บุรุษหน้ากากสีเงิน 1.2

ในขณะเดียวกัน

ยุคอดีต

ยุคชุนชิวหรือยุควสันตสารท เป็นยุคสมัยหนึ่งในประวัติศาสตร์ของจีน โดยอยู่ในช่วง 770 จนถึงราว 400 ปีก่อนคริสตกาล ยุคชุนชิว คือช่วงเวลาที่แผ่นดินจีนแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ แต่ละแคว้นและหัวเมืองต่าง ๆ ต่างเปิดศึกและแย่งชิงอำนาจกันเพื่อหมายที่จะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน

โดยสาเหตุหลักที่ทำให้เกิดสงครามในยุคชุนชิวนั้น เกิดขึ้นจากการปกครองแผ่นดินภายใต้กษัตริย์ของราชวงศ์โจว ซึ่งปกครองในระหว่าง 1,046 จนถึง 256 ปีก่อนคริสตกาล ที่มีความอ่อนแอและไร้อำนาจ ทำให้ไม่สามารถควบคุมบรรดาหัวเมืองและแคว้นต่าง ๆ ให้อยู่ภายใต้การนำของราชวงศ์โจวได้ 

ท้ายที่สุด บรรดาหัวเมืองและแว่นแคว้นต่าง ๆ ก็ประกาศแยกตัวจากราชวงศ์โจว และเปิดศึกต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจกัน โดยที่ไม่เกรงกลัวต่อราชวงศ์โจวอีกต่อไป แผ่นดินจีนในขณะนั้น จึงแตกแยกออกเป็นแคว้นเล็กแคว้นน้อย 200กว่าแคว้น ถึงขั้นที่ว่าผู้นำของบางแคว้น ประกาศตั้งตัวเองเป็น "อ๋อง" หรือกษัตริย์ซึ่งมีสถานะเทียบเท่ากับกษัตริย์ของราชวงศ์โจว กันเลยทีเดียว

บริเวณเขตชายแดนแคว้นต้าเหลียง

ภายในเทือกเขาสูงเสียดฟ้า เต็มไปด้วยซากศพของชายฉกรรจ์นอนตายกลาดเกลื่อนไปทั่วพื้นที่ราบสูง แคว้นต้าเหลียงถูกแคว้นฉินทำลายจนสิ้นชาติเพื่อยึดครองดินแดน ชีวิตทหารมากมายนับเรือนแสน ล้มตายดั่งใบไม้ปลิดปลิว ทั่วทั้งหุบเขาเต็มไปด้วยร่างอันไร้วิญญาณของทหารชาวต้าเหลียง 

พร้อมพระศพของเจ้าผู้ครองแคว้นซึ่งพลีชีพในสนามรบครั้งนี้ ทว่าชีพสลายก็มิอาจทำให้ต้าเหลียงหวนกลับคืนมาได้ จุดจบคือพบกับความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับและถูกทำลายแคว้นจนสูญสิ้นราชวงศ์ และก่อนที่แคว้นจะล่มสลาย แคว้นเพื่อนบ้านน้อยใหญ่ที่มีเขตพรมแดนใกล้เคียงถูกตีแตก ทำลายจนสิ้นชาติไปกว่า 70 แคว้นเลยทีเดียว จนทำให้แคว้นฉินมีดินแดนในครอบครองกว้างใหญ่ด้วยฝีมือของแม่ทัพอิ๋งหยาง ซึ่งเป็นผู้นำทัพใหญ่ในครั้งนี้ 

กลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจายตลบอบอวล ท่ามกลางสายตาคมกล้าของแม่ทัพใหญ่ นามกระฉ่อนของแคว้นฉิน ร่างสูงตระหง่านกำลังยืนถือดาบง้าวขนาดใหญ่ ใบมีดคมกริบแวววาวส่องประกายระยิบระยับ เต็มไปด้วยหยาดโลหิตเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ชุดเกราะสีดำทะมึนเต็มไปด้วยเลือดแดงฉาน ด้วยเพราะกรำศึกติดต่อกันข้ามวันข้ามคืน จนสามารถยึดแคว้นต้าเหลียงได้เป็นผลสำเร็จ

ดวงตาสีนิลกาฬกวาดสายตาไปทั่วบริเวณภายใต้หน้ากากสีเงินปกปิดใบหน้าเอาไว้อย่างมิดชิด ทั่วหล้าไม่เคยมีผู้ใดได้พานพบเห็นโฉมหน้าอันแท้จริงของแม่ทัพอิ๋งหยาง แม้กระทั่งทหารที่ร่วมรบในกองทัพก็มิเคยล่วงรู้ว่าแม่ทัพผู้กล้าของตนแท้จริงรูปโฉมเป็นเช่นไร จนมีเสียงเล่าลือไปทั่วแคว้นว่าแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นฉินคือบุรุษอัปลักษณ์! 

แม่ทัพผู้กล้ามีร่างสูงใหญ่ กำยำบึกบึน องอาจผึ่งผายเป็นที่น่าหวาดหวั่นอย่างยิ่งยวด ทว่ามิมีผู้ใดล่วงรู้เลยว่าเพราะเหตุใดหนอแม่ทัพหนุ่มผู้นี้จึงสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าเอาไว้ตลอดเวลา บุรุษผู้ลือนามแท้จริงแล้วเป็นเช่นไรกันเล่า รูปโฉมอันแท้จริงเป็นที่น่าสงสัยหากแต่ต้องจบสิ้นคำถามเพราะฝีมือในการทำสงครามหามีผู้ใดเทียมทาน

รอยแสยะยิ้มเหยียดปรากฏอยู่บนใบหน้าภายใต้หน้ากากสีเงิน เมื่อธงรบของแคว้นฉินถูกปักลงในเขตแดนของต้าเหลียง แม่ทัพใหญ่ผู้นี้มีลักษณะเคร่งขรึมอยู่ตลอดเวลาและช่างยิ้มยากเป็นยิ่งนัก

ฉับพลันปรากฏกลุ่มควันขาว ค่อยๆ ลอยคละคลุ้งลงปกคลุมไปทั่วทิวเขา ก่อนจะกระจายไปทั่วบริเวณซึ่งเบื้องหน้าในขณะนี้ เต็มไปด้วยร่างอันไร้วิญญาณมากมายกลับเต็มไปด้วยเมฆหมอก

“อะไรกันนี่! จู่ๆ เหตุใดจึงบังเกิดหมอกหนาปกคลุมเช่นนี้ขึ้นมาได้” แม่ทัพหนุ่มบ่นพึมพำพยายามเพ่งมองเบื้องหน้าที่เต็มไปด้วยกลุ่มควันขาวแผ่ไปโดยรอบ

“ทหาร! จุดคบไฟ!” เสียงตะโกนสั่งกึกก้อง

ทันใดนั้นเอง

เปรี้ยง!!!! เสียงดั่งสายฟ้าฟาดดังกระหึ่มขึ้นมาทันที

ดวงตาสีนิลกาฬหยุดนิ่งพลางจ้องเขม็งอยู่แต่เบื้องหน้า เมื่อจู่ๆ เกิดเสียงดังประหลาดผิดปกติท่ามกลางร่างไร้วิญญาณของทหารต้าเหลียงนับเรือนแสน ก่อนจะได้ยินเสียงแผ่วเบาราวกับว่ามาจากที่ไกลแสนไกล

“ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยฉันที!!!” เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือดังอยู่เบื้องหน้าท่ามกลางหมอกควัน

“เสียงผู้หญิง!” แม่ทัพหนุ่มกล่าวออกมาทันใดครั้นจับต้นเสียงได้ยินจนชัดเจน 

“กลางสนามรบเช่นนี้มีสตรีอยู่ภายในบริเวณนี้ด้วยหรือนี่ หรือกองทัพต้าเหลียงมีอิสตรีแฝงเร้นอยู่ในคราบบุรุษ มีกลศึกซ่อนเร้นและยังมีทัพเสริมอยู่อีกอย่างนั้นรึ! เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพหนุ่มกล่าวพร้อมกระชับดาบง้าวขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือเตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลา 

“ช่วยด้วย!!!” เสียงผู้หญิงร้องขอความช่วยเหลือได้ยินอย่างชัดเจน พร้อมร่างระหงของสตรีวิ่งฝ่าม่านหมอกควันเห็นเพียงเงาเลือนรางตรงมาที่แม่ทัพหนุ่ม

ครั้นสายตาของสตรีผู้นั้นเห็นบุรุษยืนอยู่ตรงหน้าเธอไม่ไกลเท่าใดนัก เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังออกมาทันที

“คุณคะได้โปรดช่วยฉันด้วย!!” หญิงสาวนางนั้นตะโกนก้องขอความช่วยเหลือ พร้อมร่างระหงรีบวิ่งตรงดิ่งมาทางบุรุษในชุดเกราะแม่ทัพที่กำลังยืนมองด้วยความรู้สึกแปลกใจอย่างยิ่งยวด

เปรี้ยง!!!! เสียงแปลกประหลาดดังขึ้นมาอีกคำรบคล้ายเสียงปืนในยุคอนาคตฉันใดก็ฉันนั้น

เฮือก! ร่างระหงของหญิงสาวสะดุ้งจนสุดตัว เมื่อคมกระสุนเจาะทะลุตรงเข้าแผ่นหลังของเธอ ก่อนจะล้มลงตรงหน้าบุรุษในชุดเกราะ

ร่างใหญ่ถลาเข้ารับร่างของหญิงสาวปริศนาเอาไว้ทันที 

“แม่นาง! เจ้าเป็นเช่นไร” เสียงทุ้มถามโฉมงามในอ้อมกอดออกมาทันที

เปรี้ยง! เสียงดังสนั่นเกิดขึ้นอีกครา

เฮือก! คมกระสุนเจาะทะลวงชุดเกราะฝังเข้าไปข้างในอยู่บริเวณช่วงบนของหน้าอก จนร่างใหญ่สะท้านสะเทือน

ตุบ! บุรุษในชุดเกราะทรุดฮวบลงกับพื้นทันที อาการเจ็บปวดแปลบอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนเกิดขึ้นมาโดยพลัน ก่อนจะก้มลงมองสตรีสาวซึ่งหมดสติอยู่ในอ้อมกอดขณะนี้ พร้อมโลหิตแดงฉานไหลนองออกมาจากเรือนกายงาม

ทันใดนั้นเองหมอกขาวเริ่มแผ่เข้ามาปกคลุมโดยรอบอีกครา พร้อมร่างสตรีสาวที่อยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่งค่อยๆ เลือนหายไปต่อหน้าต่อตาแม่ทัพหนุ่มท่ามกลางความตกตะลึงที่เห็นเหตุการณ์ประหลาดดังกล่าว

“หายไปแล้ว... นี่นางเป็นคนหรือปีศาจกันแน่!” เสียงพึมพำดังออกมาเบาๆ สายตาพยายามมองค้นหาโฉมงามไปทั่วบริเวณโดยรอบ ก่อนจะยกมือขึ้นจับบริเวณหน้าอกช่วงบนเมื่อความเจ็บปวดทวีรุนแรงขึ้นอย่างยิ่งยวด 

มือหนาค่อยๆ แบออกพร้อมโลหิตแดงฉานเต็มฝ่ามือ ก่อนจะเริ่มสั่นขึ้นมาทีละน้อย ทีละน้อย เพราะพิษจากบาดแผลที่ถูกกระสุนปืนจากยุคอนาคตฝังในอยู่บริเวณช่วงอก 

“องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ!!!” เสียงของทหารดังก้องอยู่ทางด้านหลัง

ร่างสูงยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่พื้นเช่นเดิม มิได้หันกลับไปมองทางด้านหลังแต่อย่างใด ใบหน้าที่ปกปิดด้วยหน้ากากสีเงินซึ่งเต็มไปด้วยคราบเลือด ยังคงเย็นชาไร้สิ้นความรู้สึกใดๆ ทั้งสิ้น 

ทว่าหามีผู้ใดล่วงรู้ว่าภายใต้ความเย็นชาที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใต้หน้ากากขณะนี้ ความเจ็บปวดจากคมกระสุนทำให้แม่ทัพใหญ่ผู้ลือนามเริ่มนั่งโงนเงนไปมา

ตุบ! ร่างใหญ่ล้มลงหมดสติไปทันที ท่ามกลางเสียงร้องเรียกของบรรดารองแม่ทัพและนายกองซึ่งวิ่งมาถึงพอดี

“องค์ชาย!!!!” เสียงเรียกของเหล่าทหารในกองทัพดังเอ็ดอึงขึ้นมาทันใด ความโกลาหลบังเกิดขึ้นมาโดยพลัน