จากนั้นรถก็แล่นออกไป คเชนทร์ก็ได้แต่มองตามจนลับตาและยิ้มเช่นกัน พ่อเลี้ยงอาจจะลืมไปแล้ว ว่าได้ให้อะไรกับคเชนทร์ไว้บ้าง เพราะหน้าที่การงานและสิ่งที่ต้องทำมีเยอะ ทำความดีอะไรเอาไว้มากมาย แทบจะจำไม่ได้ แต่คเชนทร์ไม่เคยลืมเลย ทุกอย่างที่พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ให้มีค่าทางใจเสมอ“คุณเชนทร์” เสียงของเจ้านายสาว หรือมนัสวีเอ่ยเรียกขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้คเชนทร์หันกลับไปมองทันที“ครับคุณวี” คเชนทร์ขานรับทันที“คือวีได้เสื้อผ้าสัก 7-8 ชุด น่าจะใช้ได้นะคะช่วงนี้ ไม่แน่ใจว่าจะใส่ด้วยกันได้ไหม” “เท่านี้ก็ขอบคุณมากแล้วครับ” คเชนทร์ตอบ ก่อนจะเหลือบมองจันทรภาที่เอาแต่ก้มหน้า“วันนี้วีว่าง อาแสนให้อยู่ มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะคะคุณเชนทร์” มนัสวีเอ่ยปากแล้วก็เหลือบมองจันทรภาเป็นเชิงเช่นกัน“ครับ ช่วงนี้อาจจะให้คุณวีหรือพี่เกตุเป็นเพื่อน ผมว่าผมขอตัวดีกว่า” “ค่ะ มีอะไรก็โทรหาวีได้” “ครับ” เมื่อคุยกันจบ คเชนทร์ก็ยิ้มแบบแบ่งรับแบ่งสู้ ก่อนจะปลีกตัวไปพร้อมกับจันทรภา พอเขาเดินไปก็ไม่วายหันมาส่งสายตาแบบหนักใจให้มนัสวีรับรู้ “ปัญหาใหญ่แน่ๆ เลยคุณเชนทร์” มนัสวีเอ่ยลอยๆ ด้วยความเป็นห่วง ส่วนคเชนทร์ก็เดินกลับบ้าน เว
“ก็... กำลังหม่นๆ ไม่ทันได้คิดอะไร” “ให้จริงเถอะว่าไม่ได้คิดอะไร ถ้าผมไม่ลงไปตาม จะโผล่ขึ้นมาไหมนั่น” เขาถามน้ำเสียงจริงจัง“ก็บอกว่าไม่ได้ฆ่าตัวตายไง ไม่ได้โง่ขนาดนั้น” เธอย้ำอีกครั้งแต่น้ำเสียงๆ หม่นลง แสดงว่ามีแววอยู่เหมือนกันที่เธอจะทำอีก “เชื่อก็ได้” ความจริงเขาไม่เชื่อหรอก อารมณ์แบบนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้เหมือนอย่างที่พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์บอก“เห็นอะไรแบบนี้แล้วสบายตาดีนะคะ ฉันไม่ค่อยได้เจอธรรมชาติเท่าไหร่” “พอได้มองเพลินๆ น่ะ จริงๆ ก็ไม่มีเวลามองหรอก” “แต่เหมือนรีสอร์ตมากกว่าหรือว่าคุณเช่าพ่อเลี้ยงอยู่” “เปล่า ก็บ้านพักผมแหละ พ่อเลี้ยงสร้างให้ อาจจะไม่หลังใหญ่หลังโต แต่ก็พออยู่ได้คนเดียว ถามจริง คุณเป็นใคร คุณเจ้าขา” เขาเริ่มยิงคำถามแบบจริงจังทันที“ฉัน... เอ่อ เป็นคนกรุงเทพฯ เจ้าบ่าวเป็นคนที่นี่ แต่เขาทำธุรกิจที่กรุงเทพด้วยเสียส่วนใหญ่ เลยไปๆ มา พอแต่งงานเขาเลยมาแต่งที่นี่” “หึๆ สาวเมืองกรุง” น้ำเสียงของเขาเหมือนไม่ชอบแบบเหยียดหยันเล็กน้อย“ทำไม เมืองกรุงแล้วทำไม” เธอหันกลับมาถามอย่างเอาเรื่อง “เปล๊า” เขาปฏิเสธเสียงสูงเชียว“ฉันไม่พูดถึงเจ้าบ่าวได้ไหม ยังไม่พร้อม”“ผมก็ไม่ได้
“เดี๋ยวมึงนี่ใจร้อน” คเชนทร์ในวัย 15 ปีเช่นกัน หันไปบอกด้วยน้ำเสียงคล้ายกระซิบ และในจังหวะที่แอบดูเหยื่อ คเชนทร์ก็ทำทีเป็นเดินเล่น ดูนั่นดูนี่ จากที่คนน้อยๆ กลับเดินสวนไปสวนมา ทว่ามันกลับเป็นโอกาสให้เด็กหนุ่มคเชนทร์เดินเข้าไปประชิดตัวเหยื่อผู้มุ่งหวัง ที่เป็นหนุ่มวัยรุ่นในชุดนักศึกษา เขากำลังเปิดกระเป๋าเงิน และด้วยความที่ไม่ใช่มืออาชีพนัก คเชนทร์ก็ตื่นเต้น กลัว รอจนกระทั่งชายหนุ่มคนนั้น เอากระเป๋าเงินใส่กระเป๋าหลัง จังหวะที่กำลังจะใส่ คเชนทร์ก็วิ่งไปคว้าเอาในมือทันที “เห้ย!” ชายหนุ่มเจ้าของกระเป๋าเงินรีบหันไปมองทันที และเห็นเด็กน้อยวิ่งไปอย่างรวดเร็ว แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้วิ่งตาม บอดี้การ์ดก็ไวกว่า วิ่งเร็วราวกับนักกีฬา ฝ่าผู้คนที่เดินไปมาอย่างขวักไขว่“ช่วยทีครับไอ้เด็กนั่นฉกกระเป๋า” ชายหนุ่มที่วิ่งตามตะโกนบอก แต่เด็กหนุ่มก็วิ่งหน้าตั้งแต่จะเร็วเท่ากับคนที่ชำนาญได้อย่างไร พอวิ่งไปได้สักพักก็หอบจับ และเมื่อใกล้จะถึงตัว ชายหนุ่มบอดี้การ์ดก็พุ่งตัวเข้าไปคว้าตัวเด็กน้อยเอาไว้ และลิ้มกลิ้งไม่เป็นท่า “เป็นเด็กเป็นเล็ก หัดขโมยเหรอเราน่ะ ห๊า” ชายหนุ่มบอกและกอดรัดเจ้าตัวเล็กเอาไว้แน่น แต่
จากนั้นคเชนทร์จึงบอกแหล่งที่จะไปซื้อ แสนลักษณ์ก็สั่งคนขับรถพาไปยังแหล่งนั้นทันที และติดต่อซื้อยามาให้คเชนทร์ เมื่อคเชนทร์ได้รับไปราวกับได้ขึ้นสวรรค์ “มึงยังมีความผิดอยู่นะไอ้หนู” แสนลักษณ์บอก ขณะที่นั่งรถออกจากแหล่งนั้นอีกครั้ง คเชนทร์จึงได้ยกมือไหว้แสนลักษณ์อย่างขอบคุณ พร้อมกับมีน้ำตา การแสดงออกเช่นนี้ ทำให้แสนลักษณ์สังเกตว่าคเชนทร์ไม่ใช่คนเลวโดยสันดาน ยังมีความนอบน้อม หวาดกลัว “เอาผมไปต้มยำทำแกงที่ไหนก็ได้ แต่ผมไม่อยากติดคุก ไม่อยากกลับไปบ้านเด็กกำพร้าแล้ว ผมอยากเป็นอิสระ ก็เลยหนีออกมา” “ทำไมถึงไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า” “ผมก็ไม่รู้ จำความได้ก็อยู่ที่นั่น” “อายุสิบห้าไม่ได้เรียนหนังสือเหรอ หืม” “เรียนครับ แต่ตามเพื่อนออกมา ก็เลยไม่ได้เรียนต่อ” “ออกมาแล้วใช่ว่าจะทำสิ่งดีๆ มึงมาติดยาแล้ววิ่งราวเนี่ยนะ” “เพื่อนมันพาไปครับ พอติดแล้วก็ไม่รู้จะทำยังไง ไม่มีเงินก็เลย” “ทำยังไงถึงจะไม่กลับไปยุ่งกับมันอีก” “ผมไม่รู้ครับ” ฟังคำพูดคำจาและการตอบโต้ ไม่ใช่เด็กที่ไม่รู้จักความเลย ทว่ารู้จักพูดครับเสียด้วยซ้ำ แสดงว่าตอนที่อยู่บ้านเด็กกำพร้าก็คงจะได้รับการอบรมอยู่หรอก แต่พอออกมาสู่โลกภายนอกแล้
“เจอกันครั้งเดียวพี่ก็ให้ผมขนาดนี้” คเชนทร์เอ่ยลอยๆ พลางก้มหน้าลงพร้อมกับน้ำตาหยดแหมะ“ผมจะต้องตามหาพี่ให้เจอให้ได้” เขาบอกอย่างมาดมั่นเมื่อคเชนทร์ออกจากศูนย์บำบัด เขาก็เคว้งคว้างไม่รู้จะไปทางไหน ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร กับเงินหนึ่งก้อนหากกลับไปเรียน ก็ต้องกลับไปที่บ้านเด็กกำพร้าอีก เขาอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่เหมือนอย่างที่พี่คนนั้นบอก แต่อยากเจอพี่อีกสักครั้ง ทางเดียวที่จะได้เจอคือกลับไปที่เดิม ต้องมีวันใดวันหนึ่งที่พี่คนนั้นไปซื้อของทำบุญแหละน่าว่าแล้วคเชนทร์ก็แอบไปเฝ้าที่ตลาดทุกวัน เฝ้ามองว่าจะมีรถเก๋งสีขาวมาจอดหรือไม่ แต่ก็ไม่เจอ มาคิดได้ว่าพี่ต้องมาวันพระหรือเปล่า คิดได้ดังนั้นเขาก็แต่งตัวหล่อเลย ใส่เสื้อที่พี่ซื้อให้นั่นแหละจะได้จำได้ แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่เห็นโผล่มาจน กระทั่งหมดกำลังใจ คงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว คงไม่ได้ตอบแทนบุญคุณพี่คนนั้นแล้ว คเชนทร์คิด ก่อนจะเดินคอตกและกำลังจะออกไปจากตลาด ก็ได้ยินเสียงหนึ่งพอดี“ดอกบัวสองมัดครับ” เสียงคุ้นหู ทำให้คเชนทร์หันกลับไปมองและแทบยิ้มออกมาด้วยความดีใจ“พี่แสน! พี่แสนจริงๆ ด้วย” ว่าแล้วเขาก็วิ่งเข้าไปหาทันที พร้อมกับหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ยิ้
“อุ้ย! โทษทีค่ะ” จันทรภาอุทานพลางหยุดกึกและเงยหน้าขึ้น ส่วนหญิงสาวตรงหน้าก็ยิ้มบางๆ “ขอโทษค่ะ” จันทรภายกมือไหว้พร้อมกับถอยออกมาให้ห่าง เพราะดูเหมือนว่าผู้หญิงตรงหน้ามีบุคลิกที่น่าเกรงขามพอสมควร“ไม่เป็นไรจ้ะ เป็นเพื่อนคเชนทร์เหรอ” หญิงสาวรุ่นพี่ถาม“เอ่อ ค่ะ เป็น เป็นเพื่อนก็ได้” เธอตอบแบบอึกอัก “หึๆ พี่ชื่อเกตุจ้ะ เป็นผู้ช่วยพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ทำงานประจำรีสอร์ตจ้ะ”“อุ้ย! สวัสดีค่ะ ชื่อเจ้าขาค่ะ” จันทรภายกมือไหว้เกตุวดีอีกรอบ“ชื่อน่ารักเชียว ไม่ต้องไหว้แล้ว สองรอบแล้วเนี่ย แล้วนี่เชนทร์ไปไหน เห็นบอกว่าไม่ไปทำงาน” “อยู่ในบ้านค่ะ เจ้าก็เลยออกมาเดินเล่น เขาดูหงุดหงิดแปลกๆ” “หึๆ คนทำงานหลายอย่างก็งี้แหละ มีเรื่องให้คิดจุกจิกไปหมด ว่าแต่ใช่เราหรือเปล่าที่มากับเชนทร์เมื่อคืนน่ะ” “เอ่อ ทะ ทะ ทำไมรู้คะ หรือว่าทุกคนรู้หมดแล้ว” จันทรภาอึกอักไปทันที เพราะไม่รู้ว่าคนจะมองเช่นไร “พี่ก็ต้องรู้เป็นธรรมดาแหละ ไปเดินเล่นกันไหม” แน่นอนการชวนเดินเล่นจะได้รู้ประวัติของสาวสวยคนนี้ “ค่ะ” จันทรภาตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ เพราะเกร็งชอบกล ว่าแล้วเกตุวดีก็พาเดินเล่นริมลำธารแถวๆ บ้านของคเชนทร์นั่นแหละ แต่ห่า
ช่วงเวลาเดียวกันนั้น ที่โรงแรมเหมราชมนตรา ณ ห้องจัดเลี้ยง เริ่มมีการเก็บทุกอย่างภายในห้องจัดเลี้ยงออกไป ส่วนเจ้าบ่าวเจ้าของงานก็ต้องมาจ่ายทุกอย่างที่เสียไป ทว่าสิ่งที่ได้มาคือเมียอีกคนที่ไม่ใช่จันทรภา คราวนี้ได้แซ่บโดยไม่ต้องกังวลว่าจันทรภาจะจับได้แล้ว แต่ตุลยเทพก็ยังอยากได้จันทรภามาเป็นเมียเอกเพื่อมาประคองชีวิต เขาอยากได้เธอรวมถึงอยากได้อย่างอื่นที่เธอมีด้วย“เฮ้อ” ตุลยเทพถอนหายใจอย่างเครียดๆ ก่อนจะลุกจากเตียง แล้วควานหาผ้าเช็ดตัวมาสวมใส่ จากนั้นจึงหันไปมองคนบนเตียงที่ยังคงนอนหลับ เนื้อตัวเปลือยเปล่าไม่สวมเสื้อผ้า ใช่ เขาละเลงเพลงรักกับน้ำอิงอย่างเมามัน ทว่าก็ต้องหลบซ่อนอยู่ดี เพราะจะให้ผู้ใหญ่รู้ความสัมพันธ์ฉันชู้ไม่ได้ มิเช่นนั้นทุกอย่างจะชวดหมดก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำเอาเขาตกใจ ก่อนจะหันไปมองคนบนเตียงอีกรอบ แล้วรีบใส่เสื้อคลุมทับอีกชั้น เพื่อจะได้ออกจากห้องนอน ตรงไปยังห้องนั่งเล่น และเปิดประตู เพราะห้องนี้เป็นห้องทะลุนั่นเอง เขาส่องตาแมวก่อนที่จะเปิด “คุณแม่ คุณพ่อ” เขาเปิดออกพร้อมกับเอ่ยเรียกท่านทั้งสองด้วยน้ำเสียงหม่นๆ และเครียด“พ่อกับแม่เข้าไปหน่อยได้ไหม” ต
“พ่อ! พ่อกวนตีนมากครับ แค่นี้แหละผมแต่งตัวแปบ” “มึงจะใส่เสื้อขาดมึงมาก็ได้นะเชนทร์ พ่อชอบ”“คร้าบบบบ แค่นี้แหละ เดี๋ยวรีบไป” พูดจบคเชนทร์ก็รีบวางสายจากพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ทันที และไม่ได้แต่งตัวอะไรหรอก หน้าหล่อก็พอการแต่งตัวก็ช่างมัน แต่ก่อนจะไปเขาก็ตามหาจันทรภาเสียก่อน ด้วยการขับรถตามหา ก็เห็นเธอยังอยู่กับเกตุวดีอยู่ เห็นดังนั้นเขาจึงขับรถเข้าไปใกล้ๆ “เอ่อ คุณ อยู่กับพี่เกตุก่อนนะ เดี๋ยวผมมาจะเข้าเมืองไปดูงานน่ะ” คเชนทร์บอก ทว่าสีหน้าและแววตาเป็นห่วงโดยไม่รู้ตัว เกตุวดีสังเกตได้“ด่วนเหรอเชนทร์ พ่อโทรมาตามหรือไง” “ครับ คุณอยู่ได้ใช่ไหม เดี๋ยวซื้ออะไรเข้ามาฝากละกัน” “อยู่ได้ค่ะ” จันทรภาตอบสั้นๆ น้ำเสียงหม่นๆ“โอเค” คเชนทร์รับคำแบบแบ่งรับแบ่งสู้ จะยิ้มแหล่ไม่ยิ้มแหล่ อาการแปลกๆ จากนั้นเขาจึงขับรถออกจากรีสอร์ต โดยที่จันทรภามองตามด้วยความสงสัย และสงสัยสถานะของผู้ชายที่เธอมาขอความช่วยเหลือ ไม่น่าจะธรรมดา“เอ่อ พี่เกตุคะ เขาบอกว่าเป็นพนักงานโรงแรม แปลว่าจะไปโรงแรมใช่ไหมคะเนี่ย” เธอถามเกตุวดี แต่ก็มีสิ่งคัดค้านในใจคือ พนักงานอะไรจะขับรถเบนซ์“ใช่จ้ะ น่าจะแวะไปดูงานน่ะ เห็นว่าเมื่อคืนมีงา
“ก็หวาน” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเดียวกัน เธอจึงเอามือแนะที่ปากของเขา“พี่อยากเข้าไปอยู่ในตัวของเจ้า ทั้งวันทั้งคืน อยากกอด อยากจูบ”“เจ้าจะรอนะคะ ไปทำงานแล้วกลับมาเร็วๆ นะ”“ทำไมยั่วนะ แม่คนคลั่งรัก”“คลั่งพี่เชนทร์”“หึๆ พี่ก็คลั่งหนู” สิ้นคำเขาก็จูบที่ปากนุ่มอีกครั้งด้วยความที่ห้ามใจไม่ได้ อยากจะเริ่มต้นอะไรต่อมิอะไรอีกเหลือเกิน หากไม่ติดว่าพ่อเลี้ยงรออยู่ละก็จะต่ออีกสักยก“พี่รักหนูนะ เจ้าขา” เขาถอนจูบออก และเอามือเสยผมให้กับเธออย่างอ่อนโยน ทว่าคำรักนี้เขากลับมีน้ำเสียงหม่นลงไปเล็กน้อย พร้อมกับคิ้วหนาที่ขมวดเข้าหากัน“หึๆ เจ้ารู้แล้วค่ะ เมื่อกี้บอกเจ้าแล้ว”“อยากบอกอีก อยากพูดให้รู้ ที่เกิดขึ้นเพราะรัก” ตอนนี้เขาพยายามจะไม่คิดถึงเรื่องอะไรทั้งสิ้น ขอรักเธอเพียงเท่านี้พอ“ค่ะ เกิดขึ้นเพราะรัก ไม
“อื้อ พี่เชนทร์” เธอครางอื้ออึงพลางเอามือสอดประคองท้ายทอยเขาเอาไว้ ขณะที่เขามุดตัวเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่ม“พี่เชนทร์” เธอกระซิบเรียกเสียงพร่า เมื่อเขาลากลิ้นลงมาตามหน้าท้องแบนราบ จากนั้นเขาก็ขยับตัวต่ำลงไปจนถึงเนินเนื้อนวลเนียน เขาจับขาทั้งสองข้างเธอให้ขยับออกจากกันเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าชิดกับกลีบอวบ แล้วใช้ลิ้นฉกเลียอย่างรวดเร็ว ปาดป่ายร่องรักจากล่างขึ้นบน สลับโลมเลียไปมาทั้งสองข้าง“ซี๊ด อ่า พี่เชนทร์” เสียงครางหวานดังหลุดออกมาอย่างสุดจะกลั้น ขณะที่น้ำหวานอุ่นเหนียวซึมไหลออกมาเพราะความปรารถนา มือนุ่มก็กดศีรษะเขาเบาๆ ก่อนจะแอ่นเด้งเนินเนื้ออัดเข้าหาปากร้อนเป็นจังหวะขึ้นลง“พี่เชนทร์จ๋า เสียวมากค่ะ” เธอครางเสียงหวานพลางเม้มปากเอาไว้แน่น เนินเนื้อก็ขยับขึ้นลง ปากร้อนลิ้นร้ายก็ละเลงเลียอย่างหนักหน่วง กระทั่งได้ยินเสียงจุ๊บจั๊บ พร้อมกับปลายลิ้นสอดแทรกชำแรก ผ่านลึกเข้าไปสัมผัสกับเม็ดเสียวที่ตอดตุบๆ น้ำหวานก็ซึมไหลออกมาให้เขาดูดเลียอย่างเป็นเจ้าของ“ไม่ถึงห้านาทีเดี๋ยวเจ้าก็
รุ่งเช้า ภายในบ้านของพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ พ่อเลี้ยงหนุ่มอยู่ในชุดสูท เตรียมพร้อมจะไปทำงาน หากแต่รอสมาชิกมาพร้อมหน้า เพื่อรับประทานมื้อเช้ากันเสียก่อน ทว่าแสนลักษณ์กลับเดินเล่นไปเรื่อยๆ และมองไปยังบ้านรีสอร์ตอันแสนอบอุ่นของเจ้าลูกรักตัวดี เดินไปพลางก็เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงไปพลาง คนงานที่เห็นเจ้านายหนุ่มเดินมาก็ต่างยกมือไหว้เพื่อทักทายยามเช้า“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง” คนงานชายทักทาย“สวัสดี” แสนลักษณ์ทักทายกลับพร้อมกับยิ้มกริ่ม“พ่อเลี้ยงอารมณ์ดี เดินตรวจงานแต่เช้าตรู่ก่อนไปโรงแรมเหรอครับ” คนงานชายคนเดิมถาม“อืม ตามสบายนะ จะเดินไปเรียกเจ้าเชนทร์ซะหน่อย”“ครับพ่อเลี้ยง” คนงานรับคำก่อนจะก้มตัวเล็กน้อยแล้วเดินจากไป ส่วนแสนลักษณ์ก็เดินเล่นมาเรื่อยๆ ห่างบ้านห่างรีสอร์ตแต่ละหลังออกมาพอสมควร มาจนถึงบ้านของคเชนทร์ซึ่งอยู่ห่างจากหลังอื่น เมื่อเดินมาถึงหน้าบ้าน แสนลักษณ์ก็นึกยิ้มออกมาด้วยความสุข รู้แหละว่าคเชนทร์มีความสุข แต่ถึงเวลาไปทำงานก็ต้องไป
“มีความสุขไหม” เขาถามคำถามเดิมๆ อีกครั้ง“มากที่สุดเลย” เธอกระซิบเสียงหวานพลางเอามือเกลี่ยที่ริมฝีปากของเขา“พี่ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่... พี่อยากอยู่กับเจ้าแบบนี้ ไม่รู้จะเป็นไปได้ไหม” เขาคงหมายถึงความห่างระหว่างฐานะสินะที่จะเป็นไปได้ยาก“ก็อยู่แล้วนี่ไง อยู่ในตัวของกันและกัน เจ้าจะไม่ให้อะไรมาขวาง”“ทำได้เหรอ”“แล้วพี่เชนทร์ทำได้ไหม ฝ่าฟันให้เราได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปได้ไหม”“เอาชีวิตพี่เป็นเดิมพัน ยอดรักของไอ้เชนทร์” ดูเหมือนว่าเขาเอาชีวิตของเขาเป็นประกันเพื่อเดิมพันทุกอย่าง ที่จะได้เด็ดดอกฟ้าดอกไม้มาไว้ข้างกาย เพราะนี่แค่เป็นการเริ่มต้น เขารู้ตัวว่ายังต้องเจออุปสรรคหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายคนนั้นหรือครอบครัวของเธอ“เหนื่อยก็พัก พรุ่งนี้อาจจะเจออะไรอีกหลายอย่างเข้ามาทดสอบความรักของเขา” เขากระซิบเสียงนุ่ม แต่มีความกังวลอยู่ไม่น้อยในน้ำเสียง ซึ่งเธอก็กังวล เพราะปัญหามันยังไม่ถูกแก้ไข แก้ปม เธออยู่ที่นี่กับเขาก็แค่หลีก
“เสียวค่ะ อื้อ เสียวที่สุดเลย”“น้ำเสียวเมียพี่หวานเหลือเกิน” เขาเอ่ยปากชม แต่ก็ยังไม่หยุดที่จะละเลงลิ้นเลียกินอย่างหนักหน่วง ร้อนแรง ระรัวเร่งจนเธอแทบจะถึงจุดหมายอยู่แล้ว“พี่เชนทร์จ๋า ดูดเลียเก่งที่สุดเลย เจ้าขาจะไม่ไหวอยู่แล้ว” อารมณ์ของเธอเตลิดเกินจะกู่กลับ เมื่อเขาบำเรออย่างถึงพริกถึงขิง โลมเลียร่องรักอย่างไม่ปราณี“ซี๊ด อ่า เสียวเหลือเกินค่ะพี่เชนทร์ เจ้าขาจะ...” เขาดูดเลียร่องรัก จนเธอเสียวซ่านทุกวินาทีที่ถูกสัมผัสจากปลายลิ้น และเขายิ่งเพิ่มความหนักหน่วงเร่าร้อนขึ้น จนเธอต้องเอื้อมมือข้างหนึ่งมากดศีรษะเขาเอาไว้ พลางยกก้นขึ้นแล้วแอ่นกลีบเนื้อหาเข้าลิ้นร้าย ร่างกายกำลังจะถึงจุดแตก กำลังจะทนไม่ไหว“โอ้ว อืม เจ้ารักพี่เชนทร์ อ๊ะ ดูดแรงเหลือเกินพี่เชนทร์” เธอร้องครางไม่เป็นสรรพ พร้อมกับเสียงหายใจหอบกระชั้น“พี่ก็รักเจ้า รักเจ้า” เขาก็พูดไปปากก็ขบดูดไป“เข้ามารักเจ้า เจ้าจะไม่ไหวแล้วค่ะ พะ พะ พ
“คุณเชนทร์รู้ไหมคะว่าเขาตามสืบอยู่”“เจ้าเชนทร์นั่นแหละ ให้คนสืบฝั่งนั้น เราถึงได้รู้ คนมันเสียหน้า และต้องได้เงิน”“ทำไงดีคะ”“ให้เชนทร์กับเจ้าคุยกันเรื่องนี้ จะได้หาทางออกร่วมกัน”“เครียดซะงั้น ไม่ขมวดคิ้วสิคะ” ว่าแล้วเธอก็เอานิ้วเขี่ยเบาๆ ที่หว่างคิ้วของเขา“หึๆ ระดับนี้ไม่เครียดหรอก แค่ห่วง”“เรื่องนี้วีก็ห่วงค่ะ”“วันนี้ก็ให้เขาสองคนอยู่ด้วยกันไปก่อน วันหน้าค่อยว่ากัน อาเชื่อว่าเขาสองคนรักกันมากพอ ที่จะฟันฝ่าอุปสรรคเล็กน้อยนี้ไปได้”“คุณเชนทร์ของอาแสนเก่งจะตาย”“ใช่ เจ้าเชนทร์ของอาเก่ง” สิ้นคำแสนลักษณ์ก็เอามือประคองใบหน้ามนัสวีเอาไว้แล้วจูบที่ขมับเบาๆ จากนั้นก็นั่งเฉยไม่ได้เอ่ยอะไรอีก นอกเสียจากนึกเป็นห่วงจันทรภาเรื่องตุลยเทพเท่านั้น แม้แสนลักษณ์และคเชนทร์จะสืบรู้ว่าไอ้หมอนั่
“อยากจูบทั้งคืน ไหวไหม หืม” เขากระซิบที่ข้างหู“ทำไมหื่นเลยจังเลยค่ะ” เธอตอบอย่างเอียงอาย“นานๆ มีคนอยากจะหื่นด้วยน่ะ ก็ไหนบอกว่าอยากถูกสัมผัสทั้งคืนไง”“พี่เชนทร์ไม่เหนื่อยเหรอคะ”“ได้ทั้งคืน” สิ้นคำเขาก็พรมจูบที่ไหล่มนๆ อย่างเอาใจ“จะใช้ถุงยางที่ซื้อมาให้หมดเลย”“หึๆ ไม่รีบขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”“พี่กลัวหมดอายุน่ะ ว่าแล้วก็อีกรอบสัก” สิ้นคำเขาก็ทำท่าจะขยับ“อุ้ย! พอก่อน ยังเพลียอยู่เลยค่ะ”“แค่นอนเฉยๆ พี่จะจูบเจ้าให้ครางลั่นห้อง ยันเช้าเลย” เขาไม่ได้พูดเล่นหากแต่จูบตรงแก้ม ซอกคอ หัวไหล่ ขณะที่มือหนาก็ลูบไล้ตรงทรวงอก บีบเคล้นอย่างเบามือ ก่อนจะเคลื่อนลงไปลูบไล้ตรงกลีบเสียว นวดคลึงเบาๆ กระตุ้นให้เธอเสียวอีกครั้ง และแน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมให้เธอหลับนอน จะบรรจงจูบซับไปทั้งตัว ฝังลิ้นเลียร่องรักให้เธอเสียวจนต้องร้องคราง บ
จากที่เสร็จสมอารมณ์รักไปล่วงหน้าเขาหนึ่งยก ความต้องการมันก็ก่อเกิดขึ้นอีกครั้ง ทุกจังหวะของการเคลื่อนไหวเข้าออก ทั้งเจ็บและเสียวระคนกัน สองกายหลอมรวมบดเบียดแนบแน่นเป็นเนื้อเดียว พลางกอดรัดกันเอาไว้ราวกับกลัวจะหลุดลอยเมื่อร่างกายเคลื่อนไหวเข้าหากันอย่าหนักหน่วง เสียงหายใจหอบและเสียงร้องครวญครางก็ดังสลับกัน สะโพกแกร่งนำพาท่อนเนื้อพุ่งเข้าออกทางรักระรัว กระแทกกระทั้นจนคนใต้ร่างสั่นไหว เสียวซ่านทุกจังหวะ“ซี๊ด! โอ้ว เจ้าขา พี่เชนทร์เสียวเหลือเกิน” เขาถอนจูบออกมาเอ่ยด้วยความกดกลั้นไม่ไหว“เจ้าขาก็... อ๊ะ! อื้อ” เธอครางออกมาพลางหลับตาเอาไว้ด้วยความขัดเขิน พร้อมกับเอามือกอดเอาเขา กระดกเด้งแอ่นสะโพกเข้าหาแท่งร้อน“มองหน้าพี่ทูนหัว” เขาบอกเสียงหอบพร่า ก่อนจะเอามือประคองใบหน้าเธอให้หันมา ซึ่งเธอก็ลืมตามองเขาเช่นกัน และชั่วครู่เขาก็ก้มลงจูบอีก “พี่รักเจ้า พี่รักเจ้านะคนดี” เป็นครั้งที่เขาเสียวซ่านเกินจะทนแล้วเอ่ยคำรักออกมาให้เธอได้ยิน“เจ้าก็รักพี่เ
“แล้วพี่เชนทร์ล่ะ” เธอถามกลับด้วยน้ำเสียงเดียวกัน“หิวน้ำหวาน จะลงไปกินให้เกลี้ยงเลย” สิ้นคำเขาจูบที่ปากนุ่มก่อนจะซุกไซ้ใบหน้าตามพวงแก้มและซอกคอ โลมเลียปลายลิ้นสัมผัสลงมาจนถึงเนินอก ขณะที่เธอปล่อยมือจากท่อนเนื้อแกร่งแล้ว เพื่อให้เขาได้ลงไปดูดกินน้ำหวานที่กำลังไหลออกมาจากกลีบกุหลาบช่องามอย่างมากมาย“อืม พี่เชนทร์ขา” เธอครางหวานแผ่วเบา เมื่อเขาส่งปลายลิ้นโลมเลียเต้าอวบสลับกันไปมาทั้งสองข้าง ก่อนจะดุนดันปลายลิ้นเลียเม็ดถัน แล้วจึงอ้าปากโอบอุ้มเม็ดถันเข้าไปไว้เต็มปาก ดูดดึงโลมเลียคำโตจนเธอสะท้านบิดเกร็ง พลางแอ่นกายขึ้นลงด้วยความเสียว เคยเห็นแต่ในคลิปทว่าเกิดมาถึงเคยได้สัมผัส มันเร่าร้อน เสียวจนทนไม่ไหว ทำไมต้องร้องครวญครางไม่หยุดตามด้วยเสียงหายใจหอบ ขณะที่มือเรียวนุ่มกดศีรษะเขาเอาไว้แล้วแอ่นเนินอกให้เขาได้โลมเลียอย่างไม่กระดากอาย ลืมสิ้นไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง และหลับตาล่องลอยไปกับบทรักของเขาด้วยความเต็มใจกระทั่งเขาขยับตัวลงไปจนถึงหน้าท้องแบนราบ ที่ขยับไหวจากแรงหายใจหนัก