Share
บทที่ 410
Related chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 411
ฉู่หมิงชุ่ยกดไหล่ของนางลง แล้วเอ่ยด้วยเสียงต่ำว่า "ในยามสําคัญเช่นนี้ เจ้าอย่าทําให้ท่านปู่โกรธ ข้าขอบอกเจ้า เรื่องท่านย่าเสียงไปจนพูดไม่ได้นั้น เป็นเพราะพูดผิดเพียงคำเดียว สามีภรรยากันยังเป็นเช่นนี้ เจ้าอย่าคิดว่าตัวเองพิเศษ หากทําให้ท่านปู่โกรธขึ้นมาจริง ๆ เจ้าจะได้แต่งสามีที่เป็นพวกพ่อค้า ถึงตอนนั้นเจ้าก็ทำได้เพียงแต่ร้องไห้ขึ้นเกี้ยวแต่งงาน"ฉู่หมิงหยางส่ายหน้า ใบหน้าซีดเผือด มองฉู่หมิงชุ่ยด้วยความหวาดกลัว "ข้าไม่เชื่อ ข้าไม่เชื่อ…"ฉู่หมิงชุ่ยกดเสียงลงต่ำแล้วเอ่ย "ยังจำได้หรือไม่ตอนที่ข้ากลับมาจวน แล้วบอกกับเจ้าเรื่องที่ท่านปู่ต้องการให้เจ้าแต่งเป็นพระชายารองให้อ๋องฉู่หรือไม่? เจ้าบอกว่าเจ้าเห็นถึงความรอบคอบของข้าแต่ว่าทำไมข้าถึงคาดเดาความคิดของท่านปู่ไม่ได้? อ๋องฉีเป็นหลานของท่านปู่ ท่านปู่จะต้องสนับสนุนให้เขาได้เป็นรัชทายาทเป็นแน่ แต่ว่าอ๋องฉีไร้ประโยชน์เจ้าก็เห็นอยู่กับตา และท่านปู่ไม่คิดจะสนับสนุนอ๋องฉีอีก เจ้าคิดว่าท่านจะเลือกใคร?""ใคร?" ฉู่หมิงหยางเอ่ยถามอย่างไม่รู้ตัว"อ๋องจี้!" ฉู่หมิงชุ่ยยิ้มเศร้า "มันน่าขำที่ข้าเดิมพันสิ่งสำคัญผิดไป คิดว่าในฐานะลูกของพระสนม เพียงแค่
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 412
เมื่ออวี่เหวินห่าวรู้ว่าวันนี้หยวนชิงหลิงโกรธฉู่หมิงหยางจนเกิดความเดือดดาลขึ้นมา ก็ทําให้โกรธจนสะเทือนฟ้าสะเทือนดินสวรรค์เถอะ ไม่ง่ายเลยที่วันนั้นหมอหลวงจะวินิจฉัยออกมาว่าทารกในครรภ์แข็งแรง มีความพัฒนาได้ดีและรอจนทารกครบสามเดือนตอนนี้ทารกในครรภ์ถูกกระทบกระเทือนอีกครั้ง เกรงว่าสามเดือนนี้จะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีก เขาโกรธจนแทบทนไม่ไหวที่จะไปจัดการคนในจวนนั้นทันที แล้วนำฉู่หมิงหยางมาลงโทษด้วยห้าม้าแยกร่างให้เป็นศพอย่างไรก็ตาม ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องไปหาที่ตระกูลฉู่ ก็เห็นถังหยางก้าวเข้ามาอย่างเร่งด่วน "ท่านอ๋อง พระชายา มหาเสนาบดีฉู่พาคุณหนูรองตระกูลฉู่มาขออภัยโทษพ่ะย่ะค่ะ"อวี่เหวินห่าวและหยวนชิงหลิงมองหน้ากันอย่างไม่อยากจะเชื่อหลายปีนี้ตระกูลฉู่ล่วงเกินผู้คนไม่รู้เท่าไหร่ ไม่เคยเห็นมหาเสนาบดีฉู่จะมาขอโทษ แต่วันนี้กลับพาฉู่หมิงหยางมาขอโทษ? ต้องมีจุดประสงค์ไม่ดีแอบแฝงเป็นแน่อวี่เหวินห่าวเอ่ยอย่างเย็นชา "มาก็ดี ข้าอยากเห็นจริง ๆ ว่า มหาเสนาบดีฉู่สามารถบังท้องฟ้าด้วยฝ่ามือเดียวได้จริงหรือไม่ อยู่เหนือกว่าราชสำนักหรือไม่"หยวนชิงหลิงกุมมือของเขา นางเอ่ยอย่างกังวล "ท่านอย่าหุนหันพล
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 413
ฉู่หมิงหยางสั่นเทาด้วยความโกรธ อ๋องฉู่ทำเยี่ยงนี้ตั้งใจให้นางอับอาย นางอดไม่ได้จึงเอ่ยออกไป "ท่านอ๋อง ข้าน้อยทำผิดครั้งนี้มีเหตุผล ท่านอ๋องได้โปรดพิจารณาด้วยเพคะ"มหามหาเสนาบดีฉู่กวาดสายตาเย็นชาไปมอง ฉู่หมิงหยางรู้ดีว่าทำเยี่ยงนี้ท่านปู่ต้องไม่พอใจแน่ แต่ตอนนี้นางไม่สามารถรักษาศักดิ์ศรีไว้ได้แล้ว "ท่านอ๋อง เป็นพระชายาฉู่ที่พูดจาดูหมิ่นพี่สาวข้าก่อน ข้าน้อยทนดูไม่ไหวจึงได้เอ่ยกับนางออกไปเพื่อรักษาความชอบธรรมของพี่สาวแม้ว่ามันไม่ถูกต้องก็ตาม แต่ว่ายังสามารถอภัยให้ได้"นางรู้ว่าเป็นพี่หญิงเปลี่ยนใจก่อน และไม่ต้องการแต่งให้กับอ๋องฉู่ แต่อ๋องฉู่เป็นคนโง่เขลา เขาไม่รู้จนกระทั่งตอนนี้ ก็ยังคงรักปักใจรักกับพี่หญิง ถ้าเกิดเขารู้ว่าหยวนชิงหลิงทำให้พี่หญิงขุ่นเคือง และดูถูกพี่หญิงก่อน เรื่องนี้จะเป็นใครที่ต้องทุกข์ทรมานกันแน่อวี่เหวินห่าวรู้สึกกังวลที่หาวิธีจัดการกับนางไม่ได้ และเมื่อได้ยินนางกล่าวเยี่ยงนี้ ตอนนี้อวี่เหวินห่าวสีหน้าบึ้งตึง เอ่ยด้วยเสียงเย็นชา "เข้ามา เชิญนางข้างหลวงสี่มา"มหาเสนาบดีฉู่เดิมที่ตั้งใจจะดุด่าฉู่หมิงหยางแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำพูดของอวี่เหวินห่าว เขาก็ปิดปากลงแล้วจิ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 414
อวี่เหวินห่าวมองไปทางมหาเสนาบดีฉู่แล้วเอ่ยด้วยใจจริง "ท่านมหาเสนาบดีฉู่ระงับอารมณ์ก่อนเถิด เรื่องนี้ข้าจะไม่เอาความ"หลังจากที่เป็นแผลแตกและโดนน้ำร้อนขนาดนั้นไปแล้ว ผิวบอบบางนั้นจะต้องเป็นแผลผุพองเป็นแผลเป็นแน่ และในอีกสองปีข้างหน้าก็จะไม่มีทางหายไปแน่แล้วสำหรับหญิงสาวที่ยังไม่แต่งงาน การลงโทษเช่นนี้แล้วนับว่าดีแล้วให้อภัยในสิ่งที่ทำได้มหาเสนาบดีฉู่พยักหน้า "ทำให้ท่านอ๋องหัวเราะเยาะแล้ว"อวี่เหวินห่าวกล่าว "ตระกูลใดไม่มีลูกหลานหน้าอายบ้าง?" เอ่ยถึงคนในตระกูลฉู่นั้นความจริงหยิ่งผยองมหาเสนาบดีฉู่หันหน้าไปทางนางข้าหลวงสี่ "พระชายาเป็นเช่นไรบ้าง?”นางข้าหลวงสี่เอ่ย "ได้รับการรักษาจากหมอหลวงแล้วเพียงแต่ช่วงนี้ยังต้องนอนพักอยู่บนเตียง แต่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่เจ้าค่ะ""อย่างนั้นก็ดี!" เขายกมือเรียกสาวใช้เข้ามา ในมือสาวใช้ถือกล่องผ้าอยู่ เขาโบกมือให้สาวใช้วางกล่องผ้าลงบนโต๊ะแล้วเอ่ย "ในนี้คือยาสำหรับหญิงสาวที่จะให้กำเนิดบุตร ข้าหลวงสี่โปรดรับไว้แทนพระชายาด้วยเถอะ"นางข้าหลวงสี่เดินเข้าไปเปิดกล่องออกจึงเห็นกล่องกระดองเต่าอยู่ด้านใน หลังเปิดออกนางรู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมไปทั่วห้อง นางขาหลวงสี่ต
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 415
ถังหยางหยิบขึ้นมาดูแล้วลองดมดู จากนั้นก็ส่ายหัวแล้วกล่าว "ข้าน้อยไม่ทราบจริง ๆ ข้าน้อยเคยได้ยินเพียงชื่อยาไร้กังวล แต่กลับไม่เคยมีวาสนาได้เห็นพ่ะย่ะค่ะ"อวี่เหวินห่าวคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ย "เชิญหมอหลวงใหญ่และหมอหลวงเฉามา"หมอหลวงใหญ่และหมอหลวงเฉามาถึงพร้อมกัน เมื่อได้ฟังว่าเป็นยาเม็ดไร้กังวล จึงรีบแยกแยะด้วยความระมัดระวังทันทีหมอหลวงนำชามใส่น้ำร้อนมาใบหนึ่ง แล้วใช้มีดขูดยาลงไปเล็กน้อยผสมกับน้ำร้อน แล้วค่อยจิบช้า ๆ จากนั้นยื่นให้หมอหลวงเฉา หมอหลวงเฉารับมาก็จิบเล็กน้อยค่อย ๆ แยกแยะรสชาติของยาในปากจากนั้นทั้งสองก็พยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นพร้อมกันว่า "เป็นยาไร้กังวลพ่ะย่ะค่ะ"อวี่เหวินห่าวถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางข้าหลวงสี่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน"ท่านอ๋อง สามารถมอบยานี่ให้พระชายาได้ทันที" หมอหลวงกล่าวอวี่เหวินห่าวเอ่ยอย่างกระตือรือร้น "ตกลง หมอหลวงให้พระชายาเสวยยาได้"เมื่อหยวนชิงหลิงได้ยินว่าเป็นยาที่มหาเสนาบดีฉู่นำมาให้ ก็รู้สึกกังวลใจอยู่บ้าง แต่ว่ามีหมอหลวง หมอหลวงเฉาและยังมีนางข้าหลวงสี่พยายามแนะนำอย่างหนัก นางจึงตกลงกินมัน อวี่เหวินห่าวรู้สึกกังวลอย่างมาก หลังจากนั
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 416
อวี่เหวินห่าวพูดอย่างเบิกบานว่า “เขียนเป็นยังไงบ้างรึ?”หยวนชิงหลิงมองมาที่เขา “พวกท่านได้เก็บจดหมายที่คุยโต้ตอบกันไว้หรือไม่?”“เก็บหมดสิ”“ขอให้ข้าดูหน่อย” หยวนชิงหลิงกล่างขออวี่เหวินห่าวเรียกถังหยางไปนำมาให้ เมื่อมองดูแล้วอีกฝ่ายเขียนจดหมายตอบกลับมา ไม่ได้เขียนดีเท่าเขา จึงคิดว่าเขาอาจจะไม่ได้คิดไปเองฝ่ายเดียวทั้งคู่รักกันจากใจจริง“ท่านแม่ทัพใหญ่หวังท่านนี้ แต่งงานแล้วหรือยัง?”“แต่งแล้ว”“มีลูกแล้วหรือ?”“ยังไม่มี เพิ่งแต่งงานได้ไม่นาน”หยวนชิงหลิงวางจดหมายลง “แล้วฮูหยินของเขารู้ว่าเรื่องชู้สาวของพวกท่านไหม?”อวี่เหวินห่าวเบิกตากว้าง “เจ้าพูดอะไร? พวกเราสนิทสนมกันเท่านั้น!”หยวนชิงหลิงยิ้มเล็กน้อย “พวกท่านรักกันจริงอย่างใจจริง”เมื่ออ่านจดหมายของทั้งคู่แล้ว แม่ทัพจิ้งถิงคนนี้ต้องสามารถหายาไร้กังวลมาให้ได้สักเม็ดสองเม็ด หลังจากกินยามาได้วันสองวัน หมอหลวงก็เข้ามาทำการตรวจชีพจร และบอกว่าครรภ์ของหยวนชิงหลิงทรงตัวแล้วอวี่เหวินห่าวดึงตัวหมอหลวงออกจากประตู และถามอย่างจริงจังว่า “ทรงตัวแล้วหมายความว่าอย่างไร?”หมอหลวงกระพริบตาและกล่าวว่า “ทรงตัว ก็คือทรงตัวพ่ะย่ะค่ะ?”
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 417
หยวนชิงหลิงคิดว่าความเจ็บฝังใจเหล่านี้ ส่งผลต่อการมองโลกในแง่ดีของคนมากจริง ๆการกลั่นแกล้งอวี่เหวินห่าวครั้งนั้น นางรู้สึกละอายใจเหลือเกินนางข้าหลวงสี่ได้ยินว่าพรุ่งนี้จะมีแขกมาที่นี่ ในวังเองก็ประทานเนื้อมาให้ทุกวันก็น่าจะเกินพอ จึงสั่งในคนซื้อของอย่างอื่นอีกสักเล็กน้อย ทำอาหารเพิ่มอีกสักสองสามอย่างก็ไม่เป็นการเสียมารยาทแล้ววันรุ่งขึ้นยามเช้า หยวนชิงหลิงก็แต่งตัวเรียบร้อย คาดว่าฮูหยินหยวนกับพระชายารองหยวนคงมาสักประมานตอนเที่ยง จึงเรียกให้คนเตรียมอาหารให้นางกินก่อนเช้าขนาดนี้เพิ่งกินข้าวเช้าเสร็จ ได้ยินคนข้างนอกเข้ามารายงานว่า “พระชายา พระชายารองหยวนพาคนในจวนของท่านแม่ทัพใหญ่หยวนมาคารวะเจ้าค่ะ”หยวนชิงหลิงตกใจ “เช้าขนาดนี้เลยรึ? รีบเชิญไปห้องโถงด้านข้าง ข้าจะไปที่ห้องโถงด้านข้าง”ห้องโถงหลักดูเป็นทางการมากกว่า ดังนั้นเวลาอวี่เหวินห่าวต้อนรับแขกเรื่อจะใช้ห้องโถงหลัก ส่วนนางรับแขกผู้หญิงส่วนมากจะใช้ห้องโถงด้านข้างที่ดูนุ่มนวลกว่ามาก คนรับใช้พูดอย่างยากลำบากใจว่า “ห้องโถงด้านข้างเกรงว่าจะนั่งไม่พอเจ้าค่ะ”หยวนชิงหลิงตกใจกระโดดขึ้นมา “นั่งไม่พอ? มากันกี่คน?”คนรับใช้กล่าวว่า
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 418
มีฮูหยินอีกท่านลุกขึ้นยืนย่อกายคารวะต่อหยวนชิงหลิง “หม่อมฉันขอขอบพระทัยพระชายาที่ช่วยชีวิตไว้หม่อมฉันไว้เพคะ”หยวนชิงหลิงจำนางได้ ฮูหยินท่านนั้นวันที่โรงทานโจ๊กถล่มลงมา ได้รับบาดเจ็บที่มือ นางเป็นคนพันผ้าพันแผลให้นางยิ้มและกล่าวว่า “ฮูหยิน เรื่องช่วยชีวิตท่าน ข้าไม่อาจรับไว้ได้ มือของท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”“ทูลพระชายา ไม่เป็นไรเพคะ” ฮูหยินหยวนรู้สึกตื่นเต้นนางตอบเสียงดังเหมือนเด็กนักเรียนที่ตอบคำถามต่อมาก็เป็นคนอื่น ๆ ที่เข้ามาแนะนำตัวหลังจากคนกลุ่มใหญ่แนะนำตัวแล้ว หยวนชิงหลิงทำได้แค่ยิ้มและพยักหน้า ยิ้มจนหน้านางแข็งไปหมดแล้วแต่ว่านางก็จำไม่กี่คน อย่างไรก็ตามล้วนเป็นพวกกลุ่มฮูหยินหยวน กลุ่มคุณหนูหยวนซะส่วนใหญ่ มิเช่นั้นก็พวกลูกพี่ลูกน้อง ท่านป้าหรือท่านน้า หยวนชิงหลิงพบว่าพวกนางทุกคนเต็มไปด้วยพลังลมปราณ ตอนเดินก้าวย่างของพวกนางล้วนมีพลัง ดูเหมือนว่าทุกคนล้วนฝึกวิทยายุทธ์มานางอดไม่ได้ที่จะแอบหันไปถามนางข้าหลวงเฉียน “หญิงสาวตระกูลหยวนล้วนฝึกวิทยายุทธ์งั้นหรือ?”“ทุกคนล้วนเป็นยอดฝีมือเพคะ!” นางข้าหลวงเฉียนกระซิบเสียงเบาหยวนชิงหลิงรู้สึกนับถือยิ่งนักนางมองไปที่เด็กสาวตั
Latest chapter
