บทที่ 405

ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าดูเหมือนจะมีฮูหยินคนหนึ่งที่เดินทางมาพร้อมกับฮูหยินเหยียง และพระชายารุ่ยชิง มือของฮูหยินคนนั้นได้รับบาดเจ็บ เธอจึงได้ช่วยนางห้ามเลือดเอาไว้

"ท่านแม่ของเจ้าคือคนที่มือบาดเจ็บคนนั้นหรือ?" หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม

"ใช่ ใช่แล้ว!" หยวนหย่งอี้เมื่อเห็นว่านางคิดได้แล้ว ก็มองนางอย่างตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง "พี่หญิงฉู่หวาง ท่านพบท่านแม่ของข้าได้หรือไม่"

หยวนชิงหลิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม "ได้สิ เช่นนั้นอีกวันเชิญเจ้าพาฮูหยินมาด้วย ข้าจะให้การต้อนรับในจวน”

"ดีจริง ดีมากจริง ๆ!" หยวนหย่งอี้ดีใจจนเอ่ยอะไรไม่ออก

อีกครั้งที่หยวนชิงหลิงไร้ซึ่งคำพูด

หากจะบอกว่าหยวนหย่งอี้คนที่ไม่ธรรมดาอย่างที่คิดจริง ๆ จะต้องยุ่งยากมากเป็นแน่

ในสถานการณ์ตอนนี้ ทุกคนก็ล้วนใส่หน้ากากเข้าหากัน นางจะต้องระวังไว้เป็นการดี ให้ฮูหยินท่านนี้มาสักครั้งก็พอแล้ว หลังจากนี้เคารพแต่ก็อยู่ห่างไว้

หยวนหย่งอี้กระโดดโลดเต้นออกไปอย่างไม่ค่อยเรียบร้อยนัก จากนั้นอ๋องฉีก็เข้าวังเพื่อถามสาทุกข์สุกดิบของไท่ซ่างหวง แล้วพบเข้ากับหยวนหย่งอี้ หยวนหย่งอี้กระโดดอยู่สองสามรอบแล้วกอดเขาไว้แล้ว ทำปากขมุขมิบและจูบเขาไปหนึ่งครั้งแ