Share

บทที่ 9

Author: DILEMMA 28
last update Last Updated: 2025-03-06 08:59:07

คอนโดเล็ก ๆ สองห้องนอนแห่งนี้บนพื้นกลับเต็มไปด้วยกล่องพัสดุและถุงเสื้อผ้า รวมไปถึงข้าวของเครื่องใช้ที่ฉันไปเดินเลือกซื้อมาก่อนหน้า จัดการจัดแจงทำห้องให้เจ้าตัวเล็ก นี่แหละนะที่เขาเรียกว่ารักตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า วันหยุดของฉันหมดไปกับการจัดแต่งห้อง ซักเสื้อผ้าเตรียมไว้ให้เจ้าตัวเล็กในท้องที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ ไม่รู้ว่าจะให้ชื่ออะไรดี รวมไปถึงชื่อเล่น เพราะการอยู่คนเดียวอาจมีเรื่องฉุกเฉินเกิดได้ตลอดเวลาฉันเลยปรึกษาคุณหมอที่ฝากท้องด้วยเรื่องเหตุการณ์ไม่คาดฝัน อีกทั้งได้บอกกล่าวกับรปภ.ที่ทำหน้าที่อำนวยความปลอดภัยอยู่หน้าตึก บางทีฉันอาจปวดท้องคลอดกลางดึกอะไรทำนองนั้น อีกทั้งฉันไม่อยากไปนอนแหง็กรออยู่ที่โรงพยาบาล ฉันตั้งใจว่าจะคลอดธรรมชาติ เพราะว่าฟื้นตัวได้เร็ว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นกับดุลยพินิจของหมอละกัน หากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น พอจัดของเสร็จสรรพก็มานั่งจิบน้ำส้ม เปิดดูรายชื่อจากหนังสือตั้งชื่อเด็กพร้อมความหมาย อาจเป็นเพราะว่าเหนื่อยมาทั้งวันหรืออย่างไรไม่ทราบ ร่างบางของคุณแม่ยังสาวก็ผล็อยหลับที่โซฟาทั้งอย่างนั้น

อีกฟากหนึ่งของซีกโลกริวอิจิเองก็นั่งซังกะตายอยู่ที่โซฟาภายในห้องสูทของโรงแรมห้าดาวเขาสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวในมือมีบรั่นดีราคาแพงสีอำพันที่กวัดแกว่งอยู่ภายในแก้วตามจังหวะมือที่เหมือนว่าสติจะไม่อยู่กับร่องกับรอยพลันเขาหวนคิดไปถึงคืนเร่าร้อนนั้นกับคนแปลกหน้าแถมยังเป็นฝ่ายลากเขาเข้าห้องไปอย่างหน้าไม่อายอาจเป็นเพราะความเมาไม่ก็เธออาจจะคิดว่าเขาคือคู่ขาก็ได้แม้จะบอกปัดแต่ผู้หญิงคนนั้นกลับเป็นฝ่ายถอดเสื้อผ้าเขาออกพร้อมกับลูบไล้ร่างกายของเขาอย่างถือวิสาสะริมฝีปากที่ทาบทับลงมาอย่างรีบร้อนทำให้เขาไม่ทันสังเกตใบหน้าเธอดีๆด้วยซ้ำปล่อยให้ไฟปรารถนาโลมเลียเผาไหม้จนเกิดสัมพันธ์สวาท

ปกติคู่นอนของเขาจะต้องสะอาดมั่นใจว่าไม่มีโรคแต่ผู้หญิงตรงหน้าทำให้สมองเขามึนเบลอไปหมดไม่ว่าจะเป็นกลิ่นน้ำหอมที่เหมือนแป้งเด็กปทุมถันสองข้างที่เต็มไม้เต็มมือทั้งๆที่รูปร่างผอมบางแบบนี้แต่กลับซ่อนรูปสองเต้าที่แนบชิดเพราะบราเซียสีดำที่ปกปิดเอาไว้เพียงครึ่งริวอิจิมองตาค้างสวยและน่าค้นหาไปทั้งตัวอีกทั้งลูกไม้สีดำที่ปกปิดจุกเชอร์รี่ไว้อย่างหมิ่นเหม่รวมไปถึงสีหน้าเว้าวอนของเจ้าตัวทำเอาเขาสติเตลิดปกติเขาจะไม่จูบกับคู่นอนแต่เพราะใบหน้าที่แดงก่ำนั้นรวมไปถึงเสียงครางผะแผ่วที่ครางออกมาเป็นระยะเมื่อลิ้นร้อนของเขาโลมเลียขบเม้มเม็ดบัวที่กำลังชูชันเต่งตึงท้าทายให้เขาขยำขบเม้มเสียจริงสองมือค่อยๆโอบไปยังแผ่นหลังเนียนที่กำลังแอ่นโค้งเพราะความเสียวซ่านเมื่อริมฝีปากร้อนนั้นกำลังสาละวนจูบอยู่ที่หน้าท้องน้อยของเธอข้างในมันร้อนไปหมดร้อนจนเผลอแสดงความต้องการออกมาอย่างหน้าไม่อายชุดเดรสสีดำสั้นเพียงคืบไม่รู้ว่าถูกถอดออกไปตั้งแต่ตอนไหนมีเพียงบราเซียลูกไม้สีดำที่เข้าชุดชั้นในที่กำลังปกปิดจุดสงวนเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ไม่รู้เพราะวอดก้าที่ดื่มลงไปหรือเพราะความต้องการที่เอ่อล้นออกมาจนห้ามใจไว้ไม่อยู่จึงทำให้หญิงสาวกลายเป็นแม่เสือสาวยั่วสวาทอีกทั้งเขายังสาละวนอยู่กับสะดือของเธออยู่อย่างนั้นเสียนานสองนานฝ่ามือใหญ่ที่โอบอยู่ที่แผ่นหลังก็ไม่ยอมปลดตะขอบราเซียสักทีจนเธอยกใบหน้าเขาขึ้นมาจูบอย่างเหลืออดกลายเป็นผู้คุมเกมเสียเอง

พอขึ้นมาถึงตอนนี้ร่างกายที่แทบจะไม่ตอบสนองกับผู้หญิงคนนั้นตลอดเวลาเกือบ 7 เดือนมานี้ก็รู้สึกร้อนรุ่มทำเอาเขาต้องสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อปรับอารมณ์ที่พุ่งสูงให้เป็นปกติก่อนจะวางแก้วเครื่องดื่มลงบนโต๊ะอย่างแรงก่อนจะหันหลังไปยังห้องนอนปิดประตูดังปังถอดชุดคลุมทิ้งไว้บนพื้นอย่างไม่ใส่เคอิได้แต่คิดว่าสายน้ำอุ่นจากฝักบัวจะทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายลงบ้างโดยเฉพาะจุดกลางกายที่ผงาดขึ้นมาอย่างกล้าหาญทั้งๆที่ห่อเหี่ยวมานานแรมปี

ผู้ชายอย่างเขาเนี่ยนะ! จะช่วยตัวเองอยู่ภายใต้ฝักบัวอยู่ในห้องน้ำโรงแรมเคอิขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธเกรี้ยวปภาดาชื่อนั้นดังก้องอยู่ในหัวหล่อนเป็นแม่มดหรืออย่างไรถึงร่ายมนตร์ให้เขาไปไหนไม่ได้ต้องกลับไปหาอย่างไม่มีทางเลือกฝากไว้ก่อนเถอะเจอหน้าสาวเจ้าเมื่อไหร่เขาจะจัดการให้สาสมกับความทรมานที่หล่อนได้ร่ายมนต์สะกดร่างกายของเขาเอาไว้งานนี้เขาจะทบต้นทบดอกให้สมกับที่ชายหนุ่มอย่างเขาต้องจู๋เหี่ยวแห้งมานานแรมปี!

Related chapters

  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 10

    หลังจากที่บริษัทเงียบเหงามานานเพราะสายเม้า สายชวนตี้อย่างเอแคร์ต้องไปศึกษาดูงานที่ประเทศญี่ปุ่น แผนกของเราก็เงียบเหงาลงไปอย่างมาก ประจวบกับที่หน้าท้องของฉันเองก็เริ่มนูนออกมาจนเห็นได้ชัด เสื้อผ้าชุดกางเกงก่อนหน้าก็เปลี่ยนมาเป็นชุดคลุมท้องที่ยาวจนถึงน่อง แล้วสวมทับด้วยเสื้อคลุมอีกที เพราะเป็นท้องแรกและฉันเองก็มีรูปร่างที่ผอมอยู่แล้ว จึงดูไม่เหมือนคนท้องสักเท่าไหร่ แม้น้ำหนักตัวจะเพิ่มขึ้นแต่รูปร่างกลับไม่ได้อ้วนขึ้น คิดว่าน่าจะลงพุงเสียมากกว่า ตอนนี้ก็กินมากไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน เพราะเจ้าตัวน้อยในท้องก็โตวันโตคืนเริ่มเบียดกระเพาะอาหาร รวมไปถึงอวัยวะต่าง ๆ พี่ ๆ ในทีมที่ผ่านการมีลูกมาก่อนอย่างพี่สจี พี่น้ำตาล รวมไปถึงพี่ปุ้ยพี่รู้ข่าวต่างก็ตกใจที่ฉันท้อง เอาจริงฉันก็ขอโทษขอโพยพี่ ๆ ในทีม แถมยังรู้สึกผิดมาก ๆ คล้ายกับว่าปกปิดกับบริษัทเรื่องที่ฉันท้องก่อนทำงานความจริงฉันไม่รู้ตัวว่าตัวเองท้องด้วยซ้ำเฮ้อ! หลังจากนั้นก็เหมือนแต่ละคนแต่ละฝ่ายรวมไปถึงฉันต่างวางแผนการทำงานใหม่รวมไปถึงการลาคลอดอีกทั้งยังต้องหาพี่เลี้ยงเด็กเพิ่มอีกคน…ดีที่พี่สจีมีคอนแทกต์พี่เลี้ยงที่เคยดูแลลูกแกมาให้แถมยังรับรอ

    Last Updated : 2025-03-06
  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 11

    “ค่า/ครับ” ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาทำงานตรงหน้าให้เสร็จแม้จะรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองอยู่ทางด้านหลังของใครบางคนก็ตามแต่ฉันเลือกที่จะไม่ใส่ใจเพราะยังไงก็ต้องมีคนอดใจไม่ไหวเอ่ยปากถามขึ้นมาก่อนแน่ๆส่วนฉันนั้นก็จะตอบคำถามในขอบเขตที่ตอบได้และไม่รู้สึกลำบากใจ และก็เป็นอย่างที่คิดเมื่อพักเที่ยงฉันก็บิดขี้เกียจก่อนจะเก็บของทำท่าจะลุกขึ้นแต่เหมือนว่าภพจะตั้งท่ารออยู่แล้ว“เจ”“หือ”“ไปทานข้าวด้วยกันไหม”“อ้อ…ได้สิ”“ภพอยากกินอะไรเจอะไรก็ได้” ฉันถามอย่างเป็นกันเองแม้ว่าก่อนหน้าพวกเราจะไม่เคยไปทานข้าวด้วยกันสักครั้งก็ตาม “แล้วแต่เจแล้วกัน” ฉันเลยเลือกร้านอาหารตามสั่งที่คนไม่พลุกพล่านแถมยังคิวไม่เยอะเพราะแถวนี้เป็นย่านออฟฟิศบางบริษัทก็กำหนดให้พักเที่ยงตอนสิบเอ็ดโมงหรือบ่ายโมงเพื่อแก้ปัญหาเรื่องความแออัดและจำนวนร้านอาหารไม่ได้มากพอที่จะรองรับพนักงานหลายร้อยชีวิตที่นี่ เขียนเมนูที่อยากทานก่อนเอ่ยถามคนตรงข้าม “ภพจะเอาอะไร”“เอาเหมือนเจนั่นแหละง่ายดีเร็วด้วย” ฉันพยักหน้าก่อนจะส่งชื่อเมนูให้พนักงานเสิร์ฟก่อนจะก้มหน้าดื่มน้ำเปล่าตรงหน้าฉันสูดหายใจก่อนจะเอ่ย “ภพมีอะไรอยากจะถามเจหรือเปล่าถามได้ไม่ต้องเก

    Last Updated : 2025-03-06
  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 12

    ริวอิจิจ้องมองแผ่นหลังบางนั้นอย่างไม่วางตาพร้อมกับบัตรนักศึกษาที่เขากำลังถืออยู่ในมือ อีกทั้งยังมีรูปถ่ายติดไว้อีกด้วย ไม่ถึงหนึ่งปีไม่น่าเชื่อว่าหญิงสาวในรูปกับตัวจริงจะแตกต่างกันถึงเพียงนี้ ในรูปก็ถือว่าดูดี แต่ทว่าตัวจริงเพียงแค่ด้านข้างก็จัดได้ว่าสวย เขาไม่ทันได้สังเกตอย่างอื่นเพราะสาวเจ้าสะพายกระเป๋าผ้าไว้ด้านข้างพอดี แต่ที่ริวอิจิยังติดใจไม่หายตรงชายหนุ่มข้างกาย ไม่รู้ว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์ใดกันอยู่แน่ อีกอย่างถึงแม้เขาจะเป็นคนเจ้าชู้คาสโนว่าแต่เขาก็เลือกกินเขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนที่มีเจ้าของอยู่แล้วอย่างแน่นอนเขาละสายตาที่มองตามอีกฝ่ายจนหายลับไปกับมุมตึกก็กลับมามองบัตรในมืออีกครั้งก่อนจะเสียบไว้ในกระเป๋าหน้าอกของตัวเองพี่นุ้ยย้ำนักย้ำหนาว่าต้องตรงต่อเวลาเพราะท่านประธานเป็นคนตรงต่อเวลาฮัลโหล! นี่มันเลยเวลามาเกือบสิบนาทีอยู่แล้วอีกอย่างฉันต้องทำหน้าที่ล่ามด้วยเพราะระหว่างที่ฉันลาคลอดจะมีน้องฝึกงานเข้ามาทำหน้าที่แทนตรงนี้พอดีซึ่งจะมาในวันจันทร์หน้าอีกสามวันนับตั้งแต่วันนี้ฉันจะต้องทำหน้าที่ล่ามพ่วงด้วยอีกหนึ่งตำแหน่งแม้ว่าภพและเอแคร์พอจะพูดญี่ปุ่นได้บ้างก็ตามเซ็งชะมัดฉันก้มม

    Last Updated : 2025-03-06
  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 13

    อะไรวะ! ไปกินรังแตนที่ไหนมา ก่นด่าในใจยังไม่จบประโยคก็เห็นคุณเลขาเดินออกไปเสียแล้ว เหลือเพียงฉันกับท่านประธานที่ไม่แม้แต่จะเอ่ยแนะนำตัวอย่างเป็นกันเองเอาว่ะเป็นไงเป็นกันฉันเงยหน้าพร้อมกับส่งยิ้มการเมืองไปให้พร้อมกับเอ่ยแนะนำตัว “สวัสดีค่ะดิฉันปภาดาเป็นเจ้าหน้าที่แผนก System engineer และจะมาทำหน้าที่ล่ามในช่วงเวลาสามวันนี้ค่ะ”“สามวัน?” ฉันเริ่มใจชื้นเมื่อเห็นว่าอิตาประธานขี้เก๊กตอบสนองสักทีแต่สายตาที่มองมายังท้องของฉันก่อนจะทำท่ากอดอกนั้นหมายความว่ายังไงหรือว่าไม่อยากจ่ายเงินเดือนเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ช่วงลาคลอดป้ายบนโต๊ะที่เลี่ยมทองด้วยภาษาอังกฤษนั้นTAKEI RYUIJIฉันมองป้ายชื่อนั้นอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเอ่ยตอบตามความจริงด้วยภาษาญี่ปุ่นอย่างเป็นทางการ“วันจันทร์หน้าจะมีล่ามคนใหม่มาทำหน้าที่แทนดิฉันค่ะ”“เพราะอะไร”“วันจันทร์ฉันลาหยุดไปหาหมอค่ะ”“คุณ…ท้อง?”“คะ” ฉันไม่แน่ใจกับคำถามของท่านประธานมากนักเลยเผลอโพล่งออกไป“ผมถามว่าคุณท้องเหรอครับ”“อ่า…ใช่ค่ะ” พอฉันตอบว่าใช่คล้ายกับเห็นว่าสีหน้าท่านประธานยิ่งย่ำแย่มีทั้งความโกรธปนตกใจก่อนจะแสร้งตีหน้าขรึมทำเหมือนไม่ได้แสดงมีหน้าเมื่อครู่ออกมาถ้าฉั

    Last Updated : 2025-03-06
  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 14

    “ถ้าไม่มีอะไรดิฉันขอตัว” ฉันพูดพร้อมกับโค้งให้เขาสี่สิบห้าองศาเท่าที่สภาพร่างกายจะอำนวยเพราะติดพุงอะนะอย่างน้อยฉันก็โล่งใจที่ตามหาพ่อเด็กเจอสองเท้าที่กำลังจะหันหลังเดินเป็นอันสะดุดเมื่อได้ยินประโยคที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมา“งั้นก็จดทะเบียนสมรสกัน”“หา?” ฉันหน้าเหวอแถมยังอึ้งจนทำอะไรไม่ถูกนี่เขากำลังจะเล่นเกมพ่อแม่ลูกกันหรือยังไง“งั้นก็จดทะเบียนสมรสกับฉัน”“คุณบ้าหรือเปล่าจดทะเบียนสมรสนะไม่ได้เล่นขายของ”“ฉันไม่ได้บ้า” พอเห็นสีหน้าที่จริงจังของเขาฉันยกมือขึ้นกอดท้องตัวเองคล้ายกับแม่นกที่กางปีกปกป้องลูกนกด้วยสัญชาตญาณ“คุณเป็นถึงประธานบริษัทคุณมีเงินคุณจะมาติดใจอะไรกับเด็กคนนี้ถ้าคุณกลัวเรื่องสมบัติคุณร่างสัญญามาเลยก็ได้ฉันสัญญาว่าเด็กคนนี้จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเคอิกรุปเป็นอันขาด…ถ้าคุณยังไม่พอใจงั้นเดือนหน้าฉันจะยื่นเรื่องลาออกจากที่นี่”“…” ริวอิจิไม่เข้าใจเขาอ่อนข้อให้แม่ของลูกขนาดนี้อีกทั้งยังเสนอให้จดทะเบียนสมรสกับเขาด้วยแถมอีกฝ่ายยังปฏิเสธหัวชนฝาผู้หญิงคนนี้มักน้อยเกินไปแล้ว“ผมไม่ใช่คนที่ไข่แล้วทิ้งยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบ”“ฉันว่าคุณกลับไปคิดให้ถี่ถ้วนรอบคอบอีกสักคืนค่อยกลับมาคุยกันใ

    Last Updated : 2025-03-06
  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 15

    พอเขาเห็นคอนโดฉันก็ตินั่นนี่บ่นมาตลอดทางบ่นเก่งยิ่งกว่าผู้หญิงอย่างฉันอีกสุดท้ายก็ต้องให้เขาเข้าห้องมาด้วย!“น้ำอยู่ในตู้เย็น” ฉันบอกก่อนจะนั่งเอนหลังอยู่บนโซฟาอีกอย่างเหมือนเท้าฉันจะบวมด้วยยิ่งเจ้าตัวเล็กใกล้คลอดฉันก็ยิ่งนอนไม่หลับกินไม่เท่าไหร่ก็จุกแถมยังต้องฉี่บ่อยมากกว่าเดิมการอยู่คนเดียวไม่ใช่ทางเลือกที่ดีก็จริงแต่ฉันไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนจึงได้แต่ต้องทำอะไรคนเดียวฉันหลับตาพักเหนื่อยโดยมีคนแปลกหน้าที่ได้ชื่อว่าเป็นท่านประธานบริษัทรวมไปถึงพ่อของลูกที่เดินไปทั่วก่อนจะได้ยินเสียงสวบสาบแก้วน้ำเย็นวางกระทบกับโต๊ะแก้วฉันลืมตาก็เห็นเขานั่งอยู่บนพื้นแถมยังจ้องขาฉันอยู่อย่างนั้น“จะทำอะไร” ฉันถามเสียงแข็ง“เท้าคุณบวมขนาดนี้คุณยังไปทำงานอีก”“ฉันยังไหวน่า”“คุณใช้ชีวิตที่ผ่านมายังไงเนี่ย” ฉันกำลังจะอ้าปากเถียงหุบปากฉับเมื่อฝ่ามืออุ่นกำลังยกขาของฉันไปพาดที่ต้นขาของตัวเองพร้อมกับบีบนวดให้ด้วยน้ำหนักมือที่พอดีไม่หนักไม่เบาจนเกินไป“คุณ!” ฉันทำท่าจะยกเท้าออกแต่กลับถูกเจ้าของฝ่ามือนั้นยึดเอาไว้“อย่าดื้อ”“คุณต้องการอะไร” ฉันกอดอกถามเขาด้วยความสงสัยพอได้ยินว่าฉันจะไม่จดทะเบียนสมรสกับเขาเด็ดขาดเ

    Last Updated : 2025-03-06
  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 16

    ฉันสะดุ้งตื่นก็ปาเข้าไปเกือบสองทุ่มแล้ว ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจว่าจะพักสายตาอยู่ครู่หนึ่งแท้ ๆ แล้วคืนนี้จะนอนได้ไหมเนี่ย พอเห็นผ้าคลุมที่ตกลงไปที่เอวก็รู้สึกตัว จริงสิ! ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวนี่นายังมีอีตาประธานขี้บ่นคนนั้นอีกทั้งคน พอนึกขึ้นได้ก็หันซ้ายแลขวาพลันจมูกได้กลิ่นหอม ๆ ของกะเพรา อย่าบอกนะ…ถุงอาหารมากมายวางอยู่บนโต๊ะกินข้าวแถมอีตาประธานยังผิวปากจัดแจงจานชามอย่างอารมณ์ดีเหมือนอยู่บ้านตัวเอง ฉันกอดอกยืนมองแผ่นหลังที่กำลังง่วนอยู่กับการล้างผลไม้ พอได้ยินเสียงน้ำในอ่างที่ไหลอยู่นานสองนานฉันก็ยิ่งหน้ามืดครึ้ม ก่อนจะกระแอมไอเผื่ออีกฝ่ายจะได้ยิน“อ้าว…ตื่นแล้วเหรอผมจัดโต๊ะเสร็จพอดีนั่งเลยๆ” เขาบุ้ยหน้าพร้อมกับรีบเช็ดมือให้แห้งก่อนจะรีบพยุงฉันไปนั่งที่เก้าอี้เลื่อนเก้าอี้ออกให้เสร็จสรรพไม่รู้ว่าจะมาไม้ไหนกลางวันยังยืนด่ากันปาวๆตกกลางคืนกลับมาบริการกันเสียอย่างนั้นแม้ว่าท้องจะร้องโครกครากแต่ก็ไม่ได้เห็นแก่กินหรอกนะ“คุณมีอะไรจะพูดกับฉันหรือเปล่าคะ” ฉันโพล่งถามออกไปพลันมือที่กำลังจัดองุ่นอยู่ในจานชะงักยิ่งเห็นเขาถอดชุดสูทราคาแพงออกพับเสื้อเชิ้ตแขนยาวขึ้นไปถึงข้อศอกมีแววความเป็นพ่อบ้านอยู่บ้าง

    Last Updated : 2025-03-06
  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 17

    หนังท้องตึงหนังตาหย่อน ฉันนั่งอยู่ที่เก้าอี้นั่งรอกระเพาะย่อยอาหารสักพัก ไม่รู้ว่าวันนี้ฉันจ้องมองแผ่นหลังนั้นไปกี่ครั้งแล้วกันแน่ แถมยังหน้าด้านหน้าทน ตีหน้ามึนได้อย่างหน้าไม่อายเหมือนอย่างตอนนี้“ถ้าคุณล้างเสร็จแล้วก็กลับไปซะฉันไม่ส่งขอตัว!” พูดเสร็จก็ลุกเข้าห้องนอนตัวเองไปทันทีฉันล็อกห้องพลางเช็กให้แน่ใจก่อนจะเข้าไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเข้านอนคุณแม่ท้องแก่ก็งี้…เมื่อก่อนสามทุ่มครึ่งฉันต้องดื่มอยู่ที่คลับสักที่พอคิดไปถึงชีวิตตอนนั้นก็ใจหายเหมือนกันคล้ายกับว่าจะไม่ได้กลับไปใช้ชีวิตอย่างนั้นอีกฉันรักและรู้สึกผูกพันกับเด็กคนนี้มากก็จริงแต่เพราะไม่ได้เตรียมใจและเตรียมตัวตั้งแต่แรกมันไม่เหมือนคนที่วางแผนครอบครัวแต่งงานมีลูกแต่ว่าฉันดันข้ามมามีลูกเลยมันก็เลยช็อกอยู่เหมือนกันอีกทั้งการจะเลี้ยงเด็กคนหนึ่งให้ดีต้องเอาใจใส่มากพอสมควรเพราะตัดสินใจเก็บเขาเอาไว้ทำให้ชีวิตลุ่มๆดอนๆของฉันกลายเป็นมั่นคงขึ้นมองอนาคตให้ไกลขึ้นนี่และนะสัญชาตญาณของความเป็นแม่ฉันสวมชุดนอนคนท้องพร้อมกับแกะมาร์สพิเศษแปะลงบนหน้าท้องที่โป่งนูนของตัวเอง ‘คล้ายกับลูกโป่งเลยแฮะ’ แถมเจ้าเด็กแสบยังขยันขยับตัวบ่อยวันไหนที่ขยับน้อย

    Last Updated : 2025-03-06

Latest chapter

  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    ตอนพิเศษ 2 (จบ)

    จิรัติกรมางานแต่งเพื่อนชาวญี่ปุ่นด้วยความไม่คาดคิด ไม่คาดคิดว่าเพื่อนเขาจะสละโสดเร็วกว่าใคร ๆ ในรุ่น ก็แหงล่ะ…เจ้าชู้ประตูดินเสียขนาดนั้น แต่พอมาเจอเจ้าสาวในวันนี้ เขายังรับรู้ได้เลยว่าเพื่อนรักของเขามีความสุขในการแต่งงานครั้งนี้จริง ๆ แถมลูกชายยังน่ารักน่าชัง อ้วนท้วนสมบูรณ์เชียวนึกถึงตอนที่มาขอให้ช่วยรวบหัวรวบหางสาวเจ้าแล้วก็อดขำไม่ได้เพื่อนเขาถึงต้องลงทุนมากมายเพื่อทะเบียนสมรสฉบับเดียวแทนที่จะเป็นหญิงสาวคนนั้นที่ต้องอ้อนวอนขอทะเบียนสมรสจากริวอิจิน่ะส่งเพื่อนเข้าประตูวิวาห์พลันอดที่จะคิดถึงตัวเองไม่ได้…แล้วชีวิตคู่ของเขาจะเป็นแบบไหนเจ้าสาวจะเป็นใครแม้ว่าไม่เคยฉุกคิดเรื่องนี้ในหัวมาก่อนเลยก็ตามความคิดในหัวแตกกระเจิงเมื่อเจอใครบางคนคนคนนั้นที่ติดอยู่ในหัวของเขาแมวขโมย! สองแขนของปานประดับถูกกระชากอย่างแรงหลังจากที่เธอเพิ่งจะเรียงจานชามบนโต๊ะได้ไม่นาน“อะ” ฉันร้องเสียงหลงแถมยังต้องตกใจจนหน้าขาวซีดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใครโลกมันจะกลมเกินไปแล้วอีกอย่างฉันเองก็คอยระมัดระวังตัวตลอด…“ไง” เขาถามด้วยใบหน้าราบเรียบแต่แววตากลับวาวโรจน์“คะ” ฉันตีเนียนแต่มือไม้เย็นจนเกือบจะถือถาดในมือไว้ไม

  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    ตอนพิเศษ 1

    งานแต่งงานของฉันกับริวอิจิที่ประเทศญี่ปุ่นนั้นเป็นการแต่งงานแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นที่ศาลเจ้าแห่งหนึ่งในโตเกียว เป็นศาลเจ้าเก่าแก่ ซึ่งคุณนายเคอิเป็นคนขอเอาไว้เนื่องจากเราแต่งงานที่ไทยกันมาแล้ว เลยอยากจะจัดงานแบบญี่ปุ่นบ้าง ฉันเลือกชุดกิโมโนสีขาว ส่วนเจ้าบ่าวเป็นสีดำ พิธีการค่อนข้างเคร่งครัดและเป็นระเบียบ แขกเหรื่อจะต้องยืนยันว่าจะมาร่วมงานเพราะชุดอาหารนับตามจำนวนคนและแพงมาก แม่เจ้า! รวมไปถึงของชำร่วยที่แขกเหรื่อจะเป็นคนเลือกเอง แต่สำหรับฉันพิธีการเรียบง่ายแต่กลับอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเป็นการบอกกล่าวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่าฉันจะมาเป็นสะใภ้ของที่นี่ ทุกคนให้การต้อนรับฉันอย่างดีไม่น่าเชื่อว่าฉันจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้งในสถานะที่แตกต่างออกไปในตอนแรกฉันมาเยือนโตเกียวด้วยวีซ่านักเรียนแต่พอมาอีกครั้งกลับมาในสถานะภรรยาของชาวญี่ปุ่นจัดงานเสร็จสรรพใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง ฉันชอบความเรียบง่ายเลยไม่ได้จัดการฉลองที่โรงแรมอีกอีกอย่างเราก็มีลูกเล็กด้วยกระเตงออกงานทั้งวันคงเหนื่อยน่าดูที่สำคัญเจ้าเด็กอ้วนยังติดพี่เลี้ยงมากๆอีกด้วยพี่ไผ่เองตอนนี้ก็เปรียบเสมือนญาติอีกคนที่เข้าร่วมพิธีการในครั้ง

  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 58 (จบบริบูรณ์)

    อีกทั้งฉันเองก็ขอร้องว่า…ไม่ต้องใส่ซองอะไรมาให้อีกอย่างทุกคนก็เสียสละวันหยุดมางานกันแล้วไหนจะเสื้อผ้าหน้าผมอีกแต่ทุกคนกลับมีของขวัญชิ้นเล็กชิ้นน้อยติดมือมาให้อยู่ดีคุณนายเคอิเองก็ยิ้มแช่มชื่นแม้จะมีอุปสรรคทางภาษาแต่เอแคร์เองก็พูดควบสองภาษาเพื่อให้คนทั้งงานเอนจอยไปด้วยกันแถมเพื่อนรักอย่างจิรัติกรเองก็มาร่วมงานด้วย“ไง” จิรัติกรเอ่ยทักเจ้าบ่าวข้างกายฉันพลางส่งของขวัญในมือให้“ขอบใจ” “งานสำคัญของนายทั้งทีฉันต้องมาอยู่แล้วน่า”“ยินดีด้วยนะครับคุณ…เอ่อ”“เจค่ะ”“ยินดีด้วยนะครับคุณเจ” “ขอบคุณมากค่ะ” แถมเขายังเข้ามาหยอกล้อเจ้าตัวน้อยที่นั่งหันหน้าบนเป้นั่งคาดเอวด้วยความเอ็นดู“นี่มันริวอิจิฉบับจิ๋วชัดๆ” เขาว่าพลางหัวเราะในคอแต่พลันสายตาก็เบิกกว้างเมื่อเห็นพนักงานที่คอยเติมอาหารและเครื่องดื่มในงาน“ขอตัวก่อนนะครับ” “ค่ะ” ฉันผายมือให้เขาเข้าไปในงานก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มลูกน้อยที่แทะยีราฟตัวสีเหลืองอย่างมันเขี้ยวโดยไม่รู้เลยว่าบริเวณหลังร้านคนสองคนกำลังมีปากเสียงกันอยู่ เพราะเน้นความเรียบง่ายห้าโมงเย็นทุกอย่างก็เป็นอันสิ้นสุดนิ้วนางข้างซ้ายของฉันและเขาต่างประดับด้วยแหวนแต่งงานที่เราต่างแลกแห

  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 57

    “แต่พี่ก็ดีใจนะ อย่างน้อยเจก็ไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนอย่างตอนแรก ให้ตาย! ตอนแรกพี่เป็นห่วงอยู่เหมือนกัน หลังคลอดเราจะอยู่ยังไงกันสองคน พอรู้ว่าน้องเจมีคนคอยดูแลพี่ก็เบาใจ” พี่น้ำตาลที่ผ่านการมีลูกเต้ามาก่อนเอ่ยพร้อมกับเดินมาตบต้นแขนให้กำลังใจฉันยิ้มทั้งน้ำตา“ขอบคุณนะคะแต่ยังไงก็ยังเป็นเจคนเดิมไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไป” ทุกคนพยักหน้าให้ “วันหลังเอาอากิระมาให้พี่ๆอุ้มบ้างพวกเราจะได้กอดหอมตอนยังเด็กนี่แหละ” เอแคร์ว่า“โตขึ้นมาพี่สาวคนนี้จองตัวเป็นผู้จัดการดาราเลยนะคะ” บรรยากาศผ่อนคลายลงมากภพที่ยังพูดน้อยเหมือนเดิมเอ่ยเพียงสองสามประโยค“ยินดีด้วยนะเจ”“ขอบคุณนะภพ” จะว่าไปเขาเป็นคนแรกๆก็ว่าได้ที่รู้ว่าพ่อในท้องของผู้หญิงตรงหน้าเป็นใครเป็นการพบกันโดยบังเอิญไม่ว่าจะรถของหญิงสาวที่ท่านประธานคนใหม่ใช้อยู่เนืองๆไหนจะตอนที่คนทั้งสองไปซื้อของด้วยกันตอนแรกเขาทั้งตกใจและคาดไม่ถึง…ตอนแรกเขายอมรับว่าสนใจผู้หญิงคนนี้อยู่เหมือนกันแต่เหมือนเจ้าหล่อนก็ไม่เปิดโอกาสให้ใครหน้าไหนได้เข้าหามีกำแพงบางๆกั้นเอาไว้หากเธอไม่ท้องหรือมีครอบครัวไปเสียก่อนเขาก็ยังหวังว่าเราจะมีโอกาสได้สานต่อ…“แหมน้องภพมองตาละห้อยเชียวพ

  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 56

    ริวอิจิส่งข้อความมาบ้างแต่เราก็แทบไม่ได้คุยกันเลยตารางชีวิตแต่ละคนยุ่งสุดๆแต่แล้วความทรมานในการรอคอยก็สิ้นสุดลงเมื่อได้ยินเสียงกดออดที่หน้าห้องเมื่อเห็นในมอนิเตอร์ว่าเป็นใครฉันก็เปิดประตูให้อย่างเร็วรี่แม้ใบหน้าเขาจะเหนื่อยล้าสุดๆแต่กลับยิ้มแฉ่งเข้ามากอดและอุ้มฉันจนตัวลอย“ว้ายเล่นอะไรคะเนี่ย” ฉันแหวใส่เขาเมื่อถูกอุ้มจนเท้าไม่ติดพื้นแถมในตอนนี้เจ้าตัวน้อยเริ่มจะคว่ำแล้วคอกเด็กที่สั่งทำเอาไว้ก็ได้ฤกษ์ใช้เสียที“อากิระคุง” เสียงมาก่อนตัวริวอิจิที่สองมือหอบข้าวของพะรุงพะรังมามากมายก็ไม่ลืมที่จะรีบไปล้างมือหมายจะรีบมาอุ้มลูกชายแต่โดนฉันเบรกไว้ก่อน“ไปอาบน้ำก่อนดีกว่าคะ” พ่อหมาทำหน้าละห้อยเหงื่อไหลโทรมกายขนาดนั้นอีกอย่างเชื้อโรคก็เยอะด้วยกันไว้ดีกว่าแก้เครื่องฟอกอากาศทำงานอย่างเงียบเชียบบริเวณข้างๆคอกเด็กฉันรีบไปอุ้มเจ้าก้อนมาไว้แนบอกนั่งหันหน้าออก“ปะป๊ากลับมาแล้วดีใจไหมครับ” เจ้าก้อนดิ้นดุ๊กดิ๊กมือเท้าปัดป่ายกลางอากาศอย่างน่ารักฉันอุ้มเขาไม่กี่อึดใจอากิระคุงก็ถูกริวอิจิอุ้มไปฟัดในคอกเด็กสองพ่อลูกคุยกันงุ้งงิ้งอยู่นานสองนานส่วนฉันก็รีบกลับมาเคลียร์งานที่ค้างไว้ต่อพี่ไผ่เองก็เก็บของเตรียมต

  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 55

    “แค่ก แค่ก ๆ” เมื่อเขาถอนออก ฉันสำลักหน้าดำหน้าแดง อีตาบ้ากดมาได้! ฉันทำได้เพียงก่นด่าเขาในใจเท่านั้น ไม่นานแผ่นหลังก็แนบติดกับประตู ชุดนอนกระโปรงถูกถกมากองไว้ที่เอว ขาข้างหนึ่งพาดบนท่อนแขนแกร่ง ยืนอย่างหมิ่นเหม่เพื่อให้เขาตอกอย่างถนัดถนี่“อื้อ” ฉันครางเครือแทบไม่เป็นภาษาเข็มยักษ์นี้ไม่รู้ว่าจะทำให้ฉันหายไข้หรือว่าป่วยเพิ่มกันแน่ยิ่งเข้าสุดออกสุดอย่างนี้ฉันจิกเล็บกับต้นแขนเขาอย่างแรงเมื่อเอวสอบเร่งจังหวะไม่ว่าจะเสียงเฉอะแฉะของน้ำลายน้ำหล่อลื่นส่วนล่างที่เชื่อมต่อกันอยู่หรือเสียงเนื้อกระทบเนื้อต่างก็พาอารมณ์พุ่งทะยานสุดกู่ริมฝีปากจูบคลอเคลียกันไม่ห่างช่วงล่างเองก็เช่นกันฉันตบต้นแขนเขาเป็นเชิงให้เปลี่ยนท่าก่อนจะผลักเขาลงกับเตียงกว้างถอดชุดนอนทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดีก้าวเข้าไปควบคี่กลายเป็นคนคุมเกมและจังหวะเสียเอง สองมือสอดประสานกันเพื่อให้ฉันพยุงตัวแถมเขายังกระเด้งเอวขึ้นมาตอบรับจังหวะของฉันอีกที “อึกอื้อ” เสียงปักปักของเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องนอนฉันหลับตาพริ้มคอเชิดแหงนเมื่อจุดกระสันถูกแทงย้ำๆอย่างไม่ปรานีย้ำๆจุดนั้นไม่กี่ทีฉันก็ตัวสั่นกระตุกหอบเสียงครางเครือเท้าแขนไว้ข้างศีรษะเขา

  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 54

    “แล้วฝั่งของคุณล่ะ” ฉันชั่งใจ…เพื่อนร่วมงานมีแค่ไม่กี่คน เพื่อนหลายคนที่เคยสนิทก่อนหน้าก็ห่างหายกันไปตามกาลเวลา จะร่อนการ์ดส่งไปให้ก็กะไรอยู่…ฉันค่อนข้างเป็นคนคิดมาก อีกอย่างไม่ค่อยได้ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันจู่ ๆ จะส่งการ์ดไปให้เขาจะหาว่าฉันอยากได้เงินใส่ซองไหมนะ“คิดอะไรขนาดนั้น”“ก็…”“ไม่รู้สิคะนอกจากเพื่อนร่วมงานแล้วก็คงไม่มีใครอีกอย่างญาติฝั่งพ่อแม่ก็ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้วค่ะตั้งแต่ท่านเสีย” เขาโอบกอดฉันเข้ามาในอ้อมแขน“แต่ตอนนี้คุณไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้วนะมีผมอากิระแล้วก็แม่ผมที่เป็นหนึ่งในครอบครัวของคุณ”“ขอบคุณมากค่ะ” ฉันยิ้มตอบเขาด้วยใจจริงไม่น่าเชื่อว่าความบังเอิญความเมาหรือผีผลักในคืนนั้นที่ทำให้เราทั้งสองได้มาเจอกันได้มาใช้ชีวิตคู่ด้วยกันและสร้างครอบครัวที่อบอุ่นไปพร้อมกันตลอดกาลมีจริงหรือไม่…นั่นไม่ใช่คำตอบที่ฉันเฝ้าหาคำตอบอีกต่อไปเพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเฝ้าหา…อยู่ตรงหน้านี้แล้วเราแพลนทุกอย่างไว้ล่วงหน้าหลังจากที่ริวอิจิกลับมาจากญี่ปุ่นก็จะจัดงานแต่งที่ประเทศไทยหลังจากนั้นค่อยกลับไปจัดที่ญี่ปุ่นต่อจะว่าปุบปับก็ไม่เกินจริงหลังจากนั้นไม่กี่วันฉันและเขาก็มาฟิตติ้งชุดเจ้

  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 53

    พอรู้ว่าต้นเดือนหน้าจะเริ่มงานตารางชีวิตของฉันก็ต้องจัดการใหม่หมดรวมไปถึงเวลาที่ให้พ่อของลูกด้วย“ทำไมไม่ลาหนึ่งปีไปเลยคุณจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่”“ไม่ดีกว่าค่ะฉันอยากทำงานไม่อยากแบมือขอเงินคุณ” ฉันพูดออกไปตามจริงใช้เงินเขามันก็ดีอยู่หรอกแต่อย่างว่า…เราต้องมีเก็บสำรองด้วยอีกอย่างฉันเพิ่งเริ่มชีวิตการทำงานได้ไม่ถึงปีเสียดายวิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาใช้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องกลายมาเป็นแม่คนเสียแล้ว “เป็นถึงคุณนายเคอิ” เขาพูดพร้อมกับบีบจมูกที่เชิดรั้นของฉันตอนนี้เจ้าหมูน้อยก็เข้าเต้าอยู่แถมมือป้อมๆนั้นยังกำของเล่นในมือไว้แน่น“เงินของคุณนี่คะไม่ใช่เงินฉันสักหน่อย”​ “แต่ผมเต็มใจให้คุณใช้นะ…ใช้เท่าที่คุณต้องการยังได้” ฉันมองค้อนเขา“ทราบค่ะว่าคุณรวย”“แถมยังหล่อเหลามากอีกด้วย” ชมเองชงเองเหลือจะเชื่อฉันรู้ว่าเขาน่ะรวยมากขนาดไหนแล้วยังไงล่ะ…เกิดวันไหนเขาหมดใจกับฉันขึ้นมาทวงเงินที่ฉันใช้ไปทำไงล่ะทีนี้…สมองพลันนึกถึงกรุปแม่บ้านที่ว่าขึ้นมาที่แม่บ้านคนไทยต่างประสบปัญหาต่างๆกับสามีชาวญี่ปุ่นแล้วการที่ฉันไม่ได้เอาแต่พึ่งพาเขามากเกินไปเพื่อเป็นการเหลือทางรอดให้กับตัวเอง “สัปดาห์หน้าผมจะกลับไปเคลียร์งา

  • โตเกียว…เกี่ยวรัก    บทที่ 52

    “อะอ๊ะ” แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปขัดถูหลังให้เล่าเขาต้องการคนขัดหลังให้ที่ไหนต้องการรวบหัวรวบหางเหยื่อเสียมากกว่า…แต่จะว่าไปฉันก็เป็นเหยื่อที่เต็มใจให้ถูกกินซะด้วยสิหากเขาเป็นกองไฟฉันก็พร้อมจะเป็นน้ำมันให้มันเผาไหม้พวกเราสองคนไปพร้อมกัน แถมเจ้าหมูน้อยยังนอนหลับปุ๋ยในเปลอย่างฝันหวานเหมือนว่าเมื่อคืนพ่อลูกทำข้อตกลงอะไรกันเอาไว้อย่างนั้นเจ้าหมูน้อยรีบตื่นมาช่วยแม่หน่อยเร็ว!!!พ่ออากิระผิวปากออกจากห้องนอนมาในตอนเจ็ดโมงเช้าร่างกายไม่มีท่าทีเหนื่อยอ่อนไม่เหมือนแม่ของลูกที่แทบจะลืมตาไม่ขึ้นวันนี้เขาคงไปทำงานสายหน่อยรอจนกว่าพี่เลี้ยงลูกจะมาช่วยไม่ได้นี่นะก็แม่ของลูกสวยขนาดนั้นใครจะอดใจยั้งมือไหว…ก็อย่างที่เคยบอก…เราสองคนเข้ากันได้ดีดีมากเสียด้วยดีกว่าที่คิดไว้เสียอีก ;pเขาจัดแจงทำอาหารเช้าไว้ให้ภรรยาดูแลลูกน้อยเมื่อพี่เลี้ยงมาถึงก็แปะมือเปลี่ยนกะเขาออกไปทำงานก่อนจะออกจากห้องแวะไปดูคุณเขาเสียหน่อยอีกฝ่ายนอนหลับอุตุจะว่าไปสองแม่ลูกนอนท่าเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยนเขาหยิกจมูกที่เชิดรั้นของเธอเบาๆก่อนจะกระซิบที่ข้างหู “ผมไปทำงานก่อนนะอย่านอนตื่นสายล่ะ” ฉันงัวเงียแม้ว่าร่างกายจะอ่อนเปลี้ยแต่ยังไงลูก

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status