Share

บทที่ 119

หยวน ชิงหลิงเดินตัวลอย ๆ ปากก็บ่นงึมงัมไป “ลากข้าออกไปอีกแล้วเหรอ? ทำไมช่วงนี้ข้าโชคร้ายขนาดนี้? มาที่นี้ ก็โดนคนทำเหมือนข้าเป็นนักโทษ พวกเจ้ามาขอให้ข้าช่วยอีก”

“เพคะ เพคะ!” ทั้งสองคนตอบรับอย่างเดียว ในใจรู้สึกสงสัยเหลือเกิน เกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมพระชายาถึงเป็นเช่นนี้ ทำไมฉางกงกงให้นางดื่มมากขนาดนี้?

ออกไปรับลมข้างนอกแล้ว หยวน ชิงหลิงไม่รู้สึกสบายขึ้นเลย แถมรู้สึกยิ่งโดนลมยิ่งเวียนหัว แต่ในใจกลับยิ่งรู้สึกฟุ้งซ่านมากขึ้นเรื่อย ๆ

ในใจของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ ความโกรธทำให้เธอทุกข์กายทุกข์ใจ ทำไมไม่มีอะไรได้ดั่งใจสักอย่าง? อวี่ เหวินห่าวปฏิเสธเรื่องแต่งงานตัวเองก็พูดเองสิ ทำไมต้องเอาข้ามาเป็นโล่ด้วย? เห็นว่าจะรังแกกันได้ง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ?

ตอนนี้มีคนไม่น้อยจ้องจะเล่นงานเธอ เหมือนหัวเธอผูกไว้กับเข็มขัด รอแค่ว่าเมื่อไหร่จะมีคนมาลากดึงไป

ช่างต้อยต่ำ ช่างต้อยไร้ค่า บัดซบสิ้นดี เธอท่องประโยคเหล่านี้ วน ๆ ซ้ำ ๆ ถ้าเธอจะตาย ยังไงก็ต้องฆ่าตัวต้นเหตุให้ได้

ด้วยแรงจูงใจนี้ เธอจึงดึงดันจะเข้าไปในห้องครัวให้จงได้ ทั้งสองคนที่หิ้วพาอีกคนนึงเข้ามาอย่างทุลักทุเล เมื่อหันมาลวี่หยาตกใจแทบแย่ “พระ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status