“พ่อ! พ่อกวนตีนมากครับ แค่นี้แหละผมแต่งตัวแปบ” “มึงจะใส่เสื้อขาดมึงมาก็ได้นะเชนทร์ พ่อชอบ”“คร้าบบบบ แค่นี้แหละ เดี๋ยวรีบไป” พูดจบคเชนทร์ก็รีบวางสายจากพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ทันที และไม่ได้แต่งตัวอะไรหรอก หน้าหล่อก็พอการแต่งตัวก็ช่างมัน แต่ก่อนจะไปเขาก็ตามหาจันทรภาเสียก่อน ด้วยการขับรถตามหา ก็เห็นเธอยังอยู่กับเกตุวดีอยู่ เห็นดังนั้นเขาจึงขับรถเข้าไปใกล้ๆ “เอ่อ คุณ อยู่กับพี่เกตุก่อนนะ เดี๋ยวผมมาจะเข้าเมืองไปดูงานน่ะ” คเชนทร์บอก ทว่าสีหน้าและแววตาเป็นห่วงโดยไม่รู้ตัว เกตุวดีสังเกตได้“ด่วนเหรอเชนทร์ พ่อโทรมาตามหรือไง” “ครับ คุณอยู่ได้ใช่ไหม เดี๋ยวซื้ออะไรเข้ามาฝากละกัน” “อยู่ได้ค่ะ” จันทรภาตอบสั้นๆ น้ำเสียงหม่นๆ“โอเค” คเชนทร์รับคำแบบแบ่งรับแบ่งสู้ จะยิ้มแหล่ไม่ยิ้มแหล่ อาการแปลกๆ จากนั้นเขาจึงขับรถออกจากรีสอร์ต โดยที่จันทรภามองตามด้วยความสงสัย และสงสัยสถานะของผู้ชายที่เธอมาขอความช่วยเหลือ ไม่น่าจะธรรมดา“เอ่อ พี่เกตุคะ เขาบอกว่าเป็นพนักงานโรงแรม แปลว่าจะไปโรงแรมใช่ไหมคะเนี่ย” เธอถามเกตุวดี แต่ก็มีสิ่งคัดค้านในใจคือ พนักงานอะไรจะขับรถเบนซ์“ใช่จ้ะ น่าจะแวะไปดูงานน่ะ เห็นว่าเมื่อคืนมีงา
“เราไม่ได้ซื้อกินเหรอคะ”“ซื้อเหรอ! นั่นทำให้เปลืองมาก หากจะซื้อกินรายได้เราไม่พอรายจ่ายหรอกจ้ะ”“แย่จัง”“ไม่แย่หรอกน่า แต่คนทำอะไรไม่เป็นจะยากหน่อย โดยเฉพาะกับเจ้าเชนทร์เนี่ย” เกตุวดีเอ่ยพลางเหลือบมองจันทรภาเล็กน้อย“คุณเชนทร์ทำไมคะ เขาทำอะไรๆ เก่งนักเหรอ”“ที่ 1 เลยล่ะ” เกตุวดีเอ่ยปากชมพลางยิ้ม“แหม ใครจะไม่ชมคนของตัวเองคะ”“หึๆ เดี๋ยวอยู่ๆ ไปก็รู้” เกตุวดีหัวเราะเบาๆ และสังเกตสีหน้าของจันทรภา ซึ่งเธอยังคงหม่นหมองอยู่ ต่อให้เกตุวดีชวนคุยมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็เข้าใจได้ เข้าใจดีเลยล่ะ จากการที่ได้เห็นคลิปนั้นแล้ว เป็นใครก็ช็อกและเสียใจยิ่งมันเกิดขึ้นในคืนวันแต่งงานของตัวเองด้วยแล้ว ไม่รู้ว่าจะรับไหวมากน้อยแค่ไหน ต้องดูกันไปเป็นวันๆ จันทรภาอาจจะคิดสั้น เพราะความเสียใจก็เป็นได้ หากเธอคิดได้ว่าชีวิตมีค่าไม่ควรเสียให้กับคนแบบนั้น ก็คงจะดำเนินชีวิตไปได้ แต่ถ้าหากเธอเอาผู้ชายคนนั้นและความรักเป็นศูนย์กลาง ก็อาจจะคิดสั้นก็เป็นไ
ต่อมาคเชนทร์ยังไม่ได้กลับบ้าน ด้วยความที่เป็นคนรอบคอบจนเป็นนิสัย เขาตระเวนหาซื้อของใช้ผู้หญิง เพราะจันทรภาไม่มีอะไรติดตัวเลย มากับชุดแต่งงานอย่างเดียว ครั้นจะขอมนัสวีหรือเกตุวดี ก็ดูจะเป็นการรบกวนเกินไป หญิงสาวต้องมีเป็นของตัวเอง และสิ่งที่เขาซื้อไปด้วยนั้นเธอต้องกรี้ดแน่ๆหลังจากที่คเชนทร์ปล่อยให้จันทรภาอยู่บ้านเกือบทั้งวัน เพราะไม่ได้ไปแปบเดียวอย่างที่บอก เนื่องจากมีอะไรต้องทำ ต้องสืบ ส่วนจันทรภาก็มีเกตุวดีอยู่เป็นเพื่อน จนเกือบเย็น แล้วจึงแยกตัวไปดูแลงานด้านอื่นต่อ ตอนนี้จันทรภา อยู่เพียงลำพัง นั่งกอดเข่าอยู่ตรงระเบียงห้องรับแขก พลางมองออกไปยังลำธาร มองสายน้ำที่ไหลด้วยใจเหม่อลอย แต่การมองน้ำไหลมันก็เพลินจนลืมเวลา ว่านั่งอยู่ตรงนี้นานเท่าไหร่แล้วจนกระทั่งได้ยินเสียงรถแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน ทำให้เธอสะดุ้ง พร้อมกับอาการดีใจที่แสดงออกมาด้วยความลืมตัว เธอรีบยืดตัวขึ้นแล้วหันไปมองที่หน้าบ้าน แต่พอได้สติว่าเพิ่งรู้จักเขานี่นะ แค่เขากลับมาจะดีใจทำไมเนี่ย คิดได้ดังนั้นเธอก็แสร้งนั่งนิ่ง รอจนกระทั่งเขาเปิดประตูเข้าบ้าน หัวใจดันเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ บ้าบอ
“ผมรู้ เอาเป็นว่า ร้องเถอะ” สุดท้ายเขาก็คงทำได้แต่ปล่อยให้เธอร้องไห้ออกมาให้หมด จะได้ไม่ต้องอัดอั้นอีกต่อไป ไม่ว่าเวลารักษาแผลใจจะนานเท่าไหร่ก็ตาม ส่วนเธอก็ปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ออกมาจนหมด และรู้สึกว่าอารมณ์กลับมาสงบแล้ว จึงได้สติว่ากอดเขาเอาไว้แน่นเชียว เพิ่งรู้จักกันแท้ๆ คิดได้ดังนั้นจึงดันตัวออกเล็กน้อย เห็นน้ำตาตัวเองเปื้อนเสื้อของเขาอีกต่างหาก เธอคิดและรีบปาดน้ำตาทิ้ง“ขอโทษอีกทีค่ะ” ว่าแล้วเธอก็รีบเช็ดน้ำตา แต่น้ำเสียงยังคงขึ้นจมูกอยู่ จากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึก“ผมไม่เคยต้องปลอบใจใครในเรื่องแบบนี้ แต่... ผมอยากให้คุณเข้มแข็ง อย่างน้อยที่นี่ก็น่าจะปลอดภัยต่อใจคุณ”“ปลอดภัยเหรอคะ คุณ... คุณอย่าเพิ่งไล่ฉันไปได้ไหม ขอพึ่ง...” สิ้นคำเธอก็น้ำตาไหลพรากอีกครั้ง แล้วทำไมเขาถึงต้องใจอ่อนด้วยวะเนี่ย เขาคิดถามตัวเอง“เอาเป็นว่า คุณอยู่ได้ตามสบาย จนกว่าจะสบายใจ ผมห่วงแค่ว่าครอบครัว ทางบ้านหรือว่าเจ้าบ่าวของคุณจะตามหา มันเป็นเรื่องใหญ่”&ldquo
จากนั้น เธอก็ได้แต่ยืนดูเขาหั่นผัก ล้างผัก เปิดปลากระป๋อง แล้วนำไปผัดเหมือนคะน้าน้ำมันหอย เพียงแต่ใส่ปลากระป๋องเข้าไปแทน กลิ่นหอมน่ากินเชียว เธอได้แต่ยืนมองด้วยความชื่นชม ผู้ชายอะไรทำอาหารเป็นด้วย จากนั้นก็ตามด้วยการทอดไข่อีกสามฟอง“ทำกับข้าวเก่งนะเนี่ย ทะมัดทะแมงกระฉับกระเฉง อย่างนี้ใครได้เป็นสามีรักตายเลย” เธอออกปากชมพลางยิ้ม“ผมแค่ทำอาหารได้ ไม่ได้แปลว่าอยากเป็นสามีใคร” เขาตอบเสียงเรียบขึ้นทันที เขานี่ก็อารมณ์ขั้นลงจริงๆ เชียว“จะไปแน่เหรอคะ อาจจะมีผู้หญิงสักคน ชอบผู้ชาย ห่ามๆ เถื่อนๆ กวนๆ แล้วทำกับข้าวดูแลงานบ้างเก่งก็เป็นได้”“นี่คุณว่าผมเหรอเนี่ย”“เปล๊า! นี่ชมนะคะ ว่าแต่คุณต้องทำเองทุกอย่างเลยเหรอ”“อืม ผมไม่รวยนี่ ไม่มีเงินจ้างใคร”“อย่าประชดกันเลย ฉันเกิดมาก็... มีเงินทองมากองอยู่ตรงหน้าแล้ว”“ก็เข้าใจได้อะนะ ทนเอาหน่อยก็แล้วกันอยู่นี่ต้องทำเอง”“ไม่รู้ฉันทำให้ลำบากหรือเปล่า” เธอถามเสียงหม่นเขาจึงหันไปมองเ
“เอ่อ คุณ... สอนเจ้าทำกับข้าวได้ไหม” เธอเอ่ยขึ้นเสียงหวาน“ไม่อะ” เขาตอบห้วนๆ ทำเอาเธอแทบสำลักอาหาร“ทำไมล่ะ”“เดี๋ยวเป็นเหมือนวันนี้”“มันก็ต้องเรียนรู้บ้าง ไม่ได้ทำเป็นตั้งแต่เกิดนี่คะ นี่พร้อมจะเรียนรู้เลย”“เอาไว้ผมจะให้เป็นลูกมือละกัน”“ว่าแต่ต้องไปกินข้าวที่บ้านพ่อเลี้ยงประจำเลยเหรอคะ”“เปล่าครับเป็นบางครั้ง ถ้าพ่อเลี้ยงมีเรื่องจะปรึกษาหรือถาม ก็จะไปกินข้าวด้วยเลย”“เราทำกินเองก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องไปรบกวนท่านเลย” เธอใช้คำว่าเราเชียวหรือ คนเพิ่งรู้จักกัน เขาคิด“ก็ถ้าผมมีเพื่อนกิน ผมก็ทำเองได้ แต่ถ้าไม่มีเพื่อนกิน ก็... ไปกินกับพวกคนงาน กินเหล้าสังสรรค์อะไรก็ว่าไป”“ทุกวันเลยเหรอคะ”“ก็ทุกวันตามประสาหนุ่มโสด”
“เออๆ เล่ามา” คเชนทร์บอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กๆ จากนั้นก็รอเปรมณัฐเล่าเรื่องราวบางอย่างให้ฟัง สายตาของคเชนทร์ก็มองไปที่จันทรภาเป็นหลัก โดยไม่ได้พูดตอบโต้แต่อย่างใด เพราะกลัวเธอจะได้ยิน นานนับสิบนาทีกว่าจะคุยเสร็จ“ขอบใจ ตามต่อทีนะ”“ได้ครับนาย งั้นแค่นี้ละกันนะครับผมไม่รบกวนแล้ว”“อืม” เมื่อรับคำเสร็จคเชนทร์ก็เป็นฝ่ายวางสายเสียก่อน พลางมองไปที่จันทรภาแต่ไม่กล้าเข้าไปหาเธอ ได้แต่ยืนถอนหายใจด้วยความเครียด มองแล้วก็คิดถึงสิ่งที่ได้เธอต้องเจอมา“เอ่อ คุณ... เจ้าขา ไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวผมอาบทีหลัง”“ไม่ต้องห่วงค่ะ ดึกๆ โน่นแหละ” เธอตอบเสียงหม่น แต่ไม่ได้หันกลับมามองเขาเลย แค่เอียงคอมานิดหน่อยเท่านั้นเพื่อให้เสียงที่เอ่ยเขาจะได้ยิน“คุณอยู่คนเดียวสัก 30 นาทีนะ ผมไปคุยงานกับพอเลี้ยงสักหน่อย”“ค่ะ” เธอแบบไม่หันกลับมามองหน้าเขาเลยพอเห็นเ
“อืม เล่ามาซิ มาหาเพราะเรื่องนี้ด้วยสินะ”“ครับ ไอ้หมอนี่เป็นนักธุรกิจ ทั้งที่นี่และกรุงเทพ แต่เจ้าขาเป็นคนกรุงเทพฯ”“นักธุรกิจอย่างนั้นเหรอ ไม่ยักกะรู้จักเท่าไหร่”“เขาอยู่กรุงเทพซะส่วนใหญ่ครับ แต่อยากมาแต่งงานที่โรงแรมเรา เจ้าขากับครอบครัวก็เลยเดินทางมาที่นี่ ผมไม่รู้ว่าเจ้าขาเห็นอะไรในคืนแต่งงาน ถึงได้หนีมากะทันหัน แต่เจ้าขาบอกว่าผู้ชายคนนี้ มีอะไรกับเพื่อนรักของเธอ เธอเห็นกับตา เลยตัดสินใจไม่แต่งและหนีขึ้นรถผม”“ผู้หญิงคนนั้นคือเพื่อนของเจ้าขา”“ใช่ครับ”“หน้าตาจัดได้ว่าอาหมวย สวย เฉี่ยว”“อาแสนเห็นหน้าเหรอคะ”“เห็นวันนี้ค่ะ เจ้าบ่าวก็หล่อใช้ได้ แต่ได้เจ้าสาวสวย สวยขนาดนี้แล้วทำไมไม่พอ” แสนลักษณ์กำลังวิเคราะห์พลางขมวดคิ้ว“นั่นสิครับทำไมไม่พอ ออกจะน่ารัก” ประโยคหลังนี้คเชนทร์หลุดปากพูดออกมาด้วย
“ก็หวาน” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเดียวกัน เธอจึงเอามือแนะที่ปากของเขา“พี่อยากเข้าไปอยู่ในตัวของเจ้า ทั้งวันทั้งคืน อยากกอด อยากจูบ”“เจ้าจะรอนะคะ ไปทำงานแล้วกลับมาเร็วๆ นะ”“ทำไมยั่วนะ แม่คนคลั่งรัก”“คลั่งพี่เชนทร์”“หึๆ พี่ก็คลั่งหนู” สิ้นคำเขาก็จูบที่ปากนุ่มอีกครั้งด้วยความที่ห้ามใจไม่ได้ อยากจะเริ่มต้นอะไรต่อมิอะไรอีกเหลือเกิน หากไม่ติดว่าพ่อเลี้ยงรออยู่ละก็จะต่ออีกสักยก“พี่รักหนูนะ เจ้าขา” เขาถอนจูบออก และเอามือเสยผมให้กับเธออย่างอ่อนโยน ทว่าคำรักนี้เขากลับมีน้ำเสียงหม่นลงไปเล็กน้อย พร้อมกับคิ้วหนาที่ขมวดเข้าหากัน“หึๆ เจ้ารู้แล้วค่ะ เมื่อกี้บอกเจ้าแล้ว”“อยากบอกอีก อยากพูดให้รู้ ที่เกิดขึ้นเพราะรัก” ตอนนี้เขาพยายามจะไม่คิดถึงเรื่องอะไรทั้งสิ้น ขอรักเธอเพียงเท่านี้พอ“ค่ะ เกิดขึ้นเพราะรัก ไม
“อื้อ พี่เชนทร์” เธอครางอื้ออึงพลางเอามือสอดประคองท้ายทอยเขาเอาไว้ ขณะที่เขามุดตัวเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่ม“พี่เชนทร์” เธอกระซิบเรียกเสียงพร่า เมื่อเขาลากลิ้นลงมาตามหน้าท้องแบนราบ จากนั้นเขาก็ขยับตัวต่ำลงไปจนถึงเนินเนื้อนวลเนียน เขาจับขาทั้งสองข้างเธอให้ขยับออกจากกันเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าชิดกับกลีบอวบ แล้วใช้ลิ้นฉกเลียอย่างรวดเร็ว ปาดป่ายร่องรักจากล่างขึ้นบน สลับโลมเลียไปมาทั้งสองข้าง“ซี๊ด อ่า พี่เชนทร์” เสียงครางหวานดังหลุดออกมาอย่างสุดจะกลั้น ขณะที่น้ำหวานอุ่นเหนียวซึมไหลออกมาเพราะความปรารถนา มือนุ่มก็กดศีรษะเขาเบาๆ ก่อนจะแอ่นเด้งเนินเนื้ออัดเข้าหาปากร้อนเป็นจังหวะขึ้นลง“พี่เชนทร์จ๋า เสียวมากค่ะ” เธอครางเสียงหวานพลางเม้มปากเอาไว้แน่น เนินเนื้อก็ขยับขึ้นลง ปากร้อนลิ้นร้ายก็ละเลงเลียอย่างหนักหน่วง กระทั่งได้ยินเสียงจุ๊บจั๊บ พร้อมกับปลายลิ้นสอดแทรกชำแรก ผ่านลึกเข้าไปสัมผัสกับเม็ดเสียวที่ตอดตุบๆ น้ำหวานก็ซึมไหลออกมาให้เขาดูดเลียอย่างเป็นเจ้าของ“ไม่ถึงห้านาทีเดี๋ยวเจ้าก็
รุ่งเช้า ภายในบ้านของพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ พ่อเลี้ยงหนุ่มอยู่ในชุดสูท เตรียมพร้อมจะไปทำงาน หากแต่รอสมาชิกมาพร้อมหน้า เพื่อรับประทานมื้อเช้ากันเสียก่อน ทว่าแสนลักษณ์กลับเดินเล่นไปเรื่อยๆ และมองไปยังบ้านรีสอร์ตอันแสนอบอุ่นของเจ้าลูกรักตัวดี เดินไปพลางก็เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงไปพลาง คนงานที่เห็นเจ้านายหนุ่มเดินมาก็ต่างยกมือไหว้เพื่อทักทายยามเช้า“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง” คนงานชายทักทาย“สวัสดี” แสนลักษณ์ทักทายกลับพร้อมกับยิ้มกริ่ม“พ่อเลี้ยงอารมณ์ดี เดินตรวจงานแต่เช้าตรู่ก่อนไปโรงแรมเหรอครับ” คนงานชายคนเดิมถาม“อืม ตามสบายนะ จะเดินไปเรียกเจ้าเชนทร์ซะหน่อย”“ครับพ่อเลี้ยง” คนงานรับคำก่อนจะก้มตัวเล็กน้อยแล้วเดินจากไป ส่วนแสนลักษณ์ก็เดินเล่นมาเรื่อยๆ ห่างบ้านห่างรีสอร์ตแต่ละหลังออกมาพอสมควร มาจนถึงบ้านของคเชนทร์ซึ่งอยู่ห่างจากหลังอื่น เมื่อเดินมาถึงหน้าบ้าน แสนลักษณ์ก็นึกยิ้มออกมาด้วยความสุข รู้แหละว่าคเชนทร์มีความสุข แต่ถึงเวลาไปทำงานก็ต้องไป
“มีความสุขไหม” เขาถามคำถามเดิมๆ อีกครั้ง“มากที่สุดเลย” เธอกระซิบเสียงหวานพลางเอามือเกลี่ยที่ริมฝีปากของเขา“พี่ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่... พี่อยากอยู่กับเจ้าแบบนี้ ไม่รู้จะเป็นไปได้ไหม” เขาคงหมายถึงความห่างระหว่างฐานะสินะที่จะเป็นไปได้ยาก“ก็อยู่แล้วนี่ไง อยู่ในตัวของกันและกัน เจ้าจะไม่ให้อะไรมาขวาง”“ทำได้เหรอ”“แล้วพี่เชนทร์ทำได้ไหม ฝ่าฟันให้เราได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปได้ไหม”“เอาชีวิตพี่เป็นเดิมพัน ยอดรักของไอ้เชนทร์” ดูเหมือนว่าเขาเอาชีวิตของเขาเป็นประกันเพื่อเดิมพันทุกอย่าง ที่จะได้เด็ดดอกฟ้าดอกไม้มาไว้ข้างกาย เพราะนี่แค่เป็นการเริ่มต้น เขารู้ตัวว่ายังต้องเจออุปสรรคหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายคนนั้นหรือครอบครัวของเธอ“เหนื่อยก็พัก พรุ่งนี้อาจจะเจออะไรอีกหลายอย่างเข้ามาทดสอบความรักของเขา” เขากระซิบเสียงนุ่ม แต่มีความกังวลอยู่ไม่น้อยในน้ำเสียง ซึ่งเธอก็กังวล เพราะปัญหามันยังไม่ถูกแก้ไข แก้ปม เธออยู่ที่นี่กับเขาก็แค่หลีก
“เสียวค่ะ อื้อ เสียวที่สุดเลย”“น้ำเสียวเมียพี่หวานเหลือเกิน” เขาเอ่ยปากชม แต่ก็ยังไม่หยุดที่จะละเลงลิ้นเลียกินอย่างหนักหน่วง ร้อนแรง ระรัวเร่งจนเธอแทบจะถึงจุดหมายอยู่แล้ว“พี่เชนทร์จ๋า ดูดเลียเก่งที่สุดเลย เจ้าขาจะไม่ไหวอยู่แล้ว” อารมณ์ของเธอเตลิดเกินจะกู่กลับ เมื่อเขาบำเรออย่างถึงพริกถึงขิง โลมเลียร่องรักอย่างไม่ปราณี“ซี๊ด อ่า เสียวเหลือเกินค่ะพี่เชนทร์ เจ้าขาจะ...” เขาดูดเลียร่องรัก จนเธอเสียวซ่านทุกวินาทีที่ถูกสัมผัสจากปลายลิ้น และเขายิ่งเพิ่มความหนักหน่วงเร่าร้อนขึ้น จนเธอต้องเอื้อมมือข้างหนึ่งมากดศีรษะเขาเอาไว้ พลางยกก้นขึ้นแล้วแอ่นกลีบเนื้อหาเข้าลิ้นร้าย ร่างกายกำลังจะถึงจุดแตก กำลังจะทนไม่ไหว“โอ้ว อืม เจ้ารักพี่เชนทร์ อ๊ะ ดูดแรงเหลือเกินพี่เชนทร์” เธอร้องครางไม่เป็นสรรพ พร้อมกับเสียงหายใจหอบกระชั้น“พี่ก็รักเจ้า รักเจ้า” เขาก็พูดไปปากก็ขบดูดไป“เข้ามารักเจ้า เจ้าจะไม่ไหวแล้วค่ะ พะ พะ พ
“คุณเชนทร์รู้ไหมคะว่าเขาตามสืบอยู่”“เจ้าเชนทร์นั่นแหละ ให้คนสืบฝั่งนั้น เราถึงได้รู้ คนมันเสียหน้า และต้องได้เงิน”“ทำไงดีคะ”“ให้เชนทร์กับเจ้าคุยกันเรื่องนี้ จะได้หาทางออกร่วมกัน”“เครียดซะงั้น ไม่ขมวดคิ้วสิคะ” ว่าแล้วเธอก็เอานิ้วเขี่ยเบาๆ ที่หว่างคิ้วของเขา“หึๆ ระดับนี้ไม่เครียดหรอก แค่ห่วง”“เรื่องนี้วีก็ห่วงค่ะ”“วันนี้ก็ให้เขาสองคนอยู่ด้วยกันไปก่อน วันหน้าค่อยว่ากัน อาเชื่อว่าเขาสองคนรักกันมากพอ ที่จะฟันฝ่าอุปสรรคเล็กน้อยนี้ไปได้”“คุณเชนทร์ของอาแสนเก่งจะตาย”“ใช่ เจ้าเชนทร์ของอาเก่ง” สิ้นคำแสนลักษณ์ก็เอามือประคองใบหน้ามนัสวีเอาไว้แล้วจูบที่ขมับเบาๆ จากนั้นก็นั่งเฉยไม่ได้เอ่ยอะไรอีก นอกเสียจากนึกเป็นห่วงจันทรภาเรื่องตุลยเทพเท่านั้น แม้แสนลักษณ์และคเชนทร์จะสืบรู้ว่าไอ้หมอนั่
“อยากจูบทั้งคืน ไหวไหม หืม” เขากระซิบที่ข้างหู“ทำไมหื่นเลยจังเลยค่ะ” เธอตอบอย่างเอียงอาย“นานๆ มีคนอยากจะหื่นด้วยน่ะ ก็ไหนบอกว่าอยากถูกสัมผัสทั้งคืนไง”“พี่เชนทร์ไม่เหนื่อยเหรอคะ”“ได้ทั้งคืน” สิ้นคำเขาก็พรมจูบที่ไหล่มนๆ อย่างเอาใจ“จะใช้ถุงยางที่ซื้อมาให้หมดเลย”“หึๆ ไม่รีบขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”“พี่กลัวหมดอายุน่ะ ว่าแล้วก็อีกรอบสัก” สิ้นคำเขาก็ทำท่าจะขยับ“อุ้ย! พอก่อน ยังเพลียอยู่เลยค่ะ”“แค่นอนเฉยๆ พี่จะจูบเจ้าให้ครางลั่นห้อง ยันเช้าเลย” เขาไม่ได้พูดเล่นหากแต่จูบตรงแก้ม ซอกคอ หัวไหล่ ขณะที่มือหนาก็ลูบไล้ตรงทรวงอก บีบเคล้นอย่างเบามือ ก่อนจะเคลื่อนลงไปลูบไล้ตรงกลีบเสียว นวดคลึงเบาๆ กระตุ้นให้เธอเสียวอีกครั้ง และแน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมให้เธอหลับนอน จะบรรจงจูบซับไปทั้งตัว ฝังลิ้นเลียร่องรักให้เธอเสียวจนต้องร้องคราง บ
จากที่เสร็จสมอารมณ์รักไปล่วงหน้าเขาหนึ่งยก ความต้องการมันก็ก่อเกิดขึ้นอีกครั้ง ทุกจังหวะของการเคลื่อนไหวเข้าออก ทั้งเจ็บและเสียวระคนกัน สองกายหลอมรวมบดเบียดแนบแน่นเป็นเนื้อเดียว พลางกอดรัดกันเอาไว้ราวกับกลัวจะหลุดลอยเมื่อร่างกายเคลื่อนไหวเข้าหากันอย่าหนักหน่วง เสียงหายใจหอบและเสียงร้องครวญครางก็ดังสลับกัน สะโพกแกร่งนำพาท่อนเนื้อพุ่งเข้าออกทางรักระรัว กระแทกกระทั้นจนคนใต้ร่างสั่นไหว เสียวซ่านทุกจังหวะ“ซี๊ด! โอ้ว เจ้าขา พี่เชนทร์เสียวเหลือเกิน” เขาถอนจูบออกมาเอ่ยด้วยความกดกลั้นไม่ไหว“เจ้าขาก็... อ๊ะ! อื้อ” เธอครางออกมาพลางหลับตาเอาไว้ด้วยความขัดเขิน พร้อมกับเอามือกอดเอาเขา กระดกเด้งแอ่นสะโพกเข้าหาแท่งร้อน“มองหน้าพี่ทูนหัว” เขาบอกเสียงหอบพร่า ก่อนจะเอามือประคองใบหน้าเธอให้หันมา ซึ่งเธอก็ลืมตามองเขาเช่นกัน และชั่วครู่เขาก็ก้มลงจูบอีก “พี่รักเจ้า พี่รักเจ้านะคนดี” เป็นครั้งที่เขาเสียวซ่านเกินจะทนแล้วเอ่ยคำรักออกมาให้เธอได้ยิน“เจ้าก็รักพี่เ
“แล้วพี่เชนทร์ล่ะ” เธอถามกลับด้วยน้ำเสียงเดียวกัน“หิวน้ำหวาน จะลงไปกินให้เกลี้ยงเลย” สิ้นคำเขาจูบที่ปากนุ่มก่อนจะซุกไซ้ใบหน้าตามพวงแก้มและซอกคอ โลมเลียปลายลิ้นสัมผัสลงมาจนถึงเนินอก ขณะที่เธอปล่อยมือจากท่อนเนื้อแกร่งแล้ว เพื่อให้เขาได้ลงไปดูดกินน้ำหวานที่กำลังไหลออกมาจากกลีบกุหลาบช่องามอย่างมากมาย“อืม พี่เชนทร์ขา” เธอครางหวานแผ่วเบา เมื่อเขาส่งปลายลิ้นโลมเลียเต้าอวบสลับกันไปมาทั้งสองข้าง ก่อนจะดุนดันปลายลิ้นเลียเม็ดถัน แล้วจึงอ้าปากโอบอุ้มเม็ดถันเข้าไปไว้เต็มปาก ดูดดึงโลมเลียคำโตจนเธอสะท้านบิดเกร็ง พลางแอ่นกายขึ้นลงด้วยความเสียว เคยเห็นแต่ในคลิปทว่าเกิดมาถึงเคยได้สัมผัส มันเร่าร้อน เสียวจนทนไม่ไหว ทำไมต้องร้องครวญครางไม่หยุดตามด้วยเสียงหายใจหอบ ขณะที่มือเรียวนุ่มกดศีรษะเขาเอาไว้แล้วแอ่นเนินอกให้เขาได้โลมเลียอย่างไม่กระดากอาย ลืมสิ้นไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง และหลับตาล่องลอยไปกับบทรักของเขาด้วยความเต็มใจกระทั่งเขาขยับตัวลงไปจนถึงหน้าท้องแบนราบ ที่ขยับไหวจากแรงหายใจหนัก