการดี ให้ฮูหยินท่านนี้มาสักครั้งก็พอแล้ว หลังจากนี้เคารพแต่ก็อยู่ห่างไว้หยวนหย่งอี้กระโดดโลดเต้นออกไปอย่างไม่ค่อยเรียบร้อยนัก จากนั้นอ๋องฉีก็เข้าวังเพื่อถามสาทุกข์สุกดิบของไท่ซ่างหวง แล้วพบเข้ากับหยวนหย่งอี้ หยวนหย่งอี้กระโดดอยู่สองสามรอบแล้วกอดเขาไว้แล้ว ทำปากขมุขมิบและจูบเขาไปหนึ่งครั้งแ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 406
อย่างไรก็ตาม เธอกลับประหลาดใจ ไท่ซ่างหวงทำไมถึงมีของแปลกประหลาดมากมายขนาดนี้?อย่างหญ้างูนี้ เธอไม่เคยได้ยินมาก่อนเธอพบว่านอกจากหญ้างูที่ลานด้านหลังแล้ว ยังมีอย่างอื่นอีกมีพืชหน้าตาแปลกประหลาดเธอค่อย ๆ มองดูอย่างช้า ๆ เมื่อเดินไปถึงด้านหน้าดอกไม้ดอกหนึ่งที่มีสีสันสวนสดงดงาม เธอกำลังจะเอื่อมมือไปจับมัน แต่นางข้าหลวงสี่ก็เอ่ยอย่างรีบร้อน "ไม่สามารถจับได้นะเพคะ"หยวนชิงหลิงตกใจจึงหันกลับไปมองนางข้าหลวงสี่ "เพราะอะไร?""นี่เป็นดอกไม้กินคนเพคะ" นางข้าหลวงสี่เอ่ยหน้าขาวซีดถึงแม้หยวนชิงหลิงจะไม่เคยเห็นดอกไม้กินคนจริง ๆ แต่ว่าก็เคยเห็นดอกไม้กินคนจากในหนังสือ และในทีวีมาก่อน มันมีหน้าตาแบบนี้ที่ไหนกัน?ดอกไม้ดอกนี้ดูคล้ายกับดอกกุหลาบ แต่ว่าไม่มีกุหลาบที่ไหนกลีบดอกซับซ้อนขนาดนี้ แบ่งออกได้หกกลีบวนไปอย่างเรียบง่าย ด้านในมีมีเกสรสีเหลืองอยู่ไม่กี่ดอกนางข้าหลวงสี่เห็นว่าเธอไม่เชื่อ จึงนำกิ่งไม้เล็ก ๆ มาหนึ่งก้านแล้วแตะลงไปบนเกสรดอกไม้ ก็เห็นว่ากลีบดอกไม้ทั้งหกกลีบหุบเข้ามาอย่างรวดเร็วเสียงดัง "แกร๊บ" เสียงกิ่งไม้เล็ก ๆ หักออกมา และเมื่อรอให้กลีบดอกไม้บานออกอีกครั้ง กิ่งไม้เล็ก ๆ กิ่งนั้
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 407
หยวนชิงหลิงลูบหน้าอกไปมา เธอรู้ว่าฉู่หมิงหยางจงใจยั่วให้เธอโมโห แต่การโกรธมีผลต่อร่างกาย และเธอเรียนจบปริญญาเอกด้านแพทยศาสตร์ ก็ไม่ควรสนใจโต้เถียงกับผู้หญิงที่ปากร้ายและไม่เคยเรียนชั้นประถมเลยแต่ว่าเธอกดน้ำเสียงไม่ไหวเธอจับมือนางข้าหลวงสี่ไว้เพื่อที่ตัวเองจะไม่โกรธจนสลบไป ดวงตากลมโตมองฉู่หมิงหยางแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา "ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะแต่งเข้ามาในจวนอ๋องฉู่จริง หรือเพียงแค่ต้องการยั่วให้ข้าโกรธ แต่ข้าจะทิ้งคำพูดนี้ไว้ในที่นี้ ผู้หญิงคนใดที่คิดอยากจะเข้ามาในจวนอ๋องฉู่ หรือต้องการที่จะใกล้ชิดอวี่เหวินห่าวล้วนต้องถามข้า และข้าจะไม่ยอมให้ก้าวเข้ามาแม้เพียงครึ่ง"หยวนชิงหลิงเอ่ยจบก็รู้สึกเจ็บท้องน้อย เป็นอย่างที่คิดไว้ตบะเธอยังไม่พอเธอหมุนตัวแต่ก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะเหยียดหยามของฉู่หมิงหยาง "ดี ครึ่งก้าวก็อย่ายอมปล่อยไป แต่คนตายไปแล้วก็ต้องยอมไปโดยธรรมชาติ”หยวนชิงหลิงหันกลับมาทันที แล้วคิดอยากจะฟาดฝ่ามือลงไปโดยตรงนางข้าหลวงสี่ขวางอยู่ข้างหน้านาง แล้วเอ่ยอย่างเย็นชา "คุณหนูรองเอ่ยวาจาอย่าได้หยาบช้าเกินไปนัก ระวังความสุขที่มากเกินไปจะนำไปสู่ความทุกข์”ฉู่หมิงหยางกำลังจะเอ่ยปากเยา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 408
ฉู่หมิงหยางก็เอ่ยถามกลับด้วยเสียงแผ่วเบา "ความสัมพันธ์? ถุย ก็แค่บ่าวรับใช้คนหนึ่งเท่านั้นเอง"ฉู่หมิงชุ่ยไม่ชอบน้ำเสียงของนางจึงไม่เอ่ยอีก สองพี่น้องออกจากวังหลวง แล้วกลับไปที่ตระกูลเดิมเมื่อกลับไปถึงจวนฉู่แล้ว ฉู่หมิงหยางก็ไม่ได้สนใจฉู่หมิงชุ่ยอีกต่อไป นางจึงกลับเรือนตัวเองไป ฉู่หมิงชุ่ยไปเยี่ยมท่านย่า ฮูหยินมหาเสนาบดีตั้งแต่ครั้งที่ประสบอุบัติเหตุสูญเสียเสียงคราวนั้น จนตอนนี้เสียงก็ยังไม่กลับมาฮูหยินมหาเสนาบดีรู้ดีว่าภายในจวนนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถวางยานางได้นางเปลี่ยนเป็นนิ่งสงบเพื่อปกป้องตัวเอง สามีภรรยาเป็นมาตลอดชีวิตใกล้ถึงจุดสิ้นสุดแล้วตอนนี้นางเข้าใจอย่างชัดเจนแล้วว่าเขานั้นโหดเหี้ยมเกินไปแล้วเพื่อสิ่งที่เขาต้องการแล้วนั้น ก็ไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งสิ้นนางฟังสิ่งที่ฉู่หมิงชุ่ยเล่าถึงเรื่องที่พบกับนางข้าหลวงสี่ในวันนี้ ในใจของนางก็เต้นแรงขึ้นมาฉับพลัน แล้วส่ายศีรษะให้ฉู่หมิงชุ่ย เพื่อเป็นการบอกว่าไม่ควรยั่วโมโหผู้หญิงคนนั้นฉู่หมิงชุ่ยเอ่ยเสียงเบา "หลานรู้ เพียงแต่หมิงหยางกลับไม่เห็นนางดูในสายตา"***ฮูหยินมหาเสนาบดียิ้มอย่างขมขื่นแล้วส่ายศีรษะเมื่อมหา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 409
เหล่ากว่านโค้งตัวแล้วถอยออกมา ในห้องเหลือเพียงมหาเสนาบดีฉู่กับนางข้างหลวงสี่เพียงสองคนมหาเสนาบดีฉู่นั่งลงเรียบร้อยแล้วมองนาง "นั่งลงแล้วค่อยพูดเอ่ยเถอะ"นางข้าหลวงสี่ส่ายหน้า ในใจมีความคิดที่ว่างเปล่า แล้วมองเขาแล้วเอ่ยอย่างเคร่งขรึม"คราวก่อนที่ท่านเคยให้ข้าวางยาไท่ซ่างหวง และข้าปฏิบัติตามแผนการของท่าย แสดงว่าสิ่งที่ข้าติดหนี้ท่านได้ชำระคืนเรียบร้อยแล้ว"มหาเสนาบดีฉู่ไม่ได้เอ่ยอธิบายว่า นี่เป็นความคิดของฉู่หมิงชุ่ย ไม่ใช่ความคิดของเขา เขาเพิ่งรู้ในภายหลัง เขาเอ่ย "เจ้าไม่ได้ติดหนี้อะไรข้า"นางข้าหลวงสี่ยิ้มอย่างเศร้าสร้อย "ไม่รู้ ติดหนี้ก็ดี หรือไม่ติดหนี้ก็ดี เพราะอย่างไรก็ตาม ก็ได้ชำระกันเรียบร้อยแล้ว"มหาเสนาบดีฉู่มองหน้านาง "เจ้ามาที่นี่เพียงเพื่อเอ่ยประโยคนี้กับข้าหรือ?"นางข้าหลวงสี่ส่ายศีรษะแล้วเอ่ยถาม "เพราะเหตุใดท่านถึงต้องการให้ฉู่หมิงหยางแต่งงานกับอ๋องฉู่?""เรื่องนี้แท้จริงแล้วเป็นความคิดของข้า แต่ที่ข้าทำเช่นนี้เพราะข้ามีเจตนาส่วนตัว" มหาเสนาบดีฉู่กล่าวนางข้าหลวงสี่เอ่ยน้ำเสียงเฉียบขาด "ท่านมีเจตนาจะขัดต่อความต้องของผู้อื่นได้หรือ? อ๋องฉู่ไม่เห็นด้วยที่จะแต่ง
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 410
เมื่อฉู่หมิงชุ่ยได้ยินว่าท่านปู่เรียกพบโดยไม่ได้บอกเหตุผลอะไร ก็เอ่ยถามคนรับใช้ "เมื่อครู่นี้พระชายาไปเข้าพบท่านปู่หรือ?"คนรับใช้ส่ายหน้า "เรียนคุณหนูรอง ไม่มีเจ้าค่ะ"ฉู่หมิงหยางรู้วิธีที่จะจัดการการความสัมพันธ์กับผู้อื่น เขาจึงติดสินบนผู้ที่คอยรับใช้อยู่ข้างกายท่านปู่ดังนั้นถ้าพี่หญิงไม่ได้ไปพบท่านปู่อย่างนั้นก็คงไม่มีปัญญาอะไรบางทีอาจจะเป็นเรื่องแต่งงานกับอ๋องฉู่เช่นนั้นนางจึงออกไปด้วยความมั่นใจเพียงแค่นางก้าวเข้ามาในลานบ้านเรือนใหญ่ เหล่ากว่านก็เร่งรีบก้าวเข้ามา "คุณหนูรองนายท่านบอกให้ท่านคุกเข่ารออยู่ด้านนอกก่อนขอรับ"ฉู่หมิงหยางตกใจ "คุกเข่า? เพราะเหตุใด?"เหล่ากว่านกล่าว "เป็นความคิดของนายท่าน คุณหนูรองไม่ต้องถามแล้ว ตอนนี้นายท่านกำลังโกรธเป็นอย่างมาก ท่านรีบคุกเข่าก่อนเถอะ!"ฉู่หมิงหยางเข้าใจท่าทางเคร่งขรึมและน่าเกรงขามของท่านปู่ จึงไม่กล้าที่จะไม่คุกเข่าลง เพียงแต่ก็ไม่ได้เต็มใจที่จะคุกเข่าจึงเอ่ยถาม "เหล่ากว่านสามารถบอกให้ข้ารู้ได้หรือไม่ว่า ข้าทำสิ่งใดผิด?"เหล่ากว่านถอนหายใจเบา ๆ "นางข้าหลวงสี่มา เพราะเหตุใดคุณหนูรองถึงต้องไปยั่วยุพระชายาฉู่กันเล่า?"ฉู่หมิงหย
Latest chapter
