บทที่ 36

สายคาดเอวสีเขียวพันรอบเอวที่ทั้งบางและอ่อนนุ่มของนางไว้ ดูแล้วแทบจะใช้มือกำได้รอบ

เสื้อผ้าที่เขาเลือกอย่างเร่งรีบ กลับมีขนาดที่พอดีกับนางอย่างยิ่ง

เขาพยักหน้า "ข้ารู้แล้ว"

เมื่อเห็นสีหน้าของลู่เหิงจือ ซูชิงลั่วก็โล่งใจ แล้วก็ได้ยินเขาถามอีกว่า "ข้าช่วยเจ้าไว้หลายครั้ง เจ้าเตรียมจะขอบคุณข้าอย่างไร?"

ทำไมจู่ๆ จะเอาของขวัญขอบคุณอีกล่ะ

ซูชิงลั่วรู้สึกประหม่าเล็กน้อย "ก่อนหน้านี้ข้าเคยให้คนส่งของให้ใต้เท้า แต่ใต้เท้าไม่รับ"

ลู่เหิงจือพูดเสียงเรียบ "ดังนั้นเจ้าก็เลยไม่ส่งอีกเหรอ? เจ้ามีความจริงใจแค่นี้เองเหรอ?"

แม้จะเป็นคำตำหนิ แต่ก็ไม่ได้มีน้ำเสียงตำหนิจริงๆ

ซูชิงลั่วรีบพูด "เปล่านะ ข้ากำลังเตรียมอยู่"

นางแอบมองลู่เหิงจือแวบหนึ่ง แล้วถามอย่างระมัดระวัง "ไม่ทราบว่าใต้เท้าชอบอะไร พอจะบอกข้าหน่อยได้หรือไม่?"

ลู่เหิงจือจ้องนางอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตอบ "อืม" เบาๆ "เย็บถุงหอมให้ข้าสักใบแล้วกัน"

ซูชิงลั่วตกใจ "ถุงหอม?"

ถุงหอมเป็นของใช้ส่วนตัว ถ้าส่งให้ใครก็มักจะมีความหมายในเชิงหมั้นหมาย

ลู่เหิงจือยกเปลือกตาขึ้น "ไม่ได้หรือ?"

"ไม่ใช่เจ้าค่ะ" ซูชิงลั่วรีบตอบ "ได้แน่นอน ไม่ทราบว่าใต้เท้าชอบ