Share
บทที่ 408
Related chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 409
เหล่ากว่านโค้งตัวแล้วถอยออกมา ในห้องเหลือเพียงมหาเสนาบดีฉู่กับนางข้างหลวงสี่เพียงสองคนมหาเสนาบดีฉู่นั่งลงเรียบร้อยแล้วมองนาง "นั่งลงแล้วค่อยพูดเอ่ยเถอะ"นางข้าหลวงสี่ส่ายหน้า ในใจมีความคิดที่ว่างเปล่า แล้วมองเขาแล้วเอ่ยอย่างเคร่งขรึม"คราวก่อนที่ท่านเคยให้ข้าวางยาไท่ซ่างหวง และข้าปฏิบัติตามแผนการของท่าย แสดงว่าสิ่งที่ข้าติดหนี้ท่านได้ชำระคืนเรียบร้อยแล้ว"มหาเสนาบดีฉู่ไม่ได้เอ่ยอธิบายว่า นี่เป็นความคิดของฉู่หมิงชุ่ย ไม่ใช่ความคิดของเขา เขาเพิ่งรู้ในภายหลัง เขาเอ่ย "เจ้าไม่ได้ติดหนี้อะไรข้า"นางข้าหลวงสี่ยิ้มอย่างเศร้าสร้อย "ไม่รู้ ติดหนี้ก็ดี หรือไม่ติดหนี้ก็ดี เพราะอย่างไรก็ตาม ก็ได้ชำระกันเรียบร้อยแล้ว"มหาเสนาบดีฉู่มองหน้านาง "เจ้ามาที่นี่เพียงเพื่อเอ่ยประโยคนี้กับข้าหรือ?"นางข้าหลวงสี่ส่ายศีรษะแล้วเอ่ยถาม "เพราะเหตุใดท่านถึงต้องการให้ฉู่หมิงหยางแต่งงานกับอ๋องฉู่?""เรื่องนี้แท้จริงแล้วเป็นความคิดของข้า แต่ที่ข้าทำเช่นนี้เพราะข้ามีเจตนาส่วนตัว" มหาเสนาบดีฉู่กล่าวนางข้าหลวงสี่เอ่ยน้ำเสียงเฉียบขาด "ท่านมีเจตนาจะขัดต่อความต้องของผู้อื่นได้หรือ? อ๋องฉู่ไม่เห็นด้วยที่จะแต่ง
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 410
เมื่อฉู่หมิงชุ่ยได้ยินว่าท่านปู่เรียกพบโดยไม่ได้บอกเหตุผลอะไร ก็เอ่ยถามคนรับใช้ "เมื่อครู่นี้พระชายาไปเข้าพบท่านปู่หรือ?"คนรับใช้ส่ายหน้า "เรียนคุณหนูรอง ไม่มีเจ้าค่ะ"ฉู่หมิงหยางรู้วิธีที่จะจัดการการความสัมพันธ์กับผู้อื่น เขาจึงติดสินบนผู้ที่คอยรับใช้อยู่ข้างกายท่านปู่ดังนั้นถ้าพี่หญิงไม่ได้ไปพบท่านปู่อย่างนั้นก็คงไม่มีปัญญาอะไรบางทีอาจจะเป็นเรื่องแต่งงานกับอ๋องฉู่เช่นนั้นนางจึงออกไปด้วยความมั่นใจเพียงแค่นางก้าวเข้ามาในลานบ้านเรือนใหญ่ เหล่ากว่านก็เร่งรีบก้าวเข้ามา "คุณหนูรองนายท่านบอกให้ท่านคุกเข่ารออยู่ด้านนอกก่อนขอรับ"ฉู่หมิงหยางตกใจ "คุกเข่า? เพราะเหตุใด?"เหล่ากว่านกล่าว "เป็นความคิดของนายท่าน คุณหนูรองไม่ต้องถามแล้ว ตอนนี้นายท่านกำลังโกรธเป็นอย่างมาก ท่านรีบคุกเข่าก่อนเถอะ!"ฉู่หมิงหยางเข้าใจท่าทางเคร่งขรึมและน่าเกรงขามของท่านปู่ จึงไม่กล้าที่จะไม่คุกเข่าลง เพียงแต่ก็ไม่ได้เต็มใจที่จะคุกเข่าจึงเอ่ยถาม "เหล่ากว่านสามารถบอกให้ข้ารู้ได้หรือไม่ว่า ข้าทำสิ่งใดผิด?"เหล่ากว่านถอนหายใจเบา ๆ "นางข้าหลวงสี่มา เพราะเหตุใดคุณหนูรองถึงต้องไปยั่วยุพระชายาฉู่กันเล่า?"ฉู่หมิงหย
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 411
ฉู่หมิงชุ่ยกดไหล่ของนางลง แล้วเอ่ยด้วยเสียงต่ำว่า "ในยามสําคัญเช่นนี้ เจ้าอย่าทําให้ท่านปู่โกรธ ข้าขอบอกเจ้า เรื่องท่านย่าเสียงไปจนพูดไม่ได้นั้น เป็นเพราะพูดผิดเพียงคำเดียว สามีภรรยากันยังเป็นเช่นนี้ เจ้าอย่าคิดว่าตัวเองพิเศษ หากทําให้ท่านปู่โกรธขึ้นมาจริง ๆ เจ้าจะได้แต่งสามีที่เป็นพวกพ่อค้า ถึงตอนนั้นเจ้าก็ทำได้เพียงแต่ร้องไห้ขึ้นเกี้ยวแต่งงาน"ฉู่หมิงหยางส่ายหน้า ใบหน้าซีดเผือด มองฉู่หมิงชุ่ยด้วยความหวาดกลัว "ข้าไม่เชื่อ ข้าไม่เชื่อ…"ฉู่หมิงชุ่ยกดเสียงลงต่ำแล้วเอ่ย "ยังจำได้หรือไม่ตอนที่ข้ากลับมาจวน แล้วบอกกับเจ้าเรื่องที่ท่านปู่ต้องการให้เจ้าแต่งเป็นพระชายารองให้อ๋องฉู่หรือไม่? เจ้าบอกว่าเจ้าเห็นถึงความรอบคอบของข้าแต่ว่าทำไมข้าถึงคาดเดาความคิดของท่านปู่ไม่ได้? อ๋องฉีเป็นหลานของท่านปู่ ท่านปู่จะต้องสนับสนุนให้เขาได้เป็นรัชทายาทเป็นแน่ แต่ว่าอ๋องฉีไร้ประโยชน์เจ้าก็เห็นอยู่กับตา และท่านปู่ไม่คิดจะสนับสนุนอ๋องฉีอีก เจ้าคิดว่าท่านจะเลือกใคร?""ใคร?" ฉู่หมิงหยางเอ่ยถามอย่างไม่รู้ตัว"อ๋องจี้!" ฉู่หมิงชุ่ยยิ้มเศร้า "มันน่าขำที่ข้าเดิมพันสิ่งสำคัญผิดไป คิดว่าในฐานะลูกของพระสนม เพียงแค่
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 412
เมื่ออวี่เหวินห่าวรู้ว่าวันนี้หยวนชิงหลิงโกรธฉู่หมิงหยางจนเกิดความเดือดดาลขึ้นมา ก็ทําให้โกรธจนสะเทือนฟ้าสะเทือนดินสวรรค์เถอะ ไม่ง่ายเลยที่วันนั้นหมอหลวงจะวินิจฉัยออกมาว่าทารกในครรภ์แข็งแรง มีความพัฒนาได้ดีและรอจนทารกครบสามเดือนตอนนี้ทารกในครรภ์ถูกกระทบกระเทือนอีกครั้ง เกรงว่าสามเดือนนี้จะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีก เขาโกรธจนแทบทนไม่ไหวที่จะไปจัดการคนในจวนนั้นทันที แล้วนำฉู่หมิงหยางมาลงโทษด้วยห้าม้าแยกร่างให้เป็นศพอย่างไรก็ตาม ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องไปหาที่ตระกูลฉู่ ก็เห็นถังหยางก้าวเข้ามาอย่างเร่งด่วน "ท่านอ๋อง พระชายา มหาเสนาบดีฉู่พาคุณหนูรองตระกูลฉู่มาขออภัยโทษพ่ะย่ะค่ะ"อวี่เหวินห่าวและหยวนชิงหลิงมองหน้ากันอย่างไม่อยากจะเชื่อหลายปีนี้ตระกูลฉู่ล่วงเกินผู้คนไม่รู้เท่าไหร่ ไม่เคยเห็นมหาเสนาบดีฉู่จะมาขอโทษ แต่วันนี้กลับพาฉู่หมิงหยางมาขอโทษ? ต้องมีจุดประสงค์ไม่ดีแอบแฝงเป็นแน่อวี่เหวินห่าวเอ่ยอย่างเย็นชา "มาก็ดี ข้าอยากเห็นจริง ๆ ว่า มหาเสนาบดีฉู่สามารถบังท้องฟ้าด้วยฝ่ามือเดียวได้จริงหรือไม่ อยู่เหนือกว่าราชสำนักหรือไม่"หยวนชิงหลิงกุมมือของเขา นางเอ่ยอย่างกังวล "ท่านอย่าหุนหันพล
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 413
ฉู่หมิงหยางสั่นเทาด้วยความโกรธ อ๋องฉู่ทำเยี่ยงนี้ตั้งใจให้นางอับอาย นางอดไม่ได้จึงเอ่ยออกไป "ท่านอ๋อง ข้าน้อยทำผิดครั้งนี้มีเหตุผล ท่านอ๋องได้โปรดพิจารณาด้วยเพคะ"มหามหาเสนาบดีฉู่กวาดสายตาเย็นชาไปมอง ฉู่หมิงหยางรู้ดีว่าทำเยี่ยงนี้ท่านปู่ต้องไม่พอใจแน่ แต่ตอนนี้นางไม่สามารถรักษาศักดิ์ศรีไว้ได้แล้ว "ท่านอ๋อง เป็นพระชายาฉู่ที่พูดจาดูหมิ่นพี่สาวข้าก่อน ข้าน้อยทนดูไม่ไหวจึงได้เอ่ยกับนางออกไปเพื่อรักษาความชอบธรรมของพี่สาวแม้ว่ามันไม่ถูกต้องก็ตาม แต่ว่ายังสามารถอภัยให้ได้"นางรู้ว่าเป็นพี่หญิงเปลี่ยนใจก่อน และไม่ต้องการแต่งให้กับอ๋องฉู่ แต่อ๋องฉู่เป็นคนโง่เขลา เขาไม่รู้จนกระทั่งตอนนี้ ก็ยังคงรักปักใจรักกับพี่หญิง ถ้าเกิดเขารู้ว่าหยวนชิงหลิงทำให้พี่หญิงขุ่นเคือง และดูถูกพี่หญิงก่อน เรื่องนี้จะเป็นใครที่ต้องทุกข์ทรมานกันแน่อวี่เหวินห่าวรู้สึกกังวลที่หาวิธีจัดการกับนางไม่ได้ และเมื่อได้ยินนางกล่าวเยี่ยงนี้ ตอนนี้อวี่เหวินห่าวสีหน้าบึ้งตึง เอ่ยด้วยเสียงเย็นชา "เข้ามา เชิญนางข้างหลวงสี่มา"มหาเสนาบดีฉู่เดิมที่ตั้งใจจะดุด่าฉู่หมิงหยางแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำพูดของอวี่เหวินห่าว เขาก็ปิดปากลงแล้วจิ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 414
อวี่เหวินห่าวมองไปทางมหาเสนาบดีฉู่แล้วเอ่ยด้วยใจจริง "ท่านมหาเสนาบดีฉู่ระงับอารมณ์ก่อนเถิด เรื่องนี้ข้าจะไม่เอาความ"หลังจากที่เป็นแผลแตกและโดนน้ำร้อนขนาดนั้นไปแล้ว ผิวบอบบางนั้นจะต้องเป็นแผลผุพองเป็นแผลเป็นแน่ และในอีกสองปีข้างหน้าก็จะไม่มีทางหายไปแน่แล้วสำหรับหญิงสาวที่ยังไม่แต่งงาน การลงโทษเช่นนี้แล้วนับว่าดีแล้วให้อภัยในสิ่งที่ทำได้มหาเสนาบดีฉู่พยักหน้า "ทำให้ท่านอ๋องหัวเราะเยาะแล้ว"อวี่เหวินห่าวกล่าว "ตระกูลใดไม่มีลูกหลานหน้าอายบ้าง?" เอ่ยถึงคนในตระกูลฉู่นั้นความจริงหยิ่งผยองมหาเสนาบดีฉู่หันหน้าไปทางนางข้าหลวงสี่ "พระชายาเป็นเช่นไรบ้าง?”นางข้าหลวงสี่เอ่ย "ได้รับการรักษาจากหมอหลวงแล้วเพียงแต่ช่วงนี้ยังต้องนอนพักอยู่บนเตียง แต่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่เจ้าค่ะ""อย่างนั้นก็ดี!" เขายกมือเรียกสาวใช้เข้ามา ในมือสาวใช้ถือกล่องผ้าอยู่ เขาโบกมือให้สาวใช้วางกล่องผ้าลงบนโต๊ะแล้วเอ่ย "ในนี้คือยาสำหรับหญิงสาวที่จะให้กำเนิดบุตร ข้าหลวงสี่โปรดรับไว้แทนพระชายาด้วยเถอะ"นางข้าหลวงสี่เดินเข้าไปเปิดกล่องออกจึงเห็นกล่องกระดองเต่าอยู่ด้านใน หลังเปิดออกนางรู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมไปทั่วห้อง นางขาหลวงสี่ต
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 415
ถังหยางหยิบขึ้นมาดูแล้วลองดมดู จากนั้นก็ส่ายหัวแล้วกล่าว "ข้าน้อยไม่ทราบจริง ๆ ข้าน้อยเคยได้ยินเพียงชื่อยาไร้กังวล แต่กลับไม่เคยมีวาสนาได้เห็นพ่ะย่ะค่ะ"อวี่เหวินห่าวคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ย "เชิญหมอหลวงใหญ่และหมอหลวงเฉามา"หมอหลวงใหญ่และหมอหลวงเฉามาถึงพร้อมกัน เมื่อได้ฟังว่าเป็นยาเม็ดไร้กังวล จึงรีบแยกแยะด้วยความระมัดระวังทันทีหมอหลวงนำชามใส่น้ำร้อนมาใบหนึ่ง แล้วใช้มีดขูดยาลงไปเล็กน้อยผสมกับน้ำร้อน แล้วค่อยจิบช้า ๆ จากนั้นยื่นให้หมอหลวงเฉา หมอหลวงเฉารับมาก็จิบเล็กน้อยค่อย ๆ แยกแยะรสชาติของยาในปากจากนั้นทั้งสองก็พยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นพร้อมกันว่า "เป็นยาไร้กังวลพ่ะย่ะค่ะ"อวี่เหวินห่าวถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางข้าหลวงสี่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน"ท่านอ๋อง สามารถมอบยานี่ให้พระชายาได้ทันที" หมอหลวงกล่าวอวี่เหวินห่าวเอ่ยอย่างกระตือรือร้น "ตกลง หมอหลวงให้พระชายาเสวยยาได้"เมื่อหยวนชิงหลิงได้ยินว่าเป็นยาที่มหาเสนาบดีฉู่นำมาให้ ก็รู้สึกกังวลใจอยู่บ้าง แต่ว่ามีหมอหลวง หมอหลวงเฉาและยังมีนางข้าหลวงสี่พยายามแนะนำอย่างหนัก นางจึงตกลงกินมัน อวี่เหวินห่าวรู้สึกกังวลอย่างมาก หลังจากนั
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 416
อวี่เหวินห่าวพูดอย่างเบิกบานว่า “เขียนเป็นยังไงบ้างรึ?”หยวนชิงหลิงมองมาที่เขา “พวกท่านได้เก็บจดหมายที่คุยโต้ตอบกันไว้หรือไม่?”“เก็บหมดสิ”“ขอให้ข้าดูหน่อย” หยวนชิงหลิงกล่างขออวี่เหวินห่าวเรียกถังหยางไปนำมาให้ เมื่อมองดูแล้วอีกฝ่ายเขียนจดหมายตอบกลับมา ไม่ได้เขียนดีเท่าเขา จึงคิดว่าเขาอาจจะไม่ได้คิดไปเองฝ่ายเดียวทั้งคู่รักกันจากใจจริง“ท่านแม่ทัพใหญ่หวังท่านนี้ แต่งงานแล้วหรือยัง?”“แต่งแล้ว”“มีลูกแล้วหรือ?”“ยังไม่มี เพิ่งแต่งงานได้ไม่นาน”หยวนชิงหลิงวางจดหมายลง “แล้วฮูหยินของเขารู้ว่าเรื่องชู้สาวของพวกท่านไหม?”อวี่เหวินห่าวเบิกตากว้าง “เจ้าพูดอะไร? พวกเราสนิทสนมกันเท่านั้น!”หยวนชิงหลิงยิ้มเล็กน้อย “พวกท่านรักกันจริงอย่างใจจริง”เมื่ออ่านจดหมายของทั้งคู่แล้ว แม่ทัพจิ้งถิงคนนี้ต้องสามารถหายาไร้กังวลมาให้ได้สักเม็ดสองเม็ด หลังจากกินยามาได้วันสองวัน หมอหลวงก็เข้ามาทำการตรวจชีพจร และบอกว่าครรภ์ของหยวนชิงหลิงทรงตัวแล้วอวี่เหวินห่าวดึงตัวหมอหลวงออกจากประตู และถามอย่างจริงจังว่า “ทรงตัวแล้วหมายความว่าอย่างไร?”หมอหลวงกระพริบตาและกล่าวว่า “ทรงตัว ก็คือทรงตัวพ่ะย่ะค่ะ?”
Latest chapter
