บทที่ 35

น้ำชาร้อนสีเหลืองอ่อนกระเด็นลงบนหลังมือขาวผ่อง จนทำให้ผิวบริเวณนั้นแดงขึ้นทันที

ซูชิงลั่วรีบวางถ้วยชาลง ผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดถูกวางลงบนหลังมือของนางทันที เช็ดคราบน้ำชาร้อนออกไป

ลู่เหิงจือหน้าเครียด ลุกขึ้นจับมือนางไปที่หน้าต่างเพื่อดูแสงสว่าง "เจ็บไหม?"

ผิวของนางทั้งบางทั้งนุ่ม เพียงแค่เวลาสั้นๆ ก็เกิดตุ่มน้ำพองเล็กๆ ขึ้นแล้ว

ซูชิงลั่วรู้สึกเพียงปลายนิ้วของเขาค่อนข้างเย็น แต่เมื่อแตะลงที่ฝ่ามือของนางแลับทำให้รู้สึกร้อนมากกว่าบริเวณที่เกิดตุ่มน้ำพองอีก

นางหดมือกลับโดยไม่รู้ตัว "ไม่เป็นไร"

ลู่เหิงจือมองดูอีกครั้ง เมื่อมั่นใจว่าไม่มีอะไรแล้วจึงปล่อยและนั่งกลับลงไปนั่งที่เดิม "ต่อไประวังหน่อย"

ซูชิงลั่วพยักหน้า กำผ้าเช็ดหน้าไว้ในมือ รู้สึกได้ว่ากลิ่นหอมจากผ้าเช็ดหน้าลอยเข้าจมูก ทำให้รู้สึกเคลิบเคลิ้มเป็นที่สุด

นางไม่ใช่คนที่ไม่ระวัง เพียงแต่นึกถึงการที่ตัวเองต้องบอกลู่เหิงจือว่าที่มาร่วมงานชมดอกไม้เพื่อการแต่งงานนางจึงรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย

นางรวบรวมสติ พูดเบาๆ ว่า "เป็นความต้องการของท่านยาย ท่านต้องการให้ข้ามาร่วมงานชมดอกไม้เพื่อผ่อนคลาย และถือโอกาสวางแผนเรื่องการแต่งงานด้วย"

เม